ΤΟ ΘΕΜΑ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἀπασχολεῖ ἰδιαίτερα τους συνειδητούς χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι ζητοῦν ἀπό τους κληρικούς ἐνημέρωση και καθοδήγηση. Ὅμως περισσεύει ἡ σιωπή ἀπό καιροσκοπισμό και δειλία. Ἐλάχιστοι εἶναι ἐκεῖνοι, πού δημοσίως ἐπικρίνουν τους Οἰκουμενιστάς και διατυπώνουν τη γνώμη τους ἐλεύθερα. Και αὐτό εἶναι πολύ ἀνησυχητικό φαινόμενο, γιατί ἀποκαλύπτει ὅτι δεν ὑπάρχει ἱερός ζῆλος και παρρησία. Δέν ὑπάρχει πνεῦμα ὁμολογίας και ὑπεράσπισης τῆς πίστεώς μας. Ὡστόσο, δεν μᾶς λείπουν τά κείμενα, πού ἐπισημαίνουν τις αἱρετικές διδασκαλίες τῶν παπικῶν και τῶν προτεσταντῶν. Ἔχουμε θεολόγους, ἀλλά δεν ἔχουμε ὁμολογητές. Το πρόβλημα δεν εἶναι στην ἐπισήμανση τῶν διαφορῶν με τους ἑτεροδόξους, ἀλλά στήν κριτική πού πρέπει στους δικούς μας ὀρθοδόξους οἰκουμενιστές, οἱ ὁποῖοι ἀναπτύσσουν ἐνοχλητικές πρωτοβουλίες και ἐξισώνουν την πίστη μας με ἐκείνη τῶν αἱρετικῶν. Αὐτούς τους οἰκουμενιστές ἀποφεύγουν ἐπιμελῶς οἱ σοφοί θεολόγοι μας να τους κρίνουν καί να τους ἀπομονώσουν. Και αὐτό συμβαίνει γιατί εἶναι οἱ μεγαλόσχημοι τῆς Ἐκκλησίας και δεν θέλουν να ἔλθουν σε ἀντίθεση μαζί τους. Δεν θέλουν να δυσαρεστήσουν και τους πατριαρχικούς κύκλους, παρόλο πού διαφωνοῦν. Ἔτσι κυλάει ὁ χρόνος με συμβιβασμούς, ἰδιωτικούς ψιθύρους και σιωπή. Τά ἐπιχειρήματά τους εἶναι παιδαριώδη. Ἔχουν ὡς κανόνα τους το «Ναι μέν, ἀλλἀ…», πού σημαίνει τελικά ὄχι στη δημόσια ἀντίδραση, ὄχι στη δυναμική διαφωνία, ὄχι στην ἄρνηση τῶν διαφόρων προκλητικῶν ἐκδηλώσεων. Καί ὅλα αὐτά, γιατί τους περισσεύει ἡ διάκριση και ἡ κατά Θεόν σοφία… Ἡ τακτική πού περιγράφω εἶναι προσφιλής και σε ἀρκετούς ἁγιορεῖτες πατέρες και σε σχεδόν ὅλους τους Μητροπολίτες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Ἔτσι ὁ δόλιος Οἰκουμενισμός ἐξαπλώνεται παντοῦ και το ὀρθόδοξο κριτήριο ἀμβλύνεται. Σε λίγο οἱ ἀνυποψίαστοι χριστιανοί μας θα πάθουν πλήρη σύγχυση και θά ἀποδέχονται τον Πάπα ὅπως και τον Πατριάρχη, και τους καρδινάλιους ὅπως και τους μητροπολίτες!
Ὁ π. Διονύσιος ὀρθῶς μέν ἐπισημαίνει ὅτι οἱ σύγχρονοι «θεολόγοι» δέν ἐλέγχουν μέ κείμενα τούς Οἰκουμενιστάς ψευδεπισκόπους, ἀλλά παραλείπει νά εἰπῇ τό σπουδαιότερον: ὅτι πρέπει καί νά διδάσκουν τήν ἀποτείχισιν ἀπό τήν αἵρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καθώς καί ἀπό τήν πληθώραν τῶν ἄλλων αἱρέσεων πού διδάσκουν οἱ Οἰκουμενισταί (=Σατανισταί) δημοσίως καί εἰς παγκόσμιον ἐπίπεδον, ἔργοις καί λόγοις. Οἱ ἐν γνώσει κοινωνοῦντες μέ τούς αἱρετικούς αὐτούς ψευδεπισκόπους κολάζονται, καθότι ἡ ἀποτείχισις ἀπό αὐτούς εἶναι ὑποχρεωτική, ὡς δόγμα τῆς Ὀρθοδοξίας (βλ. τό ἄρθρον μου εἰς τήν ἠλεκτρονικήν διεύθυνσιν https://orthodox-voice.blogspot.com/2025/07/blog-post_66.html)! Προφανῶς, οὔτε καί ὁ π. Διονύσιος εἶναι ἀποτειχισμένος. Ἑπομένως, μέ αὐτά πού γράφει φαίνεται ὅτι ἀκολουθεῖ τήν αἱρετικήν γραμμήν τῆς «ἱερᾶς ἀγελάδος» τῶν «Δυνητιστῶν», ἤτοι τοῦ π. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου: «διαμαρτυρίες ναί, σχίσματα ὄχι»! Ἡ ἀντιευαγγελική καί ἀντιπατερική αὐτή γραμμή ἀποτελεῖ κάτι ἀνάλογον μέ τό Αἰσώπειον: «ἴχνη μόνα ζητῶ, οὐχί αὐτόν τόν λέοντα»!
ΑπάντησηΔιαγραφή