Ὀ Χριστὸς πρὸς τοὺς οἰκουμενιστάς:

Οὐαὶ ὑμῖν, οἰκουμενισταὶ ὑποκριταί, ὅτι οἰκοδομεῖτε ἐν ταῖς πόλεσι ναοὺς μεγαλοπρεπεῖς, καταλύετε δὲ διὰ τῶν σκανδάλων σας τὴν πίστιν ἐν ταῖς καρδίαις τῶν ἀνθρώπων. 

Οὐαὶ ὑμῖν, οἰκουμενισταὶ ὑποκριταί, ὅτι ἑορτάζετε τοὺς ἁγίους ἐν ταῖς πανηγύρεσιν ὑμῶν, λόγοις δὲ καὶ ἔργοις ὑμῶν ἀτιμάζετε αὐτούς. 

Οὐαὶ ὑμῖν, οἰκουμενισταὶ ὑποκριταί, ὅτι ὁμιλεῖτε περὶ ἀγάπης καὶ ἑνότητος μετὰ τῶν αἱρετικῶν, τοὺς δὲ ᾿Ορθοδόξους μισεῖτε καὶ διώκετε.

Οὐαὶ ὑμῖν, οἰκουμενισταὶ ὑποκριταί, οἱ ἀγαπολογοῦντες διὰ παντός, ἡμέρας τε καὶ νυκτός, οἱ ὑπερτονίζοντες τὴν ἀγάπην τοῦ Πατρός μου καὶ ἀποκρύπτοντες τὴν δικαιοσύνην καὶ τὴν κρίσιν του, οἱ διαγράψαντες τὰς λέξεις ἁμαρτία, ὀργὴ Θεοῦ, κόλασις καὶ μετάνοια ἐκ τοῦ λεξιλογίου ὑμῶν, ἵνα ἀρέσητε τοῖς ἀνθρώποις. ῾Οδηγοὶ τυφλοί! Οἱ περιπατοῦντες ἐν τῇ σκοτίᾳ τοῦ οἰκουμενισμοῦ καὶ δοκοῦντες φῶς εἶναι τῷ κόσμῳ, οἱ θεολόγους ὀνομάζοντες ἑαυτούς, τὴν δὲ ᾿Ορθόδοξον θεολογίαν ἀρνησάμενοι. Δοῦλοι πονηροὶ καὶ ἀνάξιοι! Οὐκ ἀνέγνωτε, ὅτι «ὁ γνοὺς τὸ θέλημα τοῦ κυρίου ἑαυτοῦ καὶ μὴ ἑτοιμάσας μηδὲ ποιήσας πρὸς τὸ θέλημα αὐτοῦ δαρήσεται πολλάς»; 

Οὐαὶ ὑμῖν, οἰκουμενισταὶ ὑποκριταί, οἱ καταλύοντες τοὺς Κανόνας τῆς ᾿Εκκλησίας καὶ συμπροσευχόμενοι παρανόμως μετὰ τῶν αἱρετικῶν. Μωροὶ καὶ τυφλοί! Οὐ βλέπετε, ὅτι, ὅσον ὑμεῖς συμπροσεύχεσθε μετ᾿ αὐτῶν, τοσοῦτον οὗτοι ἀπομακρύνουν ἑαυτοὺς ἀπὸ τῆς ἀληθείας μου; 

Οὐαὶ ὑμῖν, οἰκουμενισταὶ ὑποκριταί, ὅτι ἀπαιτεῖτε ὑπακοὴν τυφλὴν ἀπὸ τὸν λαόν μου εἰς τὰ ἄδικα καὶ παράνομα κελεύσματα ὑμῶν, ὑμεῖς δὲ λακτίζετε ὡς ἡμίονοι κατὰ τοῦ θελήματος τοῦ Πατρός μου. 

Οὐαὶ ὑμῖν, οἰκουμενισταὶ ὑποκριταί, ὅτι καταλείπετε τὰ ἐμὰ πρόβατα καὶ ἐναγκαλίζεσθε τοὺς λύκους. Ποιμένες ψευδεῖς καὶ μισθωτοί! Οἱ διαφθείροντες τὸν ἀμπελῶνά μου, οἱ μολύνοντες τὴν μερίδα μου μολυσμῷ οἰκουμενιστικῷ, οἱ δίδοντες τὴν μερίδα τὴν ἐπιθυμητήν μου εἰς ἔρημον ἄβατον πανθρησκείας ᾿Αντιχρίστου. Πῶς φύγητε ἀπὸ τῆς κρίσεως τῆς γεένης; 

Οὐαὶ ὑμῖν, οἰκουμενισταὶ ὑποκριταί, ὅτι ὠνομάσατε τὰς αἱρέσεις ᾿Εκκλησίας, ἴσας αὐτὰς ποιήσαντες τῇ ἁγίᾳ καὶ ἀμώμῳ ᾿Εκκλησίᾳ μου, ἣν περιεποιησάμην διὰ τοῦ ἐμοῦ αἵματος. 

Οὐαὶ ὑμῖν, οἰκουμενισταὶ ὑποκριταί, ὅτι διοργανώνετε συνέδρια κατὰ παραθρησκειῶν τε καὶ αἱρέσεων νεοφανῶν, συνεργάζεσθε δὲ ἀγαστῶς μετὰ τῶν παλαιῶν τοιούτων, τῶν ὑπὸ τῶν Πατέρων καταδεδικασμένων. 

Οὐαὶ ὑμῖν, οἰκουμενισταὶ ὑποκριταί, ὅτι κλείετε τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων· ὑμεῖς γὰρ οὐκ εἰσέρχεσθε, οὐδὲ τοὺς εἰσερχομένους ἀφίετε εἰσελθεῖν. Πλανᾶτε γὰρ τοὺς ἑτεροδόξους πλάνην οἰκτρὰν καλοῦντες ᾿Εκκλησίας τὰς αὐτῶν συναγωγὰς τοῦ Σατανᾶ καὶ βεβαιοῦντες αὐτούς, ὅτι βεβαπτισμένοί εἰσι καὶ ὁδὸν ἀσφαλῆ τε καὶ βεβαίαν ἀκολουθοῦσιν. 

Οὐαὶ ὑμῖν, οἰκουμενισταὶ ὑποκριταί, ὅτι προπαρασκευάζετε Σύνοδον ἁγίαν τε καὶ μεγάλην οὐχὶ ἵνα δώσητε, ὡς λέγετε, μαρτυρίαν ᾿Ορθόδοξον ἐν τῷ κόσμῳ, ἀλλ᾿ ἵνα καταλύσητε τὰς ἐντολάς μου καὶ ἀκυρώσητε τὰ προστάγματά μου. 

Οὐαὶ ὑμῖν, οἰκουμενισταὶ ὑποκριταί, ὅτι μεριμνᾶτε καὶ τυρβάζεσθε περὶ τὸ φυσικὸν περιβάλλον μᾶλλον ἢ τὸ πνευματικόν· περὶ τὰ δάση τῆς γῆς μᾶλλον, ἅτινα κατακαυθήσονται πυρὶ διὰ τὰς ἀνομίας αὐτῆς, καὶ οὐχὶ περὶ τὰς ψυχὰς τῶν ἀνθρώπων, τῶν μελλόντων κληρονομεῖν τὴν βασιλείαν τῶν οὐρα νῶν· περὶ τὰ κτήνη καὶ ἑρπετὰ μᾶλλον τὰ ἀφανιζόμενα ἢ περὶ τὰ ἀνθρώπινα ἔμβρυα τὰ ἐκτρώσεσι φρικτῶς σφαγιαζόμενα. Κύνες ἐνεοί, μὴ δυνάμενοι ὑλακτεῖν, ἐνυπνιαζόμενοι κοίτην, φιλοῦντες νυστάξαι, ἱνατὶ οὐκ ἐλέγχετε τὴν γενοκτονίαν ταύτην; 

Οὐαὶ ὑμῖν, οἰκουμενισταὶ ὑποκριταί, ὅτι ὑποκρίνεσθε τοὺς ὑπερασπιστὰς τῶν δικαιωμάτων τῶν ἀνθρώπων ἐν τοῖς κοινοβουλίοις τῶν ἐθνῶν, ἀφορίζετε δὲ ἀναπολογήτους τοὺς ἐλέγχοντας τὰς ἀνομίας ὑμῶν. 

Οὐαὶ ὑμῖν, οἰκουμενισταὶ ὑποκριταί, ὅτι ἀφωρίσατε δοῦλόν μου ὑπερασπιστὴν τοῦ ὀνόματός μου, ἄνευ ἀπολογίας κατακρίναντες αὐτόν. Εἴπατε ἐν ἑαυτοῖς· ἔστω ἡμῶν ἡ ἰσχὺς νόμος τῆς δικαιοσύνης· δεῦτε ἀφορίσωμεν αὐτόν, ὅτι δύσχρηστος ἡμῖν ἐστι καὶ ἐναντιοῦται τοῖς ἔργοις ἡμῶν καὶ ὀνειδίζει ἡμῖν ἁμαρτήματα νόμου, βαρύς ἐστι ἡμῖν καὶ βλεπόμενος. ῎Αδικοι καὶ ἄνομοι! Οὐκ οἴδατε, ὅτι κατάρα ἄδικος ἐξελθοῦσα καὶ μὴ εὑροῦσα τόπον ἐπιστρέφει εἰς τὸν πέμψαντα αὐτήν; 

Οὐαὶ ὑμῖν, οἰκουμενισταὶ ὑποκριταί, ὅτι τὸ Κοράνιον ἀντὶ τοῦ Εὐαγγελίου μου δωρίζετε τοῖς ἀνθρώποις· ἱερὸν δὲ ὀνομάζετε αὐτό! Εἰ πιστεύετε τὸ Κοράνιον ἱερὸν εἶναι, ἐμὲ ἀρνεῖσθε καὶ τὸ Εὐαγγέλιόν μου· εἰ δὲ πιστεύετε, ὅτι πλάνη ἐστὶ καὶ ψεῦδος, ὀνομάζετε δὲ αὐτὸ ἱερόν, ἵνα ἀρέσητε τοῖς ἀλλοδόξοις, ὑποκρίνεσθε, καὶ τοὺς δεχομένους τὸ δῶρον τῆς ὑποκρίσεως ὑμῶν πλανᾶτε καὶ ἀγάπην οὐκ ἔχετε ἐν ἑαυτοῖς.

Μετενόησαν οἱ γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι μετὰ τὰ φοβερὰ ἐκεῖνα «οὐαί», ποὺ ἐξαπέλυσεν ὁ Χριστὸς ἐναντίον τους; Δυστυχῶς, ὄχι. ᾿Αντὶ νὰ μετανοήσουν, «συνεβουλεύσαντο ἵνα τὸν ᾿Ιησοῦν δόλῳ κρατήσωσι καὶ ἀποκτείνωσι». Θὰ μετανοήσουν οἱ οἰκουμενισταὶ ἀπὸ τὸν ἔλεγχο, ποὺ ἀσκεῖται ἐναντίον τους; ᾿Εὰν ἐρωτούσαμε τὸν Μέγα Βασίλειο, θὰ μᾶς ἀπαντοῦσε· «Οὔτε Αἰθίοψ ἀλλάξει τὸ δέρμα αὐτοῦ, οὔτε πάρδαλις τὰ ποικίλματα αὐτῆς, οὔτε ὁ ἐν διαστρόφοις δόγμασι συντραφεὶς ἀποτρίψασθαι δύναται τὸ κακὸν τῆς αἱρέσεως»!

Δικαιούμεθα ἐμεῖς σήμερα νὰ εἴμεθα αἰσιοδοξότεροι τοῦ οὐρανοφάντορος καὶ μεγίστου φωστῆρος τῆς Καισαρείας Βασιλείου, ὅταν αὐτό, ποὺ καλοῦνται οἱ οἰκουμενισταὶ νὰ ἀποκηρύξουν, δὲν εἶναι μία αἵρεσις, ἀλλὰ παναίρεσις;

Tοῦ κ. Χρήστου Κ. Λιβανοῦ.

+π.Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης : Ορθόδοξος και Βατικάνιος Συμφωνία περί Ουνίας Μπαλαμάντ Λίβανος, Ιούλιος 1993.

 Εκκλησιολογία

 

36) Δια τούτο ακριβώς είναι αιρετικόν το Βατικανό που ισχυρίζεται ότι με την πάροδον του χρόνου αυξάνει την κατανόησίν του της Αγίας Γραφής και των δογμάτων του. Δια τον ίδιον λόγον είναι αφελείς οι Νεο-Ορθόδοξοι που ακολουθούν τους τοιούτους του Βατικανού.

37) Η εν λόγω Κυριακή προσευχή στο Ιωάννου 17 δεν είναι δια την ένωσιν των μελών του Σώματος του Χριστού με Παπικούς και Διαματυρομένους που δεν έχουν την παραμικράν ιδέαν δια την προειρημένην θεραπείαν που οδηγεί στην θέωσιν. Φυσικά η προσευχή αυτή προϋποθέτει την είσοδον εις την οδόν προς την θέωσιν, αλλά δεν είναι δια την ένωσιν της Εκκλησίας πραγματικών ιατρών με εκκλησίας κομπογιαννιτών. Το ότι το Ιωάννου 17 ημπορεί να εφαρμοσθή σέ εκκλησίες χωρίς την θεραπείαν της θεώσεως είναι "πολύ ενδιαφέρον," ίνα μη είπωμεν περισσότερα.

38) Εις την εν λόγω συμφωνίαν το Βατικανόν εκμεταλλεύεται τους αφελείς "Ορθοδόξους," που από καιρό επιμένουν ότι είναι μία "αδελφή Εκκλησία" της Βατικανίου "αδελφής εκκλησίας," ωσάν να ήτο δυνατόν η θέωσις να έχη αδελφήν διαφορετικήν από τον εαυτόν της. Τούτο είναι πράγματι παράδοξον αφού οι ακολουθούντες τον Αυγουστίνον Φραγκο-Λατίνοι, και οι εξ αυτών γεννηθέντες Διαμαρτυρόμενοι, ουδέποτε επίστεψαν ότι ο δοξασμός, δηλαδή η θέωσις, εις την ζωήν αυτήν αποτελεί το θεμέλιον των εντός του Σώματος του Χριστού μυστηρίων και επομένως το ουκ άνευ της αποστολικής διαδοχής και παραδόσεως. Ακόμη και σήμερον το Βατικανό και οι Διαμαρτυρόμενοι μεταφράζουν το "είτε δοξάζεται μέλος..." του Αποστόλου Παύλου (Α Κορ. 12;26) με το "είτε τιμάται μέλος...," παρ' ότι η Vulgata των Λατινοφώνων Ρωμαίων Πατέρων το αποδίδει με το "sive gloriatur unum membrum..."

      Συνεχίζεται.

Canada bride dies at 'trash the dress' photoshoot

Maria Pantazopoulos had wanted photos taken near Dorwin Falls

A Canadian woman has drowned during a photoshoot as she posed in her wedding dress in water at a Quebec park.

Estate agent Maria Pantazopoulos, 30, was apparently pulled under the water when her dress became saturated.

She is thought to have been staging a "trash the dress" photoshoot, where a newlywed bride is pictured ruining her wedding outfit, local media say.

Photographer Louis Pagakis said he jumped in to try to save her, but could not stop her from drowning.

"She had her wedding dress on and she said 'take some pictures of me while I swim a little bit in the lake,'" Mr Pagakis told CTV News.

"She went in and her dress got heavy, I tried everything I could to save her. I jumped in, I was screaming and yelling. We tried our best."

Ms Pantazopoulos's body was recovered several hours later from the water, near the Dorwin Falls in Rawdon.

Σήμερα τιμούνται οι Άγιοι :

Δευτέρα  27  Αυγούστου

Ο Όσιος Ποιμήν.

Μαζὶ μὲ τὰ ἄλλα ἀδέλφια τοῦ ἔκαναν μικρὴ μοναχικὴ ἀδελφότητα σὲ μία μικρὴ σκήτη στὴν Αἴγυπτο. Ἡγούμενος αὐτῆς τῆς ἀδελφότητας ἦταν ὁ Ποιμήν, ποὺ εἶχε ὅλα τὰ προσόντα πραγματικοῦ ποιμένας ψυχῶν. Ἡ φήμη του εἶχε φθάσει σὲ μακρινὲς περιοχὲς καὶ πολὺς κόσμος ἐρχόταν νὰ τὸν δεῖ καὶ νὰ τὸν συμβουλευθεῖ. Αὐτός, ὅμως, δεχόταν μόνο τοὺς μικροὺς καὶ ταπεινούς. Ὅσοι ἔρχονταν ἀπὸ περιέργεια, δὲν τοὺς δεχόταν, ἔστω καὶ ἂν ἦταν ἄρχοντες.

Κάποτε ἕνας ἀπ' αὐτοὺς θύμωσε ποὺ δὲν τὸν δέχθηκε. Καὶ ἐπειδὴ ἦταν δικαστής, συνέλαβε τὸν μοναχογιὸ τῆς ἀδελφῆς του Ὁσίου, μὲ τὴν ἰδέα ὅτι τώρα θὰ ἐρχόταν ὁ ἴδιος ὁ Ποιμὴν σὲ αὐτόν. Ὁ Ὅσιος, ὅμως, ἔγραψε πρὸς αὐτόν: «Ἐξέτασον τὸν ἀνεψιόν μου κατὰ τοὺς νόμους. Εἶναι ἔνοχος; Τιμώρησέ τον. Ἐὰν ὅμως δὲν εἶναι, κᾶμε ὅπως θέλεις». Ὁ δικαστὴς θαύμασε τὰ γραφόμενα τοῦ Ὁσίου καὶ ἀμέσως ἀπέλυσε τὸν ἀνεψιό του.
Ὅλα αὐτά βέβαια, τὰ κατάφερνε ὁ Ποιμήν, διότι καλλιεργοῦσε τὸ θεμέλιο τῶν ἀρετῶν, τὴν ταπεινοφροσύνη. Συχνὰ μάλιστα ἔλεγε: «Ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ τὴν ταπείνωσιν, ὅσην ἀπὸ τὸν ἀέρα τὸν ὁποῖον εἰσπνέει. Ἡ ταπεινοφροσύνη τοῦ πνεύματος εἶναι ἡ ζωὴ τῆς ψυχῆς». Ὁ Ὅσιος Ποιμὴν πέθανε εἰρηνικά, προκύπτοντας σὲ ὅλες τὶς χριστιανικὲς ἀρετές.

Ο Άγιος Φανούριος ο Μεγαλομάρτυρας ο Νεοφανής.

Ἄγνωστος στοὺς ἀρχαίους Συναξαριστές.

Ἔγινε γνωστὸς ἀπὸ τυχαῖα εὕρεση τῆς εἰκόνος του τὸν 14^ο αἰώνα στὴν Ρόδο, ὅταν ἔσκαβαν παλιὰ σπίτια στὸ νότιο μέρος τοῦ παλιοῦ τείχους. Ἐκεῖ βρέθηκε ἀρχαῖος ναὸς μὲ πολλὲς κατεστραμμένες εἰκόνες καὶ μεταξὺ αὐτῶν καὶ ἡ καλὰ διατηρημένη εἰκόνα ἐπὶ τῆς ὁποίας ὁ τότε μητροπολίτης Ρόδου Νεῖλος ὁ Β’ ὁ Διασπωρινὸς (1355 – 1369) διάβασε τὸ ὄνομα τοῦ Ἁγίου «ὁ ἅγιος Φανῶ». Ὁ Ἅγιος παριστανόταν σὰν νεαρὸς στρατιώτης, κρατώντας στὸ δεξιό του χέρι σταυρό, πάνω στὸν ὁποῖο ἦταν λαμπάδα ἀναμμένη, γύρω δὲ ἀπὸ τὴν εἰκόνα τὰ 12 μαρτύριά του.

Τὸν ἀρχαῖο αὐτὸ ναὸ ἀνοικοδόμησε ὁ Νεῖλος καὶ τὸν ἀφιέρωσε στὸ ὄνομα τοῦ Ἁγίου Φανουρίου, ποὺ ὅπως φαίνεται συνέταξε καὶ τὴν Ἀκολουθία του.
(Ἡ ἀναφορὰ στὸ Νέο Λειμωνάριο ὅτι ἡ εἰκόνα τοῦ Ἁγίου βρέθηκε τὸ 1500, εἶναι λανθασμένη. Διότι ὁ ἐπίσκοπος Ρόδου Νεῖλος ὑπῆρξε τὸν 14^ο αἰώνα).

Ο Άγιος Λιβέριος ο Ομολογητής.

Ὁ Ἅγιος Λιβέριος ὁ ὁμολογητὴς διαδέχθηκε στὸν ἐπισκοπικὸ θρόνο τῆς Ρώμης, τὸν Πάπα Ἰούλιο. Ὁ Λιβέριος ἦταν συνήγορος τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου κατὰ τοῦ Ἀρειανισμοῦ.

Ἐπίσης προστάτεψε τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως Παῦλο Α’, ὅταν ὁ αὐτοκράτορας Κωνστάντιος τὸν καταδίωξε γιὰ τὴν ὀρθόδοξη συμπεριφορά του.

Καὶ ὅταν ὁ Πάπας Λιβέριος ἦρθε στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ διαφώνησε σὲ ἐκκλησιαστικὰ ζητήματα μὲ τὸν προστάτη τοῦ Ἀρειανισμοῦ Κωνστάντιο, αὐτὸς τὸν ἐξόρισε στὴν Θεσσαλονίκη.
Κατόπιν ὅμως ἐπανῆλθε στὸν θρόνο του καὶ πέθανε σὲ βαθὺ γῆρας.

Ο Όσιος Επίσκοπος Κορδούης της Ισπανίας.

Ἔζησε στὰ χρόνια τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου καὶ διακρίθηκε γιὰ τὴν ἀρετὴ καὶ τὴ γενναία συμμετοχή του στοὺς ἀγῶνες ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδοξίας.

Πῆρε μέρος στὴν Α’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ποὺ ἔγινε στὴ Νίκαια, καθὼς καὶ σ’ αὐτὴ τῆς Σαρδικῆς τὸ ἔτος 347.

Ἐπίσης συνέπραξε στὸ νὰ ἀθωωθεῖ ὁ Μέγας Ἀθανάσιος ἀπὸ τὶς ἐναντίον του κατηγορίες ἐκ μέρους τῶν Ἀρειανῶν. Ἀλλὰ ἐπειδὴ ὁ αὐτοκράτορας Κωνστάντιος καταδίωκε ἀμείλικτα τὸν Ἀθανάσιο, τὸ ἴδιο ἔκανε καὶ στὸν Ἱεράρχη τῆς Κορδούης Ὅσιο, ποὺ ὑπέβαλε σὲ πολλὲς ἐξορίες καὶ κακοπάθειες.
Ὁ Ὅσιος ὅμως, κράτησε ὄρθιο τὸ ὀρθόδοξο φρόνημά του μέχρι τέλους. Δίκαια λοιπὸν τὸν ἐγκωμιάζει γι’ αὐτὰ ὁ Θεοδώρητος, ὁ δὲ Μέγας Ἀθανάσιος

τὸν τιτλοφορεῖ πατέρα τῶν Ἐπισκόπων.

Βάπτιση του Αιθίοπα Ευνούχου από τον  Άγιο Φίλιππο

Διαβάζουμ ἀπὸ τὶς Πράξεις Αποστόλων κεφ. η’ 26 – 40 :

26 Τότε ἄγγελος Κυρίου εἶπε εἰς τὸν Φίλιππον, «Σήκω καὶ πήγαινε πρὸς νότον, εἰς τὸν δρόμον ποὺ κατεβαίνει ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ εἰς τὴν Γάζαν (εἶναι δρόμος ἔρημος).

27 Καὶ σηκώθηκε καὶ πῆγε. Ἕνας Αἰθίοψ, εὐνοῦχος, ἀξιωματικὸς τῆς Κανδάκης, τῆς βασιλίσσης τῶν Αἰθιόπων, ὁ ὁποῖος ἦτο γενικὸς ταμίας της, εἶχε ἔλθει εἰς τῆν Ἱερουσαλὴμ διὰ νὰ προσκυνήσῃ

28 καὶ ἐπέστρεφε. Καθήμενος εἰς τὸ ἀμάξι του ἐδιάβαζε τὸν προφήτην Ἡσαΐαν.

29 Εἶπε δὲ τὸ Πνεῦμα εἰς τὸν Φίλιππον, «Πήγαινε καὶ προσκολλήσου εἰς αὐτὸ τὸ ἀμάξι».

30 Ὅταν ὁ Φίλιππος ἔφθασε κοντὰ, τὸν ἄκουσε νὰ διαβάζῃ τὸν προφήτην Ἡσαΐαν καὶ τοῦ εἶπε, «Ἆραγε καταλαβαίνεις αὐτὰ ποὺ διαβάζεις;».

31 Αὐτὸς δὲ εἶπε, «Πῶς νὰ μπορέσω νὰ καταλάβω ἐὰν δὲν μὲ ὁδηγήσῃ κάποιος;» . Καὶ παρεκάλεσε τὸν Φίλιππον νὰ ἀνεβῇ καὶ νὰ καθήσῃ μαζί του.

32 Ἡ περικοπὴ τῆς γραφῆς ποὺ ἐδιάβαζε ἦτο ἡ ἑξῆς: Ὡς πρόβατον ὡδηγήθη εἰς τὴν σφαγὴν καὶ ὅπως ὁ ἀμνὸς ποὺ εἶναι ἄφωνος ἐμπρὸς σ’ ἐκεῖνον ποὺ τὸν κουρεύει, ἔτσι δὲν ἀνοίγει τὸ στόμα του·

33 διὰ τοῦ πάθους του ἡ καταδίκη ἔλαβε τέλος· τὴν δὲ γενεάν του ποιός θὰ μπορέσῃ νὰ τὴν διηγηθῇ; Διότι ἔφυγε ἡ ζωἠ του ἀπὸ τὴν γῆν.

34 Τότε ὁ εὐνοῦχος εἶπε εἰς τὸν Φίλιππον, «Σὲ παρακαλῶ, πές μου διὰ ποιὸν λέγει αὐτὸ ὁ προφήτης; Διὰ τὸν ἑαυτόν του ἢ διὰ κάποιον ἄλλον;».

35 Τότε ὁ Φίλιππος ἄνοιξε τὸ στόμα του καί, κάνοντας ἀρχὴν ἀπὸ τὴν γραφὴν αὐτήν, τοῦ ἐκήρυξε τὴν χαρμόσυνην ἀγγελίαν περὶ τοῦ Ἰησοῦ.

36 Καθὼς δὲ ἐπήγαιναν εἰς τὸν δρόμον,  ἔφθασαν εἰς ἕνα μέρος ποὺ εἶχε νερὸ καὶ λέγει ὁ εὐνοῦχος, «Νά, νερό, τί μὲ ἐμποδίζει νὰ βαπτισθῶ;».

37 [Καὶ ὁ Φίλιππος τοῦ εἶπε, «Ἐὰν πιστέυῃς μὲ ὅλη τὴν καρδιά σου, ἐπιτρέπεται». Ἐκεῖνος ἀπεκρίθη, «Πιστεύω ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ»].

38 Καὶ διέταξε νὰ σταθῇ τὸ ἁμάξι καὶ κατέβηκαν καὶ οἱ δύο εἰς τὸ νερό, καὶ ὁ Φίλιππος καὶ ὁ εὐνοῦχος, καὶ τὸν ἐβάπτισε.

39 Ὅταν ἀνέβηκαν ἀπὸ τὸ νερό, τὸ Πνεῦμα τοῦ Κυρίου ἅρπαξε τὸν Φίλιππον καὶ δὲν τὸν εἶδε πλέον ὁ εὐνοῦχος, ἐβάδιζεν ὅμως τὸν δρόμον του χαρούμενος.
40 Ὁ Φίλιππος εὑρέθηκε εἰς τὴν Ἄζωτον καὶ διερχόμενος ὅλας τὰς πόλεις ἐκήρυττε τὸ εὐαγγέλιον μέχρις ὅτου ἦλθε εἰς τὴν Καισάρειαν.

Η Αγία Ανθούσα η νέα

Μαρτύρησε, ἀφοῦ τῆς ἔβαλαν τρίχινο κουρέλι καὶ μία μεγάλη πέτρα στὸ λαιμὸ καὶ τὴν ἔριξαν μέσα σ' ἕνα πηγάδι.

Ο Άγιος Αρκάδιος ο βασιλιάς

Κανεὶς ἀπὸ τοὺς Συναξαριστὲς δὲν ἀναφέρει τὸν βασιλιὰ Ἀρκάδιο (395 – 408) σὰν Ἅγιο.

Συναντᾶται ἡ μνήμη του μόνο στὸ Ἱεροσολυμιτικὸ Κανονάριο (σελ. 105 ἔκδ. Καλλίστου ἀρχιμ.) μαζὶ μὲ τὸν ἅγιο Μαρτύριο.
Ἴσως ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων νὰ εἶχε κάποιους σημαντικοὺς λόγους νὰ τὸν κατατάξει μεταξὺ τῶν Ἁγίων της.

Ο Όσιος Θεόκλητος

Ἄγνωστος στοὺς Συναξαριστές. Συναντᾶται στὸν Πατμιακὸ Κώδικα 266 ὡς ἑξῆς:
«Τῇ αὕτῃ ἡμέρᾳ τοῦ Ὁσίου Θεοκλήτου. Οὗτος ἣν ἀπὸ Κωνσταντινουπόλεως, ἀξίαν ἔχων μαγίστρου, καὶ καταλιπῶν τὸν κόσμον ἀνῆλθεν ἐν τῷ ὄρει τοῦ Ὀλύμπου, κακεῖσε ἀποταξάμενος καὶ ἀσκήσας ἔτεσι πλείστοις ἐκοιμήθη».