Πολλή καλά και συγκεντρωμένα όλα αυτά.
Θέλω να προσθέσω στην μελέτη σου και τον αντίποδα που προστρέχει στα όσα αναφέρεις.
Εκτός την επιχειρηματολογία του πως κινήθηκε η κάθε μία πλευρά, εκ των υστέρων υπάρχει και η "εκ του Καρπού της" αξιολόγηση της κάθε Πράξης.
Η μία μερίδα περπάτησε σε φαρδύ οδό, έλαβε κοσμική δόξα, κρατικούς παχυλούς μισθούς, παρουσία σε κάθε εκδήλωση και παρουσία στις παρελάσεις. Το αδιάφορο κράτος πάντα την είχε στα δεξιά του και αυτή ως Σεργιανιστές, πάντα αποδέχτηκε τα όσα νομοθετούσε.
Η άλλη μερίδα σήκωσε τον σταυρό της. Διωγμοί, εξορία και εγκλεισμό σε μοναστήρια, κοινωνική απαξίωση, ξεντύθηκαν και ξυρίστηκαν ιερείς, απαγόρευσης τέλεσης μυστηρίων, προβλήματα στην αναγνώριση γάμων και βαπτίσεων, εκ των έσω και των έξω διαιρέσεις και διασπάσεις, μαρτυρικό θάνατο.
Συνοπτικά, το αποτέλεσμα της μίας είναι η "γυμνή τη κεφαλή" αναγνώριση του πάπα ως γνήσιο αδελφό και της άλλης, να εξακολουθεί να μένει μακριά από τον οικουμενισμό.
Αν και παλιότερα ή και σήμερα υπάρχει κάποια κίνηση των λεγόμενων αποτειχισμένων, ωστόσο από πουθενά δεν φαίνεται να σηκώνουν τον ίδιο σταυρό. Αυτοί μπορούν να πηγαινοέρχονται στις κρατικές εκκλησίες, χωρίς άλλους διωγμούς παρά μόνο λεκτικούς. Αυτοί θα λέγαμε ότι είναι σε ένα άλλο μικρό οικουμενισμό. Δέχονται το πατριαρχείο και την αρχιεπισκοπή Αθηνών, ως αδελφή εκκλησία και όταν είναι μεταξύ τους μιλούνε για τον αντιοικουμενισμό.
Εκτός λοιπόν από τις ιστορικές αποδείξεις πρέπει να δούμε και το πνεύμα το Άγιο, που οδήγησε τους δικούς Του. Εκτός την ανθρώπινη αντίδραση και τα επιχειρήματα τους να δούμε και την Θεία παρέμβαση. Ο Χριστός που είναι η Κεφαλή της Εκκλησίας οδήγησε τους αγαπητούς Του και όσους τους ακολούθησαν από έρημο και από Θάλασσα, μακριά από το κράτος και την ασφάλεια της αναγνώρισης και των αγαθών. Αν ήταν ανθρώπινη κίνηση όσων κράτησαν το ημερολόγιο, με όλα αυτά που υπέστησαν θα διαλύονταν. Το ότι παρέμηναν σημαίνει ότι κάτι υψηλότερο τους κρατάει.