π. Θεόδωρος Ζήσης

…ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς, μας δείχνει τον δρόμο· να δυναμώσουμε την πίστη, τις παραδόσεις, να διατρανώσουμε και να προβάλουμε την ορθόδοξη πνευματικότητα και να στείλουμε τους νέους Βαρλαάμ, δικούς μας και ξένους, εκεί που ανήκουν και τους ταιριάζει, εκεί που πήγε ντροπιασμένος ο Βαρλαάμ και διωγμένος από την Ανατολή· να προσκυνήσει τον Πάπα, όπως λέγει ο άγιος Γρηγόριος Παλαμάς: «προσφύσας μεν εκείνω τα χείλη και το γόνυ μεθ΄ ηδονής, ως έοικε, και σεβάσματος ασπασάμενος, την δε κεφαλήν υποθείς ταις εκείνου χερσί και την εκείθεν σφραγίδα χαίρων δεξάμενος». Εμείς ούτε γόνυ θα κλίνουμε ούτε χρειαζόμαστε την ευλογία του, και λυπούμαστε, γιατί οι ηγέτες μας αποδεικνύονται μικροί μπροστά σε τόσο μεγάλα θέματα. Όσοι σέβονται τον Πάπα, ας πάνε να τον επισκεφθούν στο Βατικανό, στη Ρώμη. Στην Ορθόδοξη Ελλάδα από αιώνων είναι πρόσωπο ανεπιθύμητο· persona non grata. Ποιος θα αλλάξει την ιστορία και θα ασεβήσει εις τους αγίους και εις τα άγια; 

Λέγουν μερικοί, ότι η Εκκλησία ποτέ δεν θα εκλείψει, γιατί ο Κύριος είπε στον Πέτρο, ότι «πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής».

Τι εννοεί με τα λόγια Του αυτά ο Κύριος; 
Εννοεί ότι αυτό που συνέβη με την Εκκλησία της Παλαιάς Διαθήκης, που τα μέλη της, οι άγιοι της Παλαιάς Διαθήκης, όταν πέθαιναν, αιχμαλωτίζονταν προσωρινά από τον διάβολο στο βασίλειό του στον Άδη, δεν θα ξανασυμβεί! Όλους τους κρατουμένους αγίους στον Άδη, τους απελευθέρωσε ο Κύριος, κατά την κάθοδο Του σ΄ αυτόν, μετά το σταυρικό Του θάνατο! 
Αυτό δεν πρόκειται να ξανασυμβεί. Δεν πρόκειται δηλ. η Εκκλησία της Καινής Διαθήκης, που θα ίδρυε ο Κύριος κατά την Πεντηκοστή, να ξανααιχμαλωτισθεί από τον διάβολο στον Άδη! 

Η θεοφάνεια δεν αυτονομείται στην Παλαιά Διαθήκη, αλλά είναι πρόγευση από την ενέργεια του Θεού που την έφερε μυστηριακά ο Χριστός και την παρέδωσε στης εκκλησια στην Καινή Διαθήκη.

Του Ασλανίδη Σταύρου.

Η ερμηνεία υπηρετεί τη σωτηρία του ανθρώπου. Η Παλαιά Διαθήκη υπηρετεί την Καινή.

Η ερμηνεία του οράματος του Δανιήλ αναφέρεται στη θεοφάνεια. Μία είναι η θεοφάνεια, και αυτή ήρθε με λαμπρότητα στην Καινή Διαθήκη. Η Παλαιά Διαθήκη την δανείστηκε και την έφερε ως πρόγευση και σκιά. Η Παλαιά Διαθήκη δεν είχε να επιδείξει κάτι περισσότερο, ήταν ετοιμασία σε αυτό που ερχόταν και αυτό που ερχόταν ήταν με πληρότητα. Η θεοφάνειας ήρθε με την επίγεια παρουσία του Χριστού στον κόσμο. Η ερμηνεία της κατανοείται και αναφέρεται σε όσου ς σηκώνουν ή είναι διαθέσιμοι να σηκώσουν τον σταυρό του Κυρίου, και σε αυτούς δείχνει τον δρόμο της σωτηρίας. Η ερμηνεία δεν είναι ούτε άτακτα λόγια, ούτε λογικές ιστορίες, ούτε γνώσεις για να μάθουμε την ιστορία.

Ο Δημήτριος Χατζηνικολάου σχολίασε την ανάρτηση "Συγκλονιστική προειδοποίηση Γρηγόρη Πετράκου για Προσωπικό Αριθμό (αυτό από τον Δρ. Δ. Χατζηνικολάου)"

 

Ὄντως συγκλονιστικόν τό μήνυμα τοῦ ἀγαπητοῦ Γρ. Ὄντως συγκλονιστικόν τό μήνυμα τοῦ ἀγαπητοῦ Γρ. Πετράκου. Πρέπει ὄντως ν' ἀκολουθήσουμε τίς συμβουλές του, νά μήν πάρουμε τόν «προσωπικόν ἀριθμόν» (ΠΑ), τίς ψηφιακές ταυτότητες, νά χρησιμοποιοῦμε περισσότερον τά μετρητά στίς συναλλαγές μας κ.λπ. Αὐτοί πού ἐπιβάλλουν τόν ΠΑ, τίς ψηφιακές ταυτότητες, τό ψηφιακόν χρῆμα καί γενικῶς τόν ψηφιακόν ὁλοκληρωτισμόν εἶναι Σατανισταί καί ἐπιθυμοῦν διακαῶς νά μᾶς ὑποδουλώσουν στό σύστημα τοῦ Ἀντιχρίστου πού οἱ ἴδιοι ἑτοιμάζουν! Τό δογματικόν μέρος τό ἔχουν ἀναλάβει οἱ (ἐπίσης ἐκλεκτοί ἐργάται τοῦ Σατανᾶ) Οἰκουμενισταί (Βαρθολομαῖος, Ἱερώνυμος κ.ἄ.).Πετράκου. Πρέπει ὄντως ν' ἀκολουθήσουμε τίς συμβουλές του, νά μήν πάρουμε τόν «προσωπικόν ἀριθμόν» (ΠΑ), τίς ψηφιακές ταυτότητες, νά χρησιμοποιοῦμε περισσότερον τά μετρητά στίς συναλλαγές μας κ.λπ. Αὐτοί πού ἐπιβάλλουν τόν ΠΑ, τίς ψηφιακές ταυτότητες, τό ψηφιακόν χρῆμα καί γενικῶς τόν ψηφιακόν ὁλοκληρωτισμόν εἶναι Σατανισταί καί ἐπιθυμοῦν διακαῶς νά μᾶς ὑποδουλώσουν στό σύστημα τοῦ Ἀντιχρίστου πού οἱ ἴδιοι ἑτοιμάζουν! Τό δογματικόν μέρος τό ἔχουν ἀναλάβει οἱ (ἐπίσης ἐκλεκτοί ἐργάται τοῦ Σατανᾶ) Οἰκουμενισταί (Βαρθολομαῖος, Ἱερώνυμος κ.ἄ.).

Ο χρήστης Αριστοτέλης σχολίασε την ανάρτηση "ΙΕΡΑ ΑΥΤΟΝΟΜΟΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗ MONH ΤΗΣ AΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΒΑΔΙΣΤΟΥ ΟΡΟΥΣ ΣΙΝΑ"

Η κοροϊδία και το ψεύδος σε ΌΛΟ τους το μεγαλείο. Προς αποκατάσταση της αλήθειΌπως ορίζει το Καταστατικό της Μονής τα 2/3 των πατέρων αρκούν για την ψήφιση Ηγουμένου.

Αυτό έκαναν λοιπόν οι πατέρες.
Ζήτησαν νέο Ηγούμενο γιατί εσύ Δαμιανέ ΚΑΤΗΡΓΗΣΕΣ ΤΟ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΟ της Μονής και την ΚΑΤΕΣΤΗΣΕΣ ΕΡΜΑΙΟ του με ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΣΤΟ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ.-
Αυτή είναι η "αυτονομία" που επικαλείσαι....

Δεν σου έφτανε όμως αυτό, ήθελες και την θεσούλα σου.
Εσύ λοιπον έκπτωτε Ηγούμενε ζήτησες τις πλάτες του Πατρ. Ιεροσολύμων και ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΑ παραμένεις στην θέση σου.
Και όπως εσύ έκπτωτε Δαμιανέ ο ίδιος λέγεις στην ανακοίνωσή σου, οι 10 πατέρες εκδιώχθησαν από τους 5 πατέρες που σε στήριξαν οι οποίοι "απώθησαν και πέταξαν έξω από την Μονή τους 10 πατέρες"!!!!
Άγνωστο παραμένει αν μπόρεσαν να πάρουν τα υπάρχοντά τους και που βρίσκονται οι 10 πατέρες, ο Κύριος όμως θα τους φροντίσει.

Σταλινικές μέθοδοι δίωξης της Ορθοδοξίας με Ηγούμενο Δαμιανό και την Σιωνιστική Κομμουνιστική συμμορία του.

ΙΕΡΑ ΑΥΤΟΝΟΜΟΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗ MONH ΤΗΣ AΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΒΑΔΙΣΤΟΥ ΟΡΟΥΣ ΣΙΝΑ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

 

Ο Αρχιεπίσκοπος Σινά Δαμιανός δήλωσε:

«Οι πραξικοπηματίες μοναχοί από χθες αποστέλλουν σε διάφορους παραλήπτες ένα κείμενο που το χαρακτηρίζουν ως «προδοσία» των συμφερόντων της Ιεράς Μονής. Ο κ. Παντελής Σαββίδης, δημοσιογράφος εκ Θεσσαλονίκης, το παρουσίασε σε χθεσινή ανάρτηση του ως «κατάπτυστη συμφωνία μεταξύ Σινά και Αιγύπτου». Συμπληρώνει επίσης ότι δεν «κομίζει γλαύκα». Πράγματι δεν «κομίζει γλαύκα» διότι το κείμενο αυτό έχει δημοσιευθεί στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 31/5/2025.

Ειναι το κείμενο του εξωδικαστικου συμβιβασμού που είχε συμφωνηθεί μεταξύ Ιεράς Μονής και Κυβερνήτη Νοτίου Σινά ώστε να σταματησει η δικαστική διεκδίκηση της περιουσίας της και συντάχθηκε εν γνώσει της πρωτοδικης απόφασης η οποία ήταν επαχθέστερη. Η αιγυπτιακή πλευρά αιφνιδιαστικά και παρα τις περι του αντιθετου διαβεβαιωσεις του Κυβερνητη του Νοτιου Σινά, αντί για την υπογραφή του εξωδικαστικού συμβιβασμού, εξέδωσε την γνωστή απόφαση του  Εφετείου της Ισμαηλίας στις 28/5/2025 δημιουργώντας μια πρωτοφανή κρίση.

Δυστυχώς αυτήν ακριβώς την ώρα της κρίσης, επέλεξαν μερικοί μοναχοί - κάθε εχέφρων μπορεί να εικάσει τους λόγους - να προκαλέσουν έναν εμφύλιο πραγματοποιώντας πραξικόπημα, το οποίο τορπιλίζει τις νέες προσπάθειες συνεννόησης με αποτέλεσμα η Μονή να βρίσκεται σε ακόμα δυσμενέστερη θέση από αυτή που ήταν στις 28/5. Είναι προφανές ότι δεν θα μπορούσε να υπάρξει χειρότερη στιγμή».

 

Μονή Αγἰας Αικατερίνης Σινά 29 Αυγούστου 2025

«Τί γίνεται μὲ τὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν ᾿Εκκλησιῶν;» -- Τοῦ Καθηγητοῦ Πανεπιστημίου ᾿Ανδρέου Θεοδώρου (†)

[ ... ]

Η οἰκουμενιστική  ἀλλοίωση ἐπικεντρώνεται κυρίως στήν ἐκκλησιολογία. Αὐτὸ ἦταν αὐτονόητο νὰ συμβεῖ, γιατὶ στήν παμπροτεσταντική  αὐτή  κίνηση δὲν ὑπάρχει κἄν ἐκκλησιολογία. Τὰ ἑτερόδοξα προτεσταντικὰ σώματα τῆς Δύσεως δὲν ἀνήκουν οὐσιαστικὰ στή  Μία, ῾Αγία, Καθολική  καὶ ᾿Αποστολική  ᾿Εκκλησία τοῦ ἱεροῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως, στήν ὁρατή  ᾿Εκκλησία ποὺ ἵδρυσε ὁ Κύριος ἐπὶ τῆς γῆς στὸ ἕνα θεανδρικό Του πρόσωπο καὶ τήν στήριξε στὸ θεμέλιο τῶν ᾿Αποστόλων καὶ Προφητῶν (᾿Εφ. βʹ 20). Οἱ Προτεστάντες δὲν δέχονται τήν ᾿Εκκλησία αὐτή, ἀλλὰ μιὰ ἀόρατη καὶ ἀκαθόριστη ᾿Εκκλησία, τήν ὁποία δημιουργεῖ στὶς καρδίες τῶν πιστῶν τὸ Πνεῦμα τὸ ῞Αγιο, μιὰ ᾿Εκκλησία ὁμιχλώδη καὶ ἐλαστική, στήν ὁποία μποροῦν νὰ στεγασθοῦν οἱ πάντες, καὶ αὐτοὶ ἀκόμη ποὺ ἐξέπεσαν τῆς Καθολικῆς Πίστεως καὶ ᾿Αληθείας. Εἶναι κοινὸς πλέον τόπος ὅτι ἡ σπονδυλική  στήλη τῆς προτεσταντικῆς ἐκκλησιολογίας εἶναι ἡ διαβόητη Θεωρία τῶν Κλάδων (Branch Theory), μιὰ ἔξυπνη θεωρία (ἀγγλικανικῆς προελεύσεως), ποὺ προσπαθεῖ μὲ τρόπο ταχυδακτυλουργικὸ νὰ ἐντάξει τὸν Προτεσταντισμὸ στὸ χῶρο τῆς ἁγίας τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησίας, ἀπὸ τήν ὁποία ἐκεῖνος ἀποκόπηκε διὰ τῆς Διαμαρτυρήσεως. [ ... ]

Καὶ αὐτὰ μὲν σὲ γενικὲς γραμμὲς ὡς πρὸς τήν ἐκκλησιολογική  φυσιογνωμία τοῦ Προτεσταντισμοῦ. Οἱ ἄνθρωποι αὐτὰ ἔμαθαν, αὐτὰ δέχονται καὶ αὐτὰ πιστεύουν. Δικαίωμά τους. Νὰ ἐρωτοτροποῦν ὅμως μὲ ὁρισμένες ἀπὸ τὶς ἰδέες αὐτὲς ὀρθόδοξοι - καὶ μάλιστα θεολόγοι καὶ ἱεράρχες - πάει πολύ. Εἶναι κάτι τὸ τερατῶδες καὶ ἀνεπίτρεπτο. ῎Ετσι, μὲ πόνο ψυχῆς βλέπουμε στὶς μέρες μας ὀρθόδοξους ἱεράρχες καὶ θεολόγους (κυρίως τοῦ κλίματος τῆς διασπορᾶς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου) ν᾿ ἀρνοῦνται, μὲ διάφορα θεολογικὰ τεχνάσματα (ὅπως ἡ Βαπτισματική  Θεολογία), τήν καθολικότητα τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, ἐνστερνιζόμενοι τήν περὶ Κλάδων θεωρία τῆς βασικῆς προτεσταντικῆς ἀρχῆς· ὅτι δηλαδή  ἡ ᾿Ορθόδοξος Καθολική  ᾿Εκκλησία δὲν ταυτίζεται μὲ τήν ᾿Εκκλησία ποὺ ἵδρυσε ὁ Χριστός, ἤ, καλύτερα, ὅτι καὶ οἱ ἑτερόδοξες ᾿Εκκλησίες ἐντάσσονται ἰσότιμα στὸ κανονικὸ σῶμα τῆς ᾿Εκκλησίας, ἄσχετα ἄν εἶναι βουτηγμένες στήν αἵρεση καὶ τήν πλάνη. ῎Ετσι, ἀπολέσαντες καὶ τήν ἔννοια τῆς αἱρέσεως, ὡς ἀναίρεσης τῆς θείας ἀλήθειας καὶ ἀποκοπῆς ἀπὸ τὸ σῶμα τῆς ᾿Εκκλησίας, ἀρνοῦνται ν᾿ ἀκολουθήσουν στὰ ἴχνη τῆς μακραίωνης ὀρθόδοξης ὁμολογιακῆς αὐτοσυνειδησίας

Εκεῖνο ὅμως ποὺ κατ᾿ ἐξοχήν πρέπει νὰ ἐμπνέει ἀνησυχία στοὺς κόλπους τῶν ᾿Ορθοδόξων τῶν μετεχόντων στήν Οἰκουμενικὴ Κίνηση εἶναι τὰ ἀνεπίτρεπτα ἀνοίγματα τοῦ Συμβουλίου στὰ κοινωνικά, πολιτικὰ καὶ θρησκευτικὰ φαινόμενα τῆς ἐποχῆς, τὰ ὁποῖα ἀλλοιώνουν τὸν ἀρχικὸ χαρακτήρα του καὶ φθείρουν τοὺς σκοπούς του. Αὐτὸ φυσικὰ δὲν πρέπει νὰ μᾶς ἐκπλήσσει. Εἶναι ἀπὸ μιὰ μεριὰ ἡ φυσιολογικὴ κατάληξη τοῦ προτεσταντικοῦ φιλελευθερισμοῦ τοῦ Συμβουλίου καὶ τῆς πολυσυλλεκτικότητός του, ποὺ στηρίζεται στή  χαλαρότητα τῆς ἐκκλησιολογικῆς καὶ πνευματικῆς του ὑφῆς, ποὺ τὸ μετέτρεψαν σὲ χοάνη ὅπου συμφύρονται ἰδέες καὶ πρακτικὲς ἀλλοπρόσαλλες, καμιὰ φορὰ δὲ καὶ ἀντιχριστιανικές!

Πέρα ὅμως ἀπ᾿ αὐτά, τὸ πιὸ ἀνησυχητικὸ εἶναι τὸ σύγχρονο πανθρησκευτικὸ ἄνοιγμα τοῦ Συμβουλίου, τὸ ὁποῖον ἀπειλεῖ νὰ ὑποσκάψει τὰ θεμέλιά του καὶ νὰ τὸ μετατρέψει σὲ «Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν Θρησκειῶν» (World Council of Religions). Πρὸς ἕνα τέτοιο κατασκεύασμα σύρεται σιγά - σιγά ὁ σύγχρονος οἰκουμενισμός. Συνέδρια καὶ συμπροσευχὲς χριστιανῶν μετὰ ἀλλοθρήσκων βρίσκονται σὲ ἡμερήσια διάταξη. ῾Η ἰδιαιτερότητα τῆς χριστιανικῆς θρησκείας τείνει βαθμηδὸν ν᾿ ἀφανιστεῖ. Τὰ ἁγιοπατερικὰ χριστιανικὰ βιώματα ἐξισώνονται μὲ τὰ βιώματα τῶν ἀλλοθρήσκων. ῾Ο Μωάμεθ τοποθετεῖται στὸ αὐτὸ ὕψος μὲ τὸ Χριστὸ (αὐτὸ ὁμολογεῖται δυστυχῶς ἀπὸ ὑψηλὰ ὀρθόδοξα χείλη!). ῾Η διαχωριστική  γραμμή  μεταξὺ τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ τῶν ἄλλων θρησκειῶν ἐπικίνδυνα ἀμβλύνεται.

Ο προτεσταντικὸς χριστιανισμός, ποὺ ἀσφυκτικὰ δεσπόζει στὸ ΠΣΕ, μέσα στήν ἀλλόκοτη πανθρησκευτική  χοάνη τείνει δυστυχῶς νὰ χάσει τὰ κύρια χαρακτηριστικά του γνωρίσματα, νὰ ἀλλοιώσει τή  φυσιογνωμία του καὶ ν᾿ ἀφανιστεῖ! Καὶ κάτι ἄλλο πρέπει ἰδιαίτερα νὰ τονιστεῖ στὴ συνάφεια αὐτή  ποὺ μᾶς ἀπασχολεῖ. Μέσα στὸν ἄκρατο συγκρητισμὸ τῆς οἰκουμενιστικῆς συγχύσεως, δὲν εἶναι δύσκολο νὰ διαπιστώσει κανεὶς τή  συγγένεια τῶν τάσεων τοῦ ΠΣΕ μὲ τὶς τάσεις τῆς «Νέας ᾿Εποχῆς», ποὺ τελευταῖα μὲ μεσσιανικὸ ἐνθουσιασμὸ ἐξαπλώνεται ραγδαιότατα στὸν κόσμο. Εἶναι δὲ ἡ Νέα ᾿Εποχή  τὸ πολυπρόσωπο Κίνημα ποὺ ξεκίνησε ἀπὸ τήν ᾿Αμερική, τὸ ὁποῖο, μὲ πλούσια οἰκονομική  καὶ πολιτική  ὑποστήριξη, στοχεύει σὲ μιὰ παγκόσμια κυριαρχία, μιὰ παγκόσμια κυβέρνηση, τάξη καὶ θρησκεία. Κατὰ τὸ Κίνημα, ὅλες οἱ θρησκεῖες ὁδηγοῦν, ἀπὸ διαφόρους δρόμους ἡ κάθε μιά, στὸν ἴδιο σκοπό. Εἶναι πνευματικὲς παραδόσεις σεβαστές, ποὺ πρέπει νὰ ἑνοποιηθοῦν σὲ μιὰ παγκόσμια θρησκεία. Νὰ ἔχουμε ἄραγε ἐδῶ τήν ἐσχατολογική  κοίτη τοῦ ᾿Αντιχρίστου; Τέλος, κι ὄχι λιγότερο σημαντικό, εἶναι τὸ ἄνοιγμα τοῦ Συμβουλίου τῶν ᾿Εκκλησιῶν στὸ σύγχρονο φεμινιστικὸ κίνημα. Οἱ φεμινίστριες, μὲ τὸν οἶστρο καὶ τή  μαχητικότητα ποὺ τὶς διακρίνουν, ἄρχισαν νὰ εἰσβάλλουν ἀκάθεκτες στὸ ΠΣΕ, καί, ἀντιστάσεως μή  οὔσης, ἀσκοῦν πιέσεις στά προγράμματά του, ζητώντας ὑποστήριξη στοὺς ἀγῶνες καὶ τὶς τάσεις τους. Καὶ δὲν πρόκειται ἁπλῶς περὶ τῆς διαβόητης χειροτονίας τῶν γυναικῶν. Τὸ ζήτημα αὐτό, ἐγγενὲς στήν προτεσταντική  ἐκκλησιολογία, τήν ἀρνούμενη τὸ μυστηριακὸ χαρακτήρα τῆς ἱερωσύνης, δὲν ἔχει καὶ τόσο μεγάλη σημασία. ᾿Αντίθετα, σημασία ἔχει γιὰ τήν ᾿Αγγλικανική  ᾿Εκκλησία, ἡ ὁποία θέλει νὰ φαίνεται καθολική  καὶ ἀποδέχεται ὡς μυστήριο τήν ἱερωσύνη, κατὰ τρόπο ὅμως ἀνακόλουθο, ποὺ σωρεύει πιεστικὰ προβλήματα στή  σχέση της μὲ τὶς ἄλλες καθολικὲς ᾿Εκκλησίες. Τὸ ἄνοιγμα πάει βαθύτερα, μὲ παραμέτρους ποὺ μποροῦν νὰ ὑποσκάψουν αὐτὲς τὶς βάσεις τῆς χριστιανικῆς πίστεως.

Καὶ αὐτὰ μὲν γενικὰ γιὰ τὸν Προτεσταντισμό. ᾿Απὸ τήν ἐδῶ μεριὰ ὅμως ἐμεῖς οἱ ᾿Ορθόδοξοι τί κάνουμε; Δὲν νομίζω ὅτι ὑπάρχει κανένας μεταξύ μας, ὁ ὁποῖος νὰ πιστεύει ὅτι οἱ καταστατικὲς ἀρχὲς ποὺ διεκήρυξε μὲ τὰ Διαγγέλματά του (1920-1952) τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο σχετικὰ μὲ τή  συμμετοχή μας στήν Οἰκουμενικὴ Κίνηση, διατηρήθηκαν ἀνέπαφες στή  διαδρομή  τῆς κινήσεως αὐτῆς. Στὸ πρόσφατο παρελθὸν καὶ στὶς μέρες μας εἴμαστε μάρτυρες τοῦ θλιβεροῦ φαινομένου ἑνὸς νοσηροῦ οἰκουμενισμοῦ, στὸν ὁποῖο μετεξελίκτηκε ἡ Οἰκουμενικὴ Κίνηση, στὸν ὁποῖο κακοποιοῦνται βάναυσα οἱ ἐκκλησιολογικὲς βάσεις τῆς ᾿Ορθοδοξίας. Παρασυρόμαστε σ᾿ ἕνα θολὸ ρεῦμα δογματικοῦ μινιμαλισμοῦ καὶ συγκρητισμοῦ. Στὸ ΠΣΕ, ποὺ ἴσως ἀφελῶς νὰ νομίζει ὅτι εἶναι ἕνα εἶδος ὑπερεκκλησίας, ἡ ᾿Ορθόδοξος Καθολική  ᾿Εκκλησία φέρεται σὰν ἕνα κομμάτι ᾿Εκκλησίας ἰσόκυρο καὶ ἰσότιμο μὲ τὶς αἱρετικὲς παραφυάδες τοῦ Προτεσταντισμοῦ, σύμφωνα μὲ τή  διαβόητη θεωρία περὶ Κλάδων. Στὰ φαινόμενα αὐτὰ οἱ οἰκουμενιστὲς συνευδοκοῦν. ῾Η προτεσταντικ  αἵρεση δὲν φαίνεται νὰ τοὺς ἐνοχλεῖ. Συμπροσεύχονται μὲ τοὺς αἱρετικούς, ἄσχετα ἄν μὲ αὐτὸ καταπατοῦν τοὺς ἱεροὺς κανόνες τῆς ᾿Εκκλησίας μας. ῾Υπάρχουν ὅμως καὶ χειρότερα. Οἱ ᾿Ορθόδοξοι ἀντιπρόσωποι οἱ μετέχοντες στὰ συνέδρια τοῦ Συμβουλίου τῶν ᾿Εκκλησιῶν, ἀναγκάζονται νὰ συμμετέχουν σὲ ἐκδηλώσεις καὶ πρακτικὲς φρικιαστικές. Νὰ συμφύρονται στήν πανθρησκειακή  χοάνη, στήν ὁποία πυρετωδῶς ἀνοίγονται οἱ Προτεστάντες. Καὶ ἄν μὲν αὐτὸ στοχεύει στήν ἀλληλογνωριμία καὶ τήν ἐπίλυση τῶν προβλημάτων τῶν λαῶν σὲ βάση οἰκουμενική, ἔχει καλῶς. Δυστυχῶς ὅμως τὰ ἀνοίγματα αὐτὰ ἔχουν χαρακτήρα βαθύτερο. Τὰ ποικίλα θρησκεύματα τοποθετοῦνται, ἀπὸ ἄποψη οὐσίας καὶ σκοπῶν, στήν ἴδια βάση μὲ τὸν Χριστιανισμό, τοῦ ὁποίου κινδυνεύει νὰ καταλυθεῖ ἡ ἰδιομορφία, ὡς τῆς μόνης ἐξ ἀποκαλύψεως θείας θρησκείας, ἡ ὁποία μπορεῖ νὰ σώσει τὸν κόσμο. ᾿Αφήνουμε δὲ τὸ ἄκρατο φεμινιστικό πνεῦμα, ποὺ ἄρχισε νὰ πνέει ἄγρια στοὺς κόλπους τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου τῶν ᾿Εκκλησιῶν, τὸ ὁποῖο ἀπειλεῖ νὰ παρασύρει τὰ πάντα! Μετὰ ἀπ᾿ ὅλα αὐτά, γεννᾶται τὸ ἐρώτημα: σὲ τί χρησιμεύει πλέον ἡ συμμετοχή μας στὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν ᾿Εκκλησιῶν;

*) Περιοδ. «᾿Ορθόδοξη Μαρτυρία» Κύπρου, ἀριθ. 46/῎Ανοιξη-Καλοκαίρι 1995, σελ. 44-53.