Πιστεύουν ἀκόμη εἰς τό Σύμβολον τῆς Πίστεως καί εἰς τούς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας;

Ἄλλος ἕνας Ἐπίσκοπος ἀνήκων εἰς τήν δικαιοδοσίαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ

Πατριαρχείου, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Καναδᾶ, παρέδωσε «μαθήματα»

ἀναγνωρίσεως τῶν Κοπτῶν (Μονοφυσιτῶν) ὡς κανονικῶν μελῶν τῆς

Ἐκκλησίας. Συμφώνως πρός ὅσα μετέδωσε τό Ἐκκλησιαστικόν Πρακτορεῖον

 Εἰδήσεων «Ρομφαία», ὑπό ἡμερομηνίαν 22αν Μαΐου:

«Στὸ Τορόντο –προεξάρχοντος τῆς πανηγύρεως τοῦ Σεβασμιώτατου

Μητροπολίτη Καναδᾶ κ. Σωτήριου- ἔγινε συναγελασμὸς Ὀρθόδοξων ἱεραρχῶν

καὶ ἱερέων μετὰ ἑσμοῦ μονοφυσιτῶν. Προηγήθηκε ἡ “ἀπαραίτητη”

συμ προσευχὴ (ὄρθρος στὴν Μητρόπολη Τορόντο) καὶ ἀκολούθησαν συνομιλίες

γιὰ ποιμαντικὰ θέματα. Συνεχίζονται οἱ συμπροσευχὲς μὲ κοπτικὸ ἑσπερινὸ στὶς

30 Μαΐου παρακολουθούντων τῶν “ἡμετέρων”».

Ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ σημερινοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ὁ Οἰκουμενισμός

γνωρίζει ἡμέρας δόξης. Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἐξισώνεται μέ τήν

πλάνην–αἵρεσιν. Κατά τά ἄλλα ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης καί οἱ ὑπό τόν

ἔλεγχόν του Ὀρθόδοξοι Ἀρχιερεῖς ὁμιλοῦν διά τούς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας καί

λέγουν ὅτι δέν θά προδώσουν τήν Ὀρθοδοξίαν. Ὅταν ὅμως ἀναγνωρίζουν

ὡς κανονικήν Ἐκκλησίαν τούς Μονοφυσίτας, οἱ ὁποῖοι ἀρνοῦν ται τήν διπλῆν

φύσιν τοῦ Χριστοῦ τότε τί πράττουν; Δέν προδίδουν τήν Πίστιν καί τούς Πατέρας

τῆς Ἐκκλησίας;  Συμφώνως πρός τό Φανάριον καί τούς Οἰκουμενιστάς Ἐπισκόπους

του ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι ἡ Μία, Ἁγία, Ἀποστολική, ἀλλά πολλαί. Ὅπως πολλαί

εἶναι καί αἱ Πίστεις περί τοῦ Χριστοῦ. Ὅλαι των ἀναγνωρίζονται ὑπό τοῦ Φαναρίου

καί τῶν Ἐπισκόπων του ὡς Μία. Τί σημαίνουν ὅλα αὐτά; Ὅτι ἀπαγγέλλουν τό

Σύμβολον τῆς Πίστεως κατά τήν θείαν Λειτουργίαν ὑποκριτικῶς. Ἡ φράσις

«τάς θύρας τάς θύρας» κατά τήν ἀπαγγελίαν τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως ἔχει τήν

ἔννοιαν τῆς διαταγῆς: «Προφυλάξατε τάς θύρας τῆς Ἐκκλησίας, διά νά μή εἰσέλθουν αἱρετικοί». Τάς αἱρετικάς, ὅμως, Ἐκκλησίας ἀναγνωρίζουν τόσον τό Οἰκουμενικόν

Πατριαρχεῖον ὅσον καί οἱ Ἐπίσκοποι, οἱ ὁποῖοι ὑπάγονται εἰς τήν δικαιοδοσίαν του ἤ ἐλέγχονται ὑπ᾽ αὐτοῦ. Ἄρα ἡ προδοσία τῆς Πίστεως ἔχει «καλπάζουσαν» μορφήν.

Γ.Ζ. «Ορθ.  Τύπος»

Πνευματικά σχόλια στο κήρυγμα της Κυριακής (10/6/2012).

Δημοσιεύτηκε στις 13 Ιούν 2012 από simeronwordpress

π. Θεόδωρος Ζήσης - Πνευματικά σχόλια στο κήρυγμα της Κυριακής 10/6/2012 (βίντεο)
Πηγή: http://www.impantokratoros.gr/8567800A.el.aspx 

Ὁ Ἀχρίδος Ἰωάννης ἐκ νέου εἰς τήν φυλακήν

 Δεν ἔχουν τέλος οἱ διώξεις τοῦ μαρτυρικοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀχρίδος κ. Ἰωάννου. Πρόσφατο δικαστήριο τῆς πόλεως Βέλες τῶν Σκοπίων τὸν καταδίκασε σὲ

Φυλάκιση 2,5 ἐτῶν γιὰ δῆθεν ὑπεξαίρεση χρημάτων τῆς σχισματικῆς ἀποκαλούμενης «Μακεδονικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας»!  Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἰωάννης ἀποπέμφθηκε τὸ 2002 ἀπὸ τὶς τάξεις τῆς σχισματικῆς αὐτῆς «ἐκκλησίας», διότι εἶχε ὑποστηρίξει συμβιβαστικὴ πρόταση γιὰ τὴν ἐξεύρεση λύσης στὴ διαφορὰ μεταξύ τῆς Σερβικῆς

Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καὶ τῆς ἀποσχισθείσας «Μακεδονικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας».

 Ἡ συμβιβαστικὴ ἐκείνη πρόταση εἶχε ἀπορριφθεῖ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῆς ΠΓΔΜ, ἡ

ὁποία καὶ ἀπέπεμψε τὸν Ἰωάννη ἀπὸ τοὺς κόλπους της. Ἀμέσως μετὰ τὴν ἀποπομπή του, ὁ κ. Ἰωάννης προσχώρησε σὲ κοινωνία μὲ τὴ Σερβικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, καὶ προχώρησε στὴν ἐπανίδρυση τῆς «Ὀρθόδοξης Ἀρχιεπισκοπῆς τῆς Ἀχρίδος» στὴν ΠΓΔΜ (ἔτσι λεγόταν ἐπισήμως μέχρι τὸ 1967 ἡ μετέπειτα ἀποκαλούμενη «Μακεδονικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία») καὶ ὁρίστηκε Ἀρχιεπίσκοπός της. Ἡ κυβέρνηση τῶν Σκοπίων κήρυξε τὸν κ. Ἰωάννη «ἐπικίνδυνο» καὶ τοῦ ἀπάγγειλε ψεύτικες κατηγορίες, στέλνοντάς τον πολλὲς φορὲς στὴ φυλακή. Φοβούμαστε γιὰ τὴ νέα περιπέτεια τοῦ ἡρωικοῦ

Ἀρχιεπισκόπου, διότι οἱ ταλαιπωρίες θὰ εἶναι καὶ πάλι σκληρὲς καὶ ἡ ὑγεία του εἶναι σοβαρὰ κλονισμένη. Ἂς προσευχόμαστε νὰ δώσει ὁ Θεὸς φώτιση στοὺς ὁμόδοξους κατοίκους τῆς γείτονα χώρας, νὰ ἀφήσουν κατὰ μέρος τοὺς ἀνόητους ἐθνικισμοὺς καὶ

νὰ ἐνταχθοῦν καὶ πάλι στοὺς κόλπους τῆς ἀδιαίρετης Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ὥστε νὰ παύσουν φαινόμενα σὰν τὴν ἄδικη δίωξη τοῦ μαρτυρικοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἰωάννη.

«Ορθόδοξος  Τύπος»

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης : Άνθος του γιαλού

Επί πολλάς νύκτας κατά συνέχειαν έβλεπεν ο Μάνος του Κορωνιού, εκεί που έδενε την βάρκαν του κάθε βράδυ, κοντά στα κοτρόνια του ανατολικού Γιαλού, ανάμεσα εις δύο υψηλούς βράχους και κάτω από ένα παλαιόν ερημόσπιτον κατηρειπωμένον—εκεί έστρωνε συνήθως την κάπα επάνω στην πλώρη της βάρκας κι εκοιμάτο χορευτόν και νανουρισμένον ύπνον, τρεις σπιθαμές υψηλότερα από το κύμα, θεωρών τα άστρα και μελετών την Πούλιαν και όλα τα μυστήρια του ουρανού—έβλεπε, λέγω, ανοικτά εις το πέλαγος, έξω από τα δύο ανθισμένα νησάκια, τα φυλάττοντα ως σκοποί το στόμιον του λιμένος, εν μελαγχολικόν φως—κανδήλι, φανόν, λαμπάδα ή άστρον πεσμένον—να τρεμοφέγγη εκεί μακράν, εις το βάθος της μελανωμένης εικόνος, επιπολής(=επιφάνεια)  εις το κύμα, και να στέκη επί ώρας, φαινόμενον ως να έπλεε, και μένον ακίνητον.                                                                                                                                                                                               Ο Μάνος του Κορωνιού, λεμβούχος ψαράς, ήτον αδύνατος στα μυαλά όπως και πας θνητός. Αρκετόν ήτο ήδη οπού έδενε την βάρκαν του κάθε βράδυ εκεί, δίπλα εις τους δύο μαυρισμένους βράχους, κάτω από το ερημόσπιτον εκείνο, το ολόρθον άψυχον φάντασμα, το οποίον είχε φήμην ότι ήτο στοιχειωμένον. Εκαλείτο κοινώς της Λουλούδως το Καλύβι. Διατί; Κανείς δεν ήξευρε. Ή, αν υπήρχον ολίγα γραϊδια «λαδικά»(=γριες φλύαρες και κουτσομπόλες), ή και δύο τρεις γέροι γνωρίζοντες παλαιάς ιστορίας εις τον τόπον, ο Μάνος δεν έτυχεν ευκαιρίας να τους ερωτήση.                                                                                                                                                                      Έβλεπε, βραδιές τώρα, το παράδοξον εκείνο μεμακρυσμένον φως να τρέμη και να φέγγη εκεί εις το πέλαγος, ενώ ήξευρεν ότι δεν ήτο εκεί κανείς φάρος. 

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Υπεράνω το κομματικόν συμφέρον !

Κανένας  σώφρων ἄνθρωπος αὐτῆς τῆς χώρας δὲν πιστεύει ὅτι ἡ Πατρίδα μας δὲν

εἶναι ἕνα πολιτικό, οἰκονομικὸ καὶ ἠθικὸ πτῶμα! Ἔτσι τὴν κατάντησαν οἱ φαῦλοι

πολιτικοὶ καὶ οἱ λογὶς κομματάνθρωποι ἀπὸ τὴν ἐποχή τῆς μεταπολίτευσης ὡς τώρα.

Καὶ ἐνῶ θὰ περίμενε κανεὶς οἱ πολιτικοὶ κομματάνθρωποι μπροστὰ στὴν ἀλγεινὴ

εἰκόνα τῆς Ἑλλάδος σήμερα νὰ ἀναγνωρίσουν τὰ τραγικὰ ἐθελούσια σφάλματά τους

καὶ νὰ πάψουν νὰ ἐπαναλαμβάνουν τὴν κατεδαφιστικὴ τους τακτική, ἐκεῖνοι

συνεχίζουν ἀπτόητοι τὴν παλιά τους «τέχνη»: σκυλεύουν ἀδιάντροπα τὸ πτῶμα τῆς

Πατρίδος μας! Διαφορετικὰ πῶς θὰ μποροῦσε νὰ ἐξηγηθεῖ τὸ ἀνατριχιαστικὸ

φαινόμενο νὰ ἐρίζουν παιδιάστικα, ἀρνούμενοι νὰ δώσουν κυβέρνηση, ἔστω καὶ

κακή, γιὰ τὴ χώρα; Τὰ κομματικά τους συμφέροντα δὲν τοὺς ἐπιτρέπουν νὰ δοῦν τὴν ἄβυσσο, ποὺ βρίσκεται ἡ χώρα μας καὶ τὴν τραγικὴ κατάσταση, ποὺ βιώνει ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τοῦ λαοῦ μας. Οἱ προσωπικές τους φιλοδοξίες καὶ τὰ ἀτομικά τους συμφέροντα, τοὺς ἀποτρέπουν νὰ δώσουν λύσεις (οἱ ὁποῖες ὑπάρχουν), γιὰ τὴν ἀνάκαμψη τῆς Πατρίδος μας

«Ορθόδοξος  Τύπος»

Μία παλαιά ἐμπνευσμένη προσφώνησις εἰς τόν Πατριάρχη

 Παραθέτουμε  χαρακτηριστικὸ ἀπόσπασμα ἀπὸ μία παλιὰ προσφώνηση

στὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα ἀπὸ τὸν μακαριστὸ ἅγιο Ἰουστῖνο

Πόποβιτς (ἡ Ἐκκλησία τιμᾶ τήν μνήμην του τήν 14ην Ἰουνίου), ὅταν ὁ πρῶτος

εἶχε ἐπισκεφτεῖ τὴ Σερβία τὸ 1962, γιὰ νὰ δοῦμε πῶς οἱ σύγχρονοι ὁμολογητὲς

 τῆς Ὀρθοδοξίας ἀποτελοῦν τὴν ἀδιάκοπη συνέχεια τῆς ὀρθόδοξης ὁμολογίας

στοὺς αἰῶνες: «Παναγιώτατε… Σὲ τί συνίσταται ἡ Ὀρθοδοξία;

Στὴν Οἰκουμενικὴ Ἀλήθεια τῶν ἁγίων Πατέρων, τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, τῶν

Ἁγίων Μαρτύρων, τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων, μὲ μία λέξη τῶν Ἁγίων. Αὐτὴ ἡ

Οἰκουμενικὴ Ἀλήθεια ἰσχύει γιὰ τοὺς ἀγγέλους στὸν οὐρανό, καὶ γιὰ τοὺς

ἀνθρώπους στὴ γῆ. Καὶ αὐτὴ ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅ, τι κυρίως λείπει σήμερα ἀπὸ τὸν

κόσμο, ὁ ὁποῖος θανάσιμα βασανίζεται τρεφόμενος μὲ τὰ ξυλοκέρατα τοῦ ἀθέου

εὐρωπαϊκοῦ οὐμανισμοῦ καὶ σχετικισμοῦ. Ὁ κόσμος σήμερα κουράστηκε ἀπὸ

διεστραμμένα εὐαγγέλια τοῦ Χριστοῦ. Περισσότερο παρὰ ποτὲ εἶναι ἀναγκαῖο

στὸν κόσμο τὸ αἰώνιο Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ, τὸ ὁποῖο διαφυλάσσεται μόνο στὴν

Ὀρθοδοξία. Χάριν αὐτοῦ τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ, αὐτῆς τῆς Αἰωνίου Ἀλήθειας

τῆς Ὀρθοδοξίας, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ γίνει κανένας συμβιβασμός, καμία

παραχώρησις, πουθενά, ποτὲ καὶ ἀπὸ κανέναν»!

Θεωροῦμε ὅτι τὸ ὑπέροχο αὐτὸ κείμενο ἔχει μία καταπληκτικὴ ἐπικαιρότητα σὲ ὅλες

τὶς ἐποχές, ἰδιαίτερα στὴν τωρινὴ «σκωλιὰ» ἐποχή μας, ὅπου ἐπιχειρεῖται βάναυση σχετικοποίηση τῆς Ὀρθοδοξίας μας καὶ ἐξομοίωσή της μὲ τὶς παντοειδεῖς αἱρέσεις καὶ

δαιμονοθρησκεῖες τοῦ κόσμου! Μακάρι καὶ σήμερα νὰ ἐγερθοῦν  τέτοιες καθάριες

καὶ εὐθαρσεῖς ὀρθόδοξες ὁμολογίες μήπως καὶ μπεῖ κάποιο φρένο στὸν μοιραῖο

κατήφορο, ποὺ κατρακυλᾶμε ὁλοταχῶς γιὰ τὴν ἄβυσσο!

«Ορθόδοξος  Τύπος»

Φιλία με τους Αγίους.

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

Oι άγιοι  εἶναι οἱ μόνιμοι βοηθοί τῶν ἀγωνιζόμενων χριστιανῶν. Ὅσο ζοῦν, εἶναι

τό πρότυπό τους. Μετά τήν κοίμησή τους, εἶναι οἱ πρεσβευτές τους. Καί αὐτό

πρέπει νά το ἀξιοποιοῦν, χωρίς ὅμως νά φτάνουν στήν ὑπερβολή καί νά

ἐξαρτοῦν τή σωτηρία τους ἀπό τούς Ἁγίους. Νά μή ξεχνοῦν ὅτι ὁ Κύριος σώζει,

ἐνῶ οἱ Ἅγιοι ἁπλῶς βοηθοῦν, συμπαρίστανται, διδάσκουν καί ἐμπνέουν.

Δόξα τῷ Θεῷ! Ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει πολλούς Ἁγίους, παλαιούς καί νεώτερους,

ἀλλά καί σύγχρονους, πού ζοῦν ἀνάμεσά μας και ἔχουμε τήν δυνατότητα νά τους

 δοῦμε, νά τούς ἀκούσουμε, να τούς συμβουλευτοῦμε καί νά τούς νιώσουμε δίπλα

μας. Συγχρόνως ὑπάρχουν καί πολλά βιβλία, πού ἀναφέρονται στούς Ἁγίους

καί μᾶς βοηθοῦν νά γίνουμε μέτοχοι τῶν ἱερῶν τους ἐμπειριῶν καί κοινωνοί τῶν

θείων καταστάσεων, πού βίωναν. Ἰδιαίτερη ὠφέλεια παίρνουμε ἀπό τά διάφορα

περιστατικά τῆς ζωῆς τῶν Ἁγίων, γιατί βλέπουμε πῶς ἀντιμετώπιζαν εὐχάριστα

καί δυσάρεστα γεγονότα στή ζωή τους. Ὅ,τι τούς συνέβαινε, τό συνέδεαν μέ τό

σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία τους καί πάντα ἔβγαζαν χρήσιμα συμπεράσματα

γιά τή ζωή τους. Εἶχαν ἀκόμα τή δυνατότητα να τά ἀξιοποιοῦν πνευματικά καί να

βλέπουν παντοῦ τό στοργικό χέρι τοῦ Θεοῦ. Καί τό πετύχαιναν αὐτό, γιατί ὁ

σύνδεσμός τους με τόν οὐράνιο Πατέρα ἦταν διαρκής. Ἡ προσευχή τούς διατηροῦσε συνδεδεμένους μέ τό Θεό καί κάθε ἐπιθυμία τους ἔφτανε πρῶτα στό Θεό καί μετά

γινόταν ἀπό τούς ἴδιους πράξη ἤ την ἀπέρριπταν ὡς μή ὠφέλιμη.

Ὁ Γέροντας Παΐσιος εἶχε πολλά τέτοια περιστατικά, τά ὁποῖα διηγόταν στά πνευματικά

του τέκνα καί τούς ἐπισκέπτες του στόν Τίμιο Σταυρό καί τήν Παναγούδα. Μεταφέρω

ἐδῶ ἕνα τέτοιο περιστατικό, ὅπως ὁ ἴδιος τό διηγήθηκε καί τό κατέγραψε ὁ

βιογράφος του ἱερομόναχος Ἰσαάκ. «Ὅταν ἤμουν στό Σινᾶ εἶχα δύο πέρδικες. Περνοῦσα ἐκείνη τήν περίοδο κάτι στενοχώριες καί ἔρχονταν τά πουλιά νά μοῦ κάνουν συντροφιά καί νά μέ παρηγορήσουν. Ὅπου πήγαινα, μόλις μέ ἄκουγαν ἔρχονταν κοντά μου. Ὅταν σκάλιζα εἰκόνες, ἀνέβαιναν στούς ὤμους μου. Μιά φορά

ἀρρώστησα γιά μιά ἑβδομάδα. Ὅταν ἔγινα καλά, πῆγα στήν κορυφή τοῦ λόφου,

ὅπου συνήθιζα, καί φώναξα τά πουλιά, γιά νά τά ταΐσω. Δέν παρουσιάστηκαν.

Ἄφησα τό φαγητό καί ἔφυγα. Τήν ἄλλη ἡμέρα πού πῆγα, τά πουλιά μέ προϋπάντησαν

στόν δρόμο φτεροκοπώντας γύρω μου. Δεν εἶχαν φάει τό φαγητό τους. Μόλις ὅμως

μέ εἶδαν, ἔφαγαν». Ἐντυπωσιάζει αὐτή ἡ στενή ἐπικοινωνία τοῦ Γέροντα μέ τά δύο

πουλιά. Τά ἔνιωθε δικά του καί τόν παρηγοροῦσαν στίς δύσκολες ὧρες, πού περνοῦσε.

Γι᾽ αὐτό καί τά περιποιόταν μέ τό νά τούς ἐξασφαλίζει τροφή. Κι ἐκεῖνα ἦταν πάντα

κοντά του καί ἀνησυχοῦσαν, ὅταν ἀπουσίαζε. Ἀπό τήν ἐπικοινωνία του μέ τίς δύο

πέρδικες ὁ Γέροντας εἶχε καταλήξει στό συμπέρασμα ὅτι τά ἄγρια ζῶα εἶναι πολύ

φιλότιμα. Ἔλεγε: «Συνάντησα περισσότερο φιλότιμο στά ἄγρια ζῶα, παρά σέ πολλούς ἀνθρώπους. Καλύτερα νά ἔχουμε φιλία με αὐτά παρά μέ τούς κοσμικούς ἀνθρώπους. Ἄν θέλεις φίλο μετά τον Θεό, πιάσε φιλία με τους Αγίους. Αλλιώς με τα άγρια ζώα».

Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. Eρμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε.

Ἡ ἐκλογή λοιπόν διά τόν Πατριαρχικόν θρόνο τοῦ ἁγ. Μεθοδίου ἔγινε, ὅπως ἀνεφέρει ὁ βιογράφος του, ἀφοῦ ἐξεβλήθη τοῦ θρόνου ὁ τελευταῖος εἰκονομάχος Πατριάρχης Ἰωάννης ὁ Ζ΄ ὁ ἐπιλεγόμενος Ἰαννῆς ἤ Λεκανομάντης μαζί μέ τόν κλῆρον του καί ἡ ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἔλαβε παρρησία καί κατεδίκασε τό κίβδηλον τῆς αἱρέσεως.

Δέν νομίζω ὅτι θά εὕρη κανείς παράδειγμα στήν Ὀρθοδοξία κατά τό ὁποῖο νά ὑπάρχουν σέ μία ἐκκλησιαστική ἐπαρχία καί νά ἀσκοῦν τά καθήκοντά των συγχρόνως δύο Ἐπίσκοποι, ὀρθόδοξος καί αἱρετικός καί δύο ἀντίστοιχα Σύνοδοι, οἱ ὁποῖες νά λειτουργοῦν συγχρόνως καί παραλλήλως, χωρίς δηλαδή νά ἔχη καταδικασθῆ ἡ αἵρεσις ἀπό ὀρθόδοξο Σύνοδο. Καί μάλιστα παράδειγμα, πού νά μᾶς τό ἐδίδαξαν μέ τά ἔργα των οἱ ἅγιοι ὡς κανονική ὁδό ἀγῶνος καί ὁμολογίας ἐν καιρῷ αἱρέσεως. Αὐτή τήν τακτική, ἀντίθετα, τήν ἐφάρμοσαν μετά τό σχίσμα οἱ Παπικοί καί χειροτονοῦν σέ ὀρθόδοξες ἐκκλησιαστικές ἐπαρχίες παπικούς

Ἐπισκόπους καί δημιουργοῦν ἀναλόγους Συνόδους, κατά τό πρότυπο τῆς Οὐνίας, μέ σκοπό τήν παραπλάνησι τῶν Ὀρθοδόξων καί τήν ὑπαγωγή των εἰς αὐτούς.

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more