Ταλαίπωρη Ορθοδοξία! Σε σέρνουν και σε άγουν ως αρνίον επί σφαγήν. Στον πέλεκυ της αιρέσεως! Ζει, όμως, Κύριος….!

Στό Μπελαμέντ το Λιβάνου (1993)πεφασίστηκαν καί πεγράφησαν μεταξύ λλων τά ξς:

«κατέρωθεν ναγνωρίζεται τι σα νεπιστεύθη Χριστός ες τήν κκλησία Του -μολογία τς ποστολικς πίστεως, μετοχή ες τά ατά μυστήρια, κυρίως ες τήν μίαν ερωσύνην τήν τελοσαν τήν μίαν θυσίαν το Χριστο, ποστολική διαδοχή τν πισκόπων– δέν δύνανται να θεωρηθον ς ποκλειστική διοκτησία μις τν μετέρων κκλησιν. Εναι σαφές τι ντός το πλαισίου τούτου ποκλείεται πς ναβαπτισμός. Διά τοτον κριβς τόν λόγον Καθολική κκλησία καί ρθόδοξος κκλησία ναγνωρίζουν αυτάς μοιβαίως ς δελφάς κκλησίας πό κοινο πευθύνους διά τήν τήρησιν τς κκλησίας το Θεο ν τ πιστότητι πρός τήν θείαν οκονομίαν, διαίτατα ς πρός τήν νότητα...».

Δηλαδή μέ πλά λόγια ναγνωρίσαμε καί συνυπεγράψαμε μέ τούς Παπικούς τι, κε πού ερίσκονται καί μέ τίς αρέσεις πού κουβαλον, χουν γκυρα μυστήρια, ερωσύνη, εναι δελφή κκλησία, πως ο λλες ρθόδοξες τοπικές καί συνυπεύθυνη διά τήν πορεία τς κκλησίας διαχρονικς κλπ. ταν λοιπόν ναγνωρίζομε τι καί δ στήν ρθοδοξία καί κε στόν Παπισμό πάρχει τό γιον Πνεμα τό ποον τελε τά μυστήρια, τί λλο χρειάζεται διά νά εμεθα νωμένοι; Καί διά ποον πί πλέον λόγο ο Παπικοί νά παρνηθον τίς αρέσεις των καί νά λθουν στήν ρθοδοξία; Δέν εναι ρκετή παρουσία το γίου Πνεύματος νά τούς βεβαιώση τι βαδίζουν σωστά; ν τώρα κάποιοι φελες περιμένουν τό λεγόμενο κοινό ποτήριο διά νά ποτειχισθον πό τούς ποστάτες ρθοδόξους πισκόπους, ατό σημαίνει τι ο ποστάτες ατοί πίσκοποι παίζουν καλά τόν ρόλο των διά νά μς ποκοιμίζουν μέ τόν πνωτικό το κοινο ποτηρίου. Εναι λυπηρό μως τό τι καί ο γιορετες Πατέρες, ο ποοι τότε μέ τήν ρσι μόνο τν ναθεμάτων εχαν διακόψει ο πλεστοι πί τριετία τήν μνημόνευσι το θηναγόρα, τώρα μετά τήν πόφασι το Μπελαμέντ (καί τά τόσα λλα) σιωπον καί συνοδοιπορον μέ τούς ποστάτες.

ΓΕΝΝΑΔΙΟΥ ΣΧΟΛΑΡΙΟΥ 
.....Έπειτα δεν θεωρώ μικρό πράγμα το μνημόσυνο του Πάπα ή οποιουδήποτε επισκόπου του.
Άλλωστε η πνευματική κοινωνία των ομοδόξων και η τελεία υπο­ταγή προς τους γνησίους ποιμένας εκφράζεται με το μνημόσυνο.
..... Επίσης, επειδή ελπίζετε και για κάποια βοήθεια από εκεί, αυτή η ανταλλαγή απόψεων αφ' ενός θα α­ποκαλύψη τι είδους είναι εκείνες οι ελπίδες και αφ' ε­τέρου δεν θα προσκρούετε στον Θεό.
Εάν, αντίθετα, πραγματοποιήσετε πρώτα αισχρώς τον εκλατινισμό που θέλετε, και τότε για να εξαπατή­σετε τους απλουστέρους βάλετε χρονικά όρια τάχα και ελπίδες λόγων και συζητήσεων, το συμπέρασμα του κακού αυτού διαβήματος θα είναι αυτό που πολ­λές φορές είπα. Εγώ τότε, έστω κι αν όλη η Ανατολή πάη στην Δύσι, δεν πηγαίνω. και αν όλη η Δύσις έλ­θη στην Ανατολή, εγώ θα σιωπήσω. και ήδη από τώ­ρα σιωπώ. Διότι, αν όλοι εσείς και η δήθεν σύναξίς σας γίνετε Λατίνοι, με ποιους και για ποιους και τι να ομιλή πλέον ο ταπεινός Γεννάδιος υπέρ του πατρίου δόγματος; Αυτά τα έγραψα εκτενέστερα και στον μέγα δού­κα, όπως γνωρίζουν οι τιμιώτατοι που ανέφερα. Τώρα μόνο τα κυριώτερα σταχυολόγησα. Έχω κοντά μου και αντίγραφο του γράμματος εκείνου, στο οποίο μου απήντησε ο μέγας δούκας με τρόπο που με εξέπληξε: «Ματαίως κοπιάζεις, πάτερ, διότι αποφασίσθηκε να ε­παναφέρωμε το μνημόσυνο του Πάπα και είναι αδύνα­το να γίνη αλλοιώς. Με την προϋπόθεσι ότι δεν θα φέρης κανένα εμπόδιο, διότι τίποτα δεν θα πετύχης, έ­λα να βοηθήσης να το κάνουμε». Και εγώ του απή­ντησα: «Έλεγα (ότι θα έλθω), με την προϋπόθεσι ότι δεν θα γίνετε Λατίνοι. Εάν αποφασίσατε να γίνετε, και ήδη εγίνατε, όλα τελείωσαν και εγώ δεν έχω ευθύ­νη γι' αυτό». Λοιπόν, πατέρες άγιοι, δεν αμέλησα και γι' αυτό το συμφέρον της Πόλης. Μάλιστα ουδόλως αμέλησα για την Πίστι και για το συμφέρον της Πόλης, το ο­ποίο κυρίως εξαρτάται από τον Θεό και την προς Αυ­τόν ορθόδοξο Πίστι μας. Είθε ο Κύριος να ανοίξη τα μάτια όλων. Ειδ' άλλως, τουλάχιστον εσάς και τους πιο εκλεκτούς από σας να φυλάξη σταθερούς στην Πίστι των Πατέρων, ώστε εξ αιτίας σας να υπάρχη κάποια ελπίδα εκ Θεού. Με τις ευχές σας να ελεήση και εμένα τον αμαρτωλό. Πάντως λυπούμαι πολύ.  


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου