Ἀλήθεια καὶ ἐλευθερία -- Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Είναι πολύ εὔκολο νά χάσεις τήν ἐλευθερία ἀπό δική σου ὑπαιτιότητα. Νά γίνεις δοῦλος, χωρίς νά τό καταλάβεις. Νά ἀκολουθήσεις τό δρόµο πού ἀκολουθοῦν οἱ πολλοί, ἐνῶ πρέπει νά εἶσαι ἐλεύθερος, µακριά ἀπό τή νοοτροπία τοῦ ὀπαδοῦ καί τοῦ ἀπερίσκεπτου χειροκροτητῆ. Ἡ βασική αἰτία σέ αὐτή τήν αἰχµαλωσία εἶναι ἡ ἔλλειψη τῆς ἀλήθειας.Ὅταν δέν γνωρίζεις πρόσωπα καί πράγµατα, ὅταν εἶσαι ἄνθρωπος τοῦ λαοῦ -πού κάθε τόσο ταλαιπωρεῖται ἀπό τούς δηµαγωγούς καί ἀναξίους πολιτικούς- ἡ ἐλευθερία στή σκέψη, τήν ἐπιλογή καί τή δράση στή ζωή χάνεται καί γίνεσαι τυφλό ὄργανο ἀλλά καί θῦµα πού σέ ἐκµεταλλεύονται οἱ ἄλλοι.

Το καθῆκον ἐκείνων πού διδάσκουν τούς ἀνθρώπους εἶναι νά τούς ἐνηµερώνουν καί νά τούς παρακινοῦν νά ἀντιστέκονται στά ὅσα διαπράττουν κακοί καί ἰδιοτελεῖς ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι ὅµως δέν εἶναι γνωστοί ἀπό τήν ἀρχή. Δυστυχῶς ὑπάρχει ἡ ὑποκρισία, ἡ ὁποία παρασέρνει τούς ἀνυποψίαστους καί τούς ὁδηγεῖ σέ πράξεις, πού ἔχουν ὡς τραγικό ἀποτέλεσµα τήν καταστροφή. Στό ἔργο τῆς πληροφόρησης καί ἀφύπνισης τῶν ἀνθρώπων συµβάλλουν καί οἱ ἄξιοι κληρικοί, οἱ ὁποῖοι ἀνησυχοῦν γιά τό ποίµνιό τους, γιά τούς πιστούς πού τούς βασανίζουν ἄνθρωποι κακοί καί τούς κάνουν τή ζωή ἀνυπόφορη. Ἀµέσως ὅµως σκέφτοµαι ὅτι οἱ ἄξιοι κληρικοί εἶναι δυσεύρετοι. Ἔτσι οἱ ἐλπίδες µου λιγοστεύουν καί ἡ ἀνησυχία µου γίνεται πόνος, γιατί οἱ ἄνθρωποι θά συνεχίσουν νά ζοῦν ἐξαρτηµένοι ἀπό τούς ἐπιτήδειους καί δόλιους, οἱ ὁποῖοι ἔχουν τόση σκληρότητα, πού δέν διστάζουν νά ὁδηγήσουν στήν ἐξαθλίωση τούς συνανθρώπους τους, ἀρκεῖ νά πετύχουν τούς σκοπούς τους. Εἶναι ἀνάγκη νά ἀφήσουµε τά πολλά καί µεγάλα λόγια καί νά δίνουµε στούς ἀνθρώπους τοῦ λαοῦ τό φωτεινό παράδειγµα, τό ὁποῖο θά τούς ἀφυπνίζει καί θά τούς κάνει ἀνυπότακτους στούς πονηρούς καί σκληρούς. Νοµίζω ὅτι αὐτό εἶναι τό πιό ἀποτελεσµατικό µέτρο, τό ὁποῖο δέν ἔχουν συνειδητοποιήσει οἱ περισσότεροι κληρικοί καί λαϊκοί. Δυστυχῶς, περιορίζονται στό δικό τους µικρό κύκλο, δηµιουργώντας καλές ἐνυπώσεις µεταξύ τους, ὡς ἄνθρωποι πού βρίσκονται ἀσφαλῶς στήν κιβωτό τῆς Ἐκκλησίας, ἐνῶ γιά τούς ναυαγούς πού εἶναι δίπλα τους καί κινδυνεύουν ἔχουν µειωµένο ἐνδιαφέρον καί ἀποδίδουν το ναυάγιο στούς ἴδιους, ἀφοῦ δέν ἀκολουθοῦσαν τό δρόµο τοῦ Θεοῦ, κι ἐκεῖ σταµατάει κάθε σκέψη γι᾿ αὐτούς! Ὅµως ἡ χριστιανική ἀγάπη δέν ἔχει ὅρια καί δέν κάνει διακρίσεις. Ὁ ἀληθινός χριστιανός ἀνησυχεῖ γιά ὅλους τούς ἀδελφούς καί βρίσκει πολλούς τρόπους βοήθειας καί συµπαράστασης. Βλέπει πρός ὅλες τίς κατευθύνσεις καί γνωρίζει ὅτι ἡ ἔµπρακτη ἀγάπη συνοδεύεται ἀπό θυσίες, µικρές ἤ µεγάλες, ἀνάλογα µέ τίς καταστάσεις καί τίς περιστάσεις.