Ο χριστοταπεινός Επίσκοπος περί των υπερηφάνων λαών της Ευρώπης:
Οι φίλαρχοι και υπερήφανοι λαοί της Ευρώπης δεν αναγνωρίζουν ποτέ το σφάλμα των. Έχουν χάσει την έννοιαν της αμαρτίας, της αμαρτίας και της μετανοίας. Δια κάθε κακόν εις τον κόσμον την ευθύνην έχει άλλος, αυτοί ποτέ. Πως θα ηδύνατο αυτοί να διαπράξουν αμαρτίαν, αφού εκάθησαν επί του θρόνου του Θεού και ανεκήρυξαν τους εαυτούς των αλάθητους θεούς! Πρώτον ανεκήρυξε τον εαυτόν του αλάθητον ο
θρησκευτικός των ηγέτης, ο πάπας. Το παράδειγμά
του, και εις πείσμα του, το ηκολούθησαν οι άρχοντες
της Δύσεως και οι βασιλείς. Όλοι ανεκηρύχθησαν αλάθητοι και οι τον Σταυρόν φορούντες και οι την μάχαιραν φέροντες.
Ο φιλόχριστος Επίσκοπος λέγει περί της δίκης μεταξύ του Χριστού και της Ευρώπης:
Εάν θα ηδύνατο η ιστορία των τριών τελευταίων αιώνων—δεκάτου ογδόου, δεκάτου εννάτου, και εικοστού—να ονομασθή με εν ορθόν κατάλληλον όνομα, τότε δεν υπάρχει ορθότερον από την ονομασίαν: πρακτικά της δίκης μεταξύ της Ευρώπης και του Χριστού. Διότι εις τα τελευταία τριακόσια χρόνια δεν έχει συμβή τίποτε εις την Ευρώπην, το οποίον δεν είχε σχέσιν με τον Χριστόν τον Θεόν. Εις την δίκην αυτήν μεταξύ του Χριστού και της Ευρώπης εις την πραγματικότητα συμβαίνουν τα εξής: Ο Χριστός λέγει εις την Ευρώπην ότι εβαπτίσθη εις το ιδικόν Του όνομα και δέον να παραμείνη πιστή εις Αυτόν και το Ευαγγέλιόν Του. Εις τούτο απαντά η υπόδικος Ευρώπη: Όλαι αι θρησκείαι είναι ίσαι. Μας το είπαν οι γάλλοι εγκυκλοπαιδισταί. Και ουδείς δύναται να σε εξαναγκάση να πιστεύης τούτο ή εκείνο. Η Ευρώπη ανέχεται όλας τας θρησκείας ως δεισιδαιμονίας, ένεκα των ιμπεριαλιστικών της συμφερόντων, η ιδία δε δεν κρατεί ουδεμίαν θρησκείαν. Όταν πραγματοποιήση τους πολιτικούς σκοπούς της, τότε αυτή θα εκαθαρίση συντόμως τους λογαριασμούς με όλας τας προλήξεις του λαού. Ο Χριστός ερωτά με λύπην: Πως δύνασθε σεις οι άνθρωποι να ζήτε μόνον με τα ιμπεριαλιστικά, υλικά συμφέροντα, δηλαδή με την ζωώδη μόνον επιθυμίαν δια την σωματικήν τροφήν; Εγώ ήθελον να σας κάμω θεούς και υιούς Θεού και σεις φεύγετε και επιδιώκετε να εξισωθήτε με τα υποζύγια. Εις τούτο απαντά η Ευρώπη: Συ είσαι καθυστερημένος. Εις την θέσιν του Ευαγγελίου σου ευρήκαμεν την βιολογίαν και την ζωολογίαν. Τώρα γνωρίζομεν ότι δεν είμεθα ιδικοί σου απόγονοι και του πατρός σου του ουρανίου, αλλά των ουρακοτάγκων και των γοριλλών, δηλαδή του πιθήκου. Ημείς τώρα τελειοποιούμεθα, δια να γίνωμεν θεοί. Διότι δεν παραδεχόμεθα άλλους θεούς εκτός από ημάς. Εις τούτο ο Χριστός λέγει: Σεις είσθε περισσότερον σκληροτράχηλοι από τους αρχαίους Εβραίους. Εγώ σας εσήκωσα από το σκότος της βαρβαρότητος εις το ουράνιον φως, και σεις πηγαίνετε πάλιν οπίσω εις το σκότος, όπως ο βούβαλος εις την λάσπην. Εγώ έχυσα το αίμα μου προς χάριν σας. Εγώ σας έδειξα την αγάπην μου, όταν όλοι οι Άγγελοι απέστρεφαν τας κεφαλάς των μη δυνάμενοι να υποφέρουν την του άδου δυσωδίαν σας. Όταν λοιπόν σεις ήσθε σκότος και δυσωδία, ήμουν ο μόνος ο οποίος εστάθην να σας καθαρίσω και να σας φωτίσω. Να μη ήσθε λοιπόν τώρα άπιστοι, διότι θα επιστρέψετε πάλιν εις εκείνον τον ανυπόφορον ζόφον και την δυσωδίαν. Εις τούτο η Ευρώπη περιπαίζουσα φωνάζει: Φύγε από ημάς. Δεν σε αναγνωρίζομεν. Ημείς ακολουθούμεν την ελληνικήν φιλοσοφίαν και τον ευρωπαϊκόν πολιτισμόν και την κουλτούραν. Θέλομεν ελευθερίαν. Ημείς έχομεν τα Πανεπιστήμια. Η επιστήμη είναι ο αστήρ μας ο οδηγητικός. Το σύνθημά μας είναι: ελευθερία, αδελφοσύνη, ισότης. Ο νους μας είναι ο θεός των θεών. Συ είσαι Ασιάτης. Ημείς σε αρνούμεθα. Συ είσαι μόνον εις παλαιός μύθος των γιαγιάδων και των παπούδων μας. Τότε ο Χριστός με δάκρυα εις τους οφθαλμούς Του λέγει: Ιδού εγώ απέρχομαι, αλλ΄ εσείς θα ιδήτε. Αφήσατε την οδόν του Θεού και ηκολουθήσατε την σατανικήν οδόν. Η ευλογία και η ευτυχία αφηρέθησαν από σας. Εις την χείρα μου ευρίσκεται η ζωή σας, διότι εγώ εσταυρώθην δια σας. Παρά ταύτα δεν θα σας τιμωρήσω εγώ, αλλ΄ αι αμαρτίαι σας και η αποστασία σας από εμέ τον Σωτήρα σας. Εγώ εφανέρωσα την αγάπην του Πατρός μου προς όλους τους ανθρώπους και ήθελον με αγάπην όλους να σας σώσω. Τότε λέγει η Ευρώπη: Ποίαν αγάπην; Ρωμαλέον και ανδρικόν μίσος εναντίον όλων των μη συμφωνούντων με ημάς, τούτο είναι το πρόγραμμά μας. Η αγάπη σου είναι μόνον εν παραμύθι. Εις την θέσιν του παραμυθιού αυτού ημείς εσηκώσαμεν σημαίαν: εθνικισμού και διεθνισμού, ετατισμού* (* Η λέξις εκ της γαλλικής etat= το κράτος, το καθεστώς), και προοδευτισμού, εξελιξιαρχίας, ωκεανισμού και κουλτουρισμού. Εις τούτο ευρίσκεται η σωτηρία μας, συ δε φύγε από ημάς. Αδελφοί μου, η συζήτησις ετελείωσεν εις τας ημέρας μας. Ο Χριστός απεμακρύνθη από την Ευρώπην, όπως κάποτε από την χώραν των Γαδαρηνών, όταν οι Γαδαρηνοί το εζήτησαν. Μόλις όμως Αυτός έφυγεν, ήλθε πόλεμος, οργή, τρόμος και φρίκη, κατάρρευσις, καταστροφή. Επέστρεψεν εις την Ευρώπην ο προχριστιανικός βαρβαρισμός, εκείνος των Αβάρων, των Ούνων, των Λογγοβάρδων, των Αφρικανών, μόνον ότι ήτο εκατόν φορές φρικωδέστερος. Ο Χριστός επήρε τον Σταυρόν Του και την ευλογίαν Του και απεμακρύνθη. Έμεινε ζόφος και δυσωδία. Και σεις τώρα αποφασίστε με ποίον θα υπάγετε, ποίον θα ακολουθήσετε: την σκοτεινήν και δυσώδη Ευρώπην ή τον Χριστόν.
Συνεχίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου