Η Ρωμανία κι αν επέρασε, ανθεί και φέρει κι άλλο....

19η   Μαϊου

Ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού.

Στις 19 Μαΐου 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα για να ξεκινήσει τη δεύτερη και πιο άγρια φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας, υπό την καθοδήγηση των γερμανών και σοβιετικών συμβούλων του. Μέχρι τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922 οι Ελληνοπόντιοι που έχασαν τη ζωή τους ξεπέρασαν τους 360.000.

Μνήμη τῶν 13 ὀσιομαρτύρων μοναχῶν της μονῆς Παναγίας Καντάρας Κύπρου τῶν καέντων ἐν Λευκωσία ὑπό τῶν Φράγκων λατινοδόξων.

Ἡ Καντάρα ἔμεινε γνωστὴ στην ἱστορία τῆς Κύπρου ὄχι μόνο γιά τὸ λόγο πού διαδραμάτισε τὸ κάστρο της στά πολυτάραχα χρόνια τῶν Φράγκων καὶ Ἐνετὼν ἀλλὰ καὶ γιά τὸ παλιὸ μοναστήρι τῆς Παναγίας τῆς Κανταριώτισσας  πού στάθηκε τὸ ΙΓ’ αἰῶνα προπύργιο τῆς Ὀρθόδοξῃς Ἐκκλησίας ἐνάντια στούς διωγμοὺς τοῦ λατινικοῦ κλήρου.
Ἀπὸ κει ξεκίνησαν μία θλιβερὴ μέρα τοῦ 1222 δεκατρεῖς ὅσιοι  πατέρες πιστοὶ στρατιῶτες τῆς θρησκείας τοῦ Ναζωραίου, γιά νά γνωρίσουν ἔπειτα ἀπὸ φριχτὰ βασανιστήρια, τὸ μαρτυρικότερο θάνατο ἀπὸ ἀπανθρώπους ὀπαδοὺς τοῦ Πάπα. Ἡ ἱστορία τῆς τρομερῆς αὐτῆς τραγωδίας μὲ τις ἀνατριχιαστικὲς της ὠμότητες ἔχει στιγματίσει μὲ τὰ μελανότερα χρώματα τοὺς «»λεγάτους»» τοῦ καθολικισμού τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, ἐνῶ ταυτόχρονα ἐξύψωσε ἀκόμη περισσότερο στὴν παγκόσμια συνείδηση τῶν πολιτισμένων λαῶν, τὸ γόητρο τῆς Ὀρθόδοξῃς Χριστιανοσύνης μὲ τοὺς αἱματοβαμμένους της ἀγῶνες καὶ τὴν ἀσάλευτη πίστη της στο ὑπέρτατο ἰδανικὸ τῆς θρησκείας μὲ τὴν αὐτοθυσία καὶ τό μαρτυρικὸ θάνατο.
Εἲναι γνωστὸ ἀπὸ τή στιγμή πού ἡ Κύπρος ὑποτάχθηκε στή δυναστεία τῶν Λουζινιὰν μὲ πόσο πεῖσμα καὶ ἄγριο φανατισμὸ οἱ Φράγκοι προσπάθησαν νά προσηλυτίσουν τὸν ὀρθοδοξο κλῆρο καὶ τὸ λαὸ τῆς Μεγαλονήσου,ὥστε νά ἀπαρνηθούν τις προαιώνιες θρησκευτικὲς τους παραδόσεις καὶ να ἀσπασθοὺν τὸ λατινικὸ δόγμα.
Δραματικὲς σκηνές,ἔριδες καὶ διαμάχες εἴχαν δημιουργηθεῖ ἀνάμεσα στους καθολικοὺς καὶ τοὺς ὀρθοδόξους κληρικούς. Οἱ τελευταῖοι μὲ τὴν αλύγιστή τους ἀντιστάσῃ να ὑποταχθοῦν στό θέλημα τῶν Φράγκων καταδικάζονταν σὲ δαρμούς, φυλακίσεις, ἐξορίες καὶ φοβερὰ μαρτύρια,τὰ λεγόμενα  μαρτύρια τῆς Ἱερᾶς Ἐξετάσεως. 

Ὁ Πάπας Γρηγόριος ὁ Θ’ (εἰσηγητὴς τῆς Ἱερᾶς Ἐξετάσεως ) ὁ ὁποῖος ἔδωσεν ὁ ἴδιος προσωπικῶς  ὁδηγίας  εἰς τὸνΔομινικανὸν ἱεροεξεταστὴν  Ἀνδρέαν  νά ἐκτελέση τὸ μακάβριον ἔγκλημά του, ἔχει ἁγιοποιηθεῖ  ἀπὸ τὴν παπικὴν ἐκκλησίαν. Ὁ δὲ διάδοχός  του,  Βενέδικτος ὁ Στ’  ἔρχεται ὡς  ‘’ἀποστολικὸς  προσκυνητὴς ‘’ εἰς τὸν τόπον τοῦ εἰδεχθοῦς ἐγκλήματος μὲ πρόσκλησιν τοῦ οὐνίτου Ἀρχιεπισκόπου  Κύπρου καὶ τῆς ἥδη ἐξουνιτισθείσης  συνόδου του.. Σημειωτέον ὅτι πρὸ δεκαετίας ὁ ἐξουνιτισθείς πλέον Μητροπολίτης Κερυνείας Παῦλος  Μαντοβάνης ( !!!) ἔγραφεν εἰς τὸν Ἀρχιεπίσκοπον Χρυσόστομον: Ταπεινὰ φρονοῦμε ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου δεν πρέπει να ἔχει καμία συμμετοχὴ στην ἐπισκέψῃ  ἑνὸς κοσμικοῦ ἄρχοντα στούς τόπους οἱ ὁποῖοι καθηγιάσθησαν μὲ τὸ τίμιο αἷμα τῶν δεκατριῶν  μοναχῶν τῆς Καντάρας καὶ τόσων ἄλλων Ἁγίων ,οἱ ὁποῖοι ὑπέμειναν φρικτὰ βασανιστήρια ἀπὸ  τοὺς Παπικοὺς ,διότι  ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει ἀναγνωρίζεται ὁ Πάπας ὑπὸ τὴν διπλῆ ἰδιοτητα του ὡς ἀρχηγοῦ κράτους  καὶ ἐκκλησίας.  Ἡ τοιαύτη  ἐπισκέψῃ τοῦ Πάπα,ἡ ὁποία ἐπενδύεται μὲ τὸ μανδύα τοῦ προσκυνήματος μόνο  ταπείνωση, καταισχύνη καὶ συμφορὰ θὰ προξενήσει στον τόπο μας. Οἱ ἐναγκαλισμοὶ μὲ τὸν Πάπα  δεν θὰ φέρουν τὴν ποθητή, ὡς ἐλπίζετε ,βοήθειά του στό ἐθνικὸ θέμα ,ἀλλὰ τὴν ὀργὴ τοῦ Θεοῦ  ἐπάνω στις κεφαλὲς μας , ὡς μαρτυρεῖ ἡ ἱστορία τοῦ μαρτυρικοῦ ἥμῶν Γένους. (‘’Θεοδρομία ‘’ ἔτος γ’, Ἰανουάριος –Μάρτιος 2001,τεῦχος 1 ,109 & www.markoseugenikos.gr ) ΤΟ ΑΙΜΑ τῶν δεκατριῶν ὀσιομαρτύρων τῆς Κανταρας ἂς εἶναι ἐπὶ τῶν κεφαλῶν τῶν προσκαλεσάντων  τὸν Ἀντίχριστον Πάπαν  τῆς πεπτωκυίας Ῥώμης Βενέδικτο, τόν προστάτην τῶν ἁπανταχοῦ τῆς  γῆς παιδεραστῶν φραγκοπαπάδων ,ἤτοι τοῦ ἀθέου Προέδρου τῆς Κύπρου, τοῦ οὐνίτου  Ἀρχιεπισκόπου,τῆς ἐξουνιτισθείσης συνόδου,ἡγουμένων,κληρικῶν,μοναχῶν, μοναζουσὼν, τῶν δύο Κυπρίων ἁγιορειτὼν, ἡγουμένων (Βατοπαιδίου καὶ Διονυσίου), τοῦ Κυπρίου ’’στάρετς’’ τῆς  μικτῆς ’’μονῆς’’ τοῦ Essex καθώς ἐπίσης και καὶ τῶν Κυπρίων ’’θεολόγων οἱ ὀποῖοι δεν ὕψωσαν  φωνήν διαμαρτυρίας!!!

Μ.Π.(Μάριος Πηλαβάκης) Θεσσαλονίκη19 Μαΐου 2010

ΑΓΩΝΙΣΤΑΙ, ΟΧΙ ΘΑΥΜΑΣΤΑΙ

 Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

Οι Χριστιανοί  θαυμάζουν τούς Ἁγίους, παλαιούς καί νεώτερους καί μέ ἐνδιαφέρον

διαβάζουν τούς βίους τους. Θά ἔλεγε κανείς ὅτι ὑπάρχει πνευματική δίψα καί αὐτό

εἶναι καλό, γιατί ἔχουν ὡς πρότυπά τους τούς ἀνθρώπους, πού τήρησαν στή ζωή

τους τις ἐντολές τοῦ Χριστοῦ. Μακάρι νά συνέβαινε κάτι τέτοιο. Ἡ πραγματικότητα

ὅμως εἶναι διαφορετική καί δέν ἐπιτρέπει νά αἰσιοδοξοῦμε. Τήν περιγράφω με μία

μόνο φράση: Θαυμάζουμε χωρίς νά ἀγωνιζόμαστε! Καί αὐτό δεν εἶναι πράξη μιᾶς

ἡμέρας ἤ μιᾶς ἑβδομάδας. Εἶναι σταθερή τακτική. Ἐπιπλέον προσπαθοῦμε μέ

πολλούς καί ποικίλους τρόπους νά φέρουμε στά μέτρα μας τούς Ἁγίους. Εὔκολα

βγάζουμε τό συμπέρασμα ὅτι ἄν ζοῦσαν οἱ ἅγιοι στίς ἡμέρες μας, πού εἶναι γεμάτες προβλήματα καί ἀγωνίες, θά ἦταν μετριοπαθέστεροι καί δέν θά θεωροῦσαν τό μερικό συμβιβασμό μέ τόν κόσμο, ἁμαρτία. Μέ ἄλλα λόγια θά ἔριχναν νερό στό κρασί τους. Μέ τήν παράλογη αὐτή σκέψη θέλουμε ἐμεῖς να γίνουμε ἀνώτεροί τους!

Τό φαινόμενο τῆς ἀπροθυμίας γιά πνευματικό ἀγώνα παρατηρεῖται καί στούς

κληρικούς καί θεολόγους, οἱ ὁποῖοι διδάσκουν τους ἄλλους, ἀλλά οἱ ἴδιοι δέν τηροῦν τίς ἐντολές! Γι᾽ αὐτό καί ὁ λαός δεν τούς ἔχει σέ μεγάλη ὑπόληψη.

Ὁ Γέροντας Παΐσιος, ἐπικοινώντας καθημερινά μέ πολλούς ἀνθρώπους καί

ἀντιμετωπίζοντας τά πνευματικά τους προβλήματα, εἶχε διαπιστώσει ὅτι οἱ

περισσότεροι χριστιανοί δέν ἦταν ἀγωνιστές, γι᾽ αὐτό καί ζητοῦσε νά ἀλλάξουν τακτική. Ἔλεγε: «Πρέπει νά εἴμαστε ἀγωνιστές καί ὄχι μόνο θαυμαστές. Δέν ὠφελεῖ νά θαυμάζουμε μόνο τους Ἁγίους, χρειάζεται νά μποῦμε στό στάδιο, νά ἀνασκουμπωθοῦμε και νά παλαίψουμε. Πολλοί συνηθίζουν νά κάθονται ἀναπαυτικά στίς πολυθρόνες, νά τρῶνε πασατέμπο καί νά χειροκροτοῦν, χωρίς νά ἀγωνίζονται. Ἔτσι ὅμως δέν γίνεται προκοπή». Εἶναι γνωστό ὅτι ὁ ἴδιος ὁ π. Παΐσιος ἦταν ἀγωνιστής καί δέν συμβιβαζόταν μέ τόν κόσμο. Δεν ἦταν ὁ θεωρητικός οὔτε ὁ λόγιος, ἀλλά ὁ πρακτικός μοναχός, πού ὅ,τι

γνώριζε καί ἔλεγε στούς ἐπισκέπτες του στηριζόταν στήν ἀσκητική του ἐμπειρία. Γι᾽ αὐτό καί ἦταν πειστικός. Οἱ ἄνθρωποι ζητοῦσαν την κατά Θεόν σοφία του, ὄντας ὁ ἴδιος ἀπόφοιτος τοῦ δημοτικοῦ σχολείου. Τό ὑπαίθριο ἀρχονταρίκι τῆς Παναγούδας ἦταν τό μεγάλο σχολεῖο τῆς εὐσέβειας. Καί εἶχαν περάσει ἀπό ἐκεῖ χιλιάδες ἄνθρωποι!

Πρέπει ὅλοι ἀπό τόν εὔκολο θαυμασμό τῶν Ἁγίων νά προχωροῦμε στή μίμησή τους, δηλαδή νά ἀγωνιζόμαστε μέ ἀποφασιστικότητα και σταθερότητα, γιά νά μποροῦμε νά ἐλπίζουμε. Ἰδιαίτερα πρέπει να εἴμαστε προσεκτικοί στά ὅσα διδάσκουν οἱ στοχαστικοί κληρικοί καί θεολόγοι, οἱ ὁποῖοι δυστυχῶς εἶναι ἄγευστοι πνευματικῆς ζωῆς. Οἱ κρίσεις τους δέν παρακινοῦν στόν κατά Θεόν ἀγώνα, ἀλλά στόν συμβιβασμό μέ τόν κόσμο καί τήν ὀλέθρια ἐκκοσμίκευση.

"Oρθόδοξος Τύπος"

Ι. Μ. Πειραιώς: Ανακοίνωσις

Εν Πειραιεῖ τῇ 18ῃ Μαΐου 2012

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Ὑπείκων εἰς τόν σωτηριώδη λόγο τοῦ ἐνσαρκωθέντος Κυρίου ὅτι τά μέλη τοῦ σώματός Του πρέπει νά εἶναι τό ἅλας τῆς γῆς καί τό φῶς τοῦ κόσμου καί ἡ βίοτή τους νά ἀποδεικνύει καθημερινῶς τόν συντονισμό της πρός τήν Εὐαγγελική ἀλήθεια ὡς «πόλις ἐπάνω ὄρους κειμένη» (Ματθ. 5:13-14) χρεωστῶ ὡς ποιμένας τῆς Ἐκκλησίας νά γνωστοποιῶ τά κατ’ ἐμέ εἰς τούς διακονουμένους ὑπό τῆς ἀναξιότητός μου.

Ὅπως πρό ὀλίγου χρόνου τά λεγόμενα «ὁμοερωτικά» σωματεῖα μέ εἶχαν ἐγκαλέσει ποινικά διά δῆθεν ἐξύβρισή τους ἐπειδή ὁμιλῶ ἐναντίον τῆς θανασίμου ἁμαρτίας τῆς ὁμοφυλοφιλίας, πού ἀποκόπτει ἀπό τόν αἰώνιο Θεό καί ἀντιβαίνει στήν ἀνθρώπινη φυσιολογία καί ψυχολογία ἐπιχειροῦσα τήν ἀνατροπή τῆς ἀνθρωπίνης ὀντολογίας μέ τήν συνδρομή τοῦ κ. Παναγιώτου Δημητρᾶ, ἐκπροσώπου τοῦ ἑλληνικοῦ παρατηρητηρίου τῶν συμφωνιῶν τοῦ Ἑλσίνκι, μιᾶς Μή Κυβερνητικῆς Ὀργανώσεως (ΜΚΟ), μέ ἀποτέλεσμα νά ἀθωωθῶ τελεσιδίκως μέ τήν ὑπ’ ἀριθμ. 455/2011 Διάταξη τοῦ Εἰσαγγελέως Ἐφετῶν Ἀθηνῶν ἔτσι καί πάλι ἡ ἀνωτέρω ΜΚΟ μέ τήν συνδρομή τοῦ ἐκδότου κ. Μωρίς Χατζῆ τοῦ περιοδικοῦ «Κρησάρα», πού ἀσχολεῖται μέ θέματα τοῦ Ἑβραϊσμοῦ καί τοῦ κ. Abdulhalim Dede πού αὐτοπροσδιορίζεται στήν Ἑλλάδα, κατά παράβαση τῆς Συνθήκης τῆς Λωζάνης ἡ ὁποία δέν ἀναγνωρίζει Τουρκική μειονότητα ἐπειδή δέν ὑφίσταται, ὡς ἐκπρόσωπος τῆς «Τουρκικῆς μειονοτικῆς κίνησης γιά τά ἀνθρώπινα δικαιώματα», μέ ἐγκαλοῦν ἐνώπιον τῆς ποινικῆς δικαιοσύνης γιά δῆθεν παράβαση τῶν ἄρθρων 1 καί 2 τοῦ Νόμου 927/1979 «Περί κολασμοῦ πράξεων ἤ ἐνεργειῶν ἀποσκοπουσῶν εἰς φυλετικάς διακρίσεις» σέ συνδυασμό μέ τήν ἀπόφαση πλαίσιο 2008/913/ΔΕΥ/28.11.2008 τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Συμβουλίου διά δημοσιευθεῖσες θέσεις μου διά τόν διεθνῆ Σιωνισμό καί τόν Ἰσλαμισμό παρερεμηνεύοντες ἐντελῶς τάς διατάξεις τῶν Νόμων πού ἐπικαλοῦνται διότι οὐδέποτε ὁ λόγος μου προέτρεψε στήν πρόκληση διακρίσεων, μίσους ἤ βίας κατά προσώπων, ἀλλ’ ἀνέδειξε ὡς ἔχω χρέος ἐκ τῆς Ἐπισκοπικῆς μου εὐθύνης, τήν ἀλήθεια τῶν πραγμάτων ἐκφράζων ἐλευθέρως ὡς στό Σύνταγμα τῆς χώρας κατωχυροῦται τήν προσωπικήν μου ἄποψιν. Χρησιμοποιοῦν βεβαίως δηλώσεις στρεβλωτικές τῶν θέσεών μου, τοῦ τότε Κυβερνητικοῦ Ἐκπροσώπου κ. Πεταλωτῆ, τῆς Προέδρου τῆς ΔΗΣΥ κας Ντόρας Μπακογιάννη, τοῦ Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ἰγνατίου, τῆς Ἱ. Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς, τοῦ Προέδρου τῆς ΑΧΕΠΑ κ. Νικολάου Καρακώστα, τοῦ Κεντρικοῦ Ἰσραηλιτικοῦ Συμβουλίου Ἑλλάδας, τοῦ Μητροπολίτου Γαλλίας κ. Ἐμμανουήλ, τοῦ κ. Σταύρου Ζουμπουλάκη, ἐκδότου τῆς «Νέας Ἑστίας» κλπ. Οἱ ἐγκαλοῦντες τήν ταπεινότητά μου παραθεωροῦν διά τῶν μηνύσεών των ὅτι εὑρισκόμεθα σέ χώρα δημοκρατική καί ἐλευθέρα, ὅπου ἡ ἐλευθερία ἐκφράσεως ἀποτελεῖ συνταγματικό κεκτημένο δικαίωμα τοῦ ἀνθρώπου καί ἑπομένως ἐάν διαφωνοῦν μέ τάς θέσεις μου ἔχουν τήν δυνατότητα νά ἀντιπαρατεθοῦν πρός αὐτάς δημοσίᾳ. Ἔχω ἀναρτήσει στό διαδίκτυο συγκρητική μου μελέτη διά τόν Χριστιανισμό καί τόν Ἰσλαμισμό ὅπου ἀποδεικνύω ἐναργέστατα ὅτι τό Ἰσλάμ εἶναι θρησκεία κατασκευασμένη ἀπό ἀνθρώπους καί μή προερχομένη ἐκ τῆς θείας ἀποκαλύψεως, ὅπως ὁ Χριστιανισμός καί οὐδείς ἐκπρόσωπος τοῦ Ἰσλαμισμοῦ τόλμησε νά τήν ἀντικρούσει. Τό ἴδιο ἔχω δημόσια μέ ἀδιάψευστα ἐπιχειρήματα ἐκ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καί τοῦ Προφητισμοῦ ἀποδείξει ἀπευθυνόμενος στόν τ. Ραββίνο τῆς Θεσσαλονίκης κ. Φριζῆν ὅτι ὁ ἐνσαρκωθείς Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ μόνος ἀληθινός Μεσσίας καί ὅτι ὁ ἀναμενόμενος ὑπό τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ θά εἶναι ὁ τραγικός Ἀντίχριστος. Καί πάλι οὐδείς ἐτόλμησε νά ἀντικρούση τό κείμενό μου. Τό νά ἐπιχειρεῖται ἡ φίμωσις μου μέ ἀβάσιμες, ἕωλες καί ἀνεπέρειστες μηνύσεις εἶναι καθαρή ματαιοπονία.

Ταπεινῶς καί φιλαδέλφως προτρέπω τούς διώκτας μου νά μετανοήσουν εἰλικρινῶς, νά δεχθοῦν τόν μόνο Σωτῆρα καί Λυτρωτή Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, διότι ἄλλως θά ἀπωλέσουν καί αὐτήν τήν ζωήν κατατρυχόμενοι ἀπό ψευδῆ κοσμοείδωλα καί τό φρικωδέστερον τήν αἰώνια καί ἀδιάστατη καί ἀτελεύτητη συνέχειά της. 

Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Ὑπόμνημα Ἁγιορειτῶν πρός τόν Οἰκ. Πατριάρχην

 «ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ

ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ»

Παναγιώτατε, θαυμάζουμε τήν ἀγωνία σας διά τάς κινήσεις εἰς τήν Ἐκκλησίαν

τῆς Ἑλλάδος πού, κατά τήν ἐπιστολήν σας, «δεν συμβιβάζονται πρός το

Ορθόδοξο ήθος και έθος, εγκυμονούσαι κινδύνους και  απροβλέπτους συνεπείας

διά τήν ἑνότητα ὅλης τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας».

Τό θαυμαστόν εἶναι ὅτι δέν ἀντιλαμβάνεστε τούς κινδύνους καί τις συνέπειες ἀπό

τίς ἰδικές σας κινήσεις, πού ἀναστατώνουν τόν Ὀρθόδοξο Λαό, ὥστε νά ἐκφράζονται

μέ ἐπιφωνήματα, ὅπως «Δέν εἶστε Πατριάρχης, εἶστε Αἱρεσιάρχης».

Στήν συνέχεια ἐγκωμιάζετε τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο καί καλῶς ποιεῖτε, ἐπειδή

ἐγαλούχησε εἰς τά ὀρθόδοξα νάματα τόν Ἑλληνικόν Λαόν σέ καιρούς χαλεπούς,

ἀλλ᾽ ὅμως, εἰς τούς χαλεπούς καιρούς τῶν τελευταίων τριῶν Πατριαρχῶν, μᾶς ἔχει κατασκανδαλίσει μέ τίς πρωτοφανεῖς καινοτομίες σας, ὅπως εἶναι οἱ συμπροσευχές

μέ αἱρετικούς, ἀκόμη καί μέ ἀλλοπίστους, οἱ ἀναγνωρίσεις τῶν αἱρετικῶν

«ἐκκλησιῶν», τῆς «ἱερωσύνης» καί τῶν «μυστηρίων» τους, οἱ ὑποχωρήσεις στίς

ἀξιώσεις καί στά δόγματά τους, ὅπως εἶναι ἡ ἕνωση μέ διατήρηση τῶν δογματικῶν παρεκκλίσεών τους, οἱ παραβάσεις τῶν Ἱερῶν Κανόνων, οἱ διωγμοί Ὀρθοδόξων

Χριστιανῶν, πού ὀρθοτομοῦν τόν λόγον τῆς ἀληθείας. Πῶς ἰσχυρίζεστε ὅτι καί ἐσεῖς ὀρθοτομεῖτε τήν Ἀλήθεια, ὅταν βλασφημώντας τούς ἁγίους ὁμολογητάς καί

διδασκάλους, γράφετε ὅτι «οἱ κληροδοτήσαντες εἰς ἡμᾶς τήν διάσπασιν προπάτορες

ἡμῶν, ὑπῆρξαν ἀτυχῆ θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως καί εὑρίσκονται ἤδη εἰς χεῖρας

τοῦ δικαιοκρίτου Θεοῦ»; (Ἐκκλ. Ἀλήθεια 16.12.98). Πῶς νά μή κρίνουμε καί

ἀμφισβητήσουμε, ὅπως γράφετε, τίς πανορθόδοξες ἀποφάσεις περί συμμετοχῆς τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας εἰς τούς διεξαγομένους Διαλόγους, ὅταν βλέπουμε ὅτι καταντροπιάζεται ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μέ τούς ἐκπροσώπους της, πού ἀδιάντροπα συνομιλοῦν ἤ μᾶλλον βλασφημοῦν μέ ὁμοφυλόφιλους καί δεσποτίνες, πού φρονοῦν τήν «θεωρία τῶν κλάδων» καί ἐξευτελίζουν τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία λέγοντας ὅτι, εἶναι ἀδελφή Ἐκκλησία μέ τίς βδελυρές «ἐκκλησίες», πού δημιούργησε ὁ διάβολος χρησιμοποιώντας τούς αἱρεσιάρχες καί κάνουν τήν Ἐκκλησίαν μας ἕνα κλαδί αὐτοῦ τοῦ ἀσεβέστατου δένδρου τοῦ «Παγκοσμίου Συμβουλίου Θεομπαιχτῶν»;

Πῶς νά μή ἀμφισβητήσουμε τίς βαρύγδουπες διακηρύξεις σας περί προάσπισης καί φύλαξης τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καί κανονικῆς τάξεως, ὅταν βλέπουμε νά τά

ἰσοπεδώνετε; Πῶς νά διατηρήσουμε, ὅπως ζητεῖτε, τήν ἀκλόνητη ἐμπιστοσύνη πρός τούς ποιμένας μας μετά ἀπ’  ὅσα ἐπισημάναμε;

Ἀντί Παναγιώτατε, νά τοποθετηθεῖ, ὅπως ζητεῖτε, ἐπισήμως καί συνοδικῶς ἡ Ἑλλαδική Ἐκκλησία στό νά ἀπορρίψει καί καταδικάσει τις ἀστήρικτες, κατά τήν γνώμη σας, ἀνεδαφικές καί ἐπικίνδυνες θέσεις τῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν καί τῶν ὁμάδων, πού διαφωνοῦν στήν Οἰκουμενική σας κίνηση, μήπως εἶναι καλύτερα νά καταδικάσει τίς Οἰκουμενιστικές κινήσεις σας, πού καταδικάζονται ἀπό τίς Οἰκουμ. Συνόδους, τούς Ἱερούς Κανόνες καί τούς Ἁγίους Πατέρες, πού ἀπορρίπτετε, δημιουργώντας μέ σκοπό τήν ἀπόρριψή τους τήν Μεταπατερική Θεολογία; Ἐξάλλου πολλοί Ἀρχιερεῖς, Θεολόγοι, Πατέρες καί πολύς λαός θέλει νά σταματήσει αὐτή ἡ γελοία ἱστορία τῶν Διαλόγων, πού ἐσεῖς ὑποστηρίζετε. Εὐχόμαστε ὁ Θεός νά ἀφαιρέσει τήν θλίψη καί ἀγωνία σας ἀπό τόν φόβο «οὗ οὐκ ἦν φόβος» καί νά ἐμβάλει εἰς τήν καρδίαν σας τήν δύναμη καί τήν αἰσιοδοξία, πού προέρχονται ἀπό τήν ὀρθή πίστη καί πολιτεία τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἀπό τήν ὁποία ἀσυναίσθητα ἔχετε παρεκκλίνει. Ἀφῆστε λοιπόν, Παναγιώτατε, τίς ἀπειλές καί καταδίκες, διότι ὁ Θεός σᾶς κατέστησε ποιμένα στήν κορυφή τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας,

ὄχι γιά νά σκορπίζετε τά πρόβατα, ἀλλά διά νά πορεύεσθε ἔμπροσθεν αὐτῶν καί αὐτά νά ἀναγνωρίζουν τήν φωνήν τῆς Ὀρθοδοξίας καί να ἀκολουθοῦν, τό ὁποῖο ὅμως δέν συμβαίνει, διότι ἀκοῦμε ἀλλοτρίων φωνήν (Ἰωάν. κεφ.10).

Μέ τόν προσήκοντα σεβασμό

Ἁγιορεῖται Πατέρες.

"Oρθόδοξος  Tύπος"