Αλέξ. Παπαδιαμάντης : από το «Τὸ Ἄνθος τοῦ γιαλοῦ»


«φτασε μέρα πο Χριστς γεννται. Παναγία μ στραφτερ πρόσωπο, χωρς πόνο, χωρς βοήθεια, γέννησε τ Βρέφος μς στ Σπηλιά, τ σήκωσε, τ σπαργάνωσε μ χαρά, κα τόβαλε στ παχνί, γι ν τ κοιμίσ. να βοϊδάκι κι να γαϊδουράκι σίμωσαν τ χντα τους στ παχν κι φυσοσαν μαλακ ν ζεστάνουν τ θεο Βρέφος. Νά, τώρα θρθ τ βασιλόπουλο, ν πάρ τ Λουλούδω!
ρθαν ο βοσκοί, δυ γέροι μ μακρυ σπρα μαλλιά, μ τς μαγκορες τους, να βοσκόπουλο μ τ φλογέρα του, θαμπωμένοι, ξαφνιασμένοι, κι πεσαν κι προσκύνησαν τ θεο Βρέφος. Εχαν δε τν γγελον στραπόμορφον, μ χρυσογάλανα λευκ φτερά, εχαν κούσει τ᾿ γγελούδια πο ψαλλαν: «Δόξα ν ψίστοις Θε»! μειναν γονατιστοί, μ᾿ κστατικ μάτια, κάτω π τ παχνί, πολλν ρα, κι λάτρευαν χόρταγα τ θάμα τ οράνιο. Νά! τώρα θρθ τ βασιλόπουλο, ν πάρ τ Λουλούδω!
φτασαν κι ο τρες Μάγοι, καβάλα στς καμλες τους. Εχαν χρυσς μίτρες στ κεφάλι, κι φοροσαν μακρυς γονες μ πορφύρα κατακόκκινη. Κα τ᾿ στεράκι, κι να λαμπρ χρυσ στέρι, χαμήλωσε κα κάθισε στ σκεπ τς Σπηλις, κι λαμπε μ γλυκ οράνιο φς, πο παραμέριζε τς νυχτς τ σκοτάδι. Ο τρες βασιλικο γέροι ξεπέζεψαν π᾿ τς καμλες τους, μβκαν στ Σπήλαιο, κι πεσαν κι προσκύνησαν τ Παιδί. νοιξαν τ πλούσια τ δισάκκια τους, κι πρόσφεραν δρα: χρυσν κα λίβανον κα σμύρναν. Νά! τώρα θρθ τ βασιλόπουλο, ν πάρ τ Λουλούδω!».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου