Ἄν ὅμως, παρά ταῦτα, θεωρήσωμε δυνητικό τόν Κανόνα, τότε ἀνοίγομε νομίμως τήν κερκόπορτα (μᾶλλον τήν πλατεῖα πύλη) ἡ ὁποία προφανῶς ὁδηγεῖ εἰς τήν «εὐρύχωρον ὁδόν τήν ἀπάγουσαν εἰς τήν ἀπώλειαν» (Ματθ. 7,13). Ὁ λόγος εἶναι ἁπλός. Ἂν δηλαδή, ἐκλάβωμε τόν Κανόνα ὡς δυνητικό, ὅλοι θά προτιμήσουν τόν εὔκολο δρόμο καί τήν
εὔκολη λύσι, ἡ ὁποία, στήν προκειμένη περίπτωσι, εἶναι ἡ ὑποταγή στόν αἱρετικό Ἐπίσκοπο, ἡ ἀναμονή καί ἡ ἀπραξία, ὁ ἐφησυχασμός καί ἡ ἀνάθεσις τοῦ προβλήματος διά τῆς προσευχῆς εἰς τόν Θεόν. Ἐφ’ ὅσον εἶναι δυνητικός ὁ Κανών, γιατί ὁ κάθε ὀρθόδοξος νά κάνη ἐπανάστασι, νά τά βάλη μέ τήν ἐκκλησιαστική ἐξουσία, ἡ ὁποία ἔχει συνεργό καί τήν πολιτική, νά διωχθῆ καί νά ἐπιτιμηθῆ διά τήν ἀνταρσία του, νά θεωρηθῆ ἀπό τούς πολλούς ἐκτός Ἐκκλησίας καί νά κατηγορῆται ἀκόμη καί ἀπό τούς συνειδητούς ἀλλά κατευθυνομένους Ὀρθόδοξους; Ἐφ’ ὅσον, τέλος, εἶναι δυνητικός ὁ Κανών, ἡ ὁδός τῆς ὑποταγῆς στόν αἱρετικό Ἐπίσκοπο φαίνεται ἀσφαλεστέρα, διότι δι’ αὐτῆς, ὅπως λέγεται, ἀποφεύγονται τά σχίσματα καί διασφαλίζεται ἡ ἑνότης στήν Ἐκκλησία. Εἶναι εὔκολο νά κατανοήση ἕκαστος ὅτι, τό νά ἐκληφθῆ ὡς δυνητικός ὁ παρών Κανών, ἐξυπηρετεῖ τά μέγιστα τούς αἱρετικούς ἐπισκόπους, καθώς ἐπίσης καί τούς χλιαρούς καί ἀδιάφορους καί δειλούς Ὀρθοδόξους. Διότι οἱ μέν πρῶτοι διατηροῦν τήν ποθητή τους ἑνότητα, ἡ ὁποία ἔχει κέντρο καί ἄξονα τόν ἑαυτόν των και οἱ δεύτεροι ἀπαλλάσσουν τήν συνείδησί των ἀπό τίς τύψεις καί τίς εὐθύνες διά τούς ἀγῶνες πού θά ἔπρεπε νά κάνουν, ἄν ὁ Κανών αὐτός δέν ἦτο δυνητικός. Δημιουργεῖται ἐπίσης εὐλόγως καί ἡ ἀπορία, διατί ὁ ἱερός αὐτός Κανών νά εἶναι δυνητικός κατά τό δεύτερόν του ἥμισυ καί νά μήν εἶναι δυνητικός ὁλόκληρος καί, ἐπί πλέον, διατί νά μήν εἶναι δυνητικοί καί οἱ δύο προηγούμενοι, οἱ ὁποῖοι, ὅπως προαναφέραμε, ἔχουν ἐκκλησιαστικό χαρακτῆρα. Δηλαδή θεωρήσαμε δυνητικό τό δογματικό τμῆμα τοῦ ἐν λόγῳ Κανόνος, τό ὁποῖο κατοχυρώνει καί ὑπερασπίζεται τήν πίστι, καί θεωροῦμε ὑποχρεωτικό ὅ,τι ἐξυπηρετεῖ σήμερα τίς ὑπερεξουσίες τῶν Ἐπισκόπων. Δι’ αὐτό ἴσως σήμερα καταντήσαμε νά ὑπερασπιζώμεθα τήν πίστι, ὅπως θά ὑπερασπιζόμεθα ἕναν οἱονδήποτε ἐκκλησιαστικό ἤ διοικητικό θεσμό. Πρέπει εἰς τό σημεῖο αὐτό νά συγκρίνωμε τόν παρόντα ἱερό Κανόνα μέ ἄλλους, διά νά κατανοήσωμε κάπως τό
πνεῦμα τῶν Κανόνων καί νά διαπιστώσωμε ὅτι οἱ Κανόνες εἶναι σαφεῖς καί δέν ἀφήνουν περιθώρια ἐλευθέρας ἐπιλογῆς κάποιου, παρά μόνο ἄν αὐτό, οἱ ἴδιοι οἱ Κανόνες τό ἀναφέρουν.
Συνεχίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου