Ο θρασύς πράκτορας των ξένων μυστικών υπηρεσιών συνεχίζει :

ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΠΙΝΑΚΙΔΩΝ

Γκρούεφσκι: Αναιδής η ενέργεια της Ελλάδας

«Εναπόκειται σε κάθε πολίτη της χώρας μας να αποφασίσει πώς θα αντιμετωπίσει την αναιδή ενέργεια της Ελλάδας να τοποθετεί αυτοκόλλητα πάνω στις νέες πινακίδες κυκλοφορίας οχημάτων», ανέφερε ο κ. Γκρούεφσκι, τοποθετούμενος στην πρακτική της επικόλλησης αυτοκόλλητου από τις ελληνικές συνοριακές αρχές στα αυτοκίνητα από την ΠΓΔΜ που εισέρχονται στην Ελλάδα και τα οποία φέρουν την ένδειξη «ΜΚ».


«Καθένας θα πράξει κατά την άποψη και τις αρχές του. Σε κάθε περίπτωση, δεν θα εκπλαγώ εάν οι Έλληνες αρχίσουν να τοποθετούν αυτοκόλλητα στο μέτωπο των πολιτών μας. Φαίνεται πως κάνουν ό,τι μπορούν για να αποτρέψουν τους 'Μακεδόνες' τουρίστες από το να επισκέπτονται την Ελλάδα», τόνισε ο κ. Γκρούεφσκι.

Το ζήτημα των ετικετών διατηρούν στην επικαιρότητα τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ της ΠΓΔΜ, υπενθυμίζοντας στην κοινή γνώμη ότι «υπάρχουν εγχώριες εναλλακτικές» για τις θερινές διακοπές, όπως η λίμνη της Οχρίδας.

****

Το συγκλονιστικό για τον Σλάβο Γκλιγκόροφ (πρώτο Πρόεδρο της δημοκρατίας της Βαρδάσκας  1991-1999), είναι ότι έτυχε μιας κηδείας, σχεδόν διαπόμπευσης, επειδή σε μια αναλαμπή ειλικρίνειας είχε δηλώσει πως ο λαός που τώρα κατοικεί την «Βαρδάσκα» ουδεμία σχέση έχει με τον Μέγα Αλέξανδρο, αφού είναι Σλάβοι που δεν κατάγονται από τους αρχαίους Μακεδόνες.

Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. Eρμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε.

Ἡ σύγχρονος ἐκκλησιαστική κατάστασις ἐν σχέσει

μέ τόν 15ον Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου.

Σέ ὅλες τίς περιπτώσεις ὅταν πρόκειται νά ἀναπτύξωμε ἕνα θέμα εἶναι ἀρκετόπρός κατοχύρωσι καί ἀσφάλεια τό νά ἀναφέρωμε δύο τρία παραδείγματα καί ἰσάριθμα ρητά ἀπό τήν ζωή τῶν ἁγίων καί τῆς Ἐκκλησίας. Τότε θεωρεῖταιπειστικός ὁ λόγος καί ὁ συγγραφέας ἤ ὁ ὁμιλητής ἔχει θεμελιώσει στήν Παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας τίς σκέψεις του καί ὡς ἐκ τούτου ἔχει ἐπιτύχει τόν σκοπό του. Στήν προκειμένη περίπτωσι ὅμως τῆς ἑρμηνείας τοῦ ΙΕ΄Κανόνος καί τῆς θέσεώς μας ἀπέναντι εἰς αὐτόν τά πράγματα εἶναι ἐντελῶς διαφορετικά, διότι ἔχουν ἐπικαλύψει τήν πραγματική σημασία τοῦ ἱ. Κανόνος (ὅπως τήν ἑρμηνεύουν διαχρονικά οἱ Ἅγιοι Πατέρες) πυκνά νέφη καί ἀλλεπάλληλα στρώματα παρερμηνειῶν. Ἔτσι εἶναι σχεδόν βέβαιο ὅτι οἱ πλεῖστοι τῶν Ὀρθοδόξων καί κυρίως τῶν κληρικῶν, οἱ ὁποῖοι πιθανῶς νά μελετήσουν τήν μικρά αὐτή ἐργασία, δέν θά πεισθοῦν περί τῆςἀληθείας τοῦ λόγου, παρ’ ὅτι κατεγράφησαν στή μελέτη αὐτή περισσότερα ἀπό ἑκατόν τριάντα παραδείγματα καί πατερικά κείμενα (ἐκτός τῶν κειμένων διά τό παλαιό ἡμερολόγιο καί τήν ἁγιορείτικη ἀποτείχισι τοῦ 1970), τά ὁποῖα πείθουν καί τόν πλέον δύσπιστο διά τήν διαχρονική Παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας εἰς αὐτό τό θέμα.

Ὁ λόγος τῆς ἀρνητικῆς αὐτῆς στάσεως ἀπέναντι στήν διαχρονική Παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας πρέπει νά ἑστιασθῆ (πέρα ἀπό τήν πολυχρόνια πλύσι ἐγκεφάλου τήν ὁποία ἔχουν ὑποστῆ, ἡ ὁποία ὅμως ἀποτελεῖ ἕνα δευτερεύοντα-ἐξωτερικό λόγο) κατ’ ἐξοχήν καί κυρίως εἰς τό ὅτι καί σήμερα ἡ αποτείχισις κοστίζει καί πληρώνεται, ὄχι βεβαίως ὅπως τόν παλαιό καιρό μέ διωγμούς, ἐξορίες, φυλακίσεις,

μαρτύρια καί θανάτους, ἀλλά πάντως μέ στερήσεις μισθῶν διά τούς κληρικούς, μέ τό νά πέσουν στήν δυσμένεια τοῦ Ἐπισκόπου, μέ καθαιρέσεις ἀπό τόν βαθμό τῆς ἱερωσύνης, μέ τήν δυσφήμισι καί τήν «ρετσινιά» τοῦ πλανεμένου καί διά τούς λαϊκούς μέ τήν στέρησι τῶν μυστηρίων, μέ τήν κατηγορία ὅτι εὑρίσκονται ἐκτός Ἐκκλησίας ἤ εἶναι σχισματικοί, φανατικοί, φονταμενταλιστές κλπ.

Συνεχίζεται.

MHTΡ. AITΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ κ.ΚΟΣΜΑΣ:

Γνωρίζουμε ότι μία Εκκλησία ίδρυσε ο Θεάνθρωπος Κύριος. Συνέχεια αυτής της Εκκλησίας αποτελεί η Αγία μας Ορθόδοξος Ανατολική Εκκλησία. Άλλη Εκκλησία δεν υπάρχει. Οι παπικοί και οι προτεστάντες δεν αποτελούν εκκλησία, δεν έχουν ιερωσύνη και Θεία Χάρι. Κυριαρχούνται από ανθρωποκεντρισμό και εκκοσμίκευσι, είναι ξένοι από αγιοπνευματική ζωή. Κάθε σχέσι μαζί τους, εφʼ όσον ο πάπας και οι προτεστάντες δεν δέχονται να παραχωρήσουν τη θέσι τους στον Θεάνθρωπο Χριστό, είναι αποστασία και άρνησι της σωτηρίου αληθείας. Επίσης, κάθε σχέσι με τις νεοεποχίτικες ιδέες των οικουμενιστών, που θέλουν να ζυμώσουν με τις διάφορες ψευτοθρησκείες την αμώμητη Ορθοδοξία, είναι αποστασία. Όταν σήμερα παρατηρούμε άμβλυνσι του ορθοδόξου φρονήματος και τάσεις κοινωνίας με όλους τους κακοδόξους αυτούς, ενώ παραμένουν αμετανόητοι, δεν ζούμε την αποστασία από την Ορθόδοξο αλήθεια ;

Μέγας Αντώνιος : Η ΨΥΧΗ EINAI ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΑΙ ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΑ

Ἐξέταζε ὅ,τι σὲ ἀφορᾶ καὶ βγάζε δοκιμασμένες ἀποφάσεις (γιὰ τὴ στάση ποὺ θὰ τηρήσεις στὸ κάθε τί). Διότι οἱ ἄρχοντες καὶ οἱ δεσπότες ἔχουν ἐξουσία μόνον τοῦ σώματος καὶ ὄχι βέβαιά της ψυχῆς. Νὰ σοῦ εἶναι μάλιστα αὐτὴ ἡ ἀρχή, πρόχειρη διὰ παντός. Συνεπῶς, ἂν διατάσσουν φόνους, ἢ τίποτε ἄτοπα, ἢ ἄδικα καὶ ψυχοβλαβή, δὲν πρέπει νὰ πειθαρχεῖτε σ᾿ αὐτούς, ἔστω κι ἂν βασανίζουν τὸ σῶμα. Διότι ὁ Θεὸς δημιούργησε τὴν ψυχὴ ἐλεύθερη καὶ αὐτεξούσια, γιὰ (νὰ ἀποφασίζει) ὅσα πράττει, τὰ καλὰ ἢ τὰ κακά.

Δεν θέλουν να βλέπουν εκκλησίες στον ΣΥΡΙΖΑ

Οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ έδωσαν από την πρώτη μέρα εισόδου τους στο Κοινοβούλιο το στίγμα τους ως αξιωματική αντιπολίτευση.

Ζήτησαν από τους υπαλλήλους της βουλής να αποσύρουν από τα γραφεία τους τις γκραβούρες που εικονίζουν ελληνορθόδοξους ναούς. Πιθανότατα θα ήθελαν να κρεμάσουν πορτραίτα του Στάλιν, του Μάο ή του Τρότσκι, αλλά σίγουρα θα υπήρχε διαφωνία για τον ποιον θα κρεμάσουν πιο ψηλά... 

http://www.xryshaygh.com

π. Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης : ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑΙ ΣΥΝΟΔΟΙ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

b) Το ανοικτόν παράθυρον του Παύλου προς την Εκκλησίαν

Τα κεφάλαια 12 έως 15 της Α' προς Κορινθίους είναι μοναδικόν παράθυρον, μέσω του οποίου δύναται κανείς να θεωρήση την πραγματικότητα της Εκκλησίας ως σώματος του Χριστού. Οι μετέχοντες εις την Εκκλησίαν εντάσσονται εις δύο ομάδας ως προς τον βαθμόν της θεραπείας και της τελειώσεως: τους φωτισμένους και τους δοξασμένους. Τα μέλη του σώματος του Χριστού αναγράφονται σαφώς εις την Α' Κορ. 12:28. 

Αρχίζει κανείς με το να γίνη "ιδιώτης," (λαϊκός)  όστις λέγει "αμήν" κατά την λογικήν λατρείαν εν αντιβολή προς την νοεράν εν τη καρδία γενομένην λατρείαν. Εις αυτό το στάδιον ασχολείται ο ιδιώτης με την μετάβασίν του από την κάθαρσιν της καρδίας εις τον φωτισμόν αυτής υπό την καθοδήγησιν εκείνων που είναι ναοί του Αγίου Πνεύματος και μέλη του σώματος του Χριστού και αποτελούν το "βασίλειον ιεράτευμα."

Οι βαθμίδες του φωτισμού αρχίζουν με τα "γένη γλωσσών," το κατώτερον των χαρισμάτων, εις την 8ην θέσιν και φθάνουν μέχρι το χάρισμα του "διδασκάλου" εις την 3ην θέσιν.

Επί κεφαλής της τοπικής Εκκλησίας είναι οι "προφήται," (εις την 2αν θέσιν), οι οποίοι έλαβον την ιδίαν αποκάλυψιν με τους αποστόλους (Εφ. 3:5) εις την 1ην θέσιν και μαζί με αυτούς αποτελούν "τό θεμέλιον" της Εκκλησίας (Εφ. 2:20). Οι απόστολοι και προφήται ειναι το θεμέλιον της Εκκλησίας κατά παρόμοιον τρόπον που οι ιατροί είναι το θεμέλιον των νοσοκομείων.

Τα "γένη γλωσσών" είναι το θεμέλιον, επάνω εις το οποίον οικοδομούνται όλα τα άλλα χαρίσματα, που αναστέλλονται προσωρινώς μόνον κατά την διάρκειαν του δοξασμού (Α' Κορ. 13:8). Ως απόστολος ο Παύλος κατατάσσει τον εαυτόν του εις την κορυφήν του καταλόγου των μελών, που "έθετο ο Θεός εν τη Εκκλησία:" Όμως διατηρεί ακόμη "τά γένη γλωσσών," δηλαδή το κατώτερον των χαρισμάτων. Γράφει: "Ευχαριστώ τω Θεώ, πάντων υμών μάλλον γλώσσαις λαλώ," (Α' Κορ. 14:18). Αυτό σημαίνει, ότι τα "γένη γλωσσών" ανήκουν εις όλα τα επίπεδα των χαρισμάτων εντός του σώματος του Χριστού. Με το "μή πάντες γλώσσαις λαλούσι;" ο Παύλος εννοεί τους "ιδιώτας," οι οποίοι δεν αριθμούνται μεταξύ των ναών του Αγίου Πνεύματος και μελών του σώματος του Χριστού (1 Κορ. 12:28).

Ο φωτισμός και ο δοξασμός των μελών του σώματος του Χριστού δεν είναι βαθμοί αυθεντίας προερχόμενοι από ανθρωπίνην υπόδειξιν ή εκλογήν. Είναι εκ Θεού χαρίσματα προς εκείνους που συνειργάθησαν με φωτισμένους και θεουμένους, δια να τους διαδεχθούν ως θεραπευμένοι και τελειοποιημένοι ίνα διατηρήσουν ούτω την αποστολικήν αυτήν παράδοσιν και διαδοχήν από γενεάν εις γενεάν. Το ότι ο Παύλος καλεί τα μέλη των κατωτέρων βαθμίδων θεραπείας και τελειότητος να αναζητήσουν τα κρείττονα χαρίσματα σημαίνει σαφώς, ότι όλοι οφείλουν και δύνανται να γίνουν προφήται, δηλαδή να φθάσουν εις τον δοξασμόν. "Θέλω δε πάντας υμάς λαλείν γλώσσαις, μάλλον δε ίνα προφητεύητε"(Α' Κορ. 14:5).

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

Η Ορθοδοξία ως ο μοναδικός φορεύς και φύλαξ του τελείου και παμφώτου Προσώπου του Θεανθρώπου Χριστού πραγματοποιείται αποκλειστικώς με τα θεανθρώπινα-ορθόδοξα μέσα, τας ασκητικάς εν χάριτι αρετάς, όχι με μέσα δανεισμένα από τον Ρωμαιοκαθολικισμόν ή τον Προτεσταντισμόν, διότι αυτοί είναι χριστιανισμοί κατά την έκδοσιν του υπερηφάνου ευρωπαίου ανθρώπου, και όχι του ταπεινού Θεανθρώπου. Αυτήν την αποστολήν της Εκκλησίας μας διευκολύνει ο ίδιος ο Θεός, διότι εις τον λαόν μας υπάρχει το ασκητικόν πνεύμα, όπως το εδημιούργησεν η Ορθοδοξία δια μέσου των αιώνων. Η ορθόδοξος ψυχή του λαού μας τείνει προς τους Αγίους Πατέρας, προς τους Ορθοδίξους Ασκητάς. Η προσωπική και η οικογενειακή και ενοριακή άσκησις, και ιδίως εις την προσευχήν και την νηστείαν, είναι το χαρακτηριστικόν της Ορθοδοξίας. Ο λαός μας είναι λαός του Χριστού, λαός ορθόδοξος, διότι συνοψίζει το Ευαγγέλιον, όπως και ο Χριστός, εις τας δύο αυτάς ασκήσεις: εις την προσευχήν και την νηστείαν, και είναι πεπεισμένος ότι κάθε ακαθαρσία, κάθε ακάθαρτη σκέψις, κάθε ακάθαρτη επιθυμία, κάθε ακάθαρτον πνεύμα, ημπορεί να διωχθή εκ του ανθρώπου μόνον με την προσευχήν και την νηστείαν (Ματθ. 17,21). Ο λαός μας εις το βάθος της καρδίας του γνωρίζει τον Χριστόν και την Ορθοδοξίαν, γνωρίζει τι είναι εκείνο, το οποίον καθιστά τον ορθόδοξον άνθρωπον ορθόδοξον. Η Ορθοδοξία πάντοτε δημιουργεί ασκητικάς αναγεννήσεις, και άλλας αναγεννήσεις η Ορθοδοξία δεν αναγνωρίζει. 


   Συνεχίζεται.