Το θέμα της κοινωνίας με τους αιρετικούς, ως και της εν συνεχεία κοινωνίας με τους κοινωνούντες, οι οποίοι με την πράξη τους αυτή αποβαίνουν ακοινώνητοι, είναι το μείζον και επείγον θέμα στην σημερινή εκκλησιαστική ζωή. Το εκκλησιαστικό σώμα νοσεί επικίνδυνα· υπεύθυνοι για την νόσο είμαστε όλοι, όχι μόνον οι κοινωνούντες με τους ετεροδόξους, αλλά και όσοι κοινωνούμε με τους κοινωνούντες· η εκτροπή και η παράβαση μοιάζει με τα συγκοινωνούντα δοχεία, με την μόλυνση του περιβάλλοντος, η οποία δεν περιορίζεται στον προκαλούντα την μόλυνση. Μνημονεύοντας τους πατριάρχες, αρχιεπισκόπους και επισκόπους στις ιερές ακολουθίες, συμμετέχουμε στην οικουμενιστική αποστασία.
Ἔτσι ἀκριβῶς εἶναι! Πότε τά εἶπε αὐτά ὁ π. Θεόδωρος; Πρό μερικῶν ἑβδομάδων, πάντως, σέ βίντεό του διεφήμιζε τά «Δύο Ἄκρα» τοῦ π. Ἐπιφανίου, πού γράφει τά ἀκριβῶς ἀντίθετα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα σχόλια που με ορθόδοξα επιχειρήματα ενίοτε διαφωνούν "μαζί σας" γιατί διαγράφονται; Τόσο πολύ φοβάστε την Αλήθεια του Χριστού και των αγίων μας αδιαφορώντας για την σωτηρία της αθάνατης ψυχής μας;
ΑπάντησηΔιαγραφή