ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ
Ὁ ἄνθρωπος
σύμφωνα μέ τήν ἴδια τή φύση του, καλεῖται νά ζήσει ταυτοχρόνως σέ δύο κόσμους:
Στόν ἐπίγειο, γιατί τό σῶμα του εἶναι γήινο καί στόν ἐπουράνιο, γιατί ἡ ψυχή εἶναι
ἐκ τοῦ οὐρανοῦ.
Αὐτό ἰσχύει οὐσιαστικά,
ἀπό τότε πού ὁ Θεάνθρωπος Χριστός ἔγινε Ἐκκλησία· ἐφ’ὅσον ἡ Ἐκκλησία
συμπεριλαμβάνει ἀμφότερους κόσμους, καί στή γῆ, καί στόν οὐρανό.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος
εὐαγγελίζεται: «...ἡμῶν γάρ τό πολίτευμα ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει, ἐξ οὗ καί σωτῆρα ἀπεκδεχόμεθα
Κύριον, Ἰησοῦν Χριστόν»[1]. Ἔτσι οἱ
ὀρθόδοξοι χριστιανοί, ζῶντας διά καί, ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ, μεταποιοῦν τήν γῆ σέ οὐρανό
καί μολονότι βρίσκονται στή γῆ σκέπτονται καί ζοῦν μέ τρόπο οὐράνιο. Αὐτό
σημαίνει ἐν ἀπολύτῳ ἐλευθερία. Ἡ κοινωνία Θεοῦ καί ἀνθρώπου κατορθώνεται διά τῆς
ἀκτίστου Χάριτος καί τῆς ἐλευθέρας βούλησης τοῦ θέλοντος.
«Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρν