Ανοιξιάτικος, δροσερός και ευχάριστος ο μήνας που διανύουμε, ευχόμαστε να ΄χει πλούσια τη χάρη και την ευλογία της Αναστάσεως, τη δροσιά του Αγίου Πνεύματος. Μας υποδέχεται στο κατώφλι του μία αγία- σύμβολο της νεκραναστάσεως, που φέρνει η μετάνοια, η οσία Μαρία η Αιγυπτία (1/4), ενώ την τελευταία μέρα του σφραγίζει η μνήμη της «καλής απιστίας» του Θωμά (30/4), αξιόπιστου μάρτυρα και πειστικού κήρυκα της Αναστάσεως. Αλλά ανεξάρτητα από τις καθημερινές μνήμες των αγίων, όλος ο Απρίλιος αποπνέει το σταυροαναστάσιμο μήνυμα. Αγκαλιάζει τον πόνο και τη χαρά, καθώς κλείνει μέσα του το δράμα του θείου Πάθους και το θρίαμβο της Ανάστασης, το πένθος της Μεγάλης Εβδομάδας και την ευφροσύνη της Διακαινησίμου. Αυτή η εναλλαγή λύπης και χαράς, το συνταίριασμα πόνου και αναψυχής, συντριβής και θριάμβου, ταπεινώσεως και δόξας, είναι και της ζωής μας το καταστάλαγμα.
ΔΕΚΑΤΡΕΙΣ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΕΣ Ι. Μ. ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΚΑΝΤΑΡΑΣ ΚΥΠΡΟΥ (19-5-1231) - ΠΕΡΙ ΑΖΥΜΩΝ
Πολλοί αθεολόγητοι κληρικοί και λαϊκοί ισχυρίζονται ότι το θέμα περί ενζύμου ή αζύμου άρτου στη Θεία Κοινωνία είναι ασήμαντο. Αν, όμως, είναι ασήμαντη αυτή η διαφορά, τότε γιατί έδωσαν τή ζωή τους, παραδιδόμενοι στο πυρ, οι εορταζόμενοι 13 οσιομάρτυρες; Το μαρτύριό τους αποδεικνύει αντιθέτως ότι πρόκειται όντως περί μεγάλης διαφοράς μεταξύ της Ορθοδοξίας και της αιρέσεως του Παπισμού. Είναι λίαν ενδιαφέρον να δούμε την ομολογία των 13 οσιομαρτύρων.
Στην ερώτηση του λατίνου, παπικού απεσταλμένου, Ανδρέα προς τους οσιομάρτυρες «πώς τελείτε τις ιερές μυσταγωγίες», εκείνοι απάντησαν:
-----------------------------
Ἄς τά βλέπουν αὐτά οἱ κοινωνοῦντες μέ τούς Οἰκουμενιστάς, διακαιολογούμενοι ὅτι οἱ ἑνωτικές ἐνέργειες τῶν τελευταίων, ὅπως εἶναι ἡ ἀλλαγή τοῦ ἑορτολογίου (1924), ἡ συμμετοχή στό ΠΣΕ (1948), ἡ ἄρσις τοῦ Σχίσματος τοῦ 1054 (7-12-1965), οἱ συμφωνίες ἑνώσεως μέ αἱρετικούς (Balamand, 1993, Chambesy, 1990), οἱ συμπροσευχές μέ αἱρετικούς καί ἀλλοθρήσκους, οἱ αἱρετικές/πανθρησκειακές δηλώσεις, ἡ ἀναγνώρισις καί μνημόνευσις τῶν σχισματικῶν οὑνιτῶν τῆς Οὐκρανίας κ.λπ. δέν εἶναι δῆθεν αἰτίες ἀποτειχίσεως ἀπό αὐτούς! Ὄχι μόνον αὐτό, ἀλλά στέλνουν εἰς τόν αἱρεσιάρχην Βαρθολομαῖον καί τό πορτραῖτον του!
Τη Θ΄ (9η) Απριλίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΕΥΨΥΧΙΟΥ του εν Καισαρεία.
Ευψύχιος ο Άγιος του Χριστού Μάρτυς κατήγετο εκ της χώρας των Καππαδοκών, έζησε δε κατά τους χρόνους του παραβάτου Ιουλιανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη τξα΄ - τξγ΄ (361 – 363). Ζων δε ο μακάριος βίον άμεμπτον, έλαβε και γυναίκα νόμιμον, κατόπιν όμως θερμανθείς υπό θείου ζήλου και παραλαβών πολλούς Χριστιανούς εκρήμνισεν εκ θεμελίων τον ειδωλολατρικόν ναόν τον επονομαζόμενον της Τύχης, τον οποίον είχεν εις ιδιαιτέραν συμπάθειαν και αγάπην ο επάρατος Ιουλιανός, όστις και προσερχόμενος εις αυτόν καθ’ εκάστην προσέφερε τας θυσίας του. Αφ’ ου δε απεκαλύφθη η πράξις αύτη του Αγίου, προσέταξεν ο Παραβάτης οι μεν άλλοι Χριστιανοί να υποβληθώσιν εις εξορίας και βασάνους, ο δε Άγιος Ευψύχιος να αποκεφαλισθή, καθ’ ο αυτουργός της τοιαύτης πράξεως· όθεν αποκεφαλισθείς έλαβεν ο αοίδιμος του Μαρτυρίου τον στέφανον.
Αγία Μαρία Αιγύπτια: -- Μυργιώτης Παναγιώτης Μαθηματικός
Παράδειγμα μετανοίας
και υπερνικήσεως των πειρασμών.
Ελπίδα για όλους τους
πεπτωκότας ανθρώπους.
Η Αγία μας Εκκλησία διανύουσα περίοδο νηστείας προβάλλει στους πιστούς παραδείγματα προς μίμηση. Η αναστήλωση των ιερών εικόνων, με το τέλος της εκατόχρονης και πλέον διαμάχης, η μνήμη του Γρηγορίου Παλαμά, η προσκύνηση του τιμίου Σταυρού, η μνήμη του Αγίου Ιωάννου της κλίμακος και η μνήμη της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας τιμώνται τις Κυριακές της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Μας προετοιμάζει, με σοφό τρόπο, η εκκλησία για να εορτάσουμε τα σεπτά πάθη του Κυρίου, την Σταύρωση την ατιμωτική και την τριήμερο έγερση. Τον θρίαμβο της Ζωής επί του θανάτου, του Φωτός επί του σκότους.
Η σύνδεση της χριστιανικής ελευθερίας με την Ελευθερία της Πατρίδας -- Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής ΑΠΘ
Χιλιάδες εκκλησιαστικά κείμενα, από τα οποία δεχόταν επιδράσεις το ευσεβές γένος μας, αρκετές εκατοντάδες χρόνια πριν την Τουρκοκρατία και την Επανάσταση του 1821, εξυμνούν την εν Χριστώ απελευθέρωση του ανθρώπου από την δουλεία του εχθρού, δηλαδή, από την κατάσταση της Πτώσεως, στην οποία κατάφερε και έριξε τους πρωτόπλαστους ο πανούργος διδάσκαλος του ψεύδους, της πονηρίας, της απάτης και της διαβολής διάβολος.
Όπως γνωρίζουμε, οι Προφήτες είχαν μιλήσει για την απελευθέρωση του ανθρώπου από τις συνέπειες της πτώσεως, προαναγγέλλοντας την Αποκάλυψη του Θεού στον κόσμο και την πραγματοποίηση του Πρωτευαγγελίου, ως θεϊκής υποσχέσεως.
Εἰς μίαν πρωτόφαντον δυσοσμίαν «ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΥΩΔΙΑ» -- Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου
Δέ χρειάζεται μεγάλη ἀνιχνευτική προσπάθεια, γιά νά διαπιστώσει κανείς τήν ἠθική καθίζηση καί τήν παρακμή τῆς ἐποχῆς μας. Στόν κάθε βηματισμό, καί μιά δύσοσμη χωματερή. Σέ κάθε ματιά κι ἕνα γοητευτικό εἴδωλο τῆς Ἀφροδίτης. Κάθε ἄκουσμα καί μιά ἑλκυστική μελωδία τοῦ ὑπόκοσμου. Μιά πρωτόφαντη ἠθική δυσοσμία ἁπλώνεται σ’ ὅλο τόν κόσμο. Κάθε πόλη καί μιά Βαβυλώνα, μιά Ρώμη, μιά Πομπηΐα. Ἡ κακία σ’ ὅλες της τίς μορφές. Ἡ ἁμαρτία στήν πιό μεγάλη της ἔξαρση καί ἔκταση. Ἡ ἀνομία καί ἡ παρανομία, τά εὔσημα τοῦ «προοδευτικοῦ» τῆς ἐποχῆς μας. Ὁ ἀμοραλισμός καί ὁ μηδενισμός, τό ἀφιόνι τοῦ πολιτισμοῦ καί τῶν ἰδανικῶν. Ὁ πανσεξουαλισμός, ἡ κορύφωση καί ὁ ἀποπνιγμός τῆς ψυχῆς. Σ’ ἕνα τέτοιο κόσμο ἡμιλιπόθυμο, καί σχεδόν, νεκρό, ὁ μόνος ζωντανός ἀνάμεσα στούς νεκρούς, εἶναι μονάχα ὁ χριστιανός, ὁ ἀληθινός χριστιανός. Ὁ ἄνθρωπος τῆς ἀρετῆς. Ὁ ἅγιος. Ὁ ὀρειβάτης πού ἀνεβαίνει πάντα ψηλά κι ὅλο ψηλότερα. Ὁ ταπεινός. Ὁ ἁγνός καί καθαρός. Ὁ δυνατός καί γενναῖος. Ὁ φωτεινός καί φωτοδότης. «Χριστοῦ εὐωδία ἐσμέν τῷ Θεῷ ἐν τοῖς σωζομένοις καί ἐν τοῖς ἀπολλυμένοις», διακηρύττει ὁ τῶν ἐθνῶν ἀπόστολος, ὁ Παῦλος (Β΄Κορ. Β΄ 15).