Ὅσοι ἀπομείναμε πιστοὶ στὴν παράδοση, ὅσοι δὲν ἀρνηθήκαμε τὸ γάλα ποὺ βυζάξαμε, ἀγωνιζόμαστε, ἄλλος ἐδῶ, ἄλλος ἐκεῖ, καταπάνω στὴν ψευτιά. Καταπάνω σ᾿ αὐτοὺς ποὺ θέλουνε την Ἑλλάδα ἕνα κουφάρι χωρὶς ψυχή, ἕνα λουλούδι χωρὶς μυρουδιά. Κουράγιο, ὁ καιρὸς θὰ δείξει ποιὸς ἔχει δίκιο, ἂν καὶ δὲ χρειάζεται ὁλότελα αὐτὴ ἡ ἀπόδειξη.
Η Θεοφάνεια είναι η ανώτερη, και πνευματική προσέγγιση του Θεού. Του Ασλανίδη Σταύρου.
Περίληψη όσων προαναφέρθηκαν σε προηγούμενες αναφορές για τον παλαιό των ημερών.
Ο Θεός είναι απρόσιτος απερίγραπτος, και αυτές οι αναφορές είναι στα φυσικά ιδιώματα της Αγίας Τριάδας. Δεν αφορούν κάποιο υποστατικό ιδίωμα, δεν αναφέρονται σε ξεχωριστό ή ιδιωτικό πρόσωπο. Με απλά λόγια μία είναι η Μορφή του Τριαδικού Θεού. Ωστόσο υπάρχουν αδιαιρέτως διακριτά τρία Πρόσωπα στον Θεό, δύο φύσεις στον Χριστό και υπάρχει διάκριση σε ουσία και ενέργεια Του. Η ύπαρξη αυτού του αδιαιρέτου επιμερισμού Του, γίνεται γνωστή στον κόσμο μόνο μέσα από μια διάκριση και όχι μετά από μία διαίρεση Του. Ξέρουμε τα τρία διακριτά Πρόσωπα Του, τις δύο διακριτές φύσεις Του και την διάκριση Του σε ουσία και ενέργεια. Εντούτοις μας είναι παντελώς άγνωστη κάποια διαίρεση Του. Ξέρουμε ότι “εστίν” Πατέρας, “εστίν” Θεϊκή Φύση και “εστίν” Ενέργεια του Θεού, αλλά δεν ξέρουμε, ή μάλλον αγνοούμε παντελώς το “τι εστίν” το καθένα τους.
π. Θεόδωρος Ζήσης:
Ἐνδεικτικὰ ἀναφερθήκαμε στοὺς δύο αὐτοὺς μεγάλους ἀγωνιστὰς καὶ ὑποστηρικτὰς τῆς καλῆς ἑνώσεως καὶ τῆς καλῆς εἰρήνης (Ἰωσὴφ Βρυέννιο καὶ Γεννάδιο Σχολάριο), ποὺ ἐκφράζουν διαχρονικὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ τὴν Μεγάλη Ἐκκλησία Κωνσταντινουπόλεως, ἡ ὁποία ἀπὸ τὸν περασμένο αἰώνα προωθεῖ τὴν κακὴ ἕνωση μὲ σοφιστικὰ ἐπιχειρήματα, ὅπως γράφει ὁ Γεννάδιος Σχολάριος, καὶ ἀποκαλεῖ τὸν πάπα ὄχι ἁπλῶς «ἅγιο», πρᾶγμα ποὺ κατακρίνει ὁ Ἰωσὴφ Βρυέννιος, ἀλλὰ ἁγιώτατο καὶ σεβασμιώτατο καὶ ἀγαπητὸ ἀδελφὸ καὶ κανονικὸ ἐπίσκοπο Ρώμης, θυμιάζουσα αὐτὸν ὡς «εὐλογημένον ἐρχόμενον ἐν ὀνόματι Κυρίου» καὶ μνημονεύουσα τὸ ὄνομά του σὲ ὀρθόδοξη ἀκολουθία καὶ πλεῖστα ἄλλα. Ὅταν ὁ «Ὀρθόδοξος Τύπος» ἱδρύθηκε ἀπὸ τὸν Γέροντα Χαράλαμπο Βασιλόπουλο, ὁ Ἀθηναγόρας ποὺ προσπαθοῦσε νὰ ἐπιβάλει τὴν κακὴ ἕνωση εἶχε ἀντιμέτωπη στὸ σύνολό της σχεδὸν τὴν Ἐκκλησία τῆς ῾Ελλάδος καὶ ἰσχυρὲς θεολογικὲς καὶ μοναστικὲς δυνάμεις. Ὁ τωρινὸς Πατριάρχης τὴν ἔχει σύμμαχο, καὶ οἱ θεολογικὲς καὶ μοναστικὲς δυνάμεις μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου ἐξασθενοῦν, ἀκόμη καὶ στὸ Ἅγιον Ὄρος.