«Περὶ τῆς Συνεχοῦς Μεταλήψεως τῶν ᾿Αχράντων τοῦ Χριστοῦ Μυστηρίων»



Tὸ εὐλογημένο κείμενο τοῦ ῾Αγίου ᾿Αναστασίου.

ΕΙΝΑΙ πολλο, ο ποοι πειδ κοινωνοσιν ργ, κρημνζονται ες μαρτας, λλοι δπλιν, μεταλαμβνοντες συχντερα, φυλττουσιν αυτος πολλκις π πολλ κακ, πειδ φοβονται π τν Αγαν Μετδοσιντὸ κρῖμα τῆς Μεταλήψεως» ).
Λοιπν, νσως σφλλωμεν μ κποια παραμικρ κα συγγνωστ μαρτματα καθ νθρωποιμικρά τινα καὶ εὐσυγχώρητα» ), λγου χριν κλεπτμεθα μ τν γλσσαν μ τν κον μ τος φθαλμος πατμενοι ππτομεν ες κενοδοξαν λπην θυμν λλο τοιοτον, ς κατακρνωμεν τν αυτν μας κα ς μολογμεν νπιον το Θεο τν μαρτωλτητ μαςκαταμεμφόμενοι ἑαυτοὺς καὶ ἐξομολογούμενοι τῷ Θεῷ» ) κα οτως ς μεταλαμβνωμεν, πιστεοντες τι Θεα Κοινωνα μς γνεται ες φεσιν μαρτιν κα ποκθαρσιν.
Ε δ κα κμνομεν μαρτματα βαρα τιν πονηρ σαρκικ κα κθαρτα κα χομεν μ τν δελφν μας μνησικακαν, μχρις ο μετανοσωμεν π τ τοιατα μαρτματα, ς μ τολμσωμεν ν πλησισωμεν ες τ θεα Μυστριαἕως ἀξίως μετανοήσωμεν, μηδαμῶς ἐφαψώμεθα» ).
᾿Αλλ᾿ πειδ κα εμεθα νθρωποι σαρκικο κα σθενες κα μολυνμεθα μ πολλ μαρτματα, δωκεν ες μς Θες διαφρους θυσας ες φεσιν τν μαρτιν μας, τς ποας νσως κα τς προσφρωμεν ες Ατν, μς καθαρζουσι κα μς κμνουσιν πιτηδεους δι ν μεταλβωμενπροκαθαίρουσιν ἡμᾶς εἰς τὸ προσελθεῖν τοῖς Μυστηρίοις» ).
Δι τοτο λεημοσνη εναι «θυσία», τις καθαρζει τν νθρωπον π μαρτας. Εναι κα λλη «θυσία» σωτηριδης ες φεσιν μαρτιν, δι τν ποαν λγει Προφτης Δαβδ: «θυσία εἰς τὸν Θεὸν εὐάρεστος εἶναι ταπεινὴ τοῦ ἀνθρώπου προαίρεσις καὶ διάθεσις· τὴν καρδίαν τὴν ταπεινὴν καὶ συντετριμμένην μὲ τὴν κατάνυξιν Θεὸς ποτὲ δὲν τὴν παραβλέπει».
᾿Ανσως ατς τς «θυσίας» προσφρωμεν ες τν Θεν, στω κα ν χωμεν μικρ τινα λαττματα ς νθρωποι, θλομεν δυνηθ ν πλησισωμεν ες τν Αγαν Κοινωναν μ φβον κα τρμον, κατνυξιν κα μολογαν τς μαρτωλτητς μας, καθς αμορροοσα πλησασεν ες τν Χριστν κλαουσα κα τρμουσα.
Διτι πρχει μαρτα πρς θνατον («θανάσιμος» ). Καὶ ὑπρχει μαρτα πρς μετνοιαν («συγγνωστή» ). Καὶ ὑπρχει μαρτα πρς μπλαστρον. ῾Η ληθινὴ ὅμως μετνοια λα δναται ντὰ ἰατρεσῃ.
Διτι, λλην συγχρησιν χει κενος, ὅστις μφβον κατρμον καὶ ὁμολογαν τς μαρτωλτητς του κακατνυξιν πλησιζει ες τΜυστρια καμεταλαμβνει· καὶ ἄλλην τιμωραν χει, ὅστις μεταλαμβνει χωρς φβον καμκαταφρνησιν.
Ες κενους, ὅσοι καταφρονητικς καὶ ἀναξως μεταλαμβνουσιν, ὄχι μνον δν δδεται φεσις μαρτιν, ἀλλκαὶ ὁ διβολος περισστερον πηδᾶ ἐναντον των («ἀλλὰ καὶ ἐπὶ πλεῖον ὁ διάβολος αὐτοῖς ἐπεισπηδᾷ» ).
Οσοι δμφβον μεταλαμβνουσιν, ὄχι μνον γιζονται καλαμβνουσιν φεσιν μαρτιν, ἀλλκατν διβολον δικουσιν πλγου των («ἀλλὰ καὶ τὸν διάβολον ἐξ ἑαυτῶν διώκουσιν» ).

Πηγή : http://krufo-sxoleio.blogspot.ca/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου