Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. ερμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του που μόλις κυκλοφόρησε.

Δέν πρέπει νά στερήσωμε τούς ναγνστες τς παρούσης μικρς μελέτης καί πό τήν δυτάτη παρουσίασι καί νός κόμη τμήματος πιστολς το γίου: «λλ’ κενος μν (γράφει) το παντς αυτο βου ναργστατον ξνεγκε δεγμα κ τς νν προαιρσεως, τι οδποτε ζη π’ λπδι τν ποκειμνων μν παγγελιν παρ το Κυρου, λλ ε τι ατ πραγματεετο τν νθρωπνων κα ρματα πστεως κα πλσμα ελαβεας, πντα πρς τν τν ντυγχανντων πτην πετηδεετο. μς δ τ καταπονε τ συμβν; Τ χερους αυτν γεγνατε παρ τοτο; λειψεν ες κ το πληρματος μν · ε δ κα συναπλθν που λλος ες δετερος, λεεινο το πτματος οτοι, μν δ τ σμα λκληρν στι τ το Θεο χριτι. Κα γρ κα τ χρειωθν περρη καί οκ κολοβθη τ μνον. Ε δ νι μς τι τν τοχων ξεβλθητε, λλ’ ν σκπ το Θεο το ορανο αλισθσεσθε κα γγελος τς κκλησας φορος συναπλθεν μν. στε κενος τος οκοις γκατακλνονται καθ’ κστην μραν, κ τς διασπορς
το λαο βαρ αυτος τ κρμα κατασκευζοντες. Ε δ τις κα κπος στν ν τ πργματι, ππεισμαι τ Κυρίῳ μ ες κενν μν ποβσεσθαι τοτο. στε σ ν ν πλεοσι πειρατηροις γνησθε, τοσοτ πολυτελστερον τν παρ το δικαου κριτο μισθν ναμνετε. Μτε ον δυσφορετε τος παροσι μτε ποκμνετε τ λπδι» (Μ. Βασιλείου πιστ. 238, Τος Νικοπολίταις Πρεσβυτέροις, ΕΠΕ 3, 220). δ γιος μιλε δι’ ατούς πού πρόδωσαν καί πικοινώνησαν κκλησιαστικς μέ τους αρετικούς. Ατοί λέγει πεχώρησαν, λλά τό σμα το Χριστο μεινεν κέραιον καί νέπαφον. κφρασις το γίου «Κα γρ κα τ χρειωθν περρη καί οκ κολοβθη τ μνον» εναι θαυμασιωτάτη καί μοναδική σέ παραστατικότητα,
δηλώνει δέ τι σοι καί ν ποχωρήσουν διά τς αρέσεως πό τήν ρθοδοξία, τό σμα το Χριστο μένει νέπαφο, κέραιο καί λόκληρο. Τό σημαντικό μως ες τήν παροσα ναφορά το γίου εναι τι, ν ο αρετικοί φυγαν πό τήν ρθοδοξία διά τς αρέσεως, παρέμειναν ες τους ναούς καί μάλιστα μέ τήν βοήθεια τς πολιτικς ξουσίας τοποθέτησαν αρετικούς πισκόπους, ο ποοι φυσικά εχαν κανονική ποστολική διαδοχή. Τότε ο ρθόδοξοι ς ξ νστίκτου κινούμενοι, πεχώρησαν πό τούς ναούς καί συνάζοντο ες τά δάση καί τά βουνά. γγελος δέ τς κκλησίας φυγε καί ατός πό τούς ναούς πού κατείχοντο πό τούς αρετικούς καί λθε στήν ρημο, κε δηλαδή που συγκεντρώνοντο ο ρθόδοξοι. Ατή κριβς εναι ξ
νστίκτου ποτείχισις τν ρθοδόξων, χωρίς φυσικά να ναμένουν συνοδική πόφασι, ποία νά καταδικάζη τους συγκεκριμένους αρετικούς. Σαφς δ γιος διδάσκει πιπλέον τι Χριστός πάρχει κε που διαφυλάσσεται ληθινή πίστις καί χι κε που διαφυλάσσεται ποστολική διαδοχή νευ ατς. Καί να τελευταο, πό τά πολλά τμήματα τν πιστολν το μεγάλου πατρός τς Καισαρείας, τά ναφερόμενα ες ατήν τήν περίπτωσι, τό ποον καί ατό εναι νάγκη να παρουσιασθ: «Μνον μ ξαπατηθτε τας ψευδολογαις ατν παγγελομνων ρθτητα πστεως. Χριστμποροι
γρ ο τοιοτοι κα ο Χριστιανο, τ ε ατος κατ τν βον τοτον λυσιτελον το κατ’ λθειαν ζν προτιμντες. τε νμισαν κτσθαι τν κενν τατην ρχν, προσθεντο τος χθρος το Χριστο · τε εδον τος λαος γριανοντας, σχηματζονται πλιν τν ρθτητα. Οκ οδα πσκοπον μηδ ριθμσαιμι ν ερεσι Χριστο τν παρ τν βεβλων χειρν π καταλσει τς πστεως, ες προστασαν
προβεβλημνον. Ατη στν μ κρσις. μες δ ε τινα χετε μεθ’ μν μερδα, τατ μν φρονσετε δηλοντι · ε δ φ’ αυτν βουλεεσθε, τς δας γνμης καστς στι κριος, μες θοι π το αματος τοτου. Τατα δ γραψα οχ μν πιστν, λλ τ τινων μφβολον στηρζων κ το γνωρσαι τν μαυτο γνμην, ς μ προσληφθνα τινας ες κοινωναν μηδ τς χειρς ατν πιβολν δεξαμνους, μετ τατα ερνης γενομνης, βιζεσθαι αυτος ναριθμεν τ ερατικ πληρματι» (Μ. Βασιλείου πιστ. 240, Νικοπολίταις Πρεσβυτέροις, ΕΠΕ 3, 226).
δ θαυμάσια περιγράφει γιος τούς αρετικούς πισκόπους, τούς νομάζει δέ Χριστεμπόρους καί μετασχηματιζόμενους ναλόγως τς διαθέσεως τν λαν. λους
ατούς δέ, δέν τούς θεωρε κν πισκόπους διότι, πως ναφέρει, χειροτονήθησαν «πί καταλύσει τς πίστεως». Καί βέβαια δέν τά λεγε ατά κατόπιν ποφάσεως Συνόδου, διά τούς συγκεκριμένους αρετικούς, (ατό θά το προφανς περιττό καί θά ρκει πρός νουθεσία πόφασις τς Συνόδου), λλά τήν εθύνη διά τήν πίστι καί ρθοδοξότητα τν πισκόπων τήν ναπέθετε ες τόν κάθε ρθόδοξον. δ πιπλέον φαίνεται δολιότης καί ποκρισία τν αρετικν πισκόπων, καθώς πίσης καί θέσις το λαο ς φύλακος τς πίστεως. Ατή ποκρισία εναι δια και παράμιλλη μέ τήν σημερινή, «τε εδον τούς λαούς γριαίνοντας σχηματίζονται πάλιν τήν ρθότητα». Μόνο πού σήμερα ο λαοί δέν γριαίνουν, πως τότε, λλά φησυχάζουν ναπαυόμενοι στήν δθεν δυνητική ρμηνεία το Κανόνος καί ναμένοντες σύχως τήν πόφασι τς Συνόδου. Εναι κόμη ξιον παρατηρήσεως καί δεικνύει τήν κρα
αστηρότητα το γίου ες τά θέματα τς πίστεως, ατό τό ποο ναφέρει στό τέλος: «ς μ προσληφθνα τινας ες κοινωναν μηδ τς χειρς ατν πιβολν δεξαμνους, μετ τατα ερνης γενομνης, βιζεσθαι αυτος ναριθμεν τ ερατικ πληρματι». δ γιος παγορεύει να δεχθον ο ρθόδοξοι, ταν ερηνεύσουν τά πράγματα και πικρατήσει ρθοδοξία, καί σους χειροτονήθηκαν πό τούς αρετικούς καί κατόπιν μετανοήσουν καί θελήσουν να προσέλθουν ες τήν ρθοδοξία μέ τό ερατικό τους ξίωμα.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου