Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ή ο Ιωάννης Καλέκας ο λατινόφρων;
O άγιος Μάρκος ο Ευγενικός ή ο Μητροφάνης και η υπόλοιπη
ιεραρχία;
Ο άγιος Μάξιμος ο ομολογητής ή όλα τα Πατριαρχεία της
εποχής του;
O άγιος Κύριλλος ή ο Νεστόριος;
Τι μας διδάσκει η Παράδοση; Ποιος ήταν Eκκλησία;
«Παν άρσεν διανοίγον μήτραν, άγιον τω Κυρίω κληθήσεται» Λουκά Β: 23.
Ο γαρ τύπος ούτος δεν αρμόζει εις κανέν άλλο παιδίον αρσενικόν και πρωτότοκον, πάρεξ εις μόνον και μόνον τον Δεσπότην Χριστόν, και Αυτόν κυρίως επροεικόνιζε· τούτον δε γίνεται φανερόν από τα ακόλουθα· διότι κανέν από τα άλλα πρωτότοκα παιδία τω φυσικώ νόμω γεννώμενα δεν διανοίγει την μήτραν της τούτο γεννώσης Μητρός· αύτη γαρ πολύ πρότερον διανοίγεται από την συνουσίαν του ανδρός. (Εορτοδρόμιον σελ. 368).
-------
Θαρρώ σε αυτό συναινεί και το γεγονός ότι Άγιος από την φύση του είναι μόνο ο αναστημένος Θεάνθρωπος Χριστός ως ο Μονογενής Υιός του Θεού και Ομοούσιος του Θεού Πατρός, το δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας και Ομοουσίου Αδιαιρέτου Τριάδος. Με την Χάρη και Δύναμη του Θεού θαυματουργικά η (Νέα Εύα) Υπεραγία Θεοτόκος είναι Αειπάρθενος και η μοναδική γυναίκα που διατήρησε την παρθενία μετά τον τοκετό.
Κατά Χάρη μας αγιάζει ο αναστημένος Θεάνθρωπος Χριστός και η Μία Αγία Εκκλησία του αν ως αληθινά Μέλη του Θεανθρώπινου Σώματός του τον ομολογούμε με ταπεινό ορθόδοξο φρόνημα, διαρκή μετάνοια, και αδιάλειπτη προσευχή άχρι θανάτου για να ενωθούμε με τον Άγιο Θεό Πατέρα μας .
ΥΓ. Προσευχή είναι η επικοινωνία με τον Άγιο Θεό την οποία διατηρούμε με την Χάρη του αδιάλειπτα όταν πράττουμε διαρκώς το θέλημά Του προς δόξα του Θεού Πατρός.
Τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση, Ὁμοτ. Καθηγητοῦ Α.Π.Θ
Μέ ἁπλᾶ λόγια: Στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἀνήκουν ὅσοι ἀκολουθοῦν τήν ἀλήθεια· ὅσοι δέν ἀκολουθοῦν τήν ἀλήθεια, αὐτοί δέν ἀνήκουν στην Ἐκκλησία. Αὐτό ἰσχύει πολύ περισσότερο γιά ὅσους ἐξαπατοῦν τους ἑαυτούς των αὐτοαποκαλούμενοι καί ἀλληλοαποκαλούμενοι ποιμένες καί ἱεροί ἀρχιποιμένες. Γιατί ἔχουμε διδαχθῆ ὅτι ὁ Χριστιανισμός δέν δίνει σημασία στά πρόσωπα, ἀλλά στήν ἀλήθεια καί στήν ἀκρίβεια τῆς πίστεως.
Τη ΚΣΤ΄ (26η) Ιουλίου, μνήμη της Αγίας ενδόξου και πανευφήμου Οσιομάρτυρος του Χριστού ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ.
Παρασκευή η πανεύφημος Οσιομάρτυς του Χριστού εγεννήθη εν ταις ημέραις του βασιλέως Αδριανού· πατήρ αυτής ήτο ευσεβής τις Ορθόδοξος Χριστιανός, πλούσιος κατά πολλά, Αγάθων λεγόμενος, έχων γυναίκα και αυτήν Χριστιανήν, Πολιτείαν καλουμένην· διέμενον δε εις τι προάστιον της μεγαλοπόλεως Ρώμης. Πλην παρ’ όλας τας καλωσύνας και ελεημοσύνας, τας οποίας είχον, δεν είχον τέκνον, ούτε άρσεν, ούτε θήλυ, και δια τούτο ήσαν πάντοτε λυπημένοι, όπως κάλλιστα γνωρίζουν όσοι έχουν τοιαύτην λύπην. Παρεκάλουν όθεν και οι δύο τον Θεόν να τους δώση τέκνον, ουχί μόνον δια την κληρονομίαν του πολλού πλούτου, τον οποίον είχον, αλλά μάλλον δια την διαδοχήν του γένους αυτών. Ο δε Πανάγαθος Θεός, όστις ποιεί το θέλημα των φοβουμένων αυτών και της δεήσεως αυτών εισακούει, ως λέγει και ο Προφήτης Δαβίδ, επήκουσε της δεήσεως αυτών. Όθεν μετ’ ολίγας ημέρας συλλαβούσα η Πολιτεία εγέννησε την Αγίαν ταύτην εν τη έκτη ημέρα της εβδομάδος· δια τούτο και όταν εβάπτισαν αυτήν, εκάλεσαν το όναμά της Παρασκευήν.