Φοβερά πράγματα. Διαβάζω :


Ο Σιδηροκάστρου κ. Μακάριος:
Μετά το πέρας της Θείας Ευχαριστίας ο Μητροπολίτης Σιδηροκάστρου κ. Μακάριος, προσφωνώντας τον κ. Βαρθολομαίο μεταξύ άλλων τόνισε: "Παναγιώτατε, θα συλλέξω άνθη ευγνωμοσύνης και θα τα καταθέσω ενώπιον Σας! Παναγιώτατε, Σας σεβόμεθα, σας αγαπούμε και σας τιμούμε".
"Θέλουμε να ξέρετε ότι στη δύσκολη πορεία Σας, δεν είστε μόνος και δεν θα είστε μόνος! Χίλια χιλιάδες και μύρια μυριάδες είναι μαζί Σας… Το ταπεινό Φανάρι το αγαπούμε, το στηρίζουμε και θα το στηρίζουμε πάντοτε γιατί όταν αυτό μένει όρθιο και εμείς όρθιοι θα είμαστε", πρόσθεσε ο Μητροπολίτης κ. Μακάριος.
Επίσης ο κ. Μακάριος σημείωσε: "Όλη η Οικουμένη, όλη η γη, διαρκώς θα κομμίζουμε καθηκόντως έλεον εις την Βασιλεύουσα για να ανάβετε την ακοίμητη κανδήλα της Παναγία των Βλαχερνών και της Μπαλουκλιώτισσας".

Ο πατέρας Θ. Ζήσης:
Θλίβεται κανείς και σπαράσσει μέχρι βαθέων, αναλογιζόμενος και μόνο την πατριαρχική ρήση (του κ. Βαρθολομαίου), που θεωρεί τους Αγίους Πατέρες, οι οποίοι αγωνίσθηκαν εναντίον του Πάπα ως θύματα του Διαβόλου και αξίους της συγχωρήσεως και του ελέους του Θεού .
Αν όμως, ο Μέγας Φώτιος, ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς, ο Άγιος Μάρκος Ευγενικός, ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης και πλείστοι άλλοι πολέμιοι των αιρέσεων του Παπισμού, είναι όργανα και θύματα του Διαβόλου, πρέπει να τους διαγράψουμε από τις δέλτους των Αγίων, να καταργήσουμε τις εορτές και τις ακολουθίες, και αντί να επικαλούμεθα τις πρεσβείες και την βοήθειά τους, να τους κάνουμε μνημόσυνα και τρισάγια, για να τους συγχωρήσει ο Θεός.

Η Κυρία Θεοτόκος για τους Λατινόφρονες 
(κ. Βαρθολομαίο και τους ομοίους του παπόδουλους) :

Οι λατινόφρονες με τον Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννην Βέκκον ήλθον εις το Άγιον Όρος μετά στρατιωτικής δυνάμεως, και αφού έπραξαν εκείνα τα οποία έπραξαν εις τας άλλας Μονάς, ήλθον τελευταίον και εις την Ιεράν Μονήν του Ζωγράφου, πυρ και μανίαν πνέοντες κατά των οικούντων αυτήν Μοναχών. Κατ’ εκείνον δε τον φρικτόν και φοβερόν δια το Άγιον Όρος καιρόν, πλησίον της Μονής Ζωγράφου ηγωνίζετο κατά μόνας εις Μοναχός, έχων συνήθειαν ιεράν να αναγινώσκη πολλάκις καθ΄ εκάστην τον Ακάθιστον Ύμνον της Θεοτόκου ενώπιον της θείας Εικόνος Αυτής. Εν μια λοιπόν των ημερών, ότε εις τα χείλη του Γέροντος αντηχούσεν ο Αρχαγγελικός ασπασμός της Υπεραγίας Παρθένου Μαρίας, το «Χαίρε», ακούει αίφνης ο Γέρων εκ της αγίας Αυτής Εικόνος τους εξής λόγους: «Χαίρε και συ, Γέρων του Θεού!», ο δε Γέρων εγένετο έντρομος. «Μη φοβού», εξηκολούθησεν ησύχως η εκ της Εικόνος θεομητορική φωνή, «αλλ’ απελθών ταχέως εις την Μονήν, ανάγγειλον εις τους αδελφούς και εις τον Καθηγούμενον ότι οι εχθροί εμού τε και του Υιού μου επλησίασαν. Όστις λοιπόν υπάρχει ασθενής τω πνεύματι, εν υπομονή ας κρυφθή, έως ότου παρέλθη ο πειρασμός, οι δε επιθυμούντες μαρτυρικούς στεφάνους ας παραμείνωσιν εν τη Μονή, άπελθε λοιπόν ταχέως».   ….είκοσι δε και εξ Μοναχοί, μετά των οποίων και ο Καθηγούμενος, έμειναν εις την Μονήν και εισήλθον εντός του Πύργου, αναμένοντες τους εχθρούς αυτών και προσδοκώντες τους μαρτυρικούς στεφάνους. Το αποτέλεσμα: εικοσιέξ Οσιομάρτυρες Ζωγραφίται, οι ελέγξαντες τους λατινόφρονας, τον τε βασιλέα Μιχαήλ και τον Πατριάρχην Βέκκον, επάνωθεν του Πύργου πυρί τελειούνται.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου