Διαβάζω :


Γράφει η Romfea.gr
Τρισάγιο στην μνήμη του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κυρού Χριστοδούλου τελέστηκε σήμερα στο Α΄ Κοιμητήριο Αθηνών από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Καισαριανής Δανιήλ, παρουσία ιερέων και αρκετών πνευματικών του τέκνων.
Τη σημερινή ημέρα κατά την οποία η Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Οσίου Χριστοδούλου του εν Πάτμω πιστοί επισκέπτονται από το πρωί το μνήμα του μακαριστού και εναποθέτουν ένα λουλούδι.
Άνθρωποι που τον γνώριζαν και απλοί χριστιανοί που απλώς εκτιμούσαν την παρουσία και τους λόγους του απέτισαν για ακόμη μία χρονιά φόρο τιμής σε μία σπουδαία προσωπικότητα της Εκκλησίας.

Σπουδαία προσωπικότητα της Εκκλησίας;
Καθ. Ι. Κορναράκης :
δη, κα ρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος –κραος οκουμενιστής– συνέπλευσε μ τν Πατριάρχη στ νοίγματα πρς τος οκουμενιστικος χώρους. φερε κα ατός, πρν π τν Πατριάρχη, τν Πάπα στν θήνα, κα πανηγύρισε τ γεγονς μ φιέστες κα κδηλώσεις μειοδοσίας τς ρθοδοξίας.
Λίγο πρ
ν λθει Πάπας στν θήνα, κα φο εχε ργανώσει τ πάντα γι τν ποδοχή του, ρχιεπίσκοπος κάλεσε τέσσερεις μοτίμους καθηγητς Πανεπιστημίου –μεταξ ατν κα τν πογράφοντα τ παρόν– γι ν τν βοηθήσουν ν συντάξει τ σχετικ κείμενα πο θ διάβαζε νώπιον το Πάπα, οτως στε ατ ν χουν κραιφνς ρθόδοξο χαρακτρα. στόσο, προσωπικς διαπίστωσα τι, τ συγκεκριμένα κείμενα νεγνώσθησαν νώπιον το Πάπα χωρς τ
ς διορθώσεις μας. 

Διαβάζω φοβερά πράγματα:

Τὸ 2003, δύο χρόνια μετὰ τὸν ἐρχομὸ τοῦ Πάπα, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος εἰσηγήθηκε τὸν νεωτερισμὸ τῆς «Λειτουργικῆς Ἀναγέννησης» τῆς Ἐκκλησίας.
Τὸ θεολογικὸ ὑπόβαθρο τῆς Ἀναγεννήσεως ποὺ εἶχε στὸ μυαλό του, δημοσιεύθηκε τὸ ἴδιο ἔτος, στὸ περιοδικὸ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ὡς συνοδικὸ κείμενο, γραμμένο ἀπὸ καθηγητὲς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π. Θεσσαλονίκης. Τὸ κείμενο αὐτὸ ἀποτυπώνει, μὲ γνώμονα τὴν ἀρχὴ τῆς μετανεωτερικότητος, τὶς σαρωτικὲς ἀλλαγές ποὺ ἔπρεπε νὰ γίνουν γιὰ νὰ ὁλοκληρωθεῖ ἡ «Λειτουργικὴ Ἀναγέννηση» τῆς Ἐκκλησίας.
Ἀπὸ τὶς προτεινόμενες αὐτὲς ἀλλαγές, ἀναφέρουμε δύο:

α) Λόγῳ τῶν προόδων τῶν ἀνθρωπιστικῶν καὶ κοινωνικῶν ἐπιστημῶν, θὰ πρέπει νὰ ἐπαναπροσδιορίζεται ἡ ταυτότητα τῆς Ἐκκλησίας, προκειμένου νὰ συμπορευόμαστε μὲ αὐτὲς τὶς προόδους καὶ τὶς πολιτιστικὲς ἐξελίξεις.
β) Γιὰ τοὺς ἰδίους λόγους, θὰ πρέπει νὰ ἐπαναπροσδιορίζεται συνεχῶς καὶ τὸ Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Ἡ πλατύτερη ἐπαναδιατύπωση τοῦ μυστηρίου αὐτοῦ –προταθεῖσα καὶ σὲ ἄλλο κείμενο τοῦ ἰδίου, σὲ ἐπετηρίδα τῆς Σχολῆς– ἐξηγεῖ ὅτι, στὸ μυστήριο αὐτό, δὲν προσερχόμαστε γιὰ νὰ γίνουμε ἅγιοι, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἀποκτήσουμε πνεῦμα ἀλληλεγγύης μεταξύ μας (στὸ πνεῦμα τῆς παγκοσμιοποιήσεως), γιὰ νὰ φθάσουμε στὰ ἔσχατα!!!

Ἐπειδή, ὅμως, ἡ ταυτότητα τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὸ Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας εἶναι ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός,
τὸ συνοδικὸ αὐτὸ κείμενο πρότεινε, κατ’ οὐσίαν, τὸν διαρκῆ ἐπαναπροσδιορισμὸ τοῦ Ἰδίου τοῦ Χριστοῦ
!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου