Σε εποχή πνευματικού αποχρωματισμού και αλλοτριώσεως, σε εποχή επικινδύνων οικουμενιστικών ανοιγμάτων, σε εποχή αδιαφορίας πνευματικής, σε εποχή όπου οι εχθροί της Ορθοδοξίας βάλλουν και εκτός και εντός των τειχών, θέλουμε να βλέπουμε συσπειρωμένες τις Ορθόδοξες δυνάμεις, προς αναχαίτιση του κακού και προς διαφύλαξη της Ορθοδόξου Πίστεως και του Ορθόδοξου ήθους. Ο Χριστός δεν εσταυρώθη, δια να έχουν ωρισμένοι θέσεις και αξιώματα, απολαβάς και απολαύσεις εις αυτόν τον κόσμον και να λέγουν «ευλογητός ο Θεός και πεπλουτήκαμεν»
Μ. Βασίλειος : Η νηστεία
Η νηστεία προφυλάσσει τα νήπια, σωφρονίζει το νέο, κάνει σεβαστό τον γέροντα, διότι τα γεράματα είναι πιο σεβαστά όταν στολίζονται με τη νηστεία. Για τις γυναίκες στολίδι ταιριαστό, χαλινάρι των ακμαίων, φυλακτήριο της συζυγικής ζωής, τροφός της παρθενίας. Τέτοιες μεν είναι οι φροντίδες αυτής για κάθε σπίτι. Πως δε πολιτεύεται στη δημόσια ζωή μας; Με μίας όλη την πόλη και όλο τον λαό βάζει σε τάξη, κοιμίζει την κραυγή, εξορίζει την μάχη, κατασιγάζει την ύβρη.
Η συνέχεια, "κλικ" πιο κάτω στο : Read more
Η συνέχεια, "κλικ" πιο κάτω στο : Read more
ΟΙ ΤΥΨΕΙΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ.
Είναι πρακτική και
πολύ σημαντική η διδασκαλία του Αγίου Ιωάννου του Σι-
ναϊτου περί συνειδήσεως, όπου μας λέγει:
«Όταν η συνείδηση παύση να μας ελέγχη για τις αμαρτίες,
ας προσέξουμε μήπως αυτό δεν οφείλεται στην καθαρότητα, αλλά στην κόπωση και την άμβλυνση της συνειδήσεως λόγω πλήθους αμαρτιών».
Ποῦ πᾶμε;
ΚΑΘΕ ἡμέρα πλήθη μαθητῶν φθάνουν εἰς τὰ
σχολεῖα τους. Τί θλιβερὸν καὶ ἐξοργιστικὸν
θέαμα ὅμως παρουσιάζουν οἱ μαθήτριες
γυμνασίων καὶ λυκείων! Ἡμίγυμνες, μὲ ἀκάλυπτες πλάτες, ὤμους καὶ τολμηρότατα ντεκολτέ, προκλητικώτατες καὶ γεμάτες ἀναίδεια γεμίζουν
τοὺς δρόμους, τὰ συγκοινωνιακὰ μέσα καὶ τὰ
σχολεῖα. Διερωτώμεθα: Μέ αὐτὴν τὴν ἐμφάνισι
γίνονται δεκτὲς εἰς τὸ σχολεῖο; Μʼ αὐτὴ τὴν
ἐμφάνισι κάθονται στὰ θρανία ἀπέναντι ἀπὸ
νεαροὺς καθηγητές; Πῶς νὰ συγκεντρωθοῦν εἰς τὸ μάθημα; Πῶς νὰ σωφρονοῦν οἱ μαθητὲς ἔχοντας
δίπλα τους τέτοιες συμμαθήτριες;
σχολεῖα τους. Τί θλιβερὸν καὶ ἐξοργιστικὸν
θέαμα ὅμως παρουσιάζουν οἱ μαθήτριες
γυμνασίων καὶ λυκείων! Ἡμίγυμνες, μὲ ἀκάλυπτες πλάτες, ὤμους καὶ τολμηρότατα ντεκολτέ, προκλητικώτατες καὶ γεμάτες ἀναίδεια γεμίζουν
τοὺς δρόμους, τὰ συγκοινωνιακὰ μέσα καὶ τὰ
σχολεῖα. Διερωτώμεθα: Μέ αὐτὴν τὴν ἐμφάνισι
γίνονται δεκτὲς εἰς τὸ σχολεῖο; Μʼ αὐτὴ τὴν
ἐμφάνισι κάθονται στὰ θρανία ἀπέναντι ἀπὸ
νεαροὺς καθηγητές; Πῶς νὰ συγκεντρωθοῦν εἰς τὸ μάθημα; Πῶς νὰ σωφρονοῦν οἱ μαθητὲς ἔχοντας
δίπλα τους τέτοιες συμμαθήτριες;
Γιʼ αὐτὸ ὁ πανσεξουαλισμὸς ἐπλημμύρισε τὰ
σχολεῖα. Μόνο παιδεία δὲν προσφέρουν τὰ
ἑλληνικὰ σχολεῖα. Ποῦ πᾶμε λοιπόν;
"O.T."
σχολεῖα. Μόνο παιδεία δὲν προσφέρουν τὰ
ἑλληνικὰ σχολεῖα. Ποῦ πᾶμε λοιπόν;
"O.T."
Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
ΕΙΝΑΙ μεγάλος ὁ προβληματισμὸς τῶν Ἑλλήνων λόγῳ τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως ποὺ
βασανίζει τὴν χώραν μας. Ἀνεργία καὶ πεῖνα μαστίζει πολλοὺς Ἕλληνες. Εἶναι
χαρακτηριστικὸν ὅτι πάρα πολλοὶ (κυρίως γυναῖκες) ψάχνουν εἰς τοὺς κάδους τῶν
ἀπορριμάτων μήπως εὕρουν κάτι. Αὐτὸ εἶναι κατάντημα. Πολλοὶ σύγχρονοι πατέρες
ὁμιλοῦν διὰ ἀποστασίαν καὶ ἠθικὴν κατάπτωσιν. Ἀπεμακρύνθημεν ἀπὸ τὴν ὁδὸν τοῦ
Κυρίου. Δυστυχῶς εἴμεθα δοῦλοι τῆς ὕλης. Ὁ Θεὸς ὅμως μᾶς ἀγαπᾶ καὶ ἐπιτρέπει
ὡρισμένας δοκιμασίας, διὰ νὰ συνέλθωμεν. Εἶναι ὄντως μεγάλη ἡ ἀγάπη Του πρὸς
τὸν ἄνθρωπον. Ἄν τὴν ἀγάπην τοῦ ἀνθρώπου, λέγει ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης,
τὴν παρομοιάζωμεν μὲ μιὰν στάλαν νεροῦ, ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ εἶναι ὠκεανός. Ὁ δὲ
Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος παρουσιάζει τὸν Χριστόν νὰ λέγη πρὸς τοὺς ἀνθρώπους αὐτὰ τὰ συγκινητικὰ λόγια. «Ἐγὼ πατήρ, ἐγὼ ἀδελφός, ἐγὼ νυμφίος, ἐγὼ τροφεύς, ἐγὼ ἱμάτιον, πᾶν ὅπερ ἄν θέλης ἐγώ. Ἐγὼ καὶ δουλεύω: ἦλθον γὰρ διακονῆσαι, οὐ διακονηθῆναι. Ἐγὼ καὶ φίλος, καὶ μέλος, καὶ κεφαλή. Ἐγὼ πένης διὰ σὲ καὶ ἀλήτης διὰ σέ. Πάντα μοι σύ, καὶ ἀδελφός, καὶ συγκληρονόμος, καὶ φίλος, καὶ μέλος. Τὶ πλέον θέλεις;».
ΑΝΑΓΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΗΘΟΥΣ
Εκκλησία είναι άθροισμα πιστών ανθρώπων ενωμένων με την κοινήν αγάπη στο Χριστό και ενωμένων μεταξύ τους με την αγάπην, αφού ο Χριστός είναι σαφής: «Εν τούτω γνώσονται πάντες ότι εμοί μαθηταί εστε, εάν αγάπην έχητε εν αλλήλοις» (Ιωαν. Ιγ,35). Δηλαδή υπέρτατο κριτήριο της ιδιότητος των πιστών και μαθητών του Κυρίου Ιησού είναι η μεταξύ τους αγάπη. Οπότε είναι αληθινή τραγωδία να νομίζει κανείς ότι είναι μαθητής Χριστού και ότι αγωνίζεται για τη δόξα του, ενώ είναι γυμνός από την αγάπη στον πλησίον του.
Η συνέχεια, κλικ πιο κάτω στο : Read more
Tα .....ΛΟΚ της Ορθοδοξίας.....
Γνωρίζετε, σεβαστοί Πατέρες, καλύτερα από εμάς τις αντορθόδοξες και βλάσφημες ενέργειες, δηλώσεις και αποφάσεις του Οικουμενικού Πατριάρχου και άλλων προκαθημένων και επισκόπων, που συνιστούν κραυγαλέα και εμφανή – γυμνή τη κεφαλή- αποδοχή και διδαχή της παναιρέσεως του Οικουμενισμού, της μεγαλύτερης εκκλησιολογικής αιρέσεως όλων των εποχών, που αθετεί την μοναδικότητα της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας και την ταυτίζει με τις αιρέσεις, των οποίων δέχεται τα μυστήρια ως έχοντα και μεταδίδοντα αγιαστική και σώζουσα Χάρη. Εκτός της αναγνωρίσεως του Βαπτίσματος των Παπικών και Λουθηριανών έχουμε και μετοχή στο κοινό ποτήριο με τους Μονοφυσίτες, και σε πολλές περιπτώσεις με τους Παπικούς στις Κυκλάδες και στη Διασπορά.
ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ
Προς την Ιεράν Κοινότητα,
τους άγιους Καθηγούμενους
και αντιπροσώπους
των είκοσι Ιερών Μονών
του Αγίου Όρους Άθω
Ενταύθα
Άγιοι Καθηγούμενοι και Άγιοι Πατέρες, Ευλογείτε:
Επιθυμούμε με το παρόν να εκφράσουμε την βαθύτατη ανησυχία και την λύπη μας για όσα συμβαίνουν στην Αγία Ορθοδοξία μας επί έτη, καταλυτικά της διδασκαλίας των Αγίων Αποστόλων και Αγίων Πατέρων και αντίθετα προς όσα οι ιεροί κανόνες των οικουμενικών και τοπικών συνόδων θεσπίζουν. Διερωτώμεθα αν έχει συνέλθει κάποια σύνοδος και κατήργησε τους κανόνες που απαγορεύουν την συμπροσευχή με τους αιρετικούς, πράγμα που ούτε αυτή μπορεί να κάνει, ή αν ο πάπας μετανόησε και αποκήρυξε τις αιρέσεις του Filioque, του πρωτείου, του αλάθητου, των αζύμων, του καθαρτηρίου πυρός, της κτιστής χάριτος, της ασπίλου συλλήψεως της Υπεραγίας Θεοτόκου και τόσες άλλες, για τις περισσότερες από τις οποίες έχει καταδικασθή και αναθεματισθή επανειλημμένως από ορθόδοξες συνόδους και από το σύνολο των Αγίων Πατέρων.
Αγιορείται Μοναχοί
Οργίσθηκε ο ουρανός, και ελυπήθησαν σφόδρα οι Άγιοι Πατέρες με το θέαμα και το άκουσμα όσων έλαβαν χώραν στο Φανάρι κατά την εορτή του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου 30 Νοεμβρίου τρέχοντος έτους. Πρωτοφανή και πρωτάκουστα πράγματα στην δισχιλιετή ιστορία της Εκκλησίας. «Καταπεφρόνηται τα των Πατέρων δόγματα, αποστολικαί παραδόσεις εξουθένηνται, νεωτέρων ανθρώπων εφευρέματα ταις εκκλησίαις εμπολιτεύεται», όπως λέγει ο Μ. Βασίλειος για ανάλογα φαινόμενα της εποχής του. Όλα έγιναν στην κυριολεξία άνω κάτω. Αντί ο αιρετικός πάπας να κείτεται κάτω, όπως βλέπουμε να παρίστανται οι αιρετικοί στις εικόνες των Αγίων Συνόδων, και να εκβάλλεται από την Θεία Λειτουργία, βάσει του λειτουργικού προστάγματος «τας θύρας, τας θύρας, εν σοφίας πρόσχωμεν» τον ανεβάσαμε σε θρόνο υψηλό, όπου καθόταν συμφορώντας ωμοφόριο, τον εθυμίασαν οι ορθόδοξοι διάκονοι, τον ασπάσθηκε ο πατριάρχης στο «αγαπήσωμεν αλλήλους», απήγγειλε ως πρωεστώς το «Πάτερ ημών», του έψάλησαν «Πολυχρόνιον» από τον χορό των ιεροψαλτών και ειδικά συντεθειμένο τροπάριο από Αγιορείτη υμνογράφο – Κύριε ελέησον!- αν αληθεύουν βέβαια οι δημοσιογραφικές πληροφορίες, και του επετράπη να δώση στο εκκλησίασμα την ευλογία του, μάλλον δε τη αλογία του κατά τους ιερούς κανόνες. Επιτρέψαμε να διαιρεθεί η επί γης στρατευομένη Εκκλησία από την εν ουρανοίς θριαμβεύουσα Εκκλησία των Αγίων και να ενωθεί με εκκλησίες και συνάξεις πονηρευομένων αιρετικών. Προσβάλαμε όλους τους Αγίους μάρτυρες και ομολογητές που αγωνίσθηκαν μέχρι αίματος εναντίον των αιρέσεων, γιατί παρουσιάσαμε ως ανωφελείς και περιττούς τους αγώνες., τα μαρτύρια και την ομολογία τους. Δεν θα λυπούνται οι επί Βέκκου μαρτυρήσαντες όσιοι Αγιορείτες Πατέρες, που αρνήθηκαν να δεχθούν και να μνημονεύσουν τον πάπα, βλέποντας όχι μόνο να απορρίπτουμε το παράδειγμα τους σιωπώντες, αλλά και να κάνουμε τα αντίθετα; Γιατί τότε εκείνοι και όλοι οι προηγούμενοι μάρτυρες και ομολογητές ομολόγησαν και μαρτύρησαν;
Γνωρίζετε, σεβαστοί Πατέρες, καλύτερα από εμάς τις αντορθόδοξες και βλάσφημες ενέργειες, δηλώσεις και αποφάσεις του Οικουμενικού Πατριάρχου και άλλων προκαθημένων και επισκόπων, που συνιστούν κραυγαλέα και εμφανή – γυμνή τη κεφαλή- αποδοχή και διδαχή της παναιρέσεως του Οικουμενισμού, της μεγαλύτερης εκκλησιολογικής αιρέσεως όλων των εποχών, που αθετεί την μοναδικότητα της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας και την ταυτίζει με τις αιρέσεις, των οποίων δέχεται τα μυστήρια ως έχοντα και μεταδίδοντα αγιαστική και σώζουσα Χάρη. Εκτός της αναγνωρίσεως του Βαπτίσματος των Παπικών και Λουθηριανών έχουμε και μετοχή στο κοινό ποτήριο με τους Μονοφυσίτες, και σε πολλές περιπτώσεις με τους Παπικούς στις Κυκλάδες και στη Διασπορά.
Εκτιμούμε, με πολύ μεγαλύτερη λύπη, ότι η πνευματική ηγεσία, του Αγίου Όρους τα τελευταία έτη δεν αντιμετωπίζει με σθένος και γενναιότητα ομολογητική τα φαινόμενα αυτά της αποστασίας, όπως έπρατταν παλαιότερα οι Αγιορείτες Πατέρες. Ο πατριάρχης έχει μετρήσει τις αντιδράσεις μας, και επειδή είναι χλιαρές και πολλές φορές ανύπαρκτες, προχωρεί χωρίς εμπόδια στην ένωση με τον αμετανόητο και παραμένοντα στις αιρέσεις του πάπα. Μας μέτρησε και χάρηκε σφόδρα και κατά την τελευταία του επίσκεψη στο Άγιο Όρος, στο οποίο λες και ήλθε για να πάρει συγκατάθεση και ευλογία των Αγιορειτών για όσα είχε σχεδιάσει να πράξει με τον πάπα λίγες μέρες αργότερα.
Εμείς, ταπεινοί ιερομόναχοι, εξομολογητικά σας αποκαλύπτουμε ότι έχουμε σκανδαλισθή με την σιωπή και απραξία της πνευματικής μας ηγεσίας στο Άγιο Όρος, και μαζί με μας απανταχού της Ελλάδος και της Οικουμένης ορθόδοξο και φιλομόναχο πλήρωμα. Περιμένουν όλοι να ακούσουν την φωνή του Αγίου Όρους. Από εσάς τους σοφότερους και λογιοτέρους μάθαμε ότι, όταν η πίστης κινδυνεύει, είμαστε όλοι υπεύθυνοι, αν σιωπήσουμε και δειλιάσουμε, όπως έλεγε ο Θεόδωρος Στουδίτης. Ιδιαίτερα ο μοναχός δεν πρέπει να επιτρέπει την παραμικρή καινοτομία σε θέματα πίστεως, κατά τον αυτόν “Άγιο Πατέρα και μεγάλο μοναστικό ηγέτη, οργανωτή του μοναχικού βίου και Γέροντα όλων μας”. Δεν φοβήθηκε τις απειλές και τους διωγμούς των εικονομάχων αυτοκρατόρων και πατριαρχών αλλά μέσα στην Κωνσταντινούπολη, στον περίβολο, της Μεγάλης Ιεράς Μονής Στουδίου, οργάνωσε λιτανεία με λαμπαδηφορία χιλίων μοναχών, που κρατούσαν τις απαγορευμένες άγιες εικόνες στα χέρια τους. Δέκα χιλιάδες μοναχούς της Παλαιστίνης συγκέντρωσαν παλαιότερα στα Ιεροσόλυμα οι Άγιοι Σάββας Ηγιασμένος και Θεοδόσιος Κοινοβιάρχης., άλλοι μέγιστοι μοναχικοί ηγέτες, και έσωσαν την Ορθοδοξία από την αίρεση του Μονοφυσιτισμού. Ποιος θα σώσει τώρα την Εκκλησία από την παναίρεση του Οικουμενισμού και την δολιότητα του Παπισμού; Οι επιστολές διαμαρτυρίας που κατά καιρούς έστειλε η Ιερά Κοινότης στον Οικουμενικό Πατριάρχη δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα. Δεν είναι πλέον καιρός λόγων, αλλά έργων. Δεν θέλουμε να σας δείξουμε εμείς οι αμαθείς και ταλαίπωροι αμαρτωλοί, ούτε να εμφανιστούμε ως ομολογητές, ιδιαιτέρως τους επί Βέκκου μαρτυρήσαντες, θέλουμε να τιμήσουμε, μιμούμενοι την στάση τους. Να μη δειλιάσουμε και θέσουμε τα μοναστήρια μας πάνω από την καθαρότητα της πίστεως, πάνω από τον Θεό και την αλήθεια.
Πιστεύουμε ότι μετά τις τόσες έγγραφες και προφορικές διαμαρτυρίες και ενστάσεις, τις υπαναχωρήσεις, οπισθοχωρήσεις και συμβιβασμούς, το μόνο που θα ευφραίνει τους Ορθοδόξους και θα καταισχύνει τους κακόδοξους είναι η διακοπή του μνημοσύνου του πατριάρχου και απανταχού συμφωνούντων ή σιωπώντων επισκόπων. Συγκεντρώστε, Άγιοι Πατέρες, τους μοναχούς των κοινοβίων, των σκητών και των κελλιών σε παμμοναστική αγωνιστική σύναξη, είτε εντός είτε εκτός του Αγίου Όρους και καθαιρέστε τους πύργους των αιρέσεων και του Παπισμού και του Οικουμενισμού. Αναλάβετε τον καλό αγώνα της Πίστεως. Εμείς, αν εσείς απρακτήσετε, θα προτιμήσουμε να πράξουμε τα θεάρεστα και όχι τα ευάρεστα. Ο Θεός να μας φωτίζει όλους, και η Υπεραγία Θεοτόκος να σκέπει και να ευλογεί το Περιβόλι της, να προστατεύουν την Ορθόδοξη Εκκλησία από Θεοτοκομάχους και αγιομάχους αιρετικούς, ως και από δειλούς ποιμένες που αφήνουν την ποίμνη απροστάτευτη στις επιθέσεις των λύκων.
Επί δε τούτοις εξαιτούμενοι τας ευχάς σας διατελούμεν μετά σεβασμού, οι υπογράφοντες: