Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. ερμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε.

ναφέρομε ν συνεχεί καί τήν πόφασι καί μμονή το σίου νά διατηρήση τήν ποτείχισί του καί τήν μόνιμη διακοπή τς κκλησιαστικς κοινωνίας, φ’ σον δέν πεκαθίστατο ρθόδοξος πίστις: «Ε τοίνυν γυμνάζοντες τάς γενομένας καινοτομίας ν τος μετέροις χρόνοις, ες τοτο καταντούσας ατάς ερίσκομεν τό κρότατον κακόν, ρτε μήπως, ερήνην προφασιζόμενοι, τήν ποστασίαν ερεθμεν νοσήσαντες καί κηρύττοντες, ν πρόδρομον επεν σεσθαι τς το ντιχρίστου παρουσίας θεος πόστολος. Τατα χωρίς ποστολς επον μν, δεσπόται μου, να φείσησθε αυτν τε καί μν. Κελεύετε να τατα γεγραμμένα χων ν τ βίβλ τς καρδίας, λθω κοινωνήσων ν τατα κηρύττεται κκλησί, καί γένωμαι κοινωνός τν ληθς μέν τόν Θεόν, δθεν δέ τόν διάβολον τ Θε συνεκβαλλόντων; Μή γένοιτό μοι παρά το Θεο, το δι’ μέ γενομένου χωρίς μαρτίας. Καί βαλών μετάνοιαν επεν ·
γώ, ε τι κελεύετε ες τόν δολον μν ποισαι, ποιήσατε · γώ τος τατα δεχομένοις οδέποτε γένωμαι συγκοινωνός» (ΕΠΕ 15Γ, 26).
ν θά πρεπε νά παρουσιάσωμε λη τήν ρετή τς μολογίας καί ποτειχίσεως το σίου Μαξίμου, θά το ναγκαον νά καταγράψωμε λες τίς συνομιλίες του μέ τούς πεσταλμένους στήν ξορία καλύτερα νά ναφερθμε λεπτομερς σέ λον τόν βίο του. Διότι παντο νακαλύπτει κανείς στοιχεα μολογίας καί κκλησιαστικς ποτειχίσεως, πολύτως σύμφωνα μέ τόν 15ο ερό Κανόνα τς Πρωτοδευτέρας Συνόδου. Θά ταν σως μεγάλη παράλειψις ν δέν νεφέρετο καί ατό τό σημεο τς συζητήσεως το σίου μέ τούς πεσταλμένους ες τήν ξορία τς Βιζύης, τό ποο χει σχέσι μέ τήν μνημόνευσι ες τήν Θεία Λειτουργία.
Σέ μία λοιπόν νστασι το πισκόπου Θεοδοσίου, τι δηλαδή ποδέχεται σα διδάσκουν ο Πατέρες, σιος νέγνωσε τά πρακτικά τς ν Χαλκηδόνι Δ΄ Οκουμενικς Συνόδου καί τά ναθέματα τά ποα πέβαλε ες τούς αρετικούς: «Καί λαβών εθέως ββς Μάξιμος τήν βίβλον τν πεπραγμένων τς γίας ποστολικς συνόδου, δειξε τούς γίους Πατέρας τάς δύο θελήσεις καί νεργείας το Σωτρος μν καί Θεο ησο Χριστο διαρρήδην λέγοντας, ν λαβών βίβλον τν πεπραγμένων ξ ατο Θεοδόσιος πατος, νέγνω καί ατός πάσας τάς χρήσεις τν Πατέρων» (Φιλοκ. ΕΠΕ 15Γ, 38). πίσκοπος Θεοδόσιος τότε ντέδρασε καί επε τι θά δέχετο τήν Σύνοδο ατή ν δέν νέφερε ναθέματα σέ συγκεκριμένα πρόσωπα. Ατό τό νέφερε διότι ο Μονοθεληταί τς Κωνσταντινουπόλεως μνημόνευον τούς αρετικούς στή Θεία Λειτουργία, φ’ σον δέν πεδέχοντο τήν ν Χαλκηδόνι Δ΄ Οκουμενική Σύνοδο.
«Καί τότε ποκριθείς Θεοδόσιος πίσκοπος επεν ·
 ΘΕΟΔ. Θεός οδεν, ε μή προσωπικς τά ναθέματα θηκεν σύνοδος ατη, πλεον παντός νθρώπου δεχόμην ατήν · λλ’ να μή χρονοτριβμεν νταθα, ε τι επαν ο Πατέρες, λέγω, καί γγράφως εθέως ποι, δύο φύσεις, καί δύο θελήματα καί δύο νεργείας · καί εσελθε μεθ’ μν κοινωνήσων, καί γενέσθω νωσις» (ΕΠΕ 15Γ, 38). Τελικς, πως βλέπομε, πίσκοπος Θεοδόσιος ποδέχεται τό ρθόδοξο δόγμα γγράφως περί τν ν Χριστ δύο φύσεων καί θελήσεων καί νεργειν καί προτείνει ς ντιπρόσωπος νά κοινωνήση κκλησιαστικά σιος μέ ατούς καί νά γίνη νωσις. σιος μως δέν ποδέχεται ατήν τήν κκλησιαστική πικοινωνία, ναφέροντας τά ξς:

Συνεχίζεται.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου