Αρχίζει επάνω εις το στερέωμα η πνοή του ανέμου να συναθροίζη τα πυκνά και σκοτεινά νέφη, όχι μόνον δια να καλύψη με την φοβεράν ταύτην θύελλαν τας φεγγοβόλους αστραπάς του ηλίου, αλλά (μη υποφέρουσα από τον φθόνον να βλέπη εκείνην την ηλιοστάλακτον λάμψιν) μηχανάται με μαύρα και σκοτεινά παραπετάσματα και να αρπάση, αν ήτο δυνατόν, όλην την ακτινοβολούσαν και λάμπουσαν μορφήν του προσώπου του. Αρχίζει λοιπόν εδώ κάτω εις την επιφάνειαν του νοητού ουρανού το πονηρόν πνεύμα του διαβόλου να πλέκη εν πυκνόν και σκοτεινόν νέφος, ζοφωδέστερον τούτο του Άδου, όχι μόνον δια να καλύψη με την συσκότισιν ταύτην τας φεγγοβόλους ακτίνας του ανατέλλοντος ηλίου, του Αθανασίου, αλλά μη υποφέρων από τον φθόνον του να βλέπη την λάμψιν της Ορθοδοξίας ακτινοβολούσαν εκ των λόγων της διδασκαλίας του, προσπαθεί με τα μαύρα και σκοτεινά παραπετάσματα των αιρέσεων να του αρπάση, αν ήτο δυνατόν, όλην την φεγγοβόλον και απαυγάζουσαν πνοήν της ζωής του.
ΑΥΡΙΟ ΔΕΥΤΕΡΑ 2 ΜΑΪΟΥ ΣΤΙΣ 11:ΟΟ πμ ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ, ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΟΥΣ, ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ, ΓΟΝΕΙΣ, ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΓΕΙΑΣ...
Σας μιλούν οι ελεύθεροι αγωνιζομένοι Υγειονομικοι που από 14-2-22 βρίσκονται έξω από το υπουργείο, υγειονομικοί από Αλεξανδρούπολη εως Κρήτη, σε μια ύστατη προσπάθεια αφύπνισης της κοινωνίας και κιητοποίησης ενάντια στο καθεστώς της υγειονομικής χούντας. Είναι αποφασισμένοι να παραμείνουν....Με βάρδιες.Θέλουμε συμπαράσταση! Από το βήμα του υπουργείου καθημερινά καταγγέλουμε το καθεστώς.
Όσο μια χούφτα ανθρώπων αντιστέκεται, δείχνει ότι υπάρχει και άλλος δρόμος. Ότι υπάρχει εναλλακτική στο αδιέξοδο που μας σπρώξανε. ΣΠΑΣΤΕ ΤΟ ΦΟΒΟ ΚΑΙ ΤΗ ΣΙΩΠΗ ΚΑΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΜΑΣ!ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΤΟΥ ΘΩΜΑ
Τη αυτή ημέρα, Δευτέρα μετά την Κυριακήν του Αντίπασχα, εορτάζομεν την ανεύρεσιν της Αγίας και θαυματουργού Εικόνος της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου ΜΑΡΙΑΣ, της επονομαζομένης ΧΡΥΣΑΦΙΤΙΣΣΗΣ εν Μονεμβασία.
Αυτή η αγία Εικών της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου, πότε και πως ευρέθη και τι θαύματα επετέλει δεν γνωρίζομεν εξ εγγράφων στοιχείων, επειδή τα περί αυτής βιβλία απωλέσθησαν κατά την άλωσιν και καταστροφήν της Μονεμβασίας. Κατά παράδοσιν όμως γνωρίζομεν, ότι αύτη η αγία Εικών ήτο εις τι χωρίον ονομαζόμενον Χρύσαφα της Λακεδαίμονος της Πελοποννήσου. Εκείθεν θεία της Θεομήτορος βουλήσει και τρόπω ανεξιχνιάστω ευρέθη αύτη, ω των θαυμασίων σου, Δέσποινα αγνή! εν Μονεμβασία, άνωθεν του βλιχερού ύδατος, ένθα νυν το Μοναστήριον της Χρυσαφιτίσσης λεγόμενον. Την αγίαν ταύτην Εικόνα εύρε το πρώτον εκεί γραία τις γυνή, ήτις ομολογήσασα τούτο εις άλλην γυναίκα και αυτή εις άλλην, εκοινολογήθη ούτος ο λόγος και έως τον τότε Μητροπολίτην.
Τη Β΄ (2α) Μαϊου, μνήμη της ανακομιδής του τιμίου Λειψάνου του εν Αγίοις Πατρός ημών ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ του Μεγάλου, Αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας.
Αθανάσιος, ο μέγας Πατήρ ημών, διήγεν αγγελικώς τον εν τη γη βίον, ως τούτο είναι εις πάντας γνωστόν. Διότι τους αγώνας τους οποίους ηγωνίσθη ο αξιομακάριστος ούτος δια την Ορθόδοξον Πίστιν, τους πολέμους και τας αντιστάσεις αυτού κατά των αιρετικών, τας συνεχείς και αδίκους εξορίας, τας οποίας υπέμεινεν, ως και τας συκοφαντίας, και τας ματαίας κατηγορίας, τας οποίας έλαβε παρά των κακοδόξων, ταύτα πάντα διηγούνται πολλοί ιστορικοί, πλατύτερον όμως διηγείται ταύτα ο Θεολόγος Γρηγόριος, γράφονται δε και εις το Συναξάριον της μνήμης αυτού, δια τούτο ολίγα τινά θέλομεν είπει εδώ προς υπενθύμισιν. Ο μέγας ούτος της αθανασίας επώνυμος Αθανάσιος, πατρίδα μεν είχε την Αίγυπτον, γονείς δε πλουσίους και εναρέτους, πλησίον των οποίων ανετρέφετο. Όταν δε ήτο μικρόν παιδίον συνανεστρέφετο με άλλα παιδία, τα οποία έπαιζον παρά την ακτήν της θαλάσσης.
Ποίον Θεόν δοξολογούν;
Ο διαθρησκειακός συγκρητισμός σχετικοποιεί την ευαγγελικήν αλήθειαν. Προχωρεί ακόμη ούτος και εις το λατρευτικόν επίπεδον. Ορθόδοξοι Ιεράρχαι ή και Πρωθιεράρχαι συμμετέχουν εις πανθρησκειακάς εκδηλώσεις ως της Ασσίζης ή εις κοινάς συμπροσευχάς και δοξολογίας μεθ’ ετεροδόξων και ετεροθρήσκων, και δη Ιουδαίων και Μουσουλμάνων. Διερωτάται τις, ποίον Θεόν δοξολογούν; Οι Άγιοι Απόστολοι εκήρυττον εις τας Συναγωγάς, αλλά Ιησούν Χριστόν και τούτον Εσταυρωμένον, διό και ηκολούθουν διωγμοί, φυλακίσεις, βασανιστήρια και θάνατοι....
--------------------
Ἐρώτημα: «Διερωτάται τις, ποίον Θεόν δοξολογούν;»
Ἀπάντησις: Τόν Διάβολον, βεβαίως!
Το ταξίδι στη “Μάλτα” -- Του Αλεξάνδρου Καλόμοιρου(1931-1990)
Επειδή δεν μπορούμε να είμαστε χριστιανοί σαν άτομα αλλά μόνον σαν Εκκλησία σημασία καίρια έχει όχι μόνον η δική μας πίστη να είναι αληθινή αλλά και αυτή των αδελφών και των πατέρων μας. Το ποικιλόπιστο άθροισμα δεν έχει σχέση με την Εκκλησία του Χριστού που είναι «στύλος και εδραίωμα της αληθείας» όπως λέγει ο Απόστολος Παύλος. Στην Εκκλησία υπάρχει μία πίστη, η αληθινή, και συμφωνία όλων στην Ορθοδοξία και ομόνοια. Δεν το νοιώθουν, άραγε, αυτό οι ευσεβείς και καλοπροαίρετες ορθόδοξες ψυχές; Αλλά τότε τι είναι αυτό που τις συγκρατεί μέσα σ΄ αυτό το όζον σύμπλεγμα της ψευτιάς; Είναι το ότι δεν βλέπουν που να πάνε. Γιατί δυστυχώς καμιά οργανωμένη Εκκλησία σήμερα δεν έχει εχέγγυα πιστότητας στη γνήσια Πατερική Ορθοδοξία, αφού φυσικά Ορθοδοξία δεν είναι μόνον η τήρηση του ακενοτόμητου εορτολογίου. Γιατί όμως αισθάνονται οι χριστιανοί τόσο πολύ έντονα την ανάγκη να καταφύγουν οπωσδήποτε σε μια διοικητικά οργανωμένη Εκκλησία; Αυτό γίνεται γιατί η ιστορία έχει μεγάλη δύναμη στην ψυχή μας. Eπειδή την Εκκλησία μέσα στους αιώνες, την γνωρίσαμε οργανωμένη σε Πατριαρχεία και σε Συνόδους την ταυτίσαμε με την οργάνωσή της αυτήν, ξεχνώντας ότι κατά την διάρκεια των αιρέσεων, η οργάνωση αυτή χανόταν για τους Ορθοδόξους και γινόταν το όπλο της κακοδοξίας εναντίον τους. Όμως στους αποκαλυπτικούς καιρούς που ζούμε έχουμε αφήσει πια πίσω την ιστορία και μπήκαμε στην Εσχατολογία.
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση
ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ στήν πλειονότητά τους δέν γνωρίζουν πολλά γιά τήν πνευματική ζωή. Περιορίζουν τά ἐνδιαφέροντά τους μόνο στήν τυπική ἐκτέλεση ὁρισμένων καθηκόντων και στήν τήρηση μερικῶν ἐντολῶν. Πέρα ἀπό αὐτά τίποτα ἄλλο. Ἀγνοοῦν τό μεγάλο πλοῦτο τῆς κατά Θεόν μυστικῆς ζωῆς. Και ὅσοι ἔτυχε νά ἀκούσουν κάτι σχετικό, δέν ἔδωσαν πολλή σημασία, γιατί ἦταν ἀπασχολημένοι μέ τίς βιοτικές μέριμνες. Βέβαια, ὑπάρχουν καί μερικοί, οἱ ὁποῖοι θεωροῦν καθῆκον τους νά προχωρήσουν καί πιό πέρα καί νά βιώσουν τή μοναδική γλυκύτητα τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Χρειάζεται ὅμως μία προϋπόθεση: