Δέν ξέρω ἄν κρύβεται καί κάτι ὕποπτο πίσω ἀπό τόν χαμό στόν Καναδά ἤ πίσω ἀπό τίς ἄλλες ἀντιδράσεις σέ ἄλλες χῶρες ἐνάντια στόν παγκόσμιο κορωνοφασισμό, δεδομένου ὅτι τό παγκόσμιο σύστημα ἔχει προφανῶς πολλά ποδάρια καί εἶναι βέβαιο ὅτι ὁ μακροπρόθεσμος στόχος εἶναι ή ἐμπέδωση συνθηκῶν ὄχι μόνο γενικευμένου φόβου, ἀλλά καί παγκόσμιου χάους μέσα ἀπό ἕνα κλίμα ἀναταραχὼν καί εὑρύτερης ἀνωμαλίας.
Προφανῶς, μετά ἀπό ὅσα ἔχουμε δεῖ καί ζήσει, ἀποτελεῖ ἀσυγχώρητη ἀφέλεια τό νά μήν κρατάει κάποιος τουλάχιστον μικρό καλάθι. Αὐτό ὅμως ἀπό τήν ἄλλη δέν σημαίνει ὅτι ὅσοι ξεσηκώνονται αὐθόρμητα καί κατακλύζουν τούς δρόμους, δέν εἶναι ἀξιέπαινοι (ἀνεξαρτήτως – ἐπαναλαμβάνουμε – τῶν προθέσεων τῶν ὅποιων ἐπίδοξων καπήλων), καί κυρίως δεν σημαίνει ὅτι δίνει τό παραμικρό ἄλλοθι στούς γνωστούς γελοίους καναπεδάτους τῆς ψοφοδεοῦς ἀπάθειας νά μηδενίσουν τούς ξεσηκωμούς τῶν λαῶν, μιλώντας ἀπαξιωτικά γιά προβοκάτσιες καί στημένες ἱστορίες.