Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

ΕΙΝΑΙ μεγάλος ὁ προβληματισμὸς τῶν Ἑλλήνων λόγῳ τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως ποὺ

βασανίζει τὴν χώραν μας. Ἀνεργία καὶ πεῖνα μαστίζει πολλοὺς Ἕλληνες. Εἶναι

χαρακτηριστικὸν ὅτι πάρα πολλοὶ (κυρίως γυναῖκες) ψάχνουν εἰς τοὺς κάδους τῶν

ἀπορριμάτων μήπως εὕρουν κάτι. Αὐτὸ εἶναι κατάντημα. Πολλοὶ σύγχρονοι πατέρες

ὁμιλοῦν διὰ ἀποστασίαν καὶ ἠθικὴν κατάπτωσιν. Ἀπεμακρύνθημεν ἀπὸ τὴν ὁδὸν τοῦ

Κυρίου. Δυστυχῶς εἴμεθα δοῦλοι τῆς ὕλης. Ὁ Θεὸς ὅμως μᾶς ἀγαπᾶ καὶ ἐπιτρέπει

ὡρισμένας δοκιμασίας, διὰ νὰ συνέλθωμεν. Εἶναι ὄντως μεγάλη ἡ ἀγάπη Του πρὸς

τὸν ἄνθρωπον. Ἄν τὴν ἀγάπην τοῦ ἀνθρώπου, λέγει ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης,

τὴν παρομοιάζωμεν μὲ μιὰν στάλαν νεροῦ, ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ εἶναι ὠκεανός. Ὁ δὲ

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος παρουσιάζει τὸν Χριστόν νὰ λέγη πρὸς τοὺς ἀνθρώπους αὐτὰ τὰ συγκινητικὰ λόγια. «Ἐγὼ πατήρ, ἐγὼ ἀδελφός, ἐγὼ νυμφίος, ἐγὼ τροφεύς, ἐγὼ ἱμάτιον, πᾶν ὅπερ ἄν θέλης ἐγώ. Ἐγὼ καὶ δουλεύω: ἦλθον γὰρ διακονῆσαι, οὐ διακονηθῆναι. Ἐγὼ καὶ φίλος, καὶ μέλος, καὶ κεφαλή. Ἐγὼ πένης διὰ σὲ καὶ ἀλήτης διὰ σέ. Πάντα μοι σύ, καὶ ἀδελφός, καὶ συγκληρονόμος, καὶ φίλος, καὶ μέλος. Τὶ πλέον θέλεις;».

Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ εἶναι ἄπειρος· ἄς καταφεύγωμεν εἰς Αὐτόν. Ἄς μὴ ἀπελπιζώμεθα.