Αμώς ο Προφήτης ήτο πατήρ Ησαϊου του Προφήτου, και εγεννήθη εν τη χώρα Θεκουέ, εις την γην του Πατριάρχου Ζαβουλών· επροφήτευσε δε έτη πεντήκοντα, ακμάσας προ της παρουσίας του Χριστού έτη 799. Αμεσίας δε ο ψευδοϊερεύς Βαιθήλ πολλάκις έδειρε και κατηγόρησεν αυτόν, και τελευταίον ο υιός του τον εθανάτωσε, πλήξας κατά την μήνιγγα τον μακάριον δια χονδράς ράβδου, επειδή ήλεγχεν αυτόν ο Άγιος Προφήτης δια τας χρυσάς δαμάλεις, τας οποίας προσεκύνουν οι Ιουδαίοι και ελάτρευον ως θεούς. Μετέβη δε εις την πατρικήν του γην ενώ ήτο ακόμη ζωντανός και μετά δύο ημέρας εκοιμήθη, και ετάφη μετά των πατέρων του. Αμώς δε μεθερμηνεύεται καρτερός, πιστός, λαός σκληρός, στερεός. Ήτο δε κατά τον χαρακτήρα του σώματος δασύτριχος, γέρων σχεδόν, το γένειον έχων οξύ, και παρόμοιος κατά το είδος με τον Θεολόγον Ιωάννην.
Θα ακούσουμε τους αγίους μας ; Θα μιμηθούμε τους αγίους μας ;
Η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙ και η παύσι κάθε σχέσεως και κοινωνίας με τους αιρετικούς και Λατινόφρονας πατριάρχας, αρχιεπισκόπους και επισκόπους είναι πλέον - εκεί που έφθασαν τα πράγματα - η μόνη ενδεδειγμένη, η μόνη ακίνδυνη και η μόνη αποτελεσματική λύσι. Η Εκκλησία σήμερα στενάζει κυριολεκτικά κάτω από «την μπότα» των Οικουμενιστών και Λατινοφρόνων κληρικών και η προκλητικότητά τους έχει πλέον εξαντλήσει την υπομονή των Ορθοδόξων πιστών.
Ιδού η κανονική λύσι, η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙ. Χρειάζεται τόλμη και θάρρος μία τέτοια απόφασι. Αλλά είναι μονόδρομος που μας οδηγεί στον ασφαλή τόπο των Αγίων μας. Λέγει ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός: «Ώσπερ τούτων χωρίζομαι, ούτως ενούμαι τη αληθεία και τοις αγίοις πατράσι τοις θεολόγοις της Εκκλησίας. Δει γαρ παντάπασιν εκείνους είναι κεχωρισμένους ημών, μέχρις αν δω ο Θεός την καλήν διόρθωσιν και ειρήνην της Εκκλησίας αυτού».
Ο/Η Σταύρος είπε...Η αποτείχιση είναι υποχρεωτική και πρέπει να γίνει από τον καθένα με την βούλησή του και όχι αναγκαστικά μέσα σε ομάδα ή με παρότρυνση κληρικού. Όποιος σου βρίζει τον πατέρα όχι μόνο σταματάς να τον λες καλημέρα αλλά σταματάς και κάθε συνάθροιση μαζί του.
Όταν καίγεται το σπίτι κάποιου πετάγεται αμέσως έξω, χωρίς να λογαριάζει το που θα μείνει τις επόμενες ώρες (=αποτείχιση). Αν μείνει κανείς σε φλεγόμενο σπίτι καίγεται και αν θα μείνει στην αίρεση πωρώνεται και εγκαταλείπεται από τον Θεό. Ωστόσο ο αγώνας και ο χρόνος για την σωστή απόφαση χρειάζονται στη συνέχεια. Το ποια είναι η κατάλληλη "στέγη" και πότε θα γίνει αυτό, είναι αίτημα προσευχής, και η έκβασή της εξαρτάται από την πρόνοια του Θεού και το συμφέρον της ψυχής.
Στο πρώτο στάδιο ο Χριστός περιμένει τον άνθρωπο να πάρει τις αποφάσεις του. Ο Κύριος περιμένει από τον άνθρωπο να κάνει "το πρώτο αποφασιστικό βήμα" και στη συνέχεια Αυτός θα κάνει "τα 99 βήματα" για να τον συναντήσει και να τον παρηγορήσει.
Ξετσιπωσιά αἰσχίστου εἴδους -- ἀρχ/του Δανιήλ Ἀεράκη
Τελικὰ ὑπάρχει προστασία τῆς δημοσίας αἰδοῦς; Ἔχουν καταργηθῆ οἱ διατάξεις, πού ρητῶς ἀπαγορεύουν τὴν προσβολὴ τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, πού συλλαμβάνονται ὅσοι ξετσίπωτοι ξεγυμνώνονται δημόσια καὶ προκαλοῦν τὰ βλέμματα μικρῶν καὶ μεγάλων;
Βρισκόμαστε σὲ χριστιανικὴ χώρα ἢ σὲ μιὰ ἀπέραντη αἰσχρούπολι, ποὺ ἡ
γύμνια ὀργιάζει παντοῦ; Τό καλοκαίρι ἰδίως δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ κυκλοφορήση
κανεὶς ἔξω καὶ νὰ μὴ «μαστιγωθοῦν» τὰ μάτια του ἀπό τὴ γυμνή περιβολή, ἰδίως τῶν
γυναικῶν! Ὁ ἀπόστολος Παῦλος διδάσκει, νὰ στολίζουν τὸ σῶμα τους οἱ γυναῖκες
«μετὰ αἰδοῦς καὶ σωφροσύνης» (Α' Τιμ. β' 9), νὰ τὸ σκεπάζουν «ἐν καταστολῇ
κοσμίῳ».
Σήμερα εἰρωνεύονται καὶ χλευάζουν τὴ σεμνότητα. Γι’ αὐτὸ καὶ φτάσαμε στὸ
σημεῖο τῆς ἀχαλίνωτης ἀκολασίας, τῶν συνεχῶν βιασμῶν, τῆς αὐξήσεως τῶν
διαζυγίων καὶ τῆς κατακόρυφης διαφθορᾶς. Ὅλα τά φανταζόταν κανείς. Δύο πράγματα
δὲν φανταζόταν:
Τὸ ἕνα: Τὴν ἐπίσημη ὀργάνωσι παρελάσεων ὁλόγυμνων!! Στὶς 9 Ἰουνίου
πραγματοποιήθηκε στὴ Θεσσαλονίκη «ἡ 9η διεθνὴς γυμνὴ ποδηλατοδρομία»! Οἱ μετέχοντες
ὁλόγυμνοι πάνω σε ποδήλατα ἔδωσαν το «παρών» σὲ κεντρικὰ σημεῖα τῆς πόλεως, ὅπως
στὴν Τσιμισκή, στὴν πλατεία Ἀριστοτέλους, στὴ Βενιζέλου καὶ φυσικὰ στὸ Λευκὸ
Πύργο!
Οἱ γυμνοὶ ποδηλάτες σταμάτησαν στὸ Λευκὸ Πύργο, ἄναψαν βεγγαλικὰ καὶ ἔστησαν
χορὸ γύρω ἀπ’ τή φωτιά! Ἡ ἀστυνομία παρακολουθοῦσε διακριτικὰ τὴν ὅλη πορεία τῶν
ὀλόγυμνων ποδηλατῶν! Κι ὅλ’ αὐτὰ στὴν Ἑλλάδα τῶν ἁγίων καὶ τῶν μαρτύρων!
• Καὶ τὸ δεύτερο ποὺ δὲν φανταζόμασταν: Τὴ γυμνότητα, ποὺ κατέκλυσε τὸν ἱερὸ
χῶρο τῶν Ναῶν! Εἰδικά στίς τελετὲς τῶν μυστηρίων τοῦ γάμου καὶ τοῦ βαπτίσματος ἡ
εἰκόνα εἶναι ἀσελγέστατη. Δὲν σέβονται την ἱερότητα. Οἱ γυναῖκες καὶ τὰ
κορίτσια δὲν καλύπτουν σχεδόν τίποτε ἀπὸ τὸ σῶμα τους!
Στούς δρόμους δὲν μπορεῖ νὰ ἐπιβληθῆ ἡ σεμνότητα. Στὸ Ναὸ ὅμως; Ὁ Ναὸς εἶναι,
προϋποτίθεται, ἐλεγχόμενος χῶρος. Οἱ λειτουργοὶ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀνέχωνται
τὴ βεβήλωσι τοῦ χώρου τῆς λατρείας. Δὲν μπορεῖ νὰ γίνονται συνένοχοι ἀναίδειας,
προκλητικότητας, ἀσέλγειας καὶ ἀκολασίας. Ποιὸ μάτι δὲν ἁμαρτάνει σέ τέτοιου εἴδους
τελετές;
Ὄχι! Δὲν λατρεύουμε τὴν Ἀφροδίτη. Τιμᾶμε τὴν Θεοτόκο, τὴ σεμνὴ Κόρη τῆς
Ναζαρέτ.
• Ἡ Ἐκκλησία ἄς τηρήση ἄβατο τό χῶρο στὴν ἀναισχυντία. Καὶ ἡ Πολιτεία ἄς
συμμαζέψη τὴ γυμνή προστυχιά ἀπό τους δημόσιους χώρους, ὅπως μαζεύει τὰ
σκουπίδια καὶ τὶς κοπριές!