Το ομόλογο κοινωνικού αντικτύπου ως σύγχρονη μορφή φιλανθρωπίας και η ανομολόγητη σκληροκαρδία της κοινωνίας -- Γράφει ο Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης, Δικηγόρος Αθηνών

Η «αόρατη καρδιά» («the invisible heart») είναι ο τίτλος ενός ξένου ντοκιμαντέρ με το οποίο προπαγανδίζεται η αξία της συμμετοχής του επιχειρηματικού κεφαλαίου στην αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων τα οποία συνδέονται με την φτώχεια, την ανεργία και την ήπια εγκληματικότητα.

Στην πραγματικότητα, όμως, στο ντοκιμαντέρ καταγράφεται (για τον έμπειρο και προσεκτικό τηλεθεατή) η αδυναμία των κυβερνήσεων, τόσο σε εθνικό όσο και σε τοπικό επίπεδο να χρηματοδοτήσουν το σύστημα κοινωνικής πρόνοιας που προκαλεί ως συνέπεια την διείσδυση του αρπακτικού και επιθετικού επενδυτικού κεφαλαίου στον ευαίσθητο τομέα της παροχής κοινωνικών υπηρεσιών.

Mη εξετάζης τις κρίσεις του Θεού

Ένας γέροντας άγιος και ασκητής παρεκάλεσε μία φορά τον Κύριο να του διδάξη ποιά είναι η κρίση του. Διότι, είπε, βλέπω άλλοτε μεν ανθρώπους δικαίους και ευλαβείς να βρίσκωνται σε μεγάλη φτώχεια και δυστυχία. Άλλοτε πάλι βλέπω άδικους και αμαρτωλούς να είναι σε μεγάλο πλούτο και ανάπαυση. Άλλοτε πάλι πολλοί δίκαιοι και ευλαβείς να αδικούνται και να βασανίζωνται άδικα, πολλοί δε άδικοι και άξιοι θανάτου αμαρτωλοί και παράνομοι να ζουν και να πλουτίζουν. Τότε άκουσε φωνή που του έλεγε:

-----------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Ἄκρως διδακτική ἱστορία! Συχνά βλέπουμε καταστάσεις πού μᾶς προβληματίζουν καί ἀρχίζουμε ν' ἀμφιβάλουμε γιά τήν Δικαιοσύνην τοῦ Θεοῦ, π.χ., παράλυτα νεαρά ἄτομα, τά ὁποῖα ὅμως εἶναι εὐσεβέστατα καί προσεύχονται διαρκῶς. Ἀντί νά λυπούμεθα οἱ ἄφρονες γιά τούς ἑαυτούς μας, πού εἴμεθα συνεχῶς δοσμένοι, ψυχῇ τε καί σώματι, στίς κοσμικές φροντίδες καί ἀπολαύσεις, λυπούμεθα γι' αὐτά τά ἄτομα, τά ὁποῖα ναί μέν ὑποφέρουν ἐδῶ, ἀλλά θά εὐφραίνωνται αωνίως εἰς τόν Παράδεισον!

Νόστος από τον Κήπο της Εδέμ -- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

Το διάνυσμα της ζωής μας είναι τόσο βασανιστικά μικρό, ζεις ελάχιστο εν τέλει χρονικό διάστημα με τα αγαπημένα σου πρόσωπα, παρά το γεγονός ότι ζεις ισοβίως μαζί τους με την μνήμη αυτών και εν τέλει όταν αίφνης νιώθεις τον επιθανάτιο ρόγχο της αρπαγής των ειδικών σου ανθρώπων, ψελλίζεις ένα απλό αντίο, εγκιβωτίζοντας την μορφή των καθώς μακραίνει βαθιά μέσα στην ψυχή σου.

Ύστερα κατάμονος, ζεις ορισμένα χρόνια, στην σκιά των αγαπημένων σου, φροντίζοντας εναγωνίως να εκπληρώσεις τις αρχές τους και να υλοποιήσεις σύντομα τα οράματα σου, κυνηγώντας τον χρόνο, μέχρι το ύπατο διακύβευμα, να αναπόφευκτο τέλος, υπό του οποίου σε συνθλίβει ακουσίως η αδυσώπητη και δυσήνια φθορά του χρόνου.

O Άγιος ΕΥΛΟΓΙΟΣ ο Ξενοδόχος

Ευλόγιος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών ούτος, ο δια την περιάκουστον αρετήν της φιλοξενίας του αποκληθείς Ξενοδόχος, ήκμαζεν εις την Θηβαϊδα της Αιγύπτου κατά τους ευλογημένους εκείνους χρόνους, καθ’ ους ήκμαζε και ήνθει εκεί ο Χριστιανισμός, η δε περιώνυμος Σκήτη της Θηβαϊδος ήτο κατάμεστος από χιλιάδας ευσεβών Μοναχών, οι οποίοι μετήρχοντο εν αυτή παν είδος αρετής και ασκήσεως. Ανάμεσα εις τους μεγάλους εκείνους ασκητικούς Πατέρας, οι οποίοι τότε εφημίσθησαν και θα φημίζωνται μέχρι συντελείας των αιώνων δια τας υπέρ άνθρωπον αρετάς των, διέλαμψε και ο Άγιος ούτος Πατήρ ημών Ευλόγιος. Ο μακάριος Ευλόγιος δεν ήτο Μοναχός, δεν ήτο Ασκητής εις την έρημον, αλλά κοσμικός, διαμένων εις την πόλιν της Θηβαϊδος. Όμως αν και εις την πόλιν ευρίσκετο, επί τοσούτον η αρετή του εξέλαμψεν, ώστε έγινεν ονομαστός μεταξύ των Πατέρων και το όνομά του εγγράφει εις τας δέλτους της ζωής ομού με τα ονόματα των μεγάλων εκείνων Ασκητών Αντωνίου του Μεγάλου, Μακαρίου του Αιγυπτίου, Αμμούν και τόσων άλλων ευθαλών βλαστών της αυχμηράς ερήμου της Θηβαϊδος. Ποία δε ήτο η αρετή εκείνη, την οποίαν μετά τοσούτου ζήλου ειργάσθη και η οποία τοσούτον τον ανέδειξε;

Τη ΚΖ΄ (27η) Απριλίου μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΣΥΜΕΩΝ συγγενούς, ήτοι αδελφού, του Κυρίου, Επισκόπου Ιεροσολύμων.

Συμεών ο Άγιος Ιερομάρτυς ήτο υιός Ιωσήφ του Μνήστορος, εις εκ των τεσσάρων υιών τους οποίους εγέννησε με την προτέραν αυτού γυναίκα, ήτοι τους Ιάκωβον, Ιωσήν, Ιούδαν και Σίμωνα, τουτέστι τούτον τον Συμεών, επειδή το Σίμων του Συμεών είναι υποκοριστικόν όνομα. Διότι ούτω και ο Απόστολος Πέτρος εν τη αρχή της δευτέρας Καθολικής αυτού Ε[ιστολής και Σίμων και Συμεών γράφεται (Β΄ Πέτρου α:1). Τούτον λοιπόν τον Συμεών ή Σίμωνα οικειοποιήθη ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός και Θεός και καταδέχθη να ονομάζεται αδελφός Αυτού κατά σάρκα, καθόσον ο Ιωσήφ ενομίζετο υπό των αγνοούντων ως Πατήρ Του. Εκείνος έχρισε τούτον και Ιερέα, ίνα κηρύττη την επί της γης παρουσίαν Αυτού και, μετά τον αδελφόθεον Ιάκωβον, έγινεν ούτος δεύτερος Πατριάρχης των Ιεροσολύμων, ως γνήσιος μαθητής του Χριστού και ουχί ως μισθωτός. Αφ’ ου δε μετέβαλε τον εαυτόν του εις ναόν του Αγίου Πνεύματος, κατεκρήμνισε τους ναούς των ειδώλων και τους πεπλανημένους ειδωλολάτρας και Ιουδαίους ωδήγησεν, εις το φως της θεογνωσίας. Πολλάς δε και διαφόρους βασάνους υπομείνας δια την του Χριστού Πίστιν, τελευταίον εσταυρώθη, εις ηλικίαν ετών εκατόν είκοσι και ούτως από του Σταυρού ανήλθεν προς τον παρ’ αυτού ποθούμενον Χριστόν, ίνα λάβη τον αμάραντον στέφανον της δόξης. Εσταυρώθη δε επί της βασιλείας Τραϊανού (98 – 117) και δη εν έτει 98ω.

 

H Ορθόδοξος οδός «γνώσεως» και επιστροφής εις το «καθ’ ομοίωσιν».

Ο Θεός είναι επάνω παντός συλλογισμού. Δια της κτίσεως μανθάνομεν σχετικώς περί της σοφίας του Θεού, της δυνάμεως, της απειρίας, της ωραιότητος, αλλ’ αυτά είναι απλαί καταφάσεις, αι οποίαι δεν εξαντλούν την γνωστικήν ικανότητα της ψυχής και τας θείας εφέσεις της. Αλλά πέραν της καταφατικής ταύτης γνώσεως, αισθανόμεθα την ανάγκην της αποφατικής αγνωσίας, η οποία θα μας υψώση ύπερθεν της φύσεως, θα μας προσεγγίση δι’ «αγνώστου» τρόπου εις τον Θεόν και θα μας κορέση θαυμασμού και εκστατικού θείου έρωτος και αγίας γνώσεως. Και θα έλθη ο Χριστός – «της Ερήμου ο φίλος» -- εντός της ερήμου εγκοσμίων εφέσεων και παθών καρδίας μας, να «ποιήση μονήν», κατά την «φίλην φωνήν» Του. Και εις της μυστικής μας ενώσεως το όργιον, θα μας αποκαλύψει τον Πατέρα και το Πνεύμα. Και εντεύθεν θα ακούσωμεν ρήματα άρρητα, «α ουκ εξόν λαλήσαι ανθρώπω». Αυτή είναι η Ορθόδοξος οδός «γνώσεως» και επιστροφής εις το «καθ’ ομοίωσιν».

Aντί να νοθεύουμε το λόγο του Θεού…

Επειδή εμείς είμαστε πεσμένοι πολύ χαμηλά ή δεν έχουμε υψωθεί στα όρια της ευαγγελικής διδασκαλίας, ανυποψίαστοι για την ασύλληπτη συμφορά, καταπληττόμεθα ή και σκανδαλιζόμεθα από την υπόμνηση της αυθεντικής διδαχής του Κυρίου, που με συνέπεια εσάρκωσαν στον εαυτό τους οι Άγιοι του Θεού. Αν από ραθυμία δεν τους φθάνουμε, αντί να νοθεύουμε το λόγο του Θεού, μας απομένει η ταπείνωση και ο κλαυθμός, σαν έσχατο μέσο διασώσεώς μας από το ψέμα και την υποκρισία της ψυχής μας.

Οἱ συστημικοί, ἔχουν ἀποκρύψει τήν Ἀλήθειαν -- Τοῦ Δημητρίου Χατζηνικολάου, Ἀν. Καθηγητοῦ Οἰκονομικῶν τοῦ Παν/μίου Ἰωαννίνων

Οἱ συστημικοί, ἤτοι «κυβέρνησις», διοικοῦσα ἱεραρχία, Μέσα Μαζικοῦ Ἐξανδραποδισμοῦ (ΜΜΕ) κ.ἄ., μᾶς ἔχουν πεῖ ἄπειρα ψέμματα (ἤ, τό αὐτό, ἔχουν ἀποκρύψει τήν Ἀλήθειαν) γιά ὅλα τά σοβαρά θέματα πού ἀπασχολοῦν τήν χώραν, ἤτοι: (1) Παγκοσμιοποίησις, (2) Οἰκουμενισμός καί θρησκευτικός συγκρητισμός, (3) εἴσοδος καί παραμονή εἰς τήν Εὐρωζώνην, (4) μνημόνια, (5) δημόσιον χρέος, (6) ὑποθαλάσσιος πλοῦτος τῆς χώρας, (7) ἐποικισμός τῆς χώρας μέ ἀλλογενεῖς καί ἀλλοθρήσκους λαθρομετανάστας, (8) διδασκαλία ἠθικῶν, θρησκευτικῶν καί ἐθνικῶν διαστροφῶν εἰς τά σχολεῖα, (9) ἐθνικαί προδοσίαι, (10) αἰσχρά παραπληροφόρησις περί κοροναϊοῦ καί ἀντιεπιστημονική, ἀντισυνταγματική καί ἀντορθόδοξος προπαγάνδα ὑπέρ τῶν «ἐμβολίων κατά τοῦ κοροναϊοῦ» (διάβαζε ὑπέρ «τοῦ κοροναϊοῦ», καθότι τά «ἐμβόλια» προκαλοῦν μεταλλάξεις τοῦ ἰοῦ καί καταστέλλουν τό ἀνοσοποιητικόν μας σύστημα) κ.ἄ. Συνεπῶς, μόνον ἠλίθιοι ἤ παντελῶς ἀπληροφόρητοι τούς παίρνουν πλέον στά σοβαρά! Δέν θά ἦτο ὑπερβολή νά ποῦμε ὅτι ἐάν κάποιος ἔχῃ ἐλλιπῆ πληροφόρησιν δι’ ἕν τοιοῦτον θέμα, ἀλλά θέλῃ νά λάβῃ θέσιν ἐπ’ αὐτοῦ, θά ἦτο ἀσφαλές νά ὑποστηρίξῃ ἀκριβῶς τό ἀντίθετον ἀφήγημα ἀπό αὐτό πού προπαγανδίζουν «κυβέρνησις», διοικοῦσα ἱεραρχία καί ΜΜΕ! Στά μάτια ὅλων τῶν στοιχειωδῶς σοβαρῶν καί ἀφυπνισμένων ἀνθρώπων, μόλις οἱ ὡς ἄνω ἀρθρώνουν δημόσιον λόγον φαίνονται ὅτι διά τοῦ στόματός των ὁμιλεῖ ὁ Διάβολος! Ἔτσι, ἀκόμη καί ἐμεῖς οἱ ἁμαρτωλοί καί ἀνάξιοι τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ὁμολογοῦντες τήν Ἀλήθειαν (=Χριστόν) καί εἰσπράττοντες ἀπό αὐτούς τούς χαρακτηρισμούς «ψεκασμένος», «συνωμοσιολόγος» κ.λπ., δυνάμεθα νά ἐλπίζουμε εἰς τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, κατά τήν ἀψευδῆ ὑπόσχεσίν Του: «πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρὸς μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς· ὅστις δ᾿ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ πατρὸς μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς» (Ματ. 10:32-33).