Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. Eρμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε.

2. Ἡ φύσις καί ἡ διδασκαλία τοῦ Οἰκουμενισμοῦ εἶναι τέτοια, ὥστε ἀπαιτεῖ τόν συναγελασμό, τήν συνύπαρξι, τόν συμφυρμό καί τήν ἀλληλοπεριχώρησι τῶν Ὀρθοδόξων μετά τῶν αἱρετικῶν. Οἱ αἱρετικοί ὅμως αὐτοί (π.χ. Παπικοί, Προτεστάντες, Μονοφυσίτες) ἔχουν καταδικασθῆ ἀπό πλῆθος Συνόδων καί ἁγ. Πατέρων καί ὡς ἐκ τούτου εἶναι καταδικασμένη καί κάθε ἐπικοινωνία σέ ἐκκλησιαστικό ἐπίπεδο μέ αὐτούς. Δηλαδή κοντολογίς ὁ Οἰκουμενισμός διδάσκει ἐπικοινωνία καί συνύπαρξι μέ τούς αἱρετικούς, ἐνῶ οἱ Πατέρες καί οἱ Σύνοδοι διδάσκουν ἀπομάκρυνσι.

3. Ἀναφέρθηκε καί κατά κόρον ἐτονίσθηκε ὅτι ἡ συνοδική καταδίκη μίας αἱρέσεως δέν ἀποτελεῖ τήν ἔναρξι τοῦ ἀγῶνος τῆς ἀποτειχίσεως ἀλλά τό τέλος. Ἔχει δέ τή θέσι της εἰς τήν προκειμένη περίπτωσι (ἡ συνοδική καταδίκη) μόνον καί ἐφ’ ὅσον ἀναζωπυρωθῆ πάλι ἡ αἵρεσις (ὅπως συνέβη σέ ὅλες σχεδόν τίς μεγάλες αἱρέσεις τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας, μηδέ ἐξαιρουμένου καί αὐτοῦ τοῦ Παπισμοῦ, ὁ ὁποῖος καταδικάσθηκε στήν ἐπί Μ. Φωτίου Σύνοδο τοῦ 879). Ἡ Παράδοσις ὅμως τῆς Ἐκκλησίας, τήν ὁποία ἐπαρουσιάσαμε διδάσκει ὅτι μόλις ἐδιδάσκετο «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ ἐπ’ Ἐκκλησίας» κάποια αἵρεσις ἀπό Ἐπισκόπους και Πατριάρχες (π.χ. Νεστόριος, Εἰκονομαχία) οἱ Ὀρθόδοξοι πάραυτα ἀπετειχίζοντο ἀπό αὐτούς, διά νά παραμείνουν Ὀρθόδοξοι, χωρίς φυσικά νά ἀναμένουν τήν ἀπόφασι Συνόδου. Ὡς ἐκ τούτου τό πλῆθος τῶν ἱερῶν Κανόνων, πού ἀναφέρονται εἰς τήν σχέσι τῶν Ὀρθοδόξων μετά τῶν αἱρετικῶν, ἀπαιτοῦν ἀπομάκρυνσι τῶν Ὀρθοδόξων ἀπό

οἱονδήποτε ἔχει αἱρετικό φρόνημα καί ὄχι τήν ἀναμονή καί τήν ἀπόφασι τῆς Συνόδου.

Συνεχίζεται.

π. Θεόδωρος Ζήσης. I' Ματ. - Ανάλυση Αποστολικού αναγν.

Δημοσιεύτηκε στις 12 Αύγ 2012 από simeronwordpress

Πηγή: http://www.impantokratoros.gr/73E9C252.el.aspx

π. Θεόδωρος Ζήσης Κυριακή I' Ματθαίου- Ανάλυση Αποστολικού 

Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος :

Όπως ο φτωχός, βλέποντας τους βασιλικούς θησαυρούς, νιώθει περισσότερο τη φτώχεια του, έτσι κι εκείνος που μελετάει τις αρετές των μεγάλων οσίων, αποκτάει πιο ταπεινό φρόνημα.

Apocalypse, Chapter 5, Revelation 1: 7-9

Father Athanasios Mitilinaios

The vision of Daniel and Zachariah— I am the Alpha and the Omega —Sharing in the suffering and gospel of the cross.

Behold, he is coming with the clouds, and every eye will see him, every one who pierced him; and all tribes of the earth will wail on account of him. Even so. Amen. ‘I am the Alpha and the Omega,’ says the Lord God, who is and who was and who is to come, the Almighty. I John, your brother, who share with you in Jesus the tribulation and the kingdom and the patient endurance, was on the island called Patmos on account of the word of God and the testimony of Jesus.

Οικουμενισμός : το βδέλυγμα της ερημώσεως εστώς εν τόπω αγίω

12 Αυγούστου 2010: Οι Αλβανοί δολοφονούν τον Βορειοηπειρώτη Αριστοτέλη Γκούμα επειδή μιλούσε Ελληνικά...

12 Αυγούστου 2010 - Ο 37χρονος ομογενής Αριστοτέλης Γκούμας δολοφονήθηκε από ομάδα τριών Αλβανών.

Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, όλα άρχισαν απο την προηγούμενη μέρα, πριν το μεσημέρι, όταν τρεις Αλβανοί από την Αυλώνα ζήτησαν από τον 37χρονο να μη μιλάει ελληνικά στο μαγαζί του, που βρίσκεται στη Χειμάρρα. Μετά τη λογομαχία ακολούθησε ξυλοδαρμός. Ο ομογενής αναγκάστηκε να κρυφτεί. 

Οι τρεις Αλβανοί, όμως, τον εντόπισαν ύστερα από αρκετές ώρες, ενώ επέβαινε σε μηχανή μεγάλου κυβισμού. Οι δράστες όρμησαν με το αυτοκίνητό τους πάνω στο νεαρό άνδρα και τον καταπλάκωσαν. 

Η Αστυνομία συνέλαβε έξι άτομα, δεν εξέδωσε ωστόσο ανακοίνωση σχετικά με τα αίτια του συμβάντος, το οποίο ο αλβανικός Τύπος χαρακτήρισε ως δυστύχημα...

Σε δηλώσεις του τότε ο δήμαρχος Χειμάρρας Βασίλης Μπολάνος επεσήμανε ότι "πρόκειται για έγκλημα εκ προμελέτης, αφού οι δράστες από ημέρες προκαλούσαν τον δολοφονηθέντα". Ακόμη, μίλησε για ρατσιστικά φαινόμενα, τα οποία οπισθοδρομούν την αλβανική κοινωνία. 

Μέχρι σήμερα κανείς δεν έχει τιμωρηθεί για τη δολοφονία του Αριστοτέλη, ο οποίος για όσους αρνούμαστε να ξεχάσουμε είναι Εθνομάρτυρας...

http://elnewsgr.blogspot.gr/2012/08/12-2010.html

+π.Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης : Ορθόδοξος και Βατικάνιος Συμφωνία περί Ουνίας Μπαλαμάντ Λίβανος, Ιούλιος 1993.

ΙΙ. Το λεγόμενο Σχίσμα

11) Δηλαδή έχομεν τρία στάδια αυτού του σχίσματος. 1) Πρώτα έχομεν σχίσμα μεταξύ όλων των Ρωμαίων και των Φράγκων που ουσιαστικά αρχίζει το 794 με καθυστέρησιν της καταδίκης των αιρετικών Φράγκων δια 85 χρόνια. Τούτο έγινε τελικά στην Η' Οικουμενικήν Σύνοδον υπό την ηγεσίαν του Πάπα της Ρώμης Ιωάννου Η' (872-882) και του Πατριάρχου της Κων/πόλεως Νέας Ρώμης Μεγάλου Φωτίου (858-867, 877-886) το 879. Εις την Σύνοδον αυτήν οι καταδικασθέντες αιρετικοί δεν κατονομάζονται από φόβον αντιποίνων κατά των υποδούλων εις τους Φράγκους Δυτικών Ρωμαίων. 2) Μετά έχομεν σχίσμα κατά διαλλείματα μεταξύ αιρετικών Φραγκο-Λατίνων Παπών (983-984, 996-1000, 999-1003), τους οποίους επέβαλαν Φράγκοι-Λατίνοι Αυτοκράτορες, και των τεσσάρων Ρωμαίων Πατριαρχών με Ορθοδόξους στα ενδιάμεσα το 985-996, 997-998, 1003 και 1003-1009. 3) Εν συνεχεία έχομεν δια πρώτην φορά σχίσμα μεταξύ αιρετικών Ρωμαίων παπών, τους οποίους επέβαλαν Φραγκο-Λατίνοι Αυτοκράτορες, και των τεσσάρων Ορθοδόξων Πατριαρχείων από το 1009 μέχρι το 1046. 4) Εν συνεχεία έχομεν σχίσμα μεταξύ αιρετικών Φραγκο-Λατίνων Παπών και των τεσσάρων Ρωμαίων Πατριαρχών μέχρι που το 1054 έγινε μία σφορδή εκδήλωσις ενός ήδη υπάρχοντος σχίσματος 300 ετών μεταξύ αιρετικών Φράγκων και Ορθοδόξων Ρωμαίων. Τούτο διατί οι Φραγκο-Λατίνοι απλούστατα ουδέποτε στα 300 χρόνια αυτά υπαναχώρησαν από την θέσιν τους ότι οι Ανατολικοί Ρωμαίοι είναι "Γραικοί" και "αιρετικοί." Ναι μεν δέχθηκαν την Ζ' Οικουμενικήν Σύνοδον τυπικά τον 12ον αιώνα, αλλά έμειναν ανένδοτοι στο Filioque και εις τας αιρέσεις του Αυγουστίνου, που προσπάθησε να εισαγάγει στην Ανατολήν ο Βαρλαάμ ο Καλαβρός, και που κατεδικάσθηκαν στην Θ' Οικουμενικήν Σύνοδον της Κων/πόλεως Νέας Ρώμης το 1341.

     Συνεχίζεται.

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

Λοιπόν, οι «Βίοι των Αγίων» ; --Ιδού, ευρισκόμεθα εις χώρον ουράνιον, διότι η γη γίνεται ουρανός δια των αγίων του Θεού. Ιδού ότι ευρισκόμεθα μεταξύ των εν σώματι αγγέλων, μεταξύ των χριστοφόρων. Όπου δε είναι αυτοί, εκεί και όλος ο Κύριος ο Θεός, εν αυτοίς και μετ΄ αυτών και εν μέσω αυτών («ο Θεός ο εν αγίοις αναπαυόμενος», «Θεός εν μέσω θεών»), εκεί και όλη η αιωνία Αλήθεια του Θεού και όλη η αιωνία Δικαιοσύνη του Θεού και όλη η αιωνία Αγάπη του Θεού και όλη η αιωνία Ζωή του Θεού.                                                                                               
Οι «Βίοι των Αγίων»! Ιδού, ευρισκόμεθα εις τον παράδεισον, όπου φυτρώνει και αυξάνει ό,τι το θείον, το άγιον, το αθάνατον, το αιώνιον, το δίκαιον, το αληθινόν, το ευαγγελικόν. Διότι εις κάθε ένα άγιον ήνθησε δια του Σταυρού το δένδρον της ζωής, της αιωνίας, θείας και αθανάτου ζωής, και εκαρποφόρησε πολλούς καρπούς. Ο δε Σταυρός εισάγει εις τον παράδεισον, εισάγει και ημάς μετά τον ληστήν, ο οποίος, προς ενθάρρυνσίν μας, εισήλθεν πρώτος εις τον παράδεισον μετά τον Πανάγιον Θείον Σταυροφόρον, τον Χριστόν, εισήλθε δε με τον σταυρόν της μετανοίας.                                                                                                                                         
Οι «Βίοι των Αγίων»! –Ιδού, ευρισκόμεθα εις την αιωνιότητα, χρόνος δεν υπάρχει πλέον: «Χρόνος ουκέτι έσται» (Αποκ. 10, 7), διότι εις τους αγίους του Θεού βασιλεύει η αιωνία Θεία Αλήθεια, η αιωνία Θεία Δικαιοσύνη, η αιωνία Θεία Αγάπη, η αιωνία Θεία Ζωή. Και «ο θάνατος ουκ έστι έτι» εις αυτούς, διότι όλον το είναι των είναι γεμάτον εκ των αναστασίμων θείων δυνάμεων του Αναστάντος Κυρίου, του μοναδικού Νικητού του θανάτου και όλων των θανάτων εις όλους τους κόσμους. Δεν υπάρχει θάνατος δι΄ αυτούς—τους αγίους ανθρώπους, διότι όλον το είναι των είναι πεπληρωμένον από τον Μόνον Αθάνατον—τον Υπεραθάνατον Κύριον και Θεόν μας Ιησούν Χριστόν. 

Συνεχίζεται.  

Επίσκεψη της Αγίας Παρασκευής σε άπιστη γυναίκα :

Η μαρτυρία της οικογένειας έχει ως εξής: Υπάρχει στο Κορωπί ένα παντρεμένο ζευγάρι όπου ο άντρας είναι το πιστό μέλος της οικογένειας και η γυναίκα του είναι άπιστη και είρωνας της πίστης. Ο άντρας είχε πολύ μεγάλη ευσέβεια στην Αγία Παρασκευή. 
Πάντα στην παραμονή και ανήμερα της εορτής της άναβε το καντήλι στο σπίτι του. Αντίθετα η σύζυγός του δεν το άναβε ποτέ. Την ημέρα λοιπόν της εορτής της, σηκώθηκε πρωί – πρωί και αφού άφησε την γυναίκα του και την πεθερά του να κοιμόνται, ντύθηκε και με προσοχή έφυγε από το σπίτι για την Εκκλησία. 
Έκλεισε και την εξώπορτα και την κλείδωσε δυο φορές. Πήγε λοιπόν στην εκκλησία και αφού λειτουργήθηκε γύρισε πίσω για το σπίτι. Μόλις έφτασε βρήκε τις δυο γυναίκες τρομοκρατημένες και πανικοβλημένες.
Τις ρώτησε τι είχε συμβεί και αυτές τον ρώταγαν εάν το πρωί που έφυγε κλείδωσε την πόρτα του σπιτιού. Η απάντηση του άνδρα ήταν:  βεβαίως και την κλείδωσα αφού ξέρουμε εδώ στο Κορωπί τι πρόβλημα έχουμε με τους κλέφτες και τους κακοποιούς. Γιατί είστε τόσο ανήσυχες όμως τις ρώτησε ο σύζυγος.
Να του λέει η σύζυγός του: Μόλις έφυγες μετά από λίγο ακούσαμε να ξεκλειδώνεται η πόρτα. Δυο φορές κρακ, κρακ. Κοκαλώσαμε!!! 
Είδαμε τότε μπροστά μας μια γυναίκα να μπαίνει μέσα στο σπίτι με μαύρα ρούχα, ψιλή, πολλή όμορφη, να μας κοίτα αμίλητη και να πηγαίνει στο δωμάτιο που είναι η καντήλα. Πηγαίνει λοιπόν εκεί, παίρνει το καντήλι πηγαίνει κατόπιν στην κουζίνα βάζει λαδί, βάζει λουμινάκι και το ανάβει. 
Το παίρνει το καντήλι και το τοποθετεί πάλι στο δωμάτιο. Μας κοίτα με πολλή αυστηρό τρόπο και μας λέει, «σήμερα είναι η εορτή μου», και φεύγει πάλι από όπου ήρθε. Οι γυναίκες ήταν συγκλονισμένες δεν μπορούσαν να μιλήσουν καθόλου με αυτό το θαυμαστό γεγονός που τους συνέβη. 

Ο δε άντρας είχε συγκινηθεί από αυτό το Θαύμα που έκανε η Αγία Παρασκευή στην άπιστη γυναίκα του.

http://agiooros.org/viewtopic.php?f=7&t=6725

+π.Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης : ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΒΑΤΙΚΑΝΙΟΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΠΕΡΙ ΟΥΝΙΑΣ

ΙΙ. Το λεγόμενο Σχίσμα

      

     10) Μόλις πενηντατρία χρόνια αργότερα οι διάδοχοι αυτών των αγραμμάτων βαρβάρων προσέθεσαν το Filioque εις το Σύμβολον της Πίστεως και κατεδίκασαν την Ανατολικήν Ρωμαϊκήν Αυτοκρατορίαν ως αιρετικήν και "Γραικικήν," εις τας Συνόδους των της Φραγκφούρτης το 794 περί εικόνων και της Ακυϊσγράνου το 809 περί της προσθήκης του Filioque εις το Σύμβολον της Πίστεως της Β' Οικουμενικής Συνόδου, και εις εποχήν μάλιστα που δεν εγνώριζον ούτε ένα Πατέρα Οικουμενικής Συνόδου. Επί 215 χρόνια, από το 794 μέρχι το 1012 οι Ρωμαίοι Ορθόδοξοι Πάπαι ηρνήθησαν να υποταχθούν εις τους Φράγκους κυρίους τους εις τα θέματα του Filioque και των εικόνων. Ο τελευταίος Ορθόδοξος Ρωμαίος Πάπας που μνημονεύεται στα δίπτυχα των υπολοίπων τεσσάρων Ρωμαίων Πατριαρχείων είναι ο Ιωάννης ΙΗ' (1003-1009) και ο πρώτος αιρετικός Ρωμαίος Πάπας που εξέπεσε από τα δίπτυχα, αφού προσέθεσε το Filioque στην ομολογίαν πίστεώς του, ήτο ο Σέργιος Δ (1009-1012), δηλαδή 42 χρόνια πρίν από το λεγόμενον σχίσμα του 1054.

      

      Συνεχίζεται.