«Ἔγγαμος ἱερεύς, μοῦ εἶπε: “Προτιμῶ νὰ καλλιεργῶ τὰ χωράφια μου, ὡς ἁπλὸς ἀγρότης, καὶ νὰ κρατήσω τὴν πίστη μου, παρὰ νὰ συνεργήσω στὴν κατεδάφισή της καὶ νὰ πάω στὴν κόλαση μαζὶ μὲ τὸν πατριάρχη καὶ τοὺς ἐπισκόπους”... Αὐτὰ ποὺ εἶπε ὁ ὀλιγογράμματος ἱερεὺς ...ἐκφράζουν τὴν διαχρονικὴ συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὴν στάση ὅλων τῶν πιστῶν καὶ τῶν λαϊκῶν ἀπέναντι τῶν ἐπισκόπων καὶ τῶν πρεσβυτέρων σὲ περίπτωση ποὺ δὲν ὀρθοτομοῦν τὸν λόγο τῆς ἀληθείας, ἀλλὰ ἐνισχύουν τὴν αἵρεση καὶ τὴν πλάνη».
Ἡ ὀρθόδοξος ἐκκλησιολογία τοῦ ἁγίου Κυπριανοῦ καί αἱ καινοτομίαι τοῦ Πόρτο Ἀλέγκρε καί τοῦ Πουσάν
Ὁ ἅγιος Κυπριανός, τονίζει ἤδη τόν 3ον αἰῶνα, τήν ἑνότητα περί τόν Ἐπίσκοπον, περί τήν εὐχαριστίαν καί ἐν τῇ ὀρθοδοξίᾳ· γράφει ὁ ἅγιος Πατήρ: «Ὁ Θεός ἐστιν εἷς, καί ὁ Χριστός εἷς, καί μία ἡ Ἐκκλησία Aὐτοῦ, καί ἡ πίστις μία, καί ἡ ποίμνη μία ἡνωμένη διά τῆς κόλλας τῆς ὁμοφωνίας εἰς τήν στερεάν ἑνότητα τοῦ Σώματος». Ἀλλ’ ἡ Ὀρθοδοξία διά τόν ἅγιον Κυπριανόν δέν ἀποτελεῖ Πίστιν ἀποφασιζομένην ἑκάστοτε κοινῇ συναινέσει ὑπό τῶν Ἐπισκόπων, ἀλλά τήν ἀπ΄ ἀρχῆς παραδοθεῖσαν ὑπό τῶν Ἀποστόλων τοιαύτην. Χάριν αὐτῆς ὁ ἅγιος Κυπριανός, δέν ἐσεβάσθη τήν δικαιοδοσίαν ἤ τήν ἄποψιν τοῦ Ἐπισκόπου Ρώμης Στεφάνου, ἀλλά συνίστα τήν ἀνυπακοήν πρός αὐτόν, διότι ὁ Στέφανος ἐνήργει κατά παράβασιν τῆς ἀποστολικῆς Πίστεως (Epistola LXXIV, Ad Pompeium contra Epistolam Stephani) ! Ἡ αὐστηρά ἐκκλησιολογική διδασκαλία τοῦ ἁγίου Κυπριανοῦ περί μή σωτηρίας ἐκτός Ἐκκλησίας (“extra Ecclesiam nulla salus”) εἶναι, κατά τόν Καθηγητήν Βλάσιον Φειδᾶν, ἡ κατ΄ ἐξοχήν και κατά παράδοσιν ὀρθόδοξος. Ἀντιθέτως, ἡ αὐγουστίνειος ἐκκλησιολογία, ἡ ὁποία ἀποδέχεται στοιχεῖα ἐκκλησιαστικότητος ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας καί ἀποτελεῖ οὕτω τήν βάσιν τοῦ κειμένου τῆς Ραβέννας καί τῶν τελευταίων κειμένων τοῦ Π.Σ.Ε. (Πόρτο Ἀλέγκρε καί Πουσάν) συνιστᾷ καινοτομίαν, καί ὡς γνωστόν, πᾶσα ἐπίμονος καί ἀμετανόητος δογματική καινοτομία ἀποτελεῖ διά τήν Ὀρθοδοξίαν αἵρεσιν!
Σχεδόν Κανεὶς δὲν ἀσχολεῖται µὲ τὶς 350.000 δολοφονίες ἐτησίως (ἐκτρώσεις) ἤτοι 1.000 φόνων Ἑλλήνων ἡµερησίως
Τὸ διεστραµµένο πολιτικὸ σύστηµα ἔφερε τὸν πολιτικὸ γάµο, τὸ συναινετικὸ διαζύγιο, ἀκολούθως τὸ σύµφωνο συµβίωσης ἑτεροφύλων, βολὲς χαριστικὲς γενοκτονίας γιὰ τὸ αὔριο τοῦ ἔθνους µας, ἀφοῦ οἱ θάνατοι ἤδη ὑπερέβησαν τὶς γεννήσεις. Σχεδόν κανεὶς δὲν ἀσχολεῖται µὲ τὶς 350.000 δολοφονίες ἐτησίως µέσῳ ἐκτρώσεων ἤτοι 1.000 φόνων Ἑλλήνων ἡµερησίως, οὔτε µὲ τὴν εὐρωπαϊκὴ ἔκθεση, σύµφωνα µὲ τὴν ὁποία ὁ ἴδιος σηµερινὸς πληθυσµός, µᾶλλον γερόντων, θὰ ὑπάρχει – ἂν ὑπάρχει – τὸ 2060, ἐνῷ ἡ ἐθνικὴ στατιστική µας ὑπηρεσία προβλέπει τὸ 2030 νὰ ἔχουµε 60% ἀλλοδαποὺς καὶ µόνον 40% Ἕλληνες µαθητὲς στὰ ἑλληνικὰ σχολεῖα.
Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίων σε εκπομπή του τηλεοπτικού σταθμού ΡΩΣΙΑ της 17ης Οκτωβρίου 2009 δήλωσε:
«Ουσιαστικά και σε εμάς (όπως και στους Καθολικούς) υπάρχει η αμοιβαία αναγνώριση των Μυστηρίων. Δεν έχουμε Μυστηριακή κοινωνία, όμως αναγνωρίζουμε τα Μυστήρια... Αν ένας καθολικός κληρικός προσέλθει στην Ορθοδοξία εμείς τον δεχόμαστε ως κληρικό, δεν τον χειροτονούμε εκ νέου. Και αυτό σημαίνει ότι de facto αναγνωρίζουμε τα Μυστήρια της Καθολικής Εκκλησίας».