Περί συγκαθημένου --- Xarilaos Stoyraitis
Ὁ Μ. Βασίλειος διερμηνεύων τά σχετικά εὐαγγελικά λόγια, ἀναφέρει τά ἑξῆς: «...καί ὁ
Στέφανος εἶδε τόν Ἰησοῦν νά ἴσταται εἰς τά δεξιά τοῦ Πατρός, καί ὁ Παῦλος
κινούμενος ὑπό
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος βεβαιώνει περί Χριστοῦ ὅτι εὑρίσκεται εἰς τά δεξιά τοῦ Θεοῦ
καί ὁ
Πατήρ λέγει, κάθισε ἐκ δεξιῶν μου... Ἡ ἐκ δεξιῶν δέ θέσις δηλώνει τήν ὁμοτιμίαν
τῆς ἀξίας»
(ΕΠΕ 10, σελ. 315).
Καί πάλιν, «ἐφ΄ ὅσον βεβαίως δέν κατανοεῖ κανείς τήν ἐκ δεξιῶν καθέδραν καί τόν
κόλπον ὑπό σαρκικήν καί ταπεινήν ἔννοιαν, εἰς τρόπον ὥστε καί νά προσδιορίζη
τόν Θεόν
τοπικῶς καί νά προσδίδη σχῆμα καί μορφήν σωματικήν θέσιν, τά ὁποῖα εὑρίσκονται
πολύ
μακράν τῆς ἐννοίας τοῦ ἁπλοῦ καί ἀπείρου καί ἀσωμάτου ὄντως» (ΕΠΕ 10, σελ.
313).
Καί πάλιν, «διότι τό δεξιόν ...δηλώνει σχέσιν ἰσότητος, καί δέν πρέπει νά ἐκληφθῆ
σωματικῶς τό δεξιόν, διότι ἔτσι ἔπρεπε νά ὑπάρχη εἰς τόν Θεόν καί ἕνα ἀριστερόν,
ἀλλά
ἁπλῶς ὁ λόγος παριστᾶ μέ τά τίμια ὀνόματα τῆς προσεδρείας τήν μεγάλην πρός τόν
Υἱόν
τιμήν» (ΕΠΕ 10, σελ. 311).
Αὕτη εἶναι ἡ Ὀρθόδοξος Πατερική ἑρμηνεία τῶν φράσεων περί τῆς ἐκ δεξιῶν τοῦ
Πατρός καθέδρας τοῦ Κυρίου μας, ἡ ὁποία δέν ἔχει καμμίαν ἀπολύτως σχέσιν
μέ
σωματικήν ἀπεικόνισιν τοῦ Θεοῦ Πατρός καί εἰκόνος Ἁγίας Τριάδος.
Ο Θεσμός των Διακονισσών
πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου.(χημικού-βιοχημικού).
Εισαγωγικά
Κατά τις
δεκαετίες του ’70 και του ΄80 στην οικουμενιστική κίνηση δέσποζε το
ζήτημα της χειροτονίας των γυναικών και η αναβάθμιση των ποικίλων ρόλων
τους, για τα οποία και οι ορθόδοξοι καλούνταν να δώσουν τις απαντήσεις τους.
Μετά την
«Σύνοδο» της Κρήτης, στις συνοδικές αποφάσεις της οποίας, ως γνωστόν, το έργο και
η «θεολογική» παραγωγή του Π.Σ.Ε. καταφάσκεται και επαινείται, (αντί
απορρίψεως), αναζωπυρώθηκε και πάλι το εν λόγω θέμα από γνωστούς κύκλους, στην
προσπάθειά τους να φέρουν σε ακόμη μεγαλύτερη προσέγγιση την Ορθοδοξία με τον
Προτεσταντισμό. Από τις 31 Ιανουαρίου έως 2
Φεβρουαρίου 2020 πραγματοποιήθηκε, στη Θεσσαλονίκη, ένα
Διεθνές Συμπόσιο με τίτλο: «Διακόνισσες: Παρελθόν – Παρόν – Μέλλον».
Συγκλήθηκε και πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία, (όχι τυχαία) από το «Κέντρο
Οικουμενικών, Ιεραποστολικών και Περιβαλλοντικών Μελετών “Μητροπολίτης
Παντελεήμων Παπαγεωργίου”» (CEMES) και σε συνεργασία με το,
(επίσης όχι τυχαία), «Διορθόδοξο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα “Ορθόδοξη
Οικουμενική Θεολογία”, και άλλων συνδιοργανωτών. Σύμφωνα με σχετική
ανοικτή επιστολή της διοργανωτικής επιτροπής προς τις Τοπικές Ορθόδοξες
Εκκλησίες: «Το συμπόσιο εξέτασε από επιστημονική και εκκλησιαστική
προοπτική τον θεσμό των διακονισσών της Εκκλησίας, τόσο κατά τους πρώτους όσο
και κατά τους επόμενους αιώνες, καθώς και τις σύγχρονες αντιδράσεις και
επιφυλάξεις των Ορθοδόξων Εκκλησιών και άλλων χριστιανικών παραδόσεων».
Μάλιστα ως προοίμιο στην επιστολή τέθηκε το εξής χαρακτηριστικό συμπέρασμα του
συμποσίου: «Δεν υπάρχει βιβλικός ή θεολογικός, κανονικός, ή
λειτουργικός, πατερικός, ή ποιμαντικός λόγος που να δικαιολογεί την
καθυστέρηση, ή την παρεμπόδιση της πλήρους αποκατάστασης του παραδοσιακού
θεσμού των διακονισσών από την σύγχρονη Εκκλησία». Σε άλλη παράγραφο
της επιστολής τονίζεται ότι: «Το συμπόσιο επικεντρώθηκε κατά κύριο
λόγο στη διακονική φύση της χριστιανικής μαρτυρίας και της Ιερωσύνης, η οποία
παραθεωρήθηκε από αιώνες πατριαρχικής νοοτροπίας και θεσμικού κληρικαλισμού. Και
κατέληξε στο συμπέρασμα, ότι «η Εκκλησία είναι ένα μυστήριο
Ευχαριστίας και όχι μια πυραμίδα εξουσίας». Ακολουθούν στην επιστολή οι
λόγοι, οι οποίοι καθιστούν την αναβίωση του θεσμού των διακονισσών ως «επείγουσα
ανάγκη». Το συμπόσιο επικαλείται ακόμη τις αποφάσεις «της
Διορθόδοξης Συνδιάσκεψης της Ρόδου, που καλούσαν την Εκκλησία να αντιμετωπίσει
τις πρωτοφανείς προκλήσεις των καιρών».
Στο παρακάτω άρθρο γίνεται μια εκλαϊκευμένη προσπάθεια προσέγγισης του θεσμού των διακονισσών. Συν Θεώ θα επανέλθουμε εξετάζοντας το θεμα-ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΑΙ ΙΕΡΩΣΥΝΗ.