ΚΑΜΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ.

 Τότε....

 Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης (Πατρολογία 99, ΙΙ76) μας λέγει: 

«Το κοινωνείν μετά των αιρετικών δεν είναι αρετή, αλλά βαρειά αμαρτία, ίση προς μοιχείαν. Γι᾽ αυτό και αν όλα τα χρήματα του κόσμου προσφέρει εκείνος, που επικοινωνεί με την αίρεσιν, ούτε τότε γίνεται φίλος του Θεού, αλλά εχθρός του. Γι᾽ αυτό πρέπει να επιμένουμε σε ακοινωνησία προς τους αιρετικούς μέχρι θανάτου, καν εξορία πρόκειται, καν ξίφος στιλβούται, καν πυρ ανάπτεται». Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, ο κορυφαίος θεολόγος της Εκκλησίας, λέγει καθαρά για τους αιρετικούς: «Μη λαμβάνεται αυτόν εις οικίαν, και χαίρειν αυτώ μη λέγετε» (Β/ Ιω. 10). Ούτε καλημέρα να μη τους λέμε.

Τώρα....

«Έτι δεόμεθα υπέρ του Αγιωτάτου Επισκόπου και Πάπα Ρώμης Βενεδίκτου …»

πρωτ. Θεόδωρος Ζήσης - Η ψυχή κατά τους Αγ. Πατέρες

Δημοσιεύτηκε στις 18 Σεπ 2012 από Simeron Wordpress

Πηγή: http://www.impantokratoros.gr/36B8D199.el.aspx

Δια να μην αμαρτάνωμεν

Φιλόθεος Ζερβάκος Αρχιμ. 

« … Δια να μην αμαρτάνης του λοιπού σου δίδω τας εξής πατρικάς συμβουλάς. 
1 ) Να προσεύχεσαι αδιαλείπτως νοερώς, μετά προσοχής, επιμελείας και συναισθήσεως να λέγης διαφόρους προσευχάς, όσας γνωρίζης και ιδίως την σύντομον προσευχήν . Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με, και το Δόξα σοι ο Θεός, Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς κ.λ.π. Να προσεύχεσαι και όταν περιπατής καθʼ οδόν, και όταν εργάζεσαι, και όταν πίπτης εις την κλίνην να αναπαυθής, και όταν εγείρεσαι και εν παντί καιρώ και πάση ώρα. Όταν, λοιπόν, προσεύχεσαι μετʼ ευλαβείας, επιμελείας, προσοχής και κατανύξεως ο εχθρός δεν πλησιάζει , αλλά και αν πλησιάση και όσας φοράς πλησιάση φεύγει, αναχωρεί άπρακτος… 
2 ) Να ενθυμήσθε πάντοτε τον Θεόν. Επειδή το αμαρτάνειν γίνεται , λέει ο Μ. Βασίλειος ,κατʼ απουσίαν Θεού. Όταν λησμονήσωμεν τον Θεόν , λησμονήσωμεν ότι ο Θεός είναι πανταχού παρών, και μας βλέπει και τίποτε δεν τον λανθάνει ή καλόν ή κακόν. Τότε δεν θα αμαρτάνωμεν. Πώς ποιήσω το πονηρόν ενώπιον του Κυρίου μου και αμαρτήσομαι, είπεν ο νέος Ιωσήφ ο σώφρων, ο ανδρείος κατά την ψυχήν, ο ωραίος και πάγκαλος, εις την ασελγεστάτην κυρίαν του, η οποία τον παρεκίνει προς αμαρτίαν . Και ούτω έφυγε την αμαρτίαν , ο δε προφητάναξ Δαβίδ, ηλικιωμένος , υπανδρευμένος, με παιδιά , ελησμόνησε τον Θεόν , αμάρτησε , και αφού μετενόησε πικρά , επενθούσε, ενήστευε, ηγρύπνει και εστέναζε δια την αμαρτίαν. Δια να μην αμαρτήση εις το εξής εσκέπτετο πάντοτε ότι ο Θεός ήτο έμπροσθέν του. « Προωρώμην τον Κύριόν μου, ότι δια παντός ενώπιόν μου εστι, ίνα μη σαλευθώ » , έλεγε. 
3 ) Να ενθυμήσαι τον θάνατον. Μνήσθητι, τέκνον μου, των εσχάτων σου και ουχ αμαρτήσεις , μας συμβουλεύει ο Σοφός Σειράχ. Εκείνος που ενθυμείται διαρκώς τον θάνατον, λέγει ο Μ. Βασίλειος, ή τελείως ή ολίγον θέλει αμαρτήσει… 
4 ) Να αγαπήσης τον Θεόν με όλην σου την ψυχήν, την καρδίαν, την δύναμιν και την διάνοιαν, και τον πλησίον σου ως σεαυτόν. Αγάπην όμως όχι ψευδή, με λόγια, αλλά πραγματικήν, και όταν αγαπά τις τον Θεόν ολοψύχως μένει μαζί με τον Θεόν μένει μαζί με αυτόν. Πού πλέον να πλησιάση ο πονηρός, η αμαρτία; … 
Αυτάς τας τέσσερας πατρικάς συμβουλάς , αγαπητόν μου τέκνον, σου δίδω και ως παρακαταθήκην σου αφήνω, και αν αυτάς φυλάξης μετά προσοχής και επιμελείας θα σωθής και θα κερδίσης την βασιλείαν των ουρανών , της οποίας είθε να αξιωθώμεν πάντες. 

Μετά πατρικής αγάπης και εγκαρδίων ευχών.»

ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕIΣ ΤΩΝ ΓΕΙΤΟΝΩΝ ΜΑΣ

29 Ιανουαρίου 1992

+πατήρ  Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης

2) Τα τεκμήρια

1)Τα Συντάματα 1822, 1823, 1827, 1832, και 1844 μαρτυρούν ότι μόνον οι αυθόχθονες και οι πολιτογραφηθέντες είναι Έλληνες. Δηλαδή οι Βρετανοί, Φραντσέζοι και Ρώσοι απεφάσισαν μέσω των Νεο-Ελλήνων ποίοι είναι οι μόνοι Έλληνες. Τούτο έπραξαν σύμφωνα με τα πρώτα συντάγματα και την αποδοχήν όλων των παραγγελειών, λόγων και συγραμμάτων του Αδαμαντίου Κοραή στην Εθνική Συνέλευση του 1827.

2)Η Επανάσταση της 3 Σεπτεμβρίου του 1843-44 έδιωξε όλους τους Ρωμαίους που είχαν γίνει παρανόμως Ελληνες και είχαν διορισθεί στα ύπουργεία κατά παράβαση των Πρωτοκόλων. Υπεκίνησαν την επανάσταση οι τρεις Δυνάμεις γιατί ο Οθων υπέθαλπε την Μεγάλην Ιδέαν και για τούτο είχε καταργήσει την διάκριση μεταξύ Ελλήνων και Ρωμαίων. Ετσι διόρισε πολλούς Ρωμαίους στο δημόσιο, μεταξύ των οποίων και τον μετέπειτα ιστορικόν Κωνσταντίνον Παπαρηγόπουλον. Διώχθηκε και αυτός από το Υπουργείο Δικαιοσύνης με τους άλλους ως μη Έλλην Ρωμαίος.

     3)Την 30ην Μαρτίου 1863 η Εθνική Συνέλευσις εξέλεξε τον Γεώργιον Α βασιλέα των Ελλήνων. Εδόθη εσκεμμένως η εντύπωση ότι έγινε βασιλεύς των Ελλήνων και των εκτός της Ελλάδος Ελλήνων, δηλαδή των Ρωμαίων. Οι Τούρκοι σαφώς είχαν δεχθεί τον τίτλον αυτόν, αφού δεν είχε καμμίαν σχέση με τους Ρωμαίους/Roum/Grec της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Για το υπόδουλο γένος των Ρωμαίων και για τους Τούρκους ο Οικουμενικός θεωρείτο διάδοχος του Βασιλέως των Ρωμαίων.

Συνεχίζεται.

Κύματα άγρια θαλάσσης επαφρίζοντα τας εαυτών αισχύνας

Τι μπορεί να περιμένει κανείς από τους αιρετικούς Προτεστάντες που ο Κύριος παρέδωσε σε πάθη ατιμίας…

Τώρα παρουσιάζουν σε Κοπτικό πάπυρο την «ανακάλυψη» ότι ο Χριστός μας, είχε γυναίκα! 

Οι αντίχριστοι αυτοί, πριν λίγο καιρό είχαν «ανακαλύψει» ότι ήταν ομοφυλόφιλος….

Και οι δικοί μας Προκαθήμενοι των «Ορθοδόξων» Εκκλησιών, δυστυχισμένες -ναυαγισμένες περί την πίστη υπάρξεις, τρέχουν στο Π.Σ. (σατανο)Εκκλησιών για να βρουν λύσεις των προβλημάτων τους….

To κείμενο:

A scrap of papyrus dated to the fourth century has written on it in the ancient Coptic language, “Jesus said to them, my wife,” reopening the debate about whether Jesus was married, as some early Christians believed.

Ένα απόκομμα παπύρου χρονολογούμενο του τετάρτου αιώνα έχει γραμμένο σε αυτό εις αρχαία Κοπτική γλώσσα, «(ο) Ιησούς είπε σε αυτούς, (η) γυναίκα μου», ξανανοίγει την συζήτηση περί του εάν ο Χριστός ήταν παντρεμένος, όπως μερικοί των αρχικών Χριστιανών πίστευαν.

Όλο το άρθρο στα Αγγλικά : http://www.bloomberg.com/news/2012-09-18/jesus-wife-mentioned-on-fourth-century-papyrus-fragment.html

Έχει ἤδη γίνει ἡ ἕνωση μὲ τὸν αἱρεσιάρχη Πάπα

Του Πρεσβυτέρου π. Εὐσταθίου Κολλᾶ,

.....Οἱ συμπροσευχὲς αὐτές, γιὰ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη καὶ τοὺς

συνοδοιπόρους του, σημαίνει ὅτι ἔχει ἤδη γίνει ἡ ἕνωση μὲ τὸν

αἱρεσιάρχη Πάπα, καὶ ἂν κρίνουμε ἀπὸ τὰ κατηγορηματικῶς λεγόμενα

τοῦ ὑπεύθυνου τοῦ Γραφείου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στὴν Εὐρώπη,

Μητροπολίτου Ἀχαΐας κ. Ἀθανασίου, τώρα προσπαθοῦν, μὲ ὑπόγειες

διαδρομές, νὰ ἐπιβάλλουν στοὺς πιστοὺς αὐτὴ «τὴν ἄμικτον μῖξιν», ἀλλὰ

στὴν σατανοκίνητη αὐτὴ προσπάθειά τους συναντοῦν, ὡς εἶναι τοῦτο

ἑπόμενον, σκληρὲς ἀντιδράσεις ἀπὸ τὸ κέντρον τῆς ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ,

τὴν Ἑλλάδα καὶ ἐκεῖθεν, ἀπὸ τὸν ὑπερασπιστὴ δηλαδὴ τῆς πίστεώς

μας πιστὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ. «Παρʼ ἡμῖν οὔτε Πατριὰρχαι οὔτε Σύνοδοι

ἠδυνήθησαν ποτέ εἰσαγαγεῖν νέα, διότι ὁ ὑπερασπιστὴς τῆς θρη-

σκείας ἐστὶν αὐτὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἤτοι αὐτὸς ὁ λαός, ὅστις

ἐθέλει τὸ θρήσκευμα αὐτοῦ αἰωνίως ἀμετάβλητον καὶ ὁμοειδὲς τῷ

τῶν Πατέρων αὐτοῦ», (Ἀπόκρισις τῶν Πατριαρχῶν τῆς Ὀρθοδόξου

Ἀνατολῆς πρὸς τὸν πάπαν Πίον τὸν Θ´, ἔτος 1848).

Ὁ Ἀχαΐας λοιπὸν κ. Ἀθανάσιος, «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ», ἀπολογούμενος,

ὡς φαίνεται, πρὸς τὸ Βατικανὸ γιὰ τὴν καθυστέρηση τῆς

ὑποταγῆς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στὸν αἱρεσιάρχη Πάπα ὁμολογεῖ,

ὅλως ἀνερυθρίαστα: «Στὴν Ἑλλάδα βρισκόμαστε μπροστὰ σὲ πολὺ

λεπτὴ κατάσταση, γιατί ὁ ἀρχιεπίσκοπος καὶ οἱ μητροπολίτες ἐπιθυ-

μοῦν νὰ ἔχουν μία σημαντικὴ συνεργασία μὲ τὴν Καθολικὴ Ἐκκλησία,

ἀλλὰ οἱ πιστοὶ δὲν εἶναι προετοιμασμένοι στὴν προοπτική τοῦ διαλό-

γου… Αὐτὸ γιὰ μᾶς εἶναι ἡ μεγάλη πρόκληση νὰ προετοιμάσουμε τὸν

κόσμο, νὰ τὸν διαπαιδαγωγήσουμε, γιὰ νὰ μὴ ἀντιδράσει ἐπηρεασμέ-

νος ἀπὸ τὶς προκαταλήψεις καὶ πληροφορίες, ποὺ δὲν ἀνταποκρίνον-

ται στὰ γεγονότα. Εἶναι σημαντικὸ νὰ κατανοηθεῖ ὅτι ἔχουμε ἀνάγκη

χρόνου, ἐλπίζω ὄχι ὑπερβολικοῦ, γιὰ νὰ σχηματίσουμε τὴν συνείδηση

τοῦ κόσμου.

"O.T" 1905 9/12/2011

Μήπως λιγόστεψε το φως του λυχναριού;

Ένας Μοναχός πολύ απλός και άπλαστος επήγαινε συχνά στον Αββά Ιωάννη τον Κολοβό για να ωφελήται από τις σοφές συμβουλές του. Εκείνος τον δεχόταν με αγάπη και δεν έπαυε να τον διδάσκη. Κάθε φορά που πήγαινε και κάτι καινούργιο είχε να του ειπή γύρω από την πνευματική ζωή. Ο Μοναχός όμως πολύ λίγα καταλάβαινε από όσα του έλεγε ο Γέροντας και απ'αυτά τα περισσότερα τα λησμονούσε. Έτσι ρωτούσε και ξαναρωτούσε όλο για τα ίδια πράγματα.

Κάποτε σταμάτησε τις επισκέψεις του. Ο Γέροντας απόρησε γι' αυτό. Μια Κυριακή λοιπόν που συναντήθηκαν στην Εκκλησία τον ρώτησε:
- Έχω πολύν καιρό να σε ιδώ, Αδερφέ. Τι σου συμβαίνει; Μήπως αρρώστησες;
- Όχι, Αββά, αποκρίθηκε με συστολή ο Μοναχός, αλλ' όπως βλέπεις, ο νους μου είναι παχύς και δεν παίρνει εύκολα τις συμβουλές σου και ντρέπομαι να σ' ενοχλώ διαρκώς για τα ίδια πράγματα.
- Πάρε αυτό, του είπε τότε ο Αββάς Ιωάννης, και του έδειξε ένα λυχνάρι, που βρισκόταν στη γωνιά της Εκκλησίας και άναψε το.

Ο αδερφός το άναψε.
- Πήγαινε τώρα και φέρε τα λυχνάρια των αδερφών και άναψέ τα όλα παίρνοντας φως από τούτο εδώ. Ο άπλαστος μοναχός έκανε παρευθύς την προσταγή του Γέροντος.
- Μήπως λιγόστεψε το φως του λυχναριού, ρώτησε ο Γέροντας, επειδή άναψες μ' αυτό τόσα άλλα λυχνάρια;
- Όχι, βέβαια, είπε χαμογελώντας ο αδερφός.
- Ούτε κι ο Ιωάννης χάνει τίποτε, έστω και αν συμβουλεύη ολόκληρη τη σκήτη. Να έρχεσαι λοιπόν κι εσύ χωρίς δισταγμό.
Από τότε ο αδερφός επήγαινε τακτικά στο Γέροντα και με την βοήθειά του έγινε άριστος Μοναχός.

Ο μακαριστός Ορθόδοξος Αρχιεπίσκοπος Πράγας κ. Δωρόθεος γράφει :

(Η επιστολή του αυτή υπάρχει στον "Ορθόδοξο Τύπο"  τ. 890 σελ. 2. Εκοιμήθη την 30ην Δεκ. 1999).

Μετά την κοίμηση του αγίου Μεθοδίου, το 885, οι Λατίνοι εξεδίωξαν τους Ορθοδόξους ιερείς από την Μεγάλη Μοραβία και κατέστρεψαν όλο το έργο τους. Η Ορθοδοξία διατηρήθηκε μόνο στα Καρπάθια, στα ανατολικά της πατρίδος μας. Ο Πάπας της Ρώμης όμως, δυσαρεστημένος από το γεγονός ότι η Εκκλησία εξακολουθούσε να υπάρχει, επενόησε την Ουνία της Ουζγκορόντσκυ, το 1649, στην οποία από τους 1200 ιερείς μας προσεχώρησαν μόνον οι 63. Για 300 χρόνια δούλεψαν εντατικά οι Ιησουίτες για να εξαφανίσουν την Ορθοδοξία. Από την ιστορία έχουμε πικρή πείρα των δεινών που μας επεσώρευσε η Ρώμη με την Ουνία της. Αδέλφια, ζητούμε τη βοήθειά σας! Σταματήστε κάθε διάλογο με τους ρωμαιοκαθολικούς, όσο δεν λύνεται το πρόβλημα της Ουνίας. Ελάτε κοντά μας για να μας δώσετε θάρρος! Εσείς και εμείς είμαστε ένα σώμα, Σώμα Χριστού! Πληροφορήστε όλο τον κόσμο για τα δεινά που υποφέρουμε από τους Ουνίτες! Λένε ότι είναι Χριστιανοί. Αλλά δεν είναι!  

5 'ΑΥΤΟΙ ΘΑ ΜΑΣ ΠΑΡΑΔΩΣΟΥΝ ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ !!!

Uploaded by megasfilippos on Aug 12, 2010

Επεισόδια από τους λαθρομετανάστες στο Αγαθονήσι.

Επιχείρησαν να επιβιβαστούν δια της βίας  στο "Ν.ΚΑΛΥΜΝΟΣ" μόλις το πλοίο προσέγγισε στο νησί,ενώ δημιουργούν επεισόδια με τους κατοίκους

Επικίνδυνες διαστάσεις παίρνει το θέμα συνέχισης παραμονής των 58 λαθρομεταναστών που βρίσκονται στο Αγαθονήσι από την περασμένη Τρίτη.

Η καθυστέρηση μεταφοράς τους σε κάποιο κέντρο υποδοχής ,αφού τόσο η Σάμος όσο και η Πάτμος δεν τους δέχονται ,έχει δημιουργήσει αρκετά προβλήματα στους 120 φιλήσυχους κατοίκους του νησιού.

Οι λαθρομετάναστες προφασιζόμενοι ότι οι συνθήκες που διαμένουν και σιτίζονται δεν είναι καλές, άρχισαν να δημιουργούν επεισόδια με τους κατοίκους του νησιού, ενώ δια της βίας επιχείρησαν χθες Κυριακή στις 12.00 το μεσημέρι , να επιβιβαστούν στο "Ν.ΚΑΛΥΜΝΟΣ" μόλις το πλοίο προσέγγισε στο νησί.

Ακολούθησε συμπλοκή με το πλήρωμα το πλοίου ,τους λιμενοφύλακες αλλά και κατοίκους του νησιού,που προσπαθούσαν να τους παρεμποδίσουν,ενώ ένας από τους λαθρομετάναστες έπεσε στη θάλασσα για να μην αφήσει το πλοίο να φύγει.

Τελικά μετά από μία τεταμένη και  επεισοδιακή κατάσταση που δημιουργήθηκε, κατάφεραν να μην τους  επιτρέψουν την επιβίβαση,ενώ ο καπετάνιος του πλοίου αναγκάστηκε στη συνέχεια να προσεγγίσει σε άλλο σημείο του νησιού, προκειμένου να αποβιβαστούν κανονικά οι επιβάτες που μετέφερε και να  ξεφορτωθούν τα εμπορεύματα. 

http://kalymnos-news.gr/

Να σταματήσει η συγκάλυψη τούρκικων εγκλημάτων!

Κωνσταντίνος Χολέβας

Στην κατεχόμενη Μια Μηλιά της Κύπρου, κοντά στη Λευκωσία, ανακαλύφθηκε μαζικός τάφος Ελληνοκυπρίων. Οπως λένε μαρτυρίες Τουρκοκυπρίων, εκεί μεταφέρθηκαν το 1974 Ελληνοκύπριοι στρατιώτες, αλλά και άμαχοι, και δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ από τους Τούρκους εισβολείς της επιχείρησης «Αττίλας». Προ ολίγων ημερών αγανακτήσαμε και συγκινηθήκαμε, όταν μάθαμε ότι βρέθηκαν τα οστά του μικρότερου σε ηλικία θύματος του «Αττίλα», ενός βρέφους λίγων μηνών. Οσο κι αν προσπαθεί η προπαγάνδα της Αγκυρας και των εν Ελλάδι τουρκολάγνων, η αλήθεια είναι σκληρή και έρχεται στο φως. Είτε ως οθωμανική είτε ως νεοτουρκική ή ως ψευδοδημοκρατική και υποψήφια για την Ευρωπαϊκή Ενωση, η γειτονική χώρα ρέπει προς το έγκλημα και την εθνοκάθαρση. Το πρόβλημα είναι ότι πολλές φορές ευθυνόμαστε και εμείς που συγκαλύπτουμε ή λησμονούμε εύκολα, αντί να καταγγέλλουμε διεθνώς και διαρκώς τα εγκλήματα.

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ-ΑΓΓΛΙΚΑΝΩΝ

Με τις ευλογίες του Οικουμενικού μας Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου και του Αλεξανδρινού Προκαθημένου κ. Θεοδώρου, ως επίσης  και των Μακαριωτάτων Προκαθημέντων των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών, συνήλθε στο Συνεδριακό κέντρο του Πανεπιστημίου του Chester στη Μεγάλη Βρεττανία,  η Διεθνής Μικτή Επιτροπή του Διεκκλησιαστικού Διαλόγου Ορθοδόξων Αγγλικανών από τις 4 – 11 Σεπτεμβρίου.

Εκ μέρους των Ορθοδόξων ο Σεβ. Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε Σεραφείμ ομίλησε με θέμα την Ορθόδοξη διδασκαλία περί «Φύσεως- Ουσίας, Ελευθερίας και Χάριτος».

Σχόλιο της «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΦΩΝΗΣ» :

Δεν υπάρχει ίχνος εντροπής στους προδότες «Ορθόδοξους» Οικουμενιστές και σε αυτούς που κοινωνούν μαζί τους…

Άραγε οι «Κληρικοί» της Αγγλικανικής «Εκκλησίας» προσέρχονται στους διαλόγους πριν ή μετά, αφού ζητήσουν,  από τον Κύριο να ευλογήση τους γάμους, των ομοφυλοφίλων και λεσβιών ;

Ιδού το «λειτουργικό» κείμενο της Αγγλικανικής «Εκκλησίας» που χρησιμοποιεί εντός των «ναών» της, για την «ευλογία» των γάμων των ομοφυλόφιλων και λεσβιών:

«A Lifelong Covenant»

(The Anglican Church voted to approve the use of an official liturgy to bless same-sex couples, called “The Witnessing and Blessing of a Lifelong Covenant.”)

Dear friends in Christ,

we have gathered together today  to witness [name] and [name] publicly committing themselves to one another

and, in the name of the Church, to bless their union: a relationship of mutual fidelity and steadfast love,

forsaking all others, holding one another in tenderness and respect, in strength and bravery, as long as they live.

Therefore, in the name of Christ, let us pray that they may be strengthened for the promises they make this day,

and that we will have the generosity to support them in what they undertake and the wisdom to see God at work in their life together.

Μετάφρασις :

"Ισόβιο συμφωνητικό"

(Η Αγγλικανική εκκλησία ψήφισε τη χρήση μίας επίσημης λειτουργίας για να ευλογεί ζευγάρια ίδιου φύλου ονομαζόμενη "Η μαρτυρία και ευλογία ενός ισόβιου συμφωνητικού")

Αγαπητοί εν Χριστώ φίλοι,

Έχουμε συγκεντρωθεί σήμερα μαζί για να παρακολουθήσουμε / μαρτυρήσουμε τη δημόσια δέσμευση του/της (όνομα) και του/της (όνομα)  προς τον/την  άλλο/η

και στο όνομα της Εκκλησίας να ευλογήσουμε την ένωσή τους: μία σχέση αμοιβαίας πιστότητας και ακλόνητης αγάπης

εγκαταλείποντας όλους/ες τους/τις άλλους/ες, κρατώντας ο/η ένας/μία τον/την άλλο/η με τρυφερότητα και σεβασμό, με δύναμη και γενναιότητα, όσο ζουν.

Ως εκ τούτου, στο όνομα του Χριστού, ας προσευχηθούμε για να ενισχυθούν για τις υποσχέσεις που κάνουν σήμερα,

και για να έχουμε τη γενναιοδωρία να τους στηρίζουμε σε ότι αναλαμβάνουν, και τη σοφία να βλέπουμε το Θεό να ποιεί τα έργα Του μέσω της ένωσής τους. 

Δυστυχῶς αὐτή εἶναι σήμερα ἡ Ὀρθοδοξία μας.

Ὁ Πατριάρχης Ἀναστάσιος, ὁ ὁποῖος ἦτο φορέας αἱρέσεως μή κατεγνωσμένης, πρίν κατακριθῆ ὁ ἴδιος ἀπό ἁρμόδιο ἐκκλησιαστικό ὄργανο, ἐκβάλλεται διά ξύλων καί λίθων ἀπό τήν Ἐκκλησίαν ὑπό ἁγίων γυναικῶν, οἱ ὁποῖες τελικά μέ τήν βοήθεια τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας θανατώνονται. Αὐτή εἶναι ἡ τιμή διά τήν ὁποία ὁμιλεῖ ὁ ΙΕ΄ Κανών τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου, μέ τήν ὁποία ἠξιώθησαν ἀπό τούς Ὀρθοδόξους. Δηλαδή τό νά καταταγοῦν μεταξύ τῶν ἁγίων καί ὁμολογητῶν καί νά εἶναι ἐσαεί πρότυπα πρός μίμησιν. Εἶναι ἴσως βέβαιον ὅτι σήμερα, ἄν κάποιοι τολμοῦσαν νά ἐνεργήσουν τοιουτοτρόπως σέ μία κατεγνωσμένη αἵρεσι,, θά ἐθεωροῦντο ἀπό τούς Ὀρθοδόξους Οἰκουμενιστές καί μή, ὡς ἀδιάκριτοι, ἀντάρτες, ταλιμπάν, ἐκτός Ἐκκλησίας καί κατεχόμενοι ὑπό ἑωσφορικοῦ καί δαιμονικοῦ πνεύματος. Ἀντιθέτως δέ αὐτοί πού θά ἀνέμενον τήν Σύνοδο (π.χ. τῆς Ἱερείας) διά νά ἀποφασίση ἐπί τοῦ θέματος θά ἐθεωροῦντο συνετοί, ὑπάκουοι, διακριτικοί καί ἐντός τῆς Ἐπισκοποκεντρικῆς Ἐκκλησίας. Δυστυχῶς αὐτή εἶναι σήμερα ἡ Ὀρθοδοξία μας.

«Προσφέρων και Προσφερόμενος»

 ΑΝΩΝΥΜΟΣ ησυχαστής, συγγραφέας του βιβλίου «Νηπτική θεωρία», διηγείται την ακόλουθη θαυμαστή εμπειρία του: 

Ενώ λειτουργούσα μαζί με το γέροντά μου, είδα σε όραμα τον Κύριο Ιησού Χριστό. 
Φορούσε αρχιερατική στολή και ιερουργούσε σύμφωνα με την τάξη της Eκκλησίας. 
Παραδόξως όμως, αυτός ήταν και «ο Προσφέρων και ο προσφερόμενος». στη λειτουργία συμμετείχαν και μερικοί από τη συνοδεία του γέροντά μου. 
Δύο απ' αυτούς είχαν τα πρόσωπα ολόλαμπρα από τη θεία χάρη, σαν πρόσωπα αγγέλων. Το σχήμα, το πολυσταύρι και ο σταυρός πού κρατούσαν, άστραφταν πιο δυνατά κι από την αστραπή! 
Λειτουργούσε μαζί μας κι ένας διάκονος. Tην ώρα πού ο διάκονος μνημόνευε τα ονόματα των χριστιανών, έσκυψε σπλαχνικά προς το μέρος του ο Χριστός και είπε: “ Ας είναι κι αυτοί μαζί μου στη βασιλεία μου”. 
"Βλέποντας μπροστά μου τον γλυκύτατο Iησού, έκλαιγα από χαρά και θαύμαζα, γιατί αξιώθηκα ν' απολαύσω τη θέα Του. 
Κι όταν Τον ασπάσθηκα στό πανάχραντο στήθος Του, ένιωσα να λειώνω σαν κερί από την πολλή κατάνυξη και τα δάκρυα. 
Πήρα τότε θάρρος και Του είπα κλαίγοντας: «Μνήσθητί μου, Κύριε, εν τη βασιλεία σου». Κι αμέσως ακούω τον Ιησού με τη μελίρρυτη γλώσσα Του να μου λέει: “ Ας γίνει όπως είπε”. 
Ύστερα συνήλθα από το όραμα. Από εκείνη όμως τη μέρα, κάθε φορά πού το θυμόμουν, η καρδιά μου πλημμύριζε από κατάνυξη".

Αββάς Μακάριος :

Δεν είναι ανάγκη να φλυαρούμε στην προσευχή, αλλά να απλώνουμε τα χέρια μας και να λέμε:  «Κύριε, όπως θέλεις και όπως ξέρεις, ελέησέ με!». Κι αν βρισκόμαστε μπροστά σε πόλεμο (με τα πάθη μας), να λέμε: «Κύριε, βοήθησέ με!». Κι Εκείνος ξέρει τι μας συμφέρει, και αυτό κάνει.  

«Δικαίω νόμος ού κείται»

ΔΕΚΑ μίλια από την πόλη Αιγαιές της Κιλικίας, στο χωριό Μάρδαρδος, κατοικούσε ένας γέροντας λευίτης, φημισμένος για την αρετή του. 
Κάποτε όμως οι χωρικοί πήγαν και παραπονέθεικαν στον επίσκοπο Αιγαιών λέγοντας: 
Πάρε αυτόν τον ιερέα από το χωριό μας, γιατί μας στενοχωρεί. 
Κάθε Κυριακή τελεί τη θεία λειτουργία στις 3 το απόγευμα και δεν τηρεί την καθιερωμένη τάξη. 
Καλεί αμέσως ο επίσκοπος τον εφημέριο και του λέει ιδιαιτέρως: 
Γιατί, γέροντα, κάνεις τέτοιο πράγμα; Δεν γνωρίζεις την τάξη της Εκκλησίας μας; 
Τη γνωρίζω, δέσποτα, κι έχεις δίκιο. Αλλά νά τι συμβαίνει: 
Μετά τη νυχτερινή ακολουθία της Κυριακής, κάθομαι κοντά στο άγιο θυσιαστήριο περιμένοντας την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος. 
Κι όταν δω τον Παράκλητο νά το επισκιάζει, τότε αρχίζω τη λειτουργία. 
Ο επίσκοπος θαύμασε την αρετή του γέροντα και πληροφόρησε σχετικά τούς χωρικούς, πού έφυγαν ειρηνικά δοξάζοντας το Θεό.