Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. Eρμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε.

Ἡ σύγχρονος ἐκκλησιαστική κατάστασις ἐν σχέσει

μέ τόν 15ον Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου.

Σέ ὅλες τίς περιπτώσεις ὅταν πρόκειται νά ἀναπτύξωμε ἕνα θέμα εἶναι ἀρκετόπρός κατοχύρωσι καί ἀσφάλεια τό νά ἀναφέρωμε δύο τρία παραδείγματα καί ἰσάριθμα ρητά ἀπό τήν ζωή τῶν ἁγίων καί τῆς Ἐκκλησίας. Τότε θεωρεῖταιπειστικός ὁ λόγος καί ὁ συγγραφέας ἤ ὁ ὁμιλητής ἔχει θεμελιώσει στήν Παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας τίς σκέψεις του καί ὡς ἐκ τούτου ἔχει ἐπιτύχει τόν σκοπό του. Στήν προκειμένη περίπτωσι ὅμως τῆς ἑρμηνείας τοῦ ΙΕ΄Κανόνος καί τῆς θέσεώς μας ἀπέναντι εἰς αὐτόν τά πράγματα εἶναι ἐντελῶς διαφορετικά, διότι ἔχουν ἐπικαλύψει τήν πραγματική σημασία τοῦ ἱ. Κανόνος (ὅπως τήν ἑρμηνεύουν διαχρονικά οἱ Ἅγιοι Πατέρες) πυκνά νέφη καί ἀλλεπάλληλα στρώματα παρερμηνειῶν. Ἔτσι εἶναι σχεδόν βέβαιο ὅτι οἱ πλεῖστοι τῶν Ὀρθοδόξων καί κυρίως τῶν κληρικῶν, οἱ ὁποῖοι πιθανῶς νά μελετήσουν τήν μικρά αὐτή ἐργασία, δέν θά πεισθοῦν περί τῆςἀληθείας τοῦ λόγου, παρ’ ὅτι κατεγράφησαν στή μελέτη αὐτή περισσότερα ἀπό ἑκατόν τριάντα παραδείγματα καί πατερικά κείμενα (ἐκτός τῶν κειμένων διά τό παλαιό ἡμερολόγιο καί τήν ἁγιορείτικη ἀποτείχισι τοῦ 1970), τά ὁποῖα πείθουν καί τόν πλέον δύσπιστο διά τήν διαχρονική Παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας εἰς αὐτό τό θέμα.

Ὁ λόγος τῆς ἀρνητικῆς αὐτῆς στάσεως ἀπέναντι στήν διαχρονική Παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας πρέπει νά ἑστιασθῆ (πέρα ἀπό τήν πολυχρόνια πλύσι ἐγκεφάλου τήν ὁποία ἔχουν ὑποστῆ, ἡ ὁποία ὅμως ἀποτελεῖ ἕνα δευτερεύοντα-ἐξωτερικό λόγο) κατ’ ἐξοχήν καί κυρίως εἰς τό ὅτι καί σήμερα ἡ αποτείχισις κοστίζει καί πληρώνεται, ὄχι βεβαίως ὅπως τόν παλαιό καιρό μέ διωγμούς, ἐξορίες, φυλακίσεις,

μαρτύρια καί θανάτους, ἀλλά πάντως μέ στερήσεις μισθῶν διά τούς κληρικούς, μέ τό νά πέσουν στήν δυσμένεια τοῦ Ἐπισκόπου, μέ καθαιρέσεις ἀπό τόν βαθμό τῆς ἱερωσύνης, μέ τήν δυσφήμισι καί τήν «ρετσινιά» τοῦ πλανεμένου καί διά τούς λαϊκούς μέ τήν στέρησι τῶν μυστηρίων, μέ τήν κατηγορία ὅτι εὑρίσκονται ἐκτός Ἐκκλησίας ἤ εἶναι σχισματικοί, φανατικοί, φονταμενταλιστές κλπ.

Συνεχίζεται.