ΕΙΣ ΤΟ ΑΡΘΡΟΝ ΤΟΥ
ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΟ ΥΠΟ ΤΟΥ ΤΙΤΛΟΥ
ΤӉ 6ӊ
Οκτωβρίου 2023
“Κληρικοὶ ἐγκαλούμενοι ἀπολογοῦνται
πρὸς ἀποφυγὴν σκανδαλισμοῦ”
ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ
Γ.Ο.Χ.
ΒΑΔΗΣ
ΚΑΙ ΒΥΡΤΕΜΒΕΡΓΗΣ
ΠΑΪΣΙΟΥ
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Στο Α΄ μέρος της απαντήσεως εξέθεσα αδρομερώς
γιατί πλέον δεν είναι αρκετό και αποτελεσματικό το να ξεχωρίζει κανείς την
θέσιν του από την αίρεσιν μόνο με ομιλίες, κηρύγματα, άρθρα έστω και
υπομνήματα. Αυτά κάποτε σαφώς ήταν απαραίτητα και χρήσιμα, περισσότερο όμως σε
μία προγενέστερην φάσιν, πριν από την θεσμική εκτροπή της διοικήσεως της
Εκκλησίας στην Παναίρεση, όπου χωρούσε κάπως η οικονομία και πάλι όμως τότε
με πολύ μακροθυμία, διότι δεν είχε ακόμη εκφωνηθεί απ’ Εκκλησίας
Συνοδικώς απόφασις αναγνωρίσεως των αιρετικών ομάδων και ομολογιών ως
Εκκλησιών. Έπειτα όμως από την Σύνοδον του Κολυμπαρίου, όλα όσα είχαν προηγηθεί
στα πλαίσια της Οικουμενικής Κίνησης:
§ Εορτολογική
Μεταρρύθμιση
§ Συμμετοχή
στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών (Π.Σ.Ε.)
§ Άρσις
της Ακοινωνησίας με τους Λατίνους
§ Συμφωνία
του Μπάλαμαντ 1993
§ Αποφάσεις
Θ’ Γενικής Συνέλευσης του Π.Σ.Ε. στο Porto Alegre 2006
§
Αποφάσεις
Ι’ Γενική Συνέλευσης του Π.Σ.Ε. στο Πουσάν 2013
πλέον
παίρνουν σάρκα και οστά στην δυστοπική σύγχρονη πραγματικότητα. Και όσοι
παρακολουθούμε το συγγενές σε εμάς πνευματικώς περιβάλλον των προσώπων που
είχαν Γέροντα τον π. Αυγουστίνο με το σύνολο των πιστών που τον εμπιστεύνταν
μας διακατέχει ένα αίσθημα απορίας που κατά κυριολεξία μας άφησε ενεούς με την
αδράνεια τους μπροστά εις την Παναίρεσιν. Στην Ελλάδα τουλάχιστον όσοι
έχουμε αποτειχιστεί και γνωρίζουμε την στάση των συνεργατών του π. Αυγουστίνου
διερωτώμεθα τί έπαθαν; Μας παραξενεύει ότι ο ζήλος που εμφάνιζαν επί π.
Αυγουστίνου όχι απλώς εξέπεσε αλλά χαθήκαν κυριολεκτικά από το προσκήνιο. Και
αυτό τους γράφουμε τώρα δημοσίως: Δεν σας κρύβουμε ότι βλέπουμε να συμπλέετε με
την συστημική «Εκκλησία» σαν έχει η Θάλασσα μπουνάτσα!!! Μας δίνεται την
αίσθηση ότι ζείτε εκτός πραγματικότητας σε έναν ονειρεμένο κόσμο μιας
πλασματικής κοινωνίας που έχει αποφασίσει να παραδοθεί. Με πολύ πόνο τα γράφω
αυτά και καθόλου σκωπτικά. Μάλιστα, είναι καιρός μιας και γράψατε απάντησιν για
να μην σκανδαλισθεί μέρος του ποιμνίου σας, οι ίδιοι να σας ενημερώσουμε ότι
όλο αυτό το διάστημα τελούμε σε μεγάλη θλίψη, διότι διαπιστώνουμε πως αλλιώς τα
λέγατε και άλλα βλέπουμε τώρα. Επειδή και εμείς τα συζητούμε, όπως και εσείς
μεταξύ σας, έχουμε διαμορφώσει την άποψιν ότι:
1.
Έχετε
μια χαλαρή θεώρηση των εκκλησιαστικών πραγμάτων, δηλαδή όλα αυτά που
συμβαίνουν, ναι μεν δεν σας αρέσουν αλλά τα αντιμετωπίζετε με ένα πνεύμα ότι
δεν είναι και κάτι πολύ σοβαρό, και συμβαίνει ότι γινόταν και πριν από την
Σύνοδο στο Κολυμπάρι. Εξισώνεται δηλαδή τα πριν και μετά την Σύνοδο του
Κολυμπαρίου.
2.
Ότι
δεν καταλάβατε σε βάθος την Ιεράν Παράδοσιν της Εκκλησίας αλλά έχετε μία
οργανωσιακήν θεώρησιν των αγώνων της Εκκλησίας, όπου όλα καταλήγουν σε μία διαμαρτυρία
και αυτό είναι το ζενίθ του αντιστάσεως!!!
3.
Η
καταραμένη «Επιφάνειος λογική» που κατέστρεψε το παραδοσιακό αυθεντικό
αγιοπατερικό φρόνημα του αγώνα προς αποτείχισιν, ακόμη και στο Άγιον Όρος.
Δυστυχώς, αυτό το
πνεύμα που στην εποχή του εκτιμήθηκε ως νεάζον, καλό, φρόνιμο, διακριτικό
κέρδισε πολλούς υποστηρικτές, μεταξύ των οποίων και τον Γέροντά μας, και το
λέμε αυτό με επίγνωσιν πολλοί σήμερα, έπειτα από μία ιστορική αποτίμηση της
εξέλιξης του Οικουμενισμού που δεν αναχαιτίσθηκε όσο ήταν ακόμη νωρίς.
Η κατάστασις μετά την Κολυμπάριο Σύνοδο
όχι μόνο δεν είναι η αυτή, όπως διαπιστώνεται από τον οικουμενιστικό οίστρο με τον
οποίο παρουσιάζονται οι εκκλησιαστικοί ταγοί, καθώς διαπιστώνουμε στις
διαθρησκειακές συναντήσεις, στις συμπροσευχές, στις βραδιές πούρου, στις
θρονικές εορτές με τους κοινούς εορτασμούς και με συμμετοχή πνευματικών τέκνων
που χειροτόνησε ο π. Αυγουστίνος και τόσα ανεκδιήγητα κατορθώματα των
Οικουμενιστών αλλά είναι πολύ χειρότερη. Μήπως, όμως δεν προχώρησαν πλέον
περαιτέρω σε από κοινού συμφωνία και συμβιβασμό που αφορά στην
αναγνώρισιν Πρωτείου στον Ρώμης, μόλις φέτος τον Ιούνιο του 2023, στο παλαίφατο
Πατριαρχείο της Αλεξανδρείας της Αιγύπτου; Λοιπόν, αν θέλετε αδελφικώς να
σας εξηγήσουμε, ποιος είναι ο λόγος που μας σκανδαλίζει η στάσις σας, είναι
διότι δεν καταλαβαίνετε θεολογικώς τα πράγματα και δεν κινείστε παραδοσιακώς
αλλά οργανωσιακώς. Θέλετε να γίνει Σύνοδος για να ξεχωρίσετε την θέσιν σας για
αιρέσεις που είναι ήδη κατεγνωσμένες και που τις συγκεφαλαιώνει
η Οικουμενική Κίνησις; Δεν γνωρίζετε ότι ο Οικουμενισμός δεν είναι μία
καινούργια αίρεσις αλλά στην πραγματικότητα η Οικουμενική Κίνησις που
οναμάσθηκε Παναίρεσις, επειδή αποτελεί ανακεφαλαίωσιν παλαιών αιρέσεων που
καταδικάστηκαν συνοδικώς από Οικουμενικές, Πανορθόδοξες ή και Ενδυμούσες
Συνόδους και όλες αυτές τις συγκεφαλαιώνει ως οικουμενιστικόν σύστημα με
νέες αποφάσεις δια των οποίων δένουν τις Εκκλησίες χειροπόδαρα; Δεν υπάρχουν τα
δογματικά και συμβολικά μνημεία που επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές; Στο
Κολυμπάρι για παράδειγμα οι αποφάσεις που ελήφθησαν δεν ήταν δεσμευτικές, ακόμη
και για τις Εκκλησίες που δεν συμμετείχαν; Τα πορίσματα των μεικτών θεολογικών
επιτροπών στις διαχριστιανικές συναντήσεις με τους Παπιστές και τους
Μονοφυσίτες αλλά και στα πλαίσια του Π.Σ.Ε., δεν καταλαβαίνετε ότι δεν σας αφήνουν
πλέον κανένα περιθώριο αντίδρασης; Συνεπώς, το να αναμένετε την σύγκληση
μιας Συνόδου για να καταδικάσει τον Οικουμενισμό –κάτι το οποίο και εμείς
επιζητούμε- είναι σημαντικό όχι όμως αιτία και λόγος για να μην γίνεται
αποτείχισις με βλακώδεις αιτιάσεις. Άλλωστε δεν είναι εύκολο να γίνει σύνοδος,
διότι δεν θα καταδικάσουν οι Οικουμενιστές τον εαυτό τους!!!