Τη ΙΕ΄ (15ην) Φεβρουαρίου, μνήμη του Αγίου Αποστόλου ΟΝΗΣΙΜΟΥ.
Ονήσιμος ο Άγιος Απόστολος ήτο πρότερον δούλος του Αγίου Αποστόλου Φιλήμονος, όστις κατά τον Θεοδώρητον, κατήγετο από τας Κολοσσάς, προς τον οποίον γράφει χωριστήν επιστολήν ο μακάριος Παύλος. Κλέψας δε ο Ονήσιμος ούτος χρήματα από τον οίκον του Αποστόλου Φιλήμονος, ως τούτο δηλούται από την ρηθείσαν επιστολήν του Παύλου προς τον Φιλήμονα, έφυγε και επήγεν εις την Ρώμην, εκεί δε συναντήσας τον Απόστολον Παύλον, εις τα δεσμά ευρισκόμενον, κατηχήθη από αυτόν την εις Χριστόν πίστιν και βαπτισθείς έγινε και αυτός θαυμάσιος εις την αρετήν. Επειδή δε ο θείος Παύλος δεν έκρινε δίκαιον να λυπήται ο Φιλήμων δια την κλοπήν και την φυγήν του δούλου του τούτου Ονησίμου, απέστειλεν αυτόν εις τον αυθέντην του Φιλήμονα, ομού με την προς αυτόν συστατικήν και παρακλητικήν επιστολήν.
Νομιμόφρονες και Αντιφρονούντες --- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Ένας Κράτος πάσχει από πολύ-οργανική ανεπάρκεια όταν κυβερνάται από διεφθαρμένους χαρακτήρες, βεβαίως τούτο προκύπτει αιτιωδώς εκ των αποτελέσματος της διακυβέρνησης του εκάστοτε κόμματος, διότι θα ήτο κατάφωρα άδικο και μεροληπτικά εν προκειμένω να μην συμπεριλάβω άπαντα τα υφιστάμενα κοινοβουλευτικά κόμματα, στρεφόμενος απλώς κατά την παρούσης θνησιγενούς θητείας της κυβερνήσεως.
Η θεσμική κοινοβουλευτική ελίτ, υπό την επίφαση του ετερόκλητου ιδεολογικού χρωματισμού, ανήκουσα εις την ίδια καθολικώς κηδεμονευόμενη και πλήρως ελεγχόμενη υπερεθνική ελίτ, συνιστά εκ των ων ουκ άνευ οργανικό συστατικό στοιχείο της εγκαθιδρυθησόμενης παγκοσμιοποιήσεως.
Για ποιο λόγο μνημονεύουμε το όνομα του Αρχιερέως κατά την Θεία Λειτουργία:
Αυτό γίνεται, όχι γιατί, χωρίς την μνημόνευση του ονόματος του Αρχιερέως, δεν επιτελείται το μυστήριο, κατά την σφαλερή γνώμη μερικών συγχρόνων οικουμενιστών, αλλά για να φανεί η «τέλεια συγκοινωνία» και η ταυτότητα πίστεως του μνημονεύοντος και του μνημονευομένου. Σύμφωνα με την εξήγηση της Θείας Λειτουργίας του Θεοδώρου Ανδίδων, ο ιερουργός αναφέρει το όνομα του Αρχιερέως, για να δείξει ότι κάνει υπακοή στον προϊστάμενό του, ότι έχει την ίδια πίστη με αυτόν και ότι είναι διάδοχος των θείων Μυστηρίων.
-------------------------
Ρωτώ φλωρινικούς και αποτειχισμένους Ν/γίτες που πιστεύουν ότι στην διοικούσα υπάρχει αγιο πνεύμα κλπ
Στο μνημόσυνο των μουσουλμάνων στην λεσβο που τεΛέσθηκε απο τους Πάπα Ρώμης Πατριάρχη Βαρθολομαίο και αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο (το είδαμε διακαναλικά όλη η Ελλάδα )
ΚΑΤΕΒΗΚΕ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΝΑΙ Η ΟΥ;;;
Η ΣΩΤΗΡΙΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΓΝΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΑΛΛΑΧ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΗ ΝΑΙ Η ΟΥ;;
https://katakomviki-ecclesia.blogspot.com/2022/02/blog-post_48.html#more
Aφιέρωση -- Του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομοτ. Καθηγητού Α.Π.Θ.
Σαν πίδακες ζωντανού νερού ξεπηδούν μέσα από τα γεγονότα της ιστορίας του Θεού, που έγιναν γιορτές της Εκκλησίας, οι αλήθειες, που λυτρώνουν και δροσίζουν την ψυχή μας. Φθάνει εμείς να σκύψουμε με την αγωνία της σωτηρίας και να σκάψουμε με τη λαχτάρα του ουρανού μέσα στην ιστορία τους, να γονατίσουμε μπροστά τους με ανοιχτό το Ευαγγέλιο και να τα γιορτάσουμε με το Πνεύμα το Άγιο μέσα στην Εκκλησία. Κι ο Θεός, που ήλθε στην ιστορία μας και μπήκε στη ζωή μας, μας ελκύει στην ιστορία Του και μας ενώνει με τη ζωή Του, με μια θεία δύναμη μας εντάσσει μέσα στο σωτήριο σχέδιό Του. Μια τέτοια φλέβα χαρίτων είναι η γιορτή της Υπαπαντής, με την οποία τιμούμε τη Θεομήτορα, αλλά και τον Δεσπότη· την Παναγία Μητέρα, που προσάγει στο ναό τον Ιησού, σαραντάμερο βρέφος και τον Θεάνθρωπο Κύριό μας, που προσφέρεται στον Θεό ως πρωτότοκος.
Reading from the Synaxarion:
Holy Father Auxentius of the Mountain
This Saint, who was from the East, lived during the reign of Saint Theodosius the Younger. In 442 he enlisted in the Fourth Military Company of the Scholarii, that is, the Imperial Guard. Afterwards, he became a monk on a certain mountain in Bithynia (which later took his name), not far from Chalcedon. On becoming the archimandrite of the monastics gathered there, and proving himself to be most enduring in asceticism and most Orthodox in his faith, he reposed during the reign of the Emperor Leo the Great of Thrace, who reigned from 457 to 474.