Ουδέποτε άλλοτε η Εκκλησία μας είχε τόσην ανάγκην επιστροφής και αναβαπτίσεως εις τας ζωογόνους πηγάς της αμωμήτου Ορθοδοξίας όσην σήμερον, ότε πολυώνυμα στοιχεία συνεκεράσθησαν με την διδασκαλίαν της τόσον, ώστε να μη γνωρίζη τις τι είναι γνήσιον και τι νόθον, τι Ορθόδοξον και τι Προτεσταντικόν, ποία η Ανατολική και ποία η Δυτική θεολογία, ποία ημετέρα πνευματικότης και ποία ξένη.
Δημήτριος Χατζηνικολάου
Ὅσον καί νά προσπαθῆτε νά συσκοτίσετε τήν Ἀλήθειαν, ὄχι μόνον δέν θά τό κατορθώσετε, ἀλλά καί αὐτο-εξευτελίζεσθε. Ὅπως γράφουν οἱ ἴδιοι οἱ Οἰκουμενισταί στά ἐπίσημα κείμενά των (βλ. π.χ. τήν Πατριαρχικήν Ἐγκύκλιον τοῦ 1920), εἰσήγαγαν τό νέον ἑορτολόγιον γιά νά συνεορτάζουν μέ τήν αἱρετικήν Δύσιν, καταργοῦντες ἔτσι ἐν τοῖς πράγμασι τόν 37ον Κανόνα τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Συνόδου (ἐπικυρωθέντος ἀπό τόν 2ον Κανόνα τῆς ΣΤ Οἰκουμενικῆς), γεγονός πού ἀποτελεῖ βλασφημίαν κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Γράφουν ἐπίσης εὐθαρσῶς ὅτι ἀπέβλεπον εἰς τήν «Ἕνωσιν τῶν Ἐκκλησιῶν», ἤτοι τήν κατάργησιν τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅπερ ἀποτελεῖ δευτέραν βλασφημίαν κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος! Ἦτο δέ γνωστόν ὅτι ἡ εἰσαγωγή τοῦ ν.ἡ. θά προκαλοῦσε σχίσμα καί ἑορτολογικήν ἀταξίαν, ἐπειδή τό «καλεντάριον τῶν Λατίνων» εἶχε καταδικασθῆ ἀπό τρεῖς Πανορθοδόξους Συνόδους (1583, 1587 καί 1593). Τρίτη βλασφημία κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος! Οἱ τοῦ π.ἡ. δέν ἄλλαξαν τίποτε, δέν ἐπεκαλέσθησαν ἀνακρίβειες εἰς τήν μέτρησιν τοῦ χρόνου, ὅπως ἔκαναν καί κάνουν ἀκόμη οἱ Οἰκουμενισταί (ὑποκριτικῶς, βεβαίως, καθότι εἶχον ἀλλότριον σκοπόν), ἄρα ἀπό ποῦ προκύπτει ὅτι εἶναι «χρονολάτραι»; Δέν ἔχω χρόνον γιά ἀτέρμονες «συζητήσεις» μέ κακοπροαιρέτους, μέ λασπολόγους-συκοφάντας διαστρεβλωτάς τῆς Ἀληθείας κ.λπ. Τό ἔχω κάνει ἄπειρες φορές καί στό τέλος δέν βγαίνει κανένα κέρδος, ἀλλά τό κόστος (χάσιμο χρόνου) εἶναι τεράστιον.