Όλοι οἱ ἄνθρωποι ἔχουν καλή ἰδέα γιά μερικά πρόσωπα, τά ὁποῖα ἔτυχε νά γνωρίσουν ἤ ἄκουσαν γι᾽ αὐτά ἀπό γνωστούς καί φίλους τους. Συχνές ὅμως εἶναι καί οἱ ἀπογοητεύσεις. Διάφορα γεγονότα μειώνουν τίς καλές ἐντυπώσεις καί ὁδηγοῦν σέ διαφορετικά συμπεράσματα. Τό φαινόμενο εἶναι συχνό καί στό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας. Πολλοί χριστιανοί μιλοῦν μέ ἐνθουσιασμό γιά διάφορους κληρικούς, γιατί τούς εἶδαν πρωτεργάτες σέ καλά ἔργα ἤ γιατί ἀναπτύσσουν πλούσια ποιμαντική δραστηριότητα. Μέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου διαπιστώνουν ὅτι κάτι δέν πάει καλά καί ἀρχίζουν νά ἀμφισβητοῦν τήν ἁγνότητα τῶν προθέσεών τους ἀλλά καί τήν ἀκεραιότητα τοῦ ἤθους τους.Ἔτσι χάνουν τήν καλή ἰδέα πού εἶχαν γιά τά πρόσωπα αὐτά καί ἀπογοητεύονται, γιατί τούς εἶχαν ψηλά στή συνείδησή τους, ἀγνοώντας ὅμως ὅτι οἱ ἄνθρωποι σταδιακά, ἄλλοτε γίνονται πιό ἐνάρετοι καί ἄλλοτε ἐκδηλώνουν συμπεριφορές, πού ἐπιβεβαιώνουν ὅτι ἡ πνευματική πρόοδος ἔχει πρό πολλοῦ χαθεῖ, γιατί ὁ κατά Θεόν ἀγώνας ἔχει ἐγκαταλειφθεῖ. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή στά ὅσα βλέπουμε καί ἀκοῦμε. Να εἴμαστε πάντα συγκρατημένοι. Ἰδιαίτερα ἐπιφυλακτικοί στις φῆμες, πού κυκλοφοροῦν καί ἀνυψώνουν πρόσωπα, τά ὁποῖα ὡστόσο εἶναι χαμερπή καί οὐτιδανά. Δυστυχῶς σέ ὅλα αὐτά ὑπάρχει ἡ κατάκριτη ὑποκρισία, ἡ ὁποία ἀναπτύσσεται ἰδιαίτερα στους θρησκευτικούς ἀνθρώπους. Πολλοί διερωτῶνται ἄν χάθηκαν στίς μέρες μας οἱ ἐκλεκτοί, αὐτοί πού μέ σταθερότητα καί ὑπομονή ἀγωνίζονται τόν καλό ἀγώνα τῆς τήρησης τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ. Τούς ἀπαντῶ ὄχι. Ὑπάρχουν, ἀλλά εἶναι ἀθόρυβοι. Ὑπάρχουν ἀλλά δέν κατέχουν θέσεις. Ὑπάρχουν, ἀλλά οἱ περισσότεροι δέν εἶναι οὔτε κληρικοί οὔτε μητροπολίτες. Οἱ ἀπαιτήσεις τῶν ἁπλῶν ἀνθρώπων ἀπό τούς κληρικούς εἶναι πολλές καί συνεχῶς αὐξάνονται. Ἡ ἀγάπη τους πρός τήν Ἐκκλησία εἶναι φυσικό νά τούς κάνει ἀπαιτητικούς. Νά θέλουν κάτι καλύτερο καί ἀνώτερο. Οἱ κληρικοί πρέπει νά προσέξουν αὐτή την ἀγάπη τῶν ἁπλῶν χριστιανῶν καί νά γίνουν περισσότερο εὐαίσθητοι ἀπέναντι στίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ καί στά εἰδικά τους καθήκοντα. Νά εἶναι πνευματικοί ἀγωνιστές, ἀλλά καί ζηλωτές. Νά προοδεύουν καί νά μή ὀπισθοχωροῦν. Βέβαια, ὅλα αὐτά εὔκολα τά γράφω, ἀλλά δύσκολα γίνονται. Τό κοσμικό φρόνημα ἔχει διαβρώσει ἕνα μεγάλο ποσοστό τῶν κληρικῶν, ἀλλά καί πολλοί μητροπολίτες, οἱ ὁποῖοι χωρίς ἰδιαίτερη προσοχή χειροτονοῦν ἀκατάλληλα πρόσωπα, τά ὁποῖα συχνά γίνονται πρωταγωνιστές ποικίλων σκανδάλων. Μακάρι κάποτε νά ἐκλείψουν αὐτά τά φαινόμενα καί νά δραστηριοποιοῦνται στήν Ἐκκλησία ὄντως ἐκλεκτά πρόσωπα, πού θα καθοδηγοῦν τόν πιστό λαό.
Κατά τά τελευταῖα 100 περίπου χρόνια, στήν Ἑλληνορθοδοξίαν κυριαρχεῖ τό Ψεῦδος, ἡ ἐγκατάλειψις τῶν παραδοσιακῶν ἀληθειῶν καί ἀξιῶν, ἡ ἀναρρίχησις εἰς πρωθυπουργικούς, πατριαρχικούς καί ἀρχιεπισκοπικούς θώκους ΠΡΟΔΟΤΩΝ, μασσώνων, ὁμοφυλοφίλων κ.λπ. Οἱ μεγαλύτεροι ΠΡΟΔΟΤΑΙ, ἀνθέλληνες καί ἀνώμαλοι ἀνακηρύσσονται «Ἐθνάρχαι», «Μεγάλοι» κ.λπ. Παραδείγματα ὁ Κ. Καραμανλῆς ὁ πρεσβύτερος, ὁ «πατριάρχης» Ἀθηναγόρας Σπύρου, ὁ Μακάριος Γ’ («Κύπρου») κ.ἄ. Ὁ τελευταῖος μάλιστα, ἐκτός τῶν ἄλλων, ἦτο καί καταφρονητής τῶν Ἱερῶν Κανόνων, οἱ ὁποῖοι ἀπαγορεύουν αὐστηρῶς τήν ἀνάμιξιν τῶν κληρικῶν εἰς τήν πολιτικήν. Βλ. τούς Ἀποστολικούς Κανόνας 6, 81 καί 83, τούς 3 και 7 τῆς Δ' Οἰκουμενικῆς Συνόδου, τόν 10 τῆς Ζ', τόν 11 τῆς ΑΒ' κ.ἄ. Μέ τήν ἐπί σειράν ἐτῶν παραμονήν του εἰς τήν Προεδρίαν τῆς Κύπρου, ὑπέπεσεν εἰς τήν ΑΙΡΕΣΙΝ τοῦ ΠΑΠΟΚΑΙΣΑΡΙΣΜΟΥ. Ἀλλ' ὡς γνωστόν, «οἱ Ἱεροί Κανόνες ἐκδικοῦνται»! Ὁ Μέγας ΠΡΟΔΟΤΗΣ ΚΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ Μακάριος Γ' (Μοῦσκος), μαζί μέ τούς ἄλλους ΠΡΟΔΟΤΑΣ, βεβαίως (Κ. Καραμανλῆν, Δ. Ἰωαννίδην, Γ. Σπαντιδάκην κ.ἄ.), εἶναι οἱ ὑπαίτιοι τῆς καταστροφῆς τῆς Κύπρου. Οἱ λεπτομέρειες τῆς ΒΡΩΜΕΡΑΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ των, ἀλλά καί πολλά ἄλλα ΒΡΩΜΕΡΑ, ΤΕΚΜΗΡΙΩΝΟΝΤΑΙ μέ ἔγγραφα. Βλ. τά βιβλία τῶν Ν. Ἀργυροπούλου («Οἰ Ἔνοχοι»), τοῦ Λ. Λεωνίδου («Ἡ Ἀπομυθοποίησις τοῦ Μακαρίου»), τά πολλά βίντεο τῶν Λ. Λεωνίδου, Ν. Ἀργυροπούλου, Κ. Δημητριάδου κ.ἄ.
ΑπάντησηΔιαγραφή