Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος ερμηνεύοντας το βδέλυγμα της ερημώσεως παρατηρεί ότι είναι η αίρεσις που θα σταθή επί του τόπου της Ορθοδοξίας, θα κυριαρχήση σχεδόν επί της Ορθοδοξίας! (Ορθ. Τύπος 834)
Η αίρεσις κυριαρχεί πλέον επί Πατριαρχών, επί Αρχιεπισκόπων, Επισκόπων, λοιπού Κλήρου, μοναχών και λαϊκών! Τώρα είναι η εποχή που κινδυνεύουν και οι εκλεκτοί. Όσοι όμως είναι πράγματι εκλεκτοί, το μικρό ποίμνιο του Κυρίου, οι πιστοί, ας υψώσουν, την έσχατη αυτή στιγμή, την φωνή τους. Και ίλεως ας γίνη ο Κύριός μας. (Ο.Τ. 834)
Ο Οικουμενισμός οργιάζει εις βάρος της Μοναδικότητος της αγίας μας Ορθοδοξίας. Ο παποδουλισμός, ο νεοβεκισμός και η αδίστακτος επικοινωνία με τους Φράγκους, Προτεστάντες και ποικιλωνύμους αιρετικούς, προετοιμάζουν μίαν νέαν Φερράραν-Φλωρεντίαν, απείρως φοβερωτέραν από την Φερράραν-Φλωρεντίαν του 1438! Και αυτή η συνωμοσία μεθοδεύεται και προωθείται υπό των προδοτών, έστω και αν αποτελούν ούτοι την συντριπτικήν πλειοψηφίαν. Ναι συντριπτικήν πλειοψηφίαν αποτελούν οι διάφοροι Πατριάρχαι, Αρχιερείς, θεολόγοι, που έχουν «κλείνει γόνυ τω Βάαλ» του παναιρετικού και αθεωτάτου Οικουμενισμού! Αλλ΄ η Ορθοδοξία ουδέποτε εκπροσωπείται υπ΄ αυτών των αργυρωνήμων και φιλοστομάχων καπηλευτών της Ορθοδοξίας!(Ο.Τ.917)
Εμπρός στον συντελούμενο αυτό χαλασμό και την κατεδάφιση των πάντων, ακούονται μεμονωμένες φωνές διαμαρτυρίας που εκδηλώνουν έτσι την αποδοκιμασία τους για τα τεκταινόμενα. Τιμή και σέβας ανήκουν στους φύλακες αυτούς, που παραβλέποντας τον κίνδυνο προσωπικών μειώσεων, χλεύης και σαρκασμού από μέρους των θιγομένων και τυφλών οργάνων τους, προχωρούν σε επισημάνσεις που αποβλέπουν στην αφύπνιση του λαού μας, και στη διάσωση του πνευματικού προσώπου από την φθορά της αλλοτρίωσης.(Ο.Τ 844)
Διερχόμεθα αναμφιβόλως περίοδον βαθείας κρίσεως των θεσμών. Ο πολιτικός γάμος, η αποποινικοποίησις της μοιχείας και η φυγοτεκνία ως γνήσιον τέκνον της υλιστικής, της σαρκολατρικής και ειδωλικής θεωρήσεως της ζωής. (Ο.Τ. 831)
Οι αντίχριστες δυνάμεις σε όλον τον κόσμον κάνουν εμφανέστατη την παρουσία τους σε όλους τους τομείς, με πλήθος οργανώσεις και οργανισμούς και υποτάσσουν στην εξουσίαν τους τους πάντας και τα πάντα.(Ο.Τ.832)
Πρέπει να θλιβώμεθα, διότι συνεορτάζωμεν τα Χριστούγεννα με τους Φράγκους της Δύσεως και όχι με τους Ορθοδόξους των Αγίων Τόπων. Το Βατικανόν υποκαθιστά την Βηθλεέμ και ο Παπισμός υποκλέπτει την προσδοκίαν! Πότε θα αντιληφθώμεν την θανατηφόρον αυτήν παγίδα εκ του συνεορτασμού;(Ο.Τ.865)
Ημείς οι Ορθόδοξοι ρέγχομεν μακαρίως και «ξεθυμαίνομεν» εις πομπώδη κηρύγματα, δια την Ορθοδοξίαν και μακροσκελή άρθρα, ενώ δεχόμεθα αναγώνιστα το δηλητήριον του Οικουμενισμού να παραλύη το «Σώμα» μας! Ας μη λησμονώμεν ότι Ορθοδοξία σημαίνει αγώνα, που κάποτε στοιχίζει και αίματα και αξιώματα και κτήματα.(Ο.Τ. 829)
Η Ορθόδοξος ημών Εκκλησία ακράδαντα πιστεύει ότι κατέχει πλήρη την αλήθεια, είναι η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία και το Ταμείον της Χάριτος και της Αληθείας. Είναι η ασφαλής Κιβωτός, μέσα εις την οποίαν περιέχονται με όλην τους την σαφήνειαν και τον ιδιάζοντα σωτηριώδη χαρακτήρα της τα Δόγματα της αμωμήτου ημών Πίστεως και η Ιερά ημών Παράδοσις. (Ο.Τ. 842)
Σημειώνουμε μερικές διαπιστώσεις του Ιερού Χρυσοστόμου, για να φανή με ποιο τρόπο απαγοητεύουν οι χριστιανοί τους άπιστους: Κηρύσσουν ολιγάρκεια, αλλά πλεονεκτούν και αρπάζουν. Κηρύσσουν την αγάπη προς τους εχθρούς, αλλά στην πράξη τους κάνουν επίθεση εκδικήσεως. Κηρύσσουν περί αθανασίας και τρέμουν τον θάνατον. Κηρύσσουν αγώνα κατά των παθών και συνεχίζουν να δουλεύουν στα πάθη και να επιδιώκουν την κατάκτηση της δόξας. Συμπερασματικά δεν έχουν να επιδείξουν έργα στη ζωή τους. (Ο.Τ. 925)
Πνευματική ζωή στην Ορθοδοξία ονομάζουμε τη συμμετοχή του πιστού στην πνευματική εμπειρία και ζωή της Εκκλησίας, όπως την έζησαν οι Άγιοι και την παρέδοσαν οι πατέρες. Η ορθόδοξη πνευματικότητα συνδέεται με την ορθόδοξη θεολογία στενά και η θεολογία αποτελεί τη θεωρητική έκφραση της πνευματικής εμπειρίας (πράξης). Η ζωή της Εκκλησίας δεν είναι μία στοχαστική ή διανοητική λειτουργία αλλά είναι εμπειρία πνευματική. Αυτή την κοινή εμπειρία οι πατέρες προσπάθησαν να διασφαλίσουν με την παράδοση. Η παράδοση είναι οδηγός. Ο πιστός λοιπόν έχει πνευματική ζωή, όταν συμμετέχει στην πνευματική εμπειρία των αγίων, δηλ. στον αγιασμό. Όταν ο τρόπος ζωής του μοιάζει με τον τρόπο που άφησαν οι άγιοι.(Ο.Τ. 898)
Η Ορθοδοξία είναι η αποκάλυψη του Θεού με την ενανθρώπηση του δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδος. Δεν είναι δηλαδή η Ορθοδοξία απλώς μία θρησκευτική τελετουργία ή θρησκευτική γνωσιολογία και θεολογικός στοχασμός. Στην Ορθοδοξία συντελείται η προσωπική κοινωνία και συνάντηση του πιστού με τον Θεό, ο Οποίος στις σχέσεις Του με τον άνθρωπο δεν είναι μόνο Θεός, αλλά Θεάνθρωπος. Και η συνάντηση και κοινωνία του πιστού με τον Θεάνθρωπο συντελείται με την βιωματική ένταξή του στο Σώμα του Χριστού, την Αγία Εκκλησία Του και την μέθεξη της θείας Χάριτος με τα μυστήρια της Εκκλησίας. Χωρίς την βιωματική αυτή ένταξη είναι αδύνατη η λύτρωση, η αναγέννηση και τελείωση του ανθρώπου.(Ο.Τ. 898)
Πάντοτε οι αγώνες υπέρ της πίστεως και της αληθείας ευοδούνται, «έως θανάτου αγώνισαι περί της αληθείας και Κύριος ο Θεός πολεμήσει υπέρ σου» (Σοφία Σειράχ δ,28), βεβαιοί ο λόγος του Θεού.
..προσέξατε τας σχέσεις με τους ετεροδόξους, ιδιαιτέρως με τους παπικούς. Φωτισμένοι άγιοι, όπως ο άγιος Φώτιος, ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός έχουν δηλώσει μετά παρρησίας τι σημαίνει Παπισμός. Παλαιότερες, αλλά και πρόσφατες βαρβαρικές ενέργειες της παπικής Ουνίας εις όλα τα ορθόδοξα κράτη επαληθεύουν εξακολουθητικώς τας δηλώσεις των αυτάς.(Ο.Τ. 923)
Με το ευλογημένον ράσον και την φυσικήν γενειάδα του (όπως τον θέλει ο λαός και η παράδοσίς μας τον μοναχό, τον ιερέα, και τον αρχιερέα) έδειχνε ότι εις την Ορθοδοξίαν και ο τύπος έχει επίδρασιν ανθρωπολογικήν και αξίαν, διότι είναι ενωμένος με την ουσίαν. Ενέπνεε σεβασμόν, απέπνεε χάριν, ωραιότητα πνευματικήν.(Ο.Τ. 923)
Στις 4-6-1989 επισκέφθηκαν την αθωνική πολιτεία εκπρόσωποι της Διευθύνσεως Πολιτιστικής Δράσεως τηε Ε.Ο.Κ. Το ποσόν που έχει ήδη εγκριθή είναι 100.000 ΕCU. Αξίζει όμως να σημειωθή η επιφύλαξις αρκετών Αγιορειτών για την αθρόα εισροή τόσων χρημάτων στο Άγιο Όρος…(Ο.Τ. 853)
Η άποψη ότι ο εγκέφαλος γεννά κατά θαυμαστό τρόπο τα συναισθήματα και τις σκέψεις είναι άποψη καθαρά υλιστική. Για τους χριστιανούς υπάρχει αθάνατη ψυχή που ζωοποιεί το σώμα και που εκφράζεται δια μέσου του εγκεφάλου. Έτσι στην κατάσταση της εγκεφαλικής νεκρώσεως η ψυχή παραμένει συνδεδεμένη με το σώμα, χάνει όμως την δυνατότητα της προς τα έξω επικοινωνίας, ενώ διατηρεί τη δυνατότητα να διαλογίζεται, να θυμάται, να μετανοεί, χωρίς βέβαια οι δραστηριότητές της αυτές να γίνονται αντιληπτές από μας λόγω καταστροφής του οργάνου εκφράσεώς της. (Ο.Τ. 930)
