Του αγίου Εφραίμ

«Αδελφοί, ο τωρινός καιρός είναι καιρός για μετάνοια. Μακάριος λοιπόν είναι εκείνος, πού δεν έπεσε καθόλου στα δίχτυα του εχθρού. Μακάριος είναι για μένα κι εκείνος πού έπεσε στα δίχτυα του, αλλά κατόρθωσε να τα σκίσει και να του ξεφύγει όσο βρίσκεται στην παρούσα ζωή. Αυτός, ζώντας ακόμα σωματικά, μπόρεσε να ξεφύγει από τον πόλεμο και να σωθεί, όπως ξεγλιστράει το ψάρι από το δίχτυ. Γιατί το ψάρι, και να πιαστεί, αν σκίσει το δίχτυ και ορμήσει προς το βυθό, όσο βέβαια είναι ακόμα στο νερό, σώζεται. Αν όμως το τραβήξουν στη στεριά, τότε πιά δεν μπορεί να βοηθήσει τον εαυτό του. Έτσι κι εμείς. Όσο είμαστε σ΄αυτή τη ζωή, έχουμε πάρει τη δύναμη και την εξουσία από το Θεό να σπάσουμε μόνοι μας τις αλυσίδες των θελημάτων του εχθρού, να πετάξουμε το φορτίο των αμαρτιών μας με τη μετάνοια και να σωθούμε, κερδίζοντας τη βασιλεία των ουρανών. Αν όμως μας προφτάσει το φοβερό εκείνο πρόσταγμα, αν η ψυχή χωριστεί από το σώμα και το σώμα μπει στον τάφο, τότε δεν μπορούμε πιά να βοηθήσουμε τον εαυτό μας – όπως ακριβώς συμβαίνει και με το ψάρι, πού το τράβηξαν απ΄το νερό και το έκλεισαν μέσα σε δοχείο. 

ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕIΣ ΤΩΝ ΓΕΙΤΟΝΩΝ ΜΑΣ

 29 Ιανουαρίου 1992

+πατήρ  Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης

7) Γιατί η πλαστογραφία

Η Ισπανική Ρωμανία ευρίσκετο κάτω από Γοτθική κατοχή από το 629. O διοικητής του Αυτοκράτορα της Κων/πόλεως στην Μαυριτανία, με έδρα την Ceuta, πέρασε το 711 απένατι με το στρατό του εκ Νουμιδo-Ρωμαίων και προκάλεσε γενική επανάσταση των Ισπανο-Ρωμαίων. Επέρασε και Αραβικός στρατός που μόλις είχε φθάσει στην περιοχή. Μάλλον χωριστά απελεθέρωσαν την Ισπανική Ρωμανία και κατέστρεψαν την Ισπανικήν Γοτθίαν το 711-719. Επαναστάτησαν και οι Γαλλο-Ρωμαίοι που συμμάχισαν με τους Νουμιδο-Ρωμαίους και Άραβες και παρ'ολίγον να καταστρέψουν την Φραγκίαν το 732-739.

Οι Γαλλο-Ρωμαίοι πάλι επαναστάτησαν κατά των Φράγκων το 742. Εν συνεχεία οι Φράγκοι κατέκτησαν την Ρώμην το 754-6 που ήταν ακόμα μέρος της ελευθέρας Ρωμανίας. Για πρώτη φορά το 794 οι Φράγκοι ονομάσανε την Ρωμανίαν Graecia και τους πολίτες της αιρετικούς Graecος. Oμως κράτησαν το όνομα Ρωμανία για μόνον το Παπικόν τους Κράτος. Από τότε άρχισαν την προπαγάνδα στους υποδούλους Δυτικούς Ρωμαίους ότι μόνο το Παπικό κρατος είναι η Ρωμανία. Οι Φράγκοι κράτησαν το όνομα Ρωμαίοι Καθολικοί και από τότε κρατούν μυστικό την ύπαρξη της Ανατολικής Ρωμαιοσύνης σκεπάζοντάς την κάτω από τα ονόματα αιρετικός, Γραικός και Βυζαντινός. Την γραμμήν αυτήν υιοθέτησαν σχεδόν όλες οι Τευτονικές φυλές, εκτός από τους Σκανδιναβούς και τους Σάξονες υπό Νορμανδικήν κατοχήν. Έχασαν την επαφή τους με την Ορθοδοξίαν μετά την Άλωση. Το κέντρον της επιθέσεως κατά της Ρωμαιοσύνης κατέστη το Βατικανό όταν οι Φράγκοι έδιωξαν οριστκά πλέον τους Ρωμαίους Πάπες το 1012-1046 γενόμενοι Πάπες αύτοί.

8) Συμπέρασμα

Από τα ανωτέρω βλέπει κανείς 1) γιατί συνεχίζεται η πλαστογραφία της Ρωμαιοσύνης με την πολύτιμη βοήθεια των Νέων Ελλήνων, 2) γιατί στην πραγματικότητα είμεθα Ελληνες και Ρωμαίοι και 3) γιατί επιπλέον συμφέρει και νομικά να είμεθα Ρωμαιοσύνη. Τούτο μάλιστα γιατί σχεδόν ολόκληρος η ενωμένη Ευρώπη είναι ακόμη Ρωμαιοσύνη.

Τ Ε Λ Ο Σ

Τρέξτε στον Πατερούλη να σας λύσει τα προβλήματα, αυτά που ο ίδιος σας δημιούργησε.....

πάντα σοι δώσω, εάν πεσών προσκυνήσης μοι.....

Οι οἰκουμενιστὲς ἔχουν ἐγγράφως δεσμευθεῖ νὰ μὴ καλοῦν τοὺς ἑτεροδόξους στὴν Ἐκκλησία

Στὰ πλαίσια τῆς οἰκουμενικῆς κινήσεως οἱ ἐκ τῶν Ὀρθοδόξων οἰκουμενιστὲς ἔχουν ἐγγράφως δεσμευθεῖ νὰ μὴ καλοῦν τοὺς ἑτεροδόξους στὴν Ἐκκλησία καὶ ἔτσι διαψεύδεται ὁ ἰσχυρισμὸς ὅτι ἡ συμμετοχή μας ἐκεῖ ἀποσκοπεῖ στὴν ὁμολογία τῆς Ὀρθοδοξίας· ἀντιθέτως δέ, μὲ τὴν ἐπίσημη ἀποδοχὴ ἑτεροδόξων θέσεων, ἀποπροσανατολίζονται οἱ ἑτερόδοξοι ὡς πρὸς τὸ ἀληθινὸ φρόνημα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Τὶς τελευταῖες δεκαετίες ὁ Οἰκουμενισμὸς προσέλαβε καὶ «διαθρησκειακὸ» χαρακτῆρα τονίζοντας τὴν δῆθεν κοινὴ πίστη ὅλων τῶν μονοθεϊστικῶν (καὶ λοιπῶν) θρησκειῶν στὸν ἴδιο Θεό, κατὰ κατάφωρη ἀθέτηση τοῦ Εὐαγγελίου («πᾶς ὁ ἀρνούμενος τὸν Υἱὸν οὐδὲ τὸν Πατέρα ἔχει» ).

Hurriyet: “Οι Έλληνες μαθαίνουν τούρκικα βλέποντας τα σήριαλ μας”

Οι Τουρκικές τηλεοπτικές σειρές που μεταδίδονται σε διαφορετικές χώρες αυξάνουν το ενδιαφέρον για την τουρκική γλώσσα στο εξωτερικό. Ενώ οι τουρκικές τηλεοπτικές σειρές αντιμετωπίζουν πολλές επικρίσεις, αυξάνουν επίσης ενδιαφέρον για την τουρκική γλώσσα και κουλτούρα.

Το Ελληνικό κοινό, ιδίως, έχει μάθει μια σειρά από τουρκικές λέξεις χάρη στα σήριαλ που προβλήθηκαν στη χώρα τους. Από τις Τουρκικές σειρές που προβάλλονται στην Ελλάδα όπως “Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής”, “Σιλά”, “To Aγιάζι του έρωτα”, κλπ είναι μεταξύ εκείνων που εμφανίζονται στην Ελλάδα, και οι Έλληνες έχουν μάθει απλά λέξεις στην τουρκική από αυτά, όπως :”Γεια σας”,  “Αγαπητέ μου,” και επίσης λέξεις όπως “Εντάξει”.

Το Ελληνικό τηλεοπτικό κοινό, ιδίως απολαμβάνουν το “Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής”. Το Ελληνικό κοινό αγαπάει τούρκους ηθοποιούς, όπως η Kenan Imirzalıoglu, Kıvanc Tatlıtug και Beren Saat. Οι Έλληνες γενικά λένε ότι δεν βλέπουν πάρα πολλές διαφορές μεταξύ τους και του τουρκικού λαού. Λένε επίσης η τουρκική τηλεοπτική σειρά τους θυμίζουν την οικογενειακή ζωή στη δική τους κοινωνία.

“Οι Έλληνες μαθαίνουν Τούρκικα παρακολουθώντας τηλεοπτικές σειρές όπως η “‘Ασι” και η “Σίλα” αναφέρει η Κωνσταντίνα Ηλεία ιδιοκτήτης ενός μικρού εστιατορίου στη Πλατεία Συντάγματος και προσθέτει ” Ο αρχηγός της Χρυσής Αυγής, Νίκος Μιχαλολίακος, τάσσεται κατά των Τουρκικών σίριαλ, ωστόσο οι περισσότεροι Έλληνες δεν συμφωνούν με τις απόψεις του”.

http://eu.greekreporter.gr/?p=10753

ΧΛΙΑΡΟΙ ΚΑΙ ΕΜΕΤΙΚΟΙ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ της εποχής μας εύκολα συμβιβάζονται με ό,τι προβάλλεται ως

σύγχρονο, μοντέρνο και προοδευτικό, γιατί πιστεύουν ότι έτσι θα κάνουν τη ζωή

τους πιό ευχάριστη. Δεν έχουν ηθικές αρχές και δέν αντιδρούν. Είναι παθητικοί

αποδέκτες των όσων οι επιτήδειοι προτείνουν, αδιαφορώντας αν πολλά από αυτά

είναι ηθικά και θεάρεαστα. Την ίδια περίπου νοοτροπία έχουν και οι περισσότεροι

χριστιανοί! Ενώ δέχονται τη διδασκαλία του Χριστού και θεωρούν την Εκκλησία

Του κιβωτό σωτηρίας, παραμένουν συμβιβασμένοι με το κυριαρχούν κοσμικό

φρόνημα, γεγονός που αποκαλύπτει ότι η χριστιανική τους ιδιότητα πολύ λίγο τους

επηρεάζει. Γι᾽ αυτό και είναι ιδιαίτερα επίκαιροι οι φοβεροί λόγοι της Αποκαλύψεως

προς τον Επίσκοπο της Εκκλησίας της Λαοδικείας: «Οίδά σου τα έργα, ότι ούτε

ψυχρός ει ούτε ζεστός· όφελον ψυχρός ης ή ζεστός. Ούτως ότι χλιαρός ει, και ούτε

ζεστός ούτε ψυχρός, μέλλω σε εμέσαι εκ του στόματός μου»(γ´ 15-16 ). Δηλαδή, ξέρω

καλά τα έργα σου: δεν είσαι ούτε κρύος ούτε ζεστός. Μακάρι να ήσουν κρύος ή ζεστός!

Επειδή όμως δεν είσαι ούτε κρύος ούτε ζεστός αλλά χλιαρός, γι᾽ αυτό θα σε ξεράσω

από το στόμα μου. Οι χλιαροί χριστιανοί αποτελούν τη μεγάλη πλειοψηφία και αυτό

είναι πολύ ανησυχητικό. Δυστυχώς και στούς κληρικούς το ίδιο συμβαίνει. Έτσι δεν

υπάρχουν πολλές ελπίδες να βελτιωθούν τα πράγματα σύντομα. Βέβαια, δεν λείπουν

και στις μέρες μας οι ζηλωτές κληρικοί, οι οποίοι αρνούνται κάθε συμβιβασμό και

σαλπίζουν χωρίς φόβο την ανόθευτη διδασκαλία της Εκκλησίας μας και διασώζουν το

ορθόδοξο ήθος. Έρχονται, φυσικά, σε αντίθεση με πολλούς συλλειτουργούς τους, αλλά

δεν ενοχλούνται. Τον ίδιο ζήλο δείχνουν και στην υπεράσπιση της πίστεως, η οποία

στην εποχή μας κινδυνεύει να νοθευτεί από την δόλια και ανίερη δραστηριότητα των

οικουμενιστών. Ο αείμνηστος Αρχιμ. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος ενοχλούνταν από την

παρουσία των χλιαρών χριστιανών, οι οποίοι σιωπούσαν ενόχως μπροστά σε

συγκλονιστικά γεγονότα, που είχαν σχέση με την ακεραιότητα της ορθοδόξου πίστεως

και την ομολογία της. Γι᾽ αυτό και στο βιβλίο του «Ο Οικουμενισμός χωρίς μάσκα»

γράφει τα εξής αξιοπρόσεκτα: «Την έλλειψι ζήλου για την ομολογία Πίστεως, την αηδιάζει

ο Θεός. Η αδιαφορία για την Αλήθεια είναι χειρότερη και από τον ζήλο, που δείχνει

κάποιος, όταν υποστηρίζη μια πλάνη. Η χλιαρότης, η αδράνεια και η σιγή στην Αλήθεια

που προδίδεται, δεν συγχωρούνται από τον Θεό. Μας θέλει ή ζεστούς στην Πίστι ή

ψυχρούς. Οι χλιαροί είναι απαράδεκτοι. Αυτοί είναι οι μεγαλύτεροι ένοχοι. Τους χλιαρούς

και γλοιώδεις ο Θεός τους ξερνάει, τους διώχνει, τους απομακρύνει. Δεν τους θέλει κατ᾽

όνομα μόνον Χριστιανούς στην Εκκλησία Του. Δεν τους χρειάζεται, εφ᾽ όσον παίζουν τον

απαίσιον παιγνίδι του Ιούδα» (σελ. 116-117 ).

Στη δύσκολη εποχή μας, που οι εχθροί της πίστεώς μας βρίσκονται εντός των τειχών και

κατέχουν υψηλές θέσεις, χρειάζεται πνευματική εγρήγορση και παρρησία, προκειμένου

να αποκαλύπτονται τα ύπουλα σχέδιά τους και να αφυπνίζονται και οι ανυποψίαστοι

άνθρωποι. Όταν τόσα φοβερά κάνουν οι οικουμενιστές, δεν είναι δυνατόν να σιωπούμε.

Είναι υπέρτατο καθήκον να ομολογούμε την πίστη μας και να αρνούμαστε κάθε εμφανή

ή αφανή προσπάθεια υποβάθμισής της και εξίσωσής της με τα όσα αιρετικά πιστεύουν

οι Παπικοί και οι Προτεστάντες. Γι᾽ αυτό τονίζουμε και ξανατονίζουμε ότι τώρα είναι

καιρός επιφυλακής και όχι χαλάρωσης και ραθυμίας.

"Oρθόδοξος Τύπος"

Ιδού έρχομαι ταχύ, και ο μισθός μου μετ΄ εμού, αποδούναι εκάστω ως το έργον έσται αυτού.

Η μία όψις του νομίσματος
(ει τις έρχεται προς υμάς και ταύτην την διδαχήν ου φέρει, μη λαμβάνετε αυτόν εις οικίαν, και χαίρειν αυτώ μη λέγετε)

Η άλλη όψις :

Ταλαίπωρη Ορθοδοξία!....

H EYΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

† Μακαριστός ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Kαντιώτης

....Λέει τὸ εὐαγγέλιο, ὅτι στοὺς ἁγίους Τόπους ὑπάρχει μιὰ λίμνη ποὺ λέγεται Γεννησα­ρέτ. Στὴν ὄχθη της ἐργάζονταν τέσσερις ψαρᾶ­δες· ὁ Ἰ­ωάννης, ὁ Ἰάκωβος, ὁ Πέτρος καὶ ὁ Ἀν­δρέας. Φτωχαδάκια ἦταν, μεροδούλι – μερο­φάϊ. Ἔ­παιρναν τὶς βάρκες, ἔβγαιναν τὴ νύχτα (τότε εἶνε ἡ κατάλληλη ὥρα), ἔρριχναν τὰ δίχτυα καὶ προσπαθοῦσαν νὰ πιάσουν ψάρια, νὰ τὰ πουλήσουν, γιὰ νὰ ζή­σουν αὐτοὶ καὶ οἱ οἰκογένειές τους. Ὅλη τὴ νύχτα ψάρευαν. Τί ἔπια­σαν; Τίποτε, οὔτε ἕνα ψάρι. Λυπημένοι καὶ κουρασμένοι γύρισαν. Ἔδεσαν τὶς βάρκες κι ἄρχισαν νὰ τακτο­ποιοῦν τὰ δίχτυα τους.
Τὴν ὥρα ἐκείνη νά κ’ ἔρχεται κοντά τους – ποιός; Ὁ Χριστός. Ὁ Χριστὸς εἶνε κοντὰ στοὺς ἐργατικοὺς ἀνθρώπους. Κανείς ἄλλος δὲν ἀ­γάπησε τοὺς ἐργάτες ὅπως αὐτός. Διότι καὶ ὁ ἴ­διος ὑπῆρξε ἐργάτης. Πτωχαδάκι ἦταν, τίποτα δὲν εἶχε. Πτωχὴ ἡ μητέρα του, πτωχὸς ὁ νομιζόμενος πατέρας του Ἰωσήφ. Ἀπὸ μικρᾶς ἡλικίας δούλεψε στὸ ἐργαστήριο· κρατοῦσε πριόνια καὶ σκεπάρνια καὶ ἔφτειαχνε πόρτες καὶ παράθυρα, καὶ ἔτσι ζοῦσαν. Ὅλοι κάποια στέγη ἔχουμε. Δὲν εἶνε κανεὶς ἄστεγος. Ὅταν ὅμως ρώτησαν κάποτε τὸ Χριστὸ ποῦ μένει, ἔδειξε τὰ ζῷα καὶ τὰ πουλιὰ καὶ εἶ­πε· «Οἱ ἀλεποῦδες καὶ τὰ πουλιὰ ἔχουν τὶς φωλιές τους, ὁ δὲ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἔ­χει ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνῃ» (Ματθ. 8,20). Δὲν εἶ­χε οὔ­τε προσκέφαλο. Προσκέφαλό του ἔγινε ὁ ἀκάνθινος στέφανος στὸ σταυρό.

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Κάθε λογισμός, κάθε φαντασία, κάθε πράξη ενεργούν μεταμορφωτικά στην ψυχή, σε μια κλίμακα από το δαιμονισμό ως τη θέωση

Είναι πάγια διδασκαλία της Εκκλησίας, ότι η ψυχή του ανθρώπου είναι μια νοερή ουσία, «κατ΄ εικόνα και καθ΄ ομοίωσιν», του Θεού, αλλά κατά χάρη αθάνατη, ελεύθερη και γι΄ αυτό δεκτική καλού και κακού. Κι ενώ είναι κτιστό έργο του Θεού η ψυχή, όμως είναι βεβαρυμένη, κατά κληρονομικήν αναδοχή, με το προπατορικό αμάρτημα σαν φυσική διαφθορά με νοσηρές παρενέργειες. Η σάρκωση του Θεού Λόγου, η Σταύρωση και η Ανάστασή Του, χαρίζουν στον άνθρωπο, μέσα στο χώρο της Εκκλησίας, που οικονομεί τα χαρίσματα του αγίου Πνεύματος, την εξυγίανση, το φωτισμό της χάρης και την εκτόπιση από πάνω της των δαιμονικών ενεργειών με το άγιο Βάπτισμα. Η ψυχή λευκαίνεται, γίνεται ωραία, ακτινοβολεί από φως της χάρης. Αλλά παραμένει στην ψυχή μια τάση αμαρτητική. Η ένταση της τάσεως αυξομειώνεται κατά αναλογία με την προαίρεση και τη χρήση της ελευθερίας. Με την αύξηση της ηλικίας, η ψυχή, μέσα στη διαλεκτική καλού-κακού, διαμορφώνεται ανάλογα με την προαίρεσή της. Κάθε λογισμός, κάθε φαντασία, κάθε πράξη ενεργούν μεταμορφωτικά στην ψυχή, σε μια κλίμακα από το δαιμονισμό ως τη θέωση, όπου υποστασιάζονται τα δαιμονικά ή θεία πάθη, που απασχόλησαν την κλασσική σκέψη και τη νεώτερη ευρωπαϊκή φιλοσοφία. Είναι τόσης σημασίας για τη ζωή της ψυχής οι παράγοντες αυτοί της διαμορφώσεώς της, ώστε, «ο πλάσας κατά μόνας τας καρδίας», να δώση στους ανθρώπους ένα σύνολον εντολών, για να διαφυλάξη την καθαρότητα του Βαπτίσματος και με την εργασία τους (των εντολών) να τους αγιάση. Έτσι μέσα στην Εκκλησία, με την αγιαστική ενέργεια των Μυστηρίων της (Βάπτισμα, Χρίσμα, Εξομολόγηση, Θεία Κοινωνία), με την τήρηση των εντολών και την προσευχή, η ψυχή σταδιακά καθαρίζεται, φωτίζεται, αγιάζεται και ενώνεται μυστικά με τον Θεό.