Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. Eρμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε.

Καί βεβαίως διά τήν προσέγγισι τῶν Ὀρθοδόξων μέ τούς αἱρετικούς προτείνεται τό ἑνιαῖο ἡμερολόγιο: «Δύναται δέ ἡ φιλία αὕτη καί ἀγαθόφρων πρός ἀλλήλους διάθεσις ἐκφαίνεσθαι καί τεκμηριοῦσθαι εἰδικώτερον, κατά τήν γνώμην ἡμῶν, ὡς ἑξῆς: α) διά τῆς παραδοχῆς ἑνιαίου ἡμερολογίου πρός ταυτόχρονον ἑορτασμόν τῶν μεγάλων χριστιανικῶν ἑορτῶν ὑπό πασῶν τῶν Ἐκκλησιῶν». Ἡ ἐγκύκλιος λοιπόν αὐτή τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου εἶναι ἕνας ὁδοστρωτήρας, 

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

ὁ ὁποῖος ἐξισώνει τήν ἀλήθεια μέ τήν αἵρεσι, τό δέ ἑνιαῖο ἡμερολόγιο εἶναι ἕνα ἀπό τά πολλά μέσα προσεγγίσεως πού προτείνονται εἰς αὐτήν. Ἄν λοιπόν δέν ἐχρησιμοποιεῖτο ὡς μέσον προσεγγίσεως πρός τούς αἱρετικούς, δέν νομίζω ὅτι θά ὑπῆρχε πρόβλημα διορθώσεως τοῦ σφάλματος τοῦ παλαιοῦ ἡμερολογίου, δεδομένου ὅτι τό ἡμερολόγιο αὐτό καθ’ ἑαυτό δέν ἔχει ὄχι δογματικό, ἀλλά οὔτε κἄν ἐκκλησιαστικό χαρακτῆρα. Τώρα βεβαίως πού οἱ Οἰκουμενιστές τό χρησιμοποιοῦν ὡς μέσον προσεγγίσεως μέ τούς αἱρετικούς πρέπει, ὅπως προαναφέρθηκε, νά ἀκολουθήσωμε οἱ Ὀρθόδοξοι ὄχι τό παλαιό ἡμερολόγιο, ἀλλά ἕνα ἀκόμη παλαιότερο, προκειμένου νά πολεμήσωμε τά σχέδια τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Ἄλλο ὅμως θέμα εἶναι αὐτό καί ἄλλο οἱ ἀγκυλώσεις τῶν Παλαιοημερολογιτῶν στό ἡμερολόγιο, ἡ ἱεροπρέπεια, ἡ δογματοποίησίς του καί τό κριτήριο προκειμένου νά ἐπικοινωνήσουν μέ κάποιον ἐκκλησιαστικά. Εἶναι δυνατόν σήμερα νά ἀκολουθῆ κάποιος τό νέο ἡμερολόγιο καί νά πολεμᾶ τήν αἵρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, νά διώκεται κλπ. περισσότερο ἀπό τούς Παλαιοημερολογίτες, καί εἶναι πάλι γεγονός ὅτι μπορεῖ νά ἀκολουθῆ κάποιος τό παλαιό ἡμερολόγιο καί συγχρόνως νά στηρίζη τόν Οἰκουμενισμό καί τούς ἀρχηγούς καί πρωτεργάτες του, ὅπως συμβαίνει μέ τούς περισσοτέρους ἁγιορεῖτες Πατέρες. Τό κακό λοιπόν στήν περίπτωσι τῆς ἀποτειχίσεως τῶν Παλαιοημερολογιτῶν εἶναι ὅτι ἑστίασαν τήν ἀποτείχισι στό ἡμερολόγιο καί οὔτε κἄν, τουλάχιστον τίς πρῶτες δεκαετίες, ἀνεφέρθησαν στήν αἱρετική ἐγκύκλιο τοῦ 1920. Εἶδαν δηλαδή ὡς αἵρεσι τό ἡμερολόγιο καί ὄχι τόν Οἰκουμενισμό καί δι’ αὐτό ἴσως ἐξέκλιναν στίς προαναφερθεῖσες ὑπερβολές καί ἐκτροπές. Διότι, ὅπως ἀνεφέρθη, ἄν δέν ἀνηγάγετο τό ἡμερολόγιο εἰς τά θέματα τῆς πίστεως, δέν θά ἐδικαιολογεῖτο πλήρως ἡ ἀποτείχισις.

Οἱ προϋποθέσεις ὡς ἐκ τούτου διά τήν ἀποτείχισι ὑπῆρχαν τέσσερα περίπου ἔτη πρίν τήν ἀλλαγή τοῦ ἡμερολογίου, ἀλλά τό ἡμερολόγιο δέν ἦτο σταθερή βάσις διά τήν ἀποτείχισι. Μέ αὐτά πού ἀναφέρομε δέν σημαίνει ὅτι εἴμεθα εἰδικοί ἐπί τοῦ θέματος, οὔτε πολύ περισσότερο ὑπάρχει διάθεσις κατακρίσεως τῶν ἄλλων, ἁπλῶς καταθέτομε σκέψεις καί γνῶμες πιστεύοντας ὅτι δύνανται νά συμβάλλουν στήν κατανόησι τοῦ προβλήματος καί ὄχι βεβαίως στήν ἐπίλυσί του, διότι ἡ ἐπίλυσίς του εἶναι νομίζω ἀνθρωπίνως ἀδύνατος. Ἄλλωστε ἐπί τοῦ θέματος ἔχουν γραφῆ πάρα

πολλά καί μάλιστα ἀπό ἀνθρώπους πού ἀσχολήθηκαν εἰδικά μέ αὐτό τό θέμα, πλήν ὅμως νομίζω ὅτι ὁ καθένας,ἀναλόγως τῆς ἐκκλησιαστικῆς του θέσεως, προσεπάθει νά καταλήξη εἰς τό συμπέρασμα πού τόν ἐξυπηρετοῦσε καί νά ἀθωώση τήν ἰδική του ἐκκλησιαστική πλευρά, ἐπιρρίπτοντας τά βάρη στούς ἄλλους. Δι’ αὐτό ὅ,τι ἐγράφετο διά τό ἡμερολόγιο, εἴτε ἀπό τήν πλευρά τῶν Παλαιοημερολογιτῶν, εἴτε τῶν Οἰκουμενιστῶν, ἐστηρίζετο κυρίως εἰς τά λάθη τῶν ἄλλων, τά ὁποῖα διόγκωνε ἑκάστη πλευρά καί μέ τά ὁποῖα ἠσχολεῖτο ἀπό τήν ἀρχή μέχρι τό τέλος.

Ἐξετάζοντας τό θέμα λοιπόν διά τό ἐάν ὑπῆρχαν οἱ πατερικές καί κανονικές προϋποθέσεις διά τήν ἀποτείχισι λόγῳ τῆς ἀλλαγῆς τοῦ ἡμερολογίου, εἶναι ἀνάγκη νά ἀναφερθοῦμε καί ἐπ’ ὀλίγῳ εἰς τό Πασχάλιο, διότι καί αὐτό, ἐξ αἰτίας τῆς τοποθετήσεώς του μέσα στό ἡμερολόγιο, τίθεται ὡς ἐπιχείρημα διά τήν δογματοποίησι τοῦ ἡμερολογίου.