Όσοι εγεύθησαν την ανέκφραστον πνευματικήν γλυκύτητα της θείας εν Χριστώ ζωής, αυτοί μόνον ημπορούν να αντιληφθούν εις μίαν φωτεινήν πληρότητα, την αδιάρρηκτον σχέσιν της δογματικής και πνευματικής διδασκαλίας της Ορθοδόξου αγίας Εκκλησίας μας. Εάν ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός ήλθεν εις τον κόσμον, «ίνα σώση τον κόσμον» και «ίνα ζωήν έχωμεν και περισσόν έχωμεν», είναι προφανές ότι δεν ήλθε, δια να διδάξη απλώς δόγματα εις τους ανθρώπους, αλλά δια να αγιάση τους ανθρώπους δια των δογμάτων. Και ο αγιασμός αυτός είναι η ζωή. Πρέπει να ζήση κανείς την εν Χριστώ ζωήν, δια να αντιληφθή, να αισθανθή εν χάριτι, ότι όλα τα δόγματα της Εκκλησίας οδηγούν κατ’ ευθείαν εις την σωτηρίαν, την θέωσιν, εις την γνώσιν την μυστικήν, η οποία δεν αποτελεί κατηγόρημα διανοητικόν, αλλά μετουσίαν ψυχής, δια την γνώσιν της Αγίας Τριάδος, όπως είναι και το θέλημα του Θεού. «Αύτη δε εστιν η αιώνιος ζωή, ίνα γινώσκωσί σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και ον απέστειλας Ιησούν Χριστόν». Αυταί αι πνευματικαί εμπειρίαι, αίτινες άπτονται μυστικώς της εν Χριστώ βιούσης καρδίας, βεβαιούν το δόγμα και το δόγμα βεβαιοί την αλήθειαν της ζωής.
Russian Orthodox Church revival "colossal" over 20 years - Moscow Patriarchate
Moscow, October 31, Interfax - The Russian Orthodox Church has made colossal achievements in its revival over the past 20 years, the Moscow Patriarchate said.
"In 1991, the Russian Orthodox Church had 12,000 parishes, 117 monasteries and convents, two theologian academies, seven theologian seminaries, 16 theologian colleges and four schools. In 2011, we have 30,675 parishes, 29,324 priests, 3,850 deacons and 805 monasteries and convents. The number of theologian educational establishments has increased, too," Vladimir Legoida, the head of the Synodal Information Department, said at a news conference at Interfax on Monday.
"Twenty years is not much in the history of a Church on the one hand, but on the other, the achievements made since 1991 are colossal," he said.
Spiritual revival is only at its start, he also said.
The spiritual revival of present-day Russia will be in the center of an exhibition and forum, Orthodox Rus, to be held in Moscow on November 4-7, he said.
«Άλειψε το κεφάλι σου και πλύνε το πρόσωπό σου» (Ματθ. 6, 17). Σε μυστήρια σε καλεί ο λόγος. Αυτός που αλείφθηκε εμυρώθηκε· αυτός που ενίφθηκε εκαθαρίσθηκε. Να εννοείς τη νομοθεσία στον εσωτερικό άνθρωπο. Να καθαρίσεις την ψυχή από τα αμαρτήματα. Να χρίσεις το κεφάλι σου με χρίσμα άγιο, για να γίνεις μέτοχός του Χριστού, και έτσι να προσέλθεις στη νηστεία. Να μην αλλοιώσεις το πρόσωπό σου όπως ακριβώς oι υποκριτές. Το πρόσωπο αμαυρώνεται, όταν η εσωτερική διάθεση επισκιάζεται με το επίπλαστο εξωτερικό σχήμα, καλυπτόμενη με το ψεύδος σαν με παραπέτασμα. Υποκριτής είναι αυτός που υποδύεται ξένο πρόσωπο στο θέατρο· ενώ είναι δούλος, πολλές φορές υποδύεται το πρόσωπο του κυρίου, και ενώ είναι πολίτης, το πρόσωπο του βασιλέως. Έτσι και στον βίο αυτό, σαν στη σκηνή της δικής τους ζωής, οι πολλοί παίζουν θέατρο, άλλα μεν φέροντας στην καρδιά, άλλα δε δεικνύοντας φανερά στους ανθρώπους. Να μην αλλοιώνεις λοιπόν το πρόσωπό σου. Όποιος είσαι, τέτοιος να φαίνεσαι· να μην υποκρίνεσαι τον σκυθρωπό, επιδιώκοντας την δόξα από του να φαίνεσαι εγκρατής. Διότι ούτε ευεργεσία που διατυμπανίζεται είναι όφελος, και κανένα κέρδος δεν προέρχεται από νηστεία που δημοσιεύεται. Διότι εκείνα που γίνονται επιδεικτικά δεν προεκτείνουν τον καρπό στη μέλλουσα ζωή, αλλά τον περιορίζουν στον έπαινο των ανθρώπων. Τρέξε λοιπόν με χαρά στη δωρεά της νηστείας. Η νηστεία είναι αρχαίο δώρο· δεν παλαιώνει και δεν γηράσκει, αλλά πάντοτε ανανεούμενο, ανθίζει πάντοτε για να φέρει ώριμους καρπούς.
Η δύναμις του Σατανά έγκειται εις αυτήν την φωτοφάνειάν του, εις τας περί αγάπης Θεού και του πλησίον θεωρίας του, εις τα δάκρυά του υπέρ της Εκκλησίας του Χριστού! Εις τας τάσεις δημιουργίας μιας «νέας και υγιούς τάξεως πραγμάτων», εις τον πόθον της άρσεως του «σατανικού» σχίσματος των Εκκλησιών, εις το ενδιαφέρον δια την αναπροσαρμογήν του Ευαγγελίου εις τα σύγχρονα δεδομένα, εις την αναψηλάφησιν θεολογικών, ηθικών και Εκκλησιαστικών θεμάτων, διότι ναι μεν – ομιλεί ο Σατανάς – οι άγιοι Πατέρες ορθώς εδογμάτισαν, αλλά η πρόοδος του κόσμου, αι ανάγκαι της νέας κοινωνίας, η ύψωσις της διανοητικής στάθμης των ανθρώπων, η ασύλληπτος εξέλιξις του τεχνικού πολιτισμού, όλα ταύτα, εν πάση περιπτώσει, επιβάλλουν την επανατοποθέτησιν της Εκκλησίας επί συγχρονισμένων βάσεων….
Είπε ένας Γέροντας: «Τίποτε δεν παροργίζει τόσο τον Θεό και τίποτε δεν απογυμνώνει τόσο τον άνθρωπο από τη χάρη, ώστε να φτάσει και σε εγκατάλειψη από μέρους του Θεού, όσο το να κατηγορεί τον πλησίον του ή να τον κατακρίνει ή να τον εξουθενώνει. Και είναι τόσο βαρύτερη η κατάκριση από κάθε άλλη αμαρτία, ώστε ο ίδιος ο Χριστός λέει: «Υποκριτή, βγάλε πρώτα το δοκάρι που έχεις στο μάτι σου και τότε θα δείς καθαρά για να βγάλεις το σκουπιδάκι που βρίσκεται στο μάτι του αδελφού σου (Λουκ. 6,42). Παρομοίασε δηλαδή το αμάρτημα του πλησίον με το σκουπιδάκι, ενώ την κατάκριση με το δοκάρι. Είναι τόσο κακό το να κατακρίνει κανείς· σχεδόν ξεπερνά κάθε αμαρτία.
Ρώτησε ένας αδελφός τον αββά Ποιμένα: «Εάν δώ κάποιο σφάλμα του αδελφού μου, είναι καλό να το σκεπάσω;» Κι ο Γέροντας απάντησε: «Όποια ώρα σκεπάσουμε το σφάλμα του αδελφού μας, σκεπάζει και ο Θεός το δικό μας. Και όποια ώρα θα φανερώσουμε του αδελφού το σφάλμα, θα φανερώσει και ο Θεός το δικό μας».
Είπε ένας Γέροντας: «Μην κρίνεις τον πόρνο. Εάν εσύ είσαι σώφρων. Κι εσύ είσαι παραβάτης του νόμου όπως κι εκείνος. Γιατί Αυτός που είπε να μην πορνεύσεις (Ματθ. 5,27), είπε και να μην κρίνεις (Ματθ. 7,1)».
Abba Antonios, pondering the ways of God, once asked:
"Lord, how does it happen that many live very few years and yet others reach a ripe old age?
And how is it that some live in poverty while others are rich? And how is it that the unjust continue to grow richer and the just are poor?"
Then he heard a voice say to him:
"Antonios, watch yourself, for those things which you ask about belong to the inscrutable ways of God's wisdom and it is not to your benefit to learn of them."
Zaporozhe, Russia, October 28, 2011 Archbishop Luke addressed the deputy chairman of Zaporozhe region administration, Nicholai Yarmoschuk, and the director of the department of education and science, youth, and sport of the Zaporozhe city council, Vladimir Kuzmenko. Calling the “holiday” primitive and foreign to an Orthodox people, Vladyka asked them to “stop the horrible spread of anti-Orthodox pseudo-culture.” “Halloween is, in essence, also a profitable business-project. People with unclean hands take advantage of teenagers’ unhealthy interest in this event, and unconscionably make money off of it,” said Archbishop Luke. “During Halloween a demonization of the children’s consciousness occurs, because this event is taken as an example to follow. This manifestation of counter-culture, which harms children’s psyche, causes them to fall prey to unmotivated aggression, suicide, and nightmares,” said the Archbishop.
Πατριαρχικό συλλείτουργο ετέλεσαν την 29η Οκτωβρίου ε.ε. στη πόλη Σιμπίου της Ρουμανίας η ΑΘΜ ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεοδώρου Β’ και η ΑΜ ο Πατριάρχης Ρουμανίας κ.κ.Δανιήλ.
Κατά το Πατριαρχικό συλλείτουργο, στο οποίο παρέστησαν ο Εξοχ. Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Ρουμανίας κ. Traian Basescu, συνοδευόμενος από υψηλόβαθμους κρατικούς αξιωματούχος, εκπρόσωποι χριστιανικών δογμάτων και άλλοι επίσημοι, πραγματοποιήθηκε και η τελετή αγιοκατατάξεως του Αγίου Ιεράρχου Andrei Saguna, Μητροπολίτου Τρανσυλβανίας.
Προ του πέρατος της Ευχαριστιακής Συνάξεως ωμίλησαν περί της ζωής και της δράσεως του Αγίου Andrei Saguna ο Μακ.κ.Δανιήλ και ο Σεβ.Αρχιεπίσκοπος Σιμπίου και Μητροπολίτης Τρανσυλβανίας κ.Λαυρέντιος, ενώ αντιφώνησε η ΑΘΜ καταλλήλως, προσφέροντας ιερό Ευαγγέλιο στο Ναό και αρχιερατικό εγκόλπιο στον Σεβ.κ.Λαυρέντιο.
Ακολούθησε επίσημο γεύμα, κατά την διάρκεια του οποίου ο Μακ.Πατριάρχης Αλεξανδρείας περιεκόσμησε τον Σεβ.Τρανσυλβανίας με τον Λεόντα του Τάγματος του Αγίου Μάρκου.
Τέλος, το απόγευμα της ιδίας ημέρας οι Σεπτοί Προκαθήμενοι με τις συνοδείες τους μετέβησαν οδικώς στην πόλη Άλμπα Ιούλια, όπου εψάλη Δοξολογία στον Ιερό Καθεδρικό Ναό επί τη αφίξει τους.
Just as the hypostasis of the Godman Christ is one and unique, so too is the Church, through Him, in Him and founded upon Him, one and unique. The unity of the Church is necessarily the outcome of the unity of the Person of the Godman Christ. The Church, being an overall and a uniquely God-human organism in all the worlds, cannot possibly be divided. Every division would have spelled her death. Being wholly founded on the Godman, the Church is primarily a God-human organism and then a God-human organization. Because of this, whatever she has in her is God-human and indivisible: the faith, love, truth, baptism, Eucharist and every divine mystery and every divine virtue and generally all her life and structure. Therefore, also indivisible in her are her teaching and her works and her sanctification and theosis. Everything is by grace organically united, in one God-human body, of which Christ is the only and unique Head. All the members of the Church, namely the faithful - albeit as persons are integral and unjoined - when joined together by that one same grace of the Holy Spirit, through the sacraments and virtues into one organic unity, they comprise one body and one spirit and confess one faith (Eph.4:4-5), which unites them with Christ and with each other.
Along with the other apostles, the Christ-bearing Apostle of the Nations most of all preaches through the Holy Spirit the unity and uniqueness of her founding person, the Godman Christ: "For no other foundation can anyone lay next to the one that is laid, who is Jesus Christ" (1Cor 3:11).
Following the holy Apostles, the Fathers and Teachers of the Church, confess, preach and defend with the same zeal the unity and uniqueness of the Church of the Orthodox. Their zeal for the preservation of the unity of the Church was expressed mainly in the cases of people or groups of people who severed themselves from the Church, namely, in cases of heresies and schisms. On the topic of unity, a special significance and importance was and is ascribed to the Ecumenical and Local Synods of the Church. According to the uniform stance of the Fathers and the Synods, the Church is only one, but also unique, because the one and unique Godman, Her Head, cannot have many bodies. The Church is one and unique because it is the body of the one and only Christ. The dividing of the Church is ontologically impossible, which is why there has never been a division per se of the Church, but only a departure from the Church. According to the word of the Lord, the vine cannot be divided; only the voluntarily unfruitful vine branches fall off from the ever-living vine and dry up (John 15:1-6). At various times, heretics and schismatics had severed themselves from the one indivisible Church of Christ, who consequently ceased to be members of the Church and embodied in Her Godman body. Such were firstly the Gnostics, then the Arians and the Pneumatomachs (Spirit-opponents), then the Monophysites and Uniates and all the other heretic and schismatic legion.
1. «Να σαλπίσετε, λέγει, κατά την πρώτη ημέρα του μήνα με την σάλπιγγα, καθώς και κατά την επίσημη ημέρα της μεγάλης εορτής σας» (Ψαλμ. 80, 4). Αυτό είναι πρόσταγμα προφητικό. Για μας δε από την σάλπιγγα πιο μεγαλόφωνο και από κάθε όργανο μουσικό πιο επίσημο, την αναμενόμενη εορτή των εορτών υποδηλώνουν τα αναγνώσματα (Ησ. 58, 4-6). Διότι εγνωρίσαμε την χάρη των νηστειών από τον Ησαΐα, που απέριψε μεν τον ιουδαϊκό τρόπο της νηστείας, την δε αληθινή νηστεία σε μας έδειξε. «Να μη νηστεύετε χάριν διαμάχης και έριδος», «αλλά να καταργήσεις κάθε σύνδεσμο αδικίας» (Ησ. 63, 6). Και ο Κύριος λέγει· «να μη γίνεσθε σκυθρωποί, αλλά να νίψεις το πρόσωπό σου, και να αλείψεις το κεφάλι σου» (Ματθ. 6, 16-17). Ας συμπεριφερθούμε λοιπόν, όπως εδιδαχθήκαμε, να μη φαινόμαστε σκυθρωποί για τις ημέρες που έρχονται, αλλά με φαιδρό πρόσωπο προς αυτές, όπως πρέπει στους αγίους, να συμπεριφερόμαστε. Κανείς άκαρδος δεν στεφανώνεται, κανείς κατηφής δεν στήνει τρόπαιο. Να μη σκυθρωπάσεις ενώ δέχεσαι περιποιήσεις. Είναι άτοπο να μη χαιρόμαστε για την υγεία της ψυχής, αλλά να λυπόμαστε με την αλλαγή των τροφών και να φαινόμαστε ότι χαριζόμαστε στην ηδονή της σάρκας, παρά στην επιμέλεια της ψυχής. Διότι ο μεν κορεσμός σταματά την ευχαρίστηση στην κοιλιά, η δε νηστεία ανεβάζει το κέρδος στην ψυχή. Να χαίρεσαι διότι σου έχει δοθεί από τον ιατρό φάρμακο που καταστρέφει την αμαρτία. Διότι όπως ακριβώς στα έντερα των παιδιών τα αναζωογονούμενα σκουλήκια εξαφανίζονται με κάποια δραστικά φάρμακα, έτσι και την αμαρτία, που βρίσκεται στο βάθος της ψυχής, την σκοτώνει η νηστεία που εισχωρεί στην ψυχή, η οποία νηστεία είναι πράγματι αξία του ονόματός της. Η νηστεία να γίνεται χωρίς υποκρισία. Κάθαρση της ψυχής από τα αμαρτήματα.
Fasting, or abstaining from food, was a discipline practiced by our Lord himself. It was after forty days of prayer and fasting in the wilderness, that Jesus victoriously faced the temptations of the devil (Matthew 4:1-11). He asked his disciples to use fasting, coupled with prayer, as a means to achieve spiritual victories (Matthew 17:21; Mark 9:29; Luke 2:37), and the example of the Lord was followed by the disciples in their apostolic ministry and instruction to the early Christians. (Acts 14:23; 27:9; 1 Corinthians 7:5; 2 Corinthians 6:5, 11:27).
«Παράτεινον τας ημέρας της ζωής μου έως ότου Σοι προσφέρω μετάνοιαν αληθινήν. Μη αναγάγης με εν ημίσει ημερών μου μηδέ εν ώ ο εμός νους τετυφλωμένος εστί. Και ότανευδοκήσης ελθείν το τέλος της ζωής μου προγνώρισόν μοι τον θάνατον, ίνα η ψυχή μου ετοιμασθή προς συνάντησίν Σου.»
Κρισιμωτάτη από πάσης απόψεως η εποχή μας. Τα πράγματα του κόσμου εξελίσσονται ραγδαίως. Πόλεμοι και ακοαί πολέμων προκαλούν ανησυχίας. Οι άνθρωποι πτήσσουν εκ του φόβου προ των διαγραφομένων κινδύνων. Ο βίος κατέστη αγχώδης.
Εντεύθεν σύγχυσις και αδιαφορία δια τας ηθικάς και πνευματικάς αξίας, ενώ νέα ήθη εισάγονται εις τον χώρον της Ελλάδος. Τολμηραί και πρωτοφανείς φιλοσοφίαι κυκλοφορούν μεταξύ του λαού μας, εκτραπέντος εις μεγάλην κλίμακα εις «οίστρον ακολασίας». Ο άνθρωπος κατέστη το κέντρον της ζωής, αφ’ ότου εμέθυσεν από τας τεχνολογικάς επιτυχίας του. Η δε συνειδητοποίησις των επιστημονικών δυνατοτήτων του εγέννησεν εις την ψυχήν του μίαν εωσφορικήν υπερηφάνειαν. Και ακολούθως ηρνήθη και Θεόν και πάσαν παράδοσιν θρησκευτικήν. Λήθη παντός ουρανίου και θείου παρατηρείται και βοσκηματώδης έφεσις προς παν αισθητόν. Ο Θεός εξετοπίσθη τόσον από τας καρδίας των πολλών, ώστε αυτομάτως να μνημονεύωμεν του λόγου του Κυρίου Ιησού: «Πλην ο υιός του ανθρώπου ελθών άρα ευρήσει την πίστιν επί της γης;»
Αυτά περίπου τα στοιχεία συνθέτουν τον σύγχρονον ελληνικόν βίον εις τρομακτικήν έκτασιν, ένθα κυριαρχεί πραγματικός δαιμονισμός….
Σας λέγω δε να προσέχετε, διότι εγώ γνωρίζω τούτο, ότι μετά την αναχώρησίν μου θα εισέλθουν μεταξύ σας ψευδοδιδάσκαλοι και πλάνοι σαν άλλοι λύκοι άγριοι και σκληροί, (σήμερα είναι οι αντίχριστοι παπόδουλοι οικουμενιστές), που αλύπητα θα διαρπάζουν το ποίμνιον βλάπτοντες και αφανίζοντες τας ψυχάς των λογικών προβάτων. Και από σας τους ιδίους θα αναφανούν άνθρωποι, οι οποίοι θα διδάσκουν διδασκαλίας, αι οποίαι θα διαστρέφουν την αλήθειαν, δια να αποσπούν τους μαθητάς από τον ευθύν δρόμον της αληθείας και να τους παρασύρουν από πίσω των ως οπαδούς και ακολούθους των. Δι’ αυτό προσέχετε άγρυπνοι,(όταν λέγει άγρυπνοι, δεν εννοεί να παρακολουθούμε την λειτουργία του Διαβόλου έμπροσθεν της τηλεοράσεως 5-6 ώρες την ημέρα, ενώ για μελέτη της Αγίας Γραφής και Πατερικών κειμένων τελεία αποχή), έχοντες παράδειγμα εμέ και ενθυμούμενοι, ότι επί τριετίαν συνεχώς νύκτα και ημέραν δεν έπαυσα με δάκρυα να νουθετώ ένα έκαστον. (Πράξεις 20,29).
Αλλά να ηξεύρετε το εξής : Εάν ακόμη και ημείς οι απόστολοι ή και άγγελος από τον ουρανόν κηρύττη εις σας άλλο ευαγγέλιον, διαφορετικόν από εκείνο, που σας εκηρύξαμεν, ας είναι ανάθεμα και χωρισμένος δια παντός από τον Χριστόν. (Γαλάτας 1,8).
Με την εισαγωγή τόσων αιρέσεων οι Παπικοί έγιναν αιρετικοί και οι Ορθόδοξοι Πατέρες μας διέκοψαν την κοινωνία μαζί των. Σήμερα οι αντίχριστοι οικουμενιστές κηρύττουν διαφορετικό ευαγγέλιο και αναγνωρίζουν τον Πάπα αγιώτατον επίσκοπον Ρώμης. Δεν χρειάζονται διδακτορικά διπλώματα για να γνωρίζουμε απλά πράγματα. Αφού οι Παπικοί παραμένουν στις αιρέσεις των, αν ο Πάπας είναι αγιώτατος τότε όλοι οι Ορθόδοξοι Άγιοι επί 1000 χρόνια έσφαλαν και βεβαίως δεν είναι άγιοι και τα θαύματά τους είναι δαιμονικές απάτες, ή ο Πάπας είναι αιρεσιάρχης και οι «Ορθόδοξοι» Πατριάρχες, Αρχιεπίσκοποι, και Επίσκοποι που κοινωνούν με τους αιρετικούς είναι αυτοί για τους οποίους γράφει πιο πάνω ο Απόστολος Παύλος : ψευδοδιδάσκαλοι πλάνοι, λύκοι άγριοι και σκληροί που αλύπητα διαρπάζουν το ποίμνιο βλάπτοντας και αφανίζοντας τις ψυχές μας.
1. Για τους ανθρώπους πού είναι προσκολλημένοι στα υλικά αγαθά, ό Γέροντας Παίσιος τόνιζε: «Ο κυριευμένος από υλικά πράγματα είναι κυριευμένος πάντα από στενοχώρια και άγχος, γιατί πότε τρέμει μην του τα πάρουν και πότε μην του πάρουν την ψυχή. Ο τσιγκούνης πάλι, πού αγκύλωσε το χέρι του από το πολύ σφίξιμο, έσφιξε και την καρδιά του και την έκανε πέτρινη. Για να θεραπευθεί θα πρέπει να επισκεφθεί δυστυχισμένους ανθρώπους, να πονέσει, οπότε θα αναγκασθεί να ανοίξει σιγά — σιγά το χέρι του, και θα μαλακώσει τότε και η πέτρινη καρδιά του και θα γίνει καρδιά ανθρώπινη και έτσι θα του ανοιχθεί και η πύλη του Παραδείσου».
2. Ό Γέροντας Πορφύριος έλεγε: «Το αν θα πάμε στον Παράδεισο ή στην κόλαση, δεν εξαρτάται από το αν έχουμε λίγα ή πολλά χρήματα, αλλά από τον τρόπο πού θα χρησιμοποιήσουμε αυτά πού έχουμε. Τα χρήματα, τα κτήματα και όλα τα υλικά αγαθά δεν είναι δικά μας, του Θεού είναι, εμείς έχουμε μόνο τη διαχείριση τους. Πρέπει να ξέρουμε ότι ο Θεός θα μας ζητήσει λογαριασμό και για την τελευταία δραχμή μας, αν τη διαθέσαμε σύμφωνα με το θέλημα του ή όχι».
In 1971, the then Patriarch of Serbia, German, as one of the Presidents of the "World Council of Churches (WCC)," co-signed the following "Message" of this ecumenical organization in Geneva:
And the powerful Breath of renewal will blow into the mighty arena of the Church, as well as into each of her communities; for these are not simple administrative units, but they all constitute a part of the one great Christian Church.
This is a clear formulation of the ecclesiological heresy known as the Branch Theory: that the one and great Christian Church is comprised of its constituent Christian communities. The Church of Serbia entered the WCC in 1965 ; thereafter, as Patriarch German began to participate actively in the ecumenical movement—in fact, immediately after his aforementioned declaration—, the ever-memorable dogmatist, Archimandrite Justin (Popovich), ceased to consider him an Orthodox Hierarch and ceased his canonical commemoration, as well as all ecclesiastical relations with him. It is hence noteworthy that the Patriarch did not attend the funeral of Father Justin (†March 25, 1979)….
ΓΕΝΝΑΔΙΟΥ ΣΧΟΛΑΡΙΟΥ .....Έπειτα δεν θεωρώ μικρό πράγμα το μνημόσυνο του Πάπα ή οποιουδήποτε επισκόπου του.
Άλλωστε η πνευματική κοινωνία των ομοδόξων και η τελεία υποταγή προς τους γνησίους ποιμένας εκφράζεται με το μνημόσυνο.
..... Επίσης, επειδή ελπίζετε και για κάποια βοήθεια από εκεί, αυτή η ανταλλαγή απόψεων αφ' ενός θα αποκαλύψη τι είδους είναι εκείνες οι ελπίδες και αφ' ετέρου δεν θα προσκρούετε στον Θεό.
Εάν, αντίθετα, πραγματοποιήσετε πρώτα αισχρώς τον εκλατινισμό που θέλετε, και τότε για να εξαπατήσετε τους απλουστέρους βάλετε χρονικά όρια τάχα και ελπίδες λόγων και συζητήσεων, το συμπέρασμα του κακού αυτού διαβήματος θα είναι αυτό που πολλές φορές είπα. Εγώ τότε, έστω κι αν όλη η Ανατολή πάη στην Δύσι, δεν πηγαίνω. και αν όλη η Δύσις έλθη στην Ανατολή, εγώ θα σιωπήσω. και ήδη από τώρα σιωπώ. Διότι, αν όλοι εσείς και η δήθεν σύναξίς σας γίνετε Λατίνοι, με ποιους και για ποιους και τι να ομιλή πλέον ο ταπεινός Γεννάδιος υπέρ του πατρίου δόγματος; Αυτά τα έγραψα εκτενέστερα και στον μέγα δούκα, όπως γνωρίζουν οι τιμιώτατοι που ανέφερα. Τώρα μόνο τα κυριώτερα σταχυολόγησα. Έχω κοντά μου και αντίγραφο του γράμματος εκείνου, στο οποίο μου απήντησε ο μέγας δούκας με τρόπο που με εξέπληξε: «Ματαίως κοπιάζεις, πάτερ, διότι αποφασίσθηκε να επαναφέρωμε το μνημόσυνο του Πάπα και είναι αδύνατο να γίνη αλλοιώς. Με την προϋπόθεσι ότι δεν θα φέρης κανένα εμπόδιο, διότι τίποτα δεν θα πετύχης, έλα να βοηθήσης να το κάνουμε». Και εγώ του απήντησα: «Έλεγα (ότι θα έλθω), με την προϋπόθεσι ότι δεν θα γίνετε Λατίνοι. Εάν αποφασίσατε να γίνετε, και ήδη εγίνατε, όλα τελείωσαν και εγώ δεν έχω ευθύνη γι' αυτό». Λοιπόν, πατέρες άγιοι, δεν αμέλησα και γι' αυτό το συμφέρον της Πόλης. Μάλιστα ουδόλως αμέλησα για την Πίστι και για το συμφέρον της Πόλης, το οποίο κυρίως εξαρτάται από τον Θεό και την προς Αυτόν ορθόδοξο Πίστι μας. Είθε ο Κύριος να ανοίξη τα μάτια όλων. Ειδ' άλλως, τουλάχιστον εσάς και τους πιο εκλεκτούς από σας να φυλάξη σταθερούς στην Πίστι των Πατέρων, ώστε εξ αιτίας σας να υπάρχη κάποια ελπίδα εκ Θεού. Με τις ευχές σας να ελεήση και εμένα τον αμαρτωλό. Πάντως λυπούμαι πολύ.
