Ἡ ἐκλαΐκευση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ προωθεῖται μὲ τὶς πυκνὲς λειτουργικές, ἀκαδημαϊκὲς-θεολογικὲς, ποιμαντικὲς καὶ κοινωνικὲς ἐπαφές μὲ τοὺς ἑτεροδόξους, κυρίως μὲ τὶς συμπροσευχὲς σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα, μὲ τοὺς μεικτοὺς γάμους καὶ τὸν ἤδη προαναγγελμένο σχεδιασμὸ τῶν ὀρθοδόξων οἰκουμενιστῶν νὰ ἐξαλείψουν ἀπὸ τὴν ὀρθόδοξη Λατρεία ὅσα σημεῖα προσβάλλουν αἱρέσεις ἢ ἄλλες θρησκεῖες, ὥστε νὰ ἐξοικειωθεῖ μὲ τὴν ἑτεροδοξία καὶ τὸ ἁπλὸ ὀρθόδοξο ἐκκλησιαστικὸ πλήρωμα (ἀφοῦ δῆθεν «ὅλοι στὸν ἴδιο Χριστὸ / Θεὸ πιστεύουμε...»).
Λόγος τρίτος (εκ της Αποστολικής Σαγήνης).
Πεφοβισμένα και λελυπημένα ευρίσκονται όχι μόνον τα λογικά, αλλά και αυτά τα άλογα ζώα, και σχεδόν και τα αναίσθητα αυτά κτίσματα, όταν είναι περικυκλωμένα από το βαθύτατον της νυκτός σκότος· αλλ’ αφού ανατείλη από την Ανατολήν ο πρωϊνός και λαμπρός Εωσφόρος, ο ακτινοειδής, λέγω, εκείνος αυγερινός, και προμηνύση τοις πάσι τον έκλαμπρον του ηλίου και ολόφωτον ερχομόν, τότε δη τότε το σκότος παρευθύς διαλύεται, ο φόβος εκείνος αφανίζεται και η λύπη εις χαράν μετατρέπεται, και χαίρονται ομού άνθρωποι και ζώα, πάσα κινουμένη πνοή.
Λόγος δεύτερος (εκ της Αποστολικής Σαγήνης).
Ποίαν θεωρίαν να κάμω εις τούτον τον διαυγή και πολύφωτον φωστήρα, τον Μέγαν, λέγω, Ιωάννην τον Πρόδρομον, όστις εκ μήτρας στειρωτικής ανέτειλεν ημίν σήμερον; να τον επαινέσω με λόγον; Και ποίος έχει τόσον υψηλόν λόγον και δυνατόν, όπου να φθάση εις ευφημίαν και έπαινόν του, τις έχει ουράνιον νουν όπου να ευφημίση τον ουράνιον Πρόδρομον; Τις έχει γλώσσαν αγγελικήν, όπου να δυνηθή να επαινέση ακούραστα τον αστραπόμορφον τούτον Άγγελον; Που λόγοι; Που έπαινοι τοσούτοι, όσαι είναι αι χάριτες του Τιμίου Προδρόμου; Που ευρίσκει τις τόσα χαρίτων άνθη, ώστε να πλέξη τόσα στέφανα, όσα είναι τα υπέρ άνθρωπον ισάγγελα κατορθώματά του; τις έχει τόσας φωνάς, ώστε να δώση τόσας ευχαριστίας εις τον Τίμιον Πρόδρομον, όσας ευεργεσίας παρ’ αυτού καθ’ εκάστην ημέραν λανβάνομεν; Αλλ’ αν ευρεθή και τις, ειπέτε μου τι πρώτον, τι ύστερον να επαινέση;
ΕΙΣ ΤΟ ΓΕΝΕΣΙΟΝ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
Υπό Νικηφόρου Θεοτόκη
«Καί πολλοί ἐπί τῇ
γεννήσει αὐτοῦ χαρήσονται».(Λουκ. Α‘ 14).
«Δίκαιος ὁ Κύριος καί δικαιοσύνας ἠγάπησεν». Τοῦτο ἁρμόζει νά εἰποῦμεν εἰς τήν ὑπέρλαμπρον καί ἐνδοξοτάτην ἑορτήν, ὅπου τήν σήμερον ἡμέραν ὅλοι οἱ εὐσεβεῖς πανηγυρίζομεν. Δίκαιος εἶναι ὁ Κύριος, καί τάς δικαιοσύνας ἀγαπᾶ, διά τοῦτο μέ τόσα πολλά μεγαλεῖα, καί μέ τόσας μεγάλας δόξας, ἠθέλησε νά μεγαλύνη τό γενέσιον τοῦ Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ. Ὁ Ἰωάννης ὑπερβαίνει ὅλους τούς Ἁγίους εἰς τήν ἁγιότητα· δέν ἐγεννήθη εἰς τόν κόσμον ἄλλος ἄνθρωπος μεγαλύτερος ἀπό αὐτόν εἰς τήν χάριν, ἐξαιρετικώτερος εἰς τήν ἀρετήν, περισσότερος εἰς τήν τελειότητα. Τοῦτο, ὅπου λέγω, δέν εἶναι ὑπερβολή, οὐδέ φοβοῦμαι τίποτε, μήν τύχη καί λανθασθῶ, ὅταν τόν ἀνεβάζω εἰς ἕνα τοιοῦτον ὑψηλότατον ὕψος ἡ ἄπειρος καί ἀλάνθαστος σοφία τοῦ πανσόψου καί ὑπερτελείου Θεοῦ, ὅπου καλά ἐγνώρισε τήν ἀρετήν του, αὐτή τόν ἀνέβασε τόσον ὑψηλά, δίδοντάς του τά πρωτεῖα ἀπό ὅλους τούς ἀνθρώπους. «Οὐκ ἐγήγερται ἐν γέννητοῖς γυναικῶν μείζων Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ». Τοῦ Ἰωάννου ἡ ζωή ἔχει περισσοτέραν ἁγιότητα ἀπό τήν πολιτείαν τῶν ἄλλων Ἁγίων τό γενέσιον τοῦ Ἰωάννου πρέπει νά ἔχη περισσότερην χάριν καί δόξαν ἀπό τῶν ἄλλων Ἁγίων τά γενέσια.
Τη ΚΔ΄ (24η) Ιουνίου, το γενέσιον του τιμίου ενδόξου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού ΙΩΑΝΝΟΥ.
Ιωάννης ο ένδοξος Προφήτης, Πρόδρομος και Βαπτιστής του Κυρίου, εμαρτυρήθη υπό του Δεσπότου Χριστού, ότι μεταξύ των γεννητών υιών των γυναικών αυτός είναι ο μεγαλύτερος πάντων, και ότι υπερβαίνει τους Προφήτας. Ούτος εσκίρτησεν ακόμη εν τη κοιλία της μητρός του, και εκήρυξεν εις όλους τους εν τη γη την παρουσίαν του Σωτήρος· ούτος προέδραμε και κατήλθεν εις τον Άδην, και ευηγγελίσατο την έλευσιν του Κυρίου. Ούτος υπήρξεν υιός Ζαχαρίου του Αρχιερέως και Ελισάβετ της στείρας, γεννηθείς δια Θείας επαγγελίας και υποσχέσεως· αυτός και την σιωπήν του πατρός του Ζαχαρίου έλυσεν όταν εγεννήθη και όλον τον κόσμον ενέπλησε χαράς. Δια τούτο και οι Άγγελοι σήμερον μετά των ανθρώπων ευφραίνονται, και όλη η Κτίσις χαράς επληρώθη. Τελείται δε η αυτού Σύναξις και εορτή εις τον αγιώτατον αυτού Ναόν, τον ευρισκόμενον εις τόπον κακούμενον Φωρακίου.
Δεν σκέπτομαι μόνο αυτόν τον Ιούδα Πολύκαρπο, αλλά τους αναρίθμητους "Ορθόδοξους" που κοινωνούν με τους οικουμενιστές .....
O νέος Μητροπολίτης Ιταλίας Πολύκαρπος μετά την συνάντηση που είχε στο Βατικανό με τον Πάπα δήλωσε τα κάτωθι σύμφωνα με το vaticanews.
“Η συνάντηση με τον Πάπα Φραγκίσκο πήγε πολύ
καλά. Ήταν μια πολύ εγκάρδια συνάντηση, ενός γιου με τον αγαπημένο του πατέρα,
μιας συνάντησης επισκόπου με τον προκαθήμενο και τον πατριάρχη του. Ο Άγιος
Πατέρας έχει μια μεγάλη καρδιά, μια γνήσια καρδιά, τον ευχαρίστησα για το
ενθαρρυντικό μήνυμα που μου έστειλε για την ενθάρρυνσή μου, ζήτησα την παπική
ευλογία του για την υπηρεσία μου, πάλι, στην Ιταλία και αυτή τη φορά ως
επίσκοπος, και τον διαβεβαίωσα ότι για τις προσευχές ώστε να του δώσει ο Θεός
πολλά χρόνια σωματικής και πνευματικής υγείας, για το καλό της καθολικής
Εκκλησίας και επίσης για το καλό κάθε ανθρώπου καλής θέλησης, για τον οποίο ο
Άγιος Πατέρας έχει μια ιδιαίτερη ευαισθησία.
ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΟΝ ΖΗΤΗΜΑ -- Του αειμνήστου Αθανασίου Σακαρέλλου, Θεολόγου
Ποια από τις δυό μερίδες έχει την «αποστολική διαδοχή»
Η Εκκλησία λέγεται στο Σύμβολο της Πίστεως
«αποστολική», γιατί έχει την «αποστολική διαδοχή». Όταν λέμε «αποστολική διαδοχή»
εννοούμε δυό πράγματα. Πρώτον, ότι έχει την «διαδοχή» στη πίστη των Αποστόλων.
Δηλ. διαδέχεται στη πίστη, ό,τι πίστευαν και οι Απόστολοι! Υπάρχει ταυτότητα
στη πίστη με τους Αποστόλους. Και δεύτερον, υπάρχει αλληλοδιαδοχή στις
επισκοπικές χειροτονίες, μέχρι τους Αποστόλους. Αλληλοδιαδοχή στις επισκοπικές
χειροτονίες είναι εύκολο να υπάρχει και στις αιρετικές κοινότητες. Αυτό, που
δεν συνυπάρχει σε αυτές, είναι η αποστολική πίστη! Όπου δεν υπάρχει η
αποστολική πίστη, σταματάει να υπάρχει και η αποστολική διαδοχή στις
χειροτονίες τους! Γι’ αυτό, η Εκκλησία δέχεται ότι «αποστολική διαδοχή» υπάρχει
όπου ο επίσκοπος είναι «και τρόπων μέτοχος και θρόνων διάδοχος» των αποστόλων,
και όχι μόνον μέσω της χειροτονίας. Ποια, λοιπόν, απ’ τις δυό μερίδες
διαφυλάττει ακέραιη την πίστη των Αποστόλων; Αυτή, που διαφυλάττει, είναι η
Εκκλησία του Χριστού!