Εἶναι μιὰ δυστυχέστατη ἑλληνικὴ πραγματικότητα, ὅτι τὸ πλεῖστον τῶν πολιτικῶν, πολιτειακῶν, ἐκκλησιαστικῶν, δημοσιογραφικῶν κ.λπ., παραγόντων, ἔχουν, ἠθελημένα ἢ ἀθέλητα, ἐλλειπῆ ἢ στρεβλὴ συνείδηση καὶ τῆς Ἑλληνικότητας καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἐπίσης, εἶναι βαθύτατα δυστυχὴς καὶ ἀπελπιδοφόρος, ἡ βιουμένη, μέσα σ’αὐτὸν τὸν πολιτικό, οἰκονομικό, ὑγειονομικό, δημογραφικὸ καὶ ἐν γένει κοινωνικὸ κουρνιαχτό, πολυεπίπεδη κατακόρυφη παρακμὴ καὶ ἀπαξίωση τῶν ἀξιῶν, ὅπου δοκιμάζεται ἡ ψυχοσωματικὴ ὑπόσταση καὶ εὑρίσκεται ἐν διωγμῷ ἡ ἐθνικὴ συνείδηση καὶ ἡ ὀρθόδοξη πίστη, τοῦ ἁπλοῦ Ἕλληνα πολίτη.
Το κράτος ηθικός αυτουργός της κοινωνικής σηψαιμίας --- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια έχει απολεσθεί καθώς η διαπρύσια πίστη προς έναν ορισμένο όραμα ή την ανιδιοτελή προσφορά εις την κοινωνία προς διαφύλαξη του κοινωνικού ιστού και της εθνικής μας συνείδησης, έχει καταβαραθρωθεί.
Η Ελλάς πέραν από το γεγονός ότι κηδεμονεύεται εκ των συγκεκριμένων συμφερόντων και ως χώρα της Ευρώπης έχει τεθεί εις το στόχαστρο των ερπυστριών του ολετήρα της παγκοσμιοποιήσεως, επιβάλλεται να μην έχει αρχές και αξίες καθώς και πίστη προς προκοπή, εξέλιξη και πρόοδο.
ΚΑΙ ΕΚ ΤΩΝ ΕΣΩ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΞΩ… -- Αθωνικά άνθη
«Ουδέ καίουσι λύχνον και τιθέασιν αυτόν υπό το μόδιον, αλλ’ επί την λυχνίαν, και λάμπει πάσι τοις εν τη οικία». Ο Κύριος.
Ο Χριστιανισμός, ο Ορθόδοξος, δεν είναι μόνον εσωστρέφεια. Είναι και εξωστρέφεια. Ούτε μόνον εξωστρέφεια. Αλλά και εξωστρέφεια. Βαθύτατον αίτημά του, είναι το προς τα έσω βύθισμα του νου. Η αναγκαιότης εστιάσεως των νοητικών δυνάμεων, υπό την στέγην της καρδίας, εκφράζεται με αγωνιώδεις τόνους, που απηχούν δια μέσου της ιστορίας της ανθρωπίνης ψυχής. Αισθανόμεθα βαθυστένακτον πόνον να επιστρέψωμεν εις εαυτούς, να γνωρίσωμεν την θαλπωρήν της εστίας μας, να χαρώμεν τους θησαυρούς μας, να κλαύσωμεν δι’ ό,τι δεν έχομεν. Η ευγένεια της υπάρξεώς μας ευρίσκεται εντός μας. «Εντός υμών εστιν η βασιλεία των ουρανών». Τότε αποκτώμεν συνείδησιν της υπάρξεώς μας, όταν αγαπήσωμεν τον εαυτόν μας.
ΘΕΟΤΟΚΕ ΠΑΡΘΕΝΕ..
Αύτη γαρ η των Αγίων Αγία, η ακηλίδωτος του Λόγου Παστάς, το παρθενικόν απάνθισμα, η Κιβωτός του Αγιάσματος, το Όρος το άγιον, η θεοχώρητος Σκηνή, η ακατάφλεκτος Βάτος, το πυρίμορφον Άρμα του Θεού, η Περιστερά η αμόλυντος, το ευρύχωρον του Λόγου Χωρίον, η θεόφωτος Νεφέλη, η πεποικιλμένη Βασίλισσα, η εκ σπέρματος Δαβίδ καταγομένη, τω του Δαβίδ Κτίστη και Θεώ τετήρετο εις εαυτού κατοίκησιν.
Άγιος
Ταράσιος β:585
Τη ΚΕ΄ (25η) Ιανουαρίου, μνήμη του εν αγίοις πατρός ημών ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Θεολόγου.
Γρηγόριος ο πάνσοφος και θαυμάσιος ανήρ εγεννήθη εις τα μέρη της Ανατολής εις χωρίον καλούμενον Αριανζός, κείμενον πλησίον της πόλεως Ναζιανζού, ήτις ευρίσκεται εις την δευτέραν των Καππαδοκών επαρχίαν περί το έτος τκθ΄ (329). Οι γονείς του ήσαν πλούσιοι, ευγενείς, έντιμοι και ενάρετοι. Η μεν μήτηρ αυτού ήτο ευσεβής από την αρχήν και Χριστιανή Ορθόδοξος, από γένος ευγενικώτατον, ο δε πατήρ ήτο ειδωλολάτρης πρότερον, αλλ’ ύστερον, αφού εγέννησε τον Άγιον Γρηγόριον, εμίσησε την ειδωλολατρίαν και προσήλθεν εις την ευσέβειαν· εκαλείτο δε και αυτός ομοίως Γρηγόριος, η δε γυνή ωνομάζετο Νόννα. Αύτη πρώτον μεν ήτο στείρα και άτεκνος, όθεν πολλάκις εδέετο του Παντοδυνάμου Θεού μετά πίστεως να της δώση παιδίον αρσενικόν και να του το αφιερώση, ως η Άννα τον Σαμουήλ, εξ αυτής της γεννήσεως και αναγεννήσεως. Ιδών λοιπόν ο Κύριος της γυναικός την ευλάβειαν, επήκουσε της δεήσεως αυτής και της εφανέρωσε μίαν νύκτα εις το όραμα, ότι μέλλει να γεννήση υιόν, όστις θα γίνη δούλος του Θεού γνησιώτατος και να τον ονομάση Γρηγόριον.
Reading from the Synaxarion:
Xenia, Deaconess of Rome
Our righteous Mother Xenia of Rome was of a distinguished family. While her parents were preparing to wed her, she stole away secretly, taking two handmaids with her, and departed for Mylasa of Karia in Asia Minor, and there she completed her life in asceticism. She was ordained deaconess by Paul, her spiritual father, who became Bishop of Mylasa. Although she was originally named Eusebia, to conceal her identity, she took the name Xenia - which means "stranger" in Greek - because of her estrangement from her country.