Μία ποίμνη, ένας ποιμήν… Μία νύμφη, ένας νυμφίος…
“…ίνα μη εν τη αυτή πόλει δύο ώσιν επίσκοποι - μητροπολίτες”
(Καν. 8ος Α’ Οικ. Συν. 12ος Δ’ Οικ. Συν.)
Ο τίτλος “βοηθός επίσκοπος” ουδαμού της Ορθοδόξου Θεολογίας, της Πατερικής Γραμματείας, της Εκκλησιολογίας και της Ιεράς Παράδοσης αναφέρεται. Είναι ξένος από την Ορθόδοξη Εκκλησιολογία και συνεπώς εντελώς απόβλητος από την Εκκλησία του Θεανθρώπου σωτήρα μας Ιησού Χριστού. Και είναι ανύπαρκτος και κενός Ορθόδοξου Εκκλησιολογικού περιεχομένου, ο φερόμενος ως βοηθός επίσκοπος, γιατί κατά τους Οικουμενικούς Θείους Κανόνες δεν επιτρέπεται, για κανέναν απολύτως λόγο, να είναι δύο Επίσκοποι στην ίδια Επισκοπή, ίνα μη εν τη αυτή πόλει (= Επισκοπή - Έδρα) δύο ώσιν επίσκοποι” (Καν. 8ος Α’ Οικ. Συν.).
Εν τούτοις, παρά τα λίαν αυστηρώς οριζόμενα υπό των Θείων
και Ιερών Κανόνων αποτολμάται σήμερα η ζήτηση, από αδιάβαστους Επισκόπους, του
δήθεν βοηθού επισκόπου και μάλιστα την τοποθέτησή του σε κομμάτι της Επισκοπής
τους, πράξη που σημαίνει αυθαίρετη διχοτόμηση της Επισκοπής τους. Προσέτι δε
λέγεται, ότι υπάρχουν Επίσκοποι, που και πάλιν όλως αυθαίρετα, έχουν αφαιρέσει
αυτό το κομμάτι της επισκοπής τους από την φήμη τους και έχουν επιτρέψει να
αναφέρεται τούτο στην ανύπαρκτη φήμη του βοηθού επισκόπου (Συνοδική Εγκύκλ.
2003). Δηλαδή ουσιαστικά, με την περίπτωση του βοηθού επισκόπου, ούτε λίγο ούτε
πολύ, τίθεται καθαρά θέμα διχοτομήσεως Επισκόπων παρά τις ρητές διατάξεις των
Ιερών Κανόνων, οι οποίοι τιμωρούν με την εσχάτη των ποινών, ακόμη και τον
Επίσκοπο εκείνον που απλώς θα το ζητήσει τούτο. “Ήλθεν εις ημάς, ως τινες παρά
τους εκκλησιαστικούς θεσμούς… την μίαν επαρχίαν εις δύο κατένεμον, ως εκ τούτου
δυο Μητροπολίτας είναι εν τη αυτή επαρχία. Ώρισε τοίνυν η αγία σύνοδος, του
λοιπού μηδέν τοιούτον τολμάσθαι παρά επισκόπου, επεί, τον τοιούτο επιχειρούντα,
εκπίπτειν του ιδίου βαθμού…” (Καν. 12ος, Δ’ Οικ. Συν. πρβλ. Καν. 8ος Α’ Οικ.
Συν.). Με τα όσα, ακροθιγώς πως, αναφέρθηκαν, θα πρέπει να σταματήσει αυτό το
κακόγουστο βιολί, γιατί υπάρχουν και περαιτέρω άκρως σοβαρότατες Κανονικές
ποινές… “ου γαρ έστιν ακαταστασίας ο Θεός… πάντα ευσχημόνως και κατά τάξιν
γινέσθω” (1 Κορ. 14, 33-40)
Αυτά τα ολίγα, προς το παρόν. Όμως, το όλον θέμα απαιτεί
Ορθόδοξο Θεολογικό Διάλογο. Λοιπόν, “τις αγορεύειν βούλεται;”.
Πρεσβύτερος
ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΚΟΛΛΑΣ
Ορθόδοξος Θεολόγος – Εκκλ/κος
Συνήγορος
Επ/μος πρ/δρος Συνδέσμου
Κληρικών Ελλάδος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου