Πηγή : https://katakomviki-ecclesia.blogspot.com/
Η ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΕ ΑΙΡΕΤΚΟΥΣ --- Του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Θεοδώρου Ζήση, Ομ. καθηγητού του Α.Π.Θ.
Το πρόβλημα τῆς συμπροσευχῆς με τους αἱρετικούς ἀπασχολεῖ σοβαρά τις τελευταῖες δεκαετίες το ὀρθόδοξο πλήρωμα, διότι ἔχουν πληθυνθῆ οἱ παραβάσεις τῶν Ἱερῶν Κανόνων, οἱ ὁποῖοι με ἀναμφισβήτητη σαφήνεια καταδικάζουν τις συμπροσευχές. Ἡ πράξη τῆς Ἐκκλησίας ἐπί μακρά σειρά αἰώνων ἐσέβετο καί ἐτηροῦσε την ἱεροκανονική τάξη. Ἀκόμη και ἡ πρωτοστατοῦσα τώρα στις συμπροσευχές και κακόν παράδειγμα δίδουσα Ἐκκλησία Κωνσταντινουπόλεως δεν τόλμησε ἐπισήμως να ὑποστηρίξει την κατάργηση τῶν Ἱερῶν κανόνων, μολονότι μεμονωμένες φωνές ἰσχυρῶν ἐκπροσώπων της θεωροῦν ἀναχρονιστική την ἐφαρμογή τους. Δυστυχῶς ἡ ἄνευ σοβαρῶν ἐμποδίων πρόοδος τοῦ συγκρητιστικοῦ Οἰκουμενισμοῦ και ἡ συνακόλουθη ἄμβλυνση τῆς ὀρθοδόξου εὐαισθησίας ἐπί δεκαετίες, λόγῳ ἀφωνίας και ἀπραξίας τῶν ἐντεταλμένων να φρουροῦν και να φυλάττουν αὐτά, πού παρέδωσαν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι και οἱ Ἅγιοι Πατέρες, συνετέλεσαν στην ἐνθάρρυνση τῶν Οἰκουμενιστῶν να ὀργανώνουν «ἑβδομάδες συμπροσευχῆς», με συμμετοχή κληρικῶν και καθηγητῶν Θεολογικῶν Σχολῶν, να λαμβάνουν μέρος ἀδεῶς στις ἀκολουθίες τῶν ἑτεροδόξων, μερικοί δε και να ξεπερνοῦν την «κόκκινη γραμμή», πού θέτουν ὁρισμένοι ὡς ἔσχατο ὅριο ἀνοχῆς, και να μετέχουν τῆς ἀτέλεστης και ἀχαρίτω της «ΘείαςΕὐχαριστίας» τῶν ἑτεροδόξων «ἀζυμῖται γινόμενοι».
----------------------------
Αὐτό τό «συμπροσευχή μέ αἱρετικούς» θά πρέπῃ νά σταματήσουμε νά τό λέμε διά τούς Οἰκουμενιστάς τύπου Βαρθολομαίου καί τῶν ὁμοφρόνων του, διότι καί αὐτοί αἱρετικοί εἶναι. Καί ἐπειδή φέρουν ἀκόμη τό ὀρθόδοξον ράσον, ἕπεται ὅτι, ἐκτός ἀπό αἱρετικοί, εἶναι καί ἀπατεῶνες! Συνεπῶς, ἡ ἀποτείχισις ἀπό αὐτούς ἐπείγει!
Κάθε Πέμπτη ο ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
Ὁ Ἅγιος Νικόλαος διακρίθηκε γιὰ τὴν σταθερή του πίστη, διακήρυξε καὶ ὑποστήριξε σταθερὰ τὶς ἀρχὲς τῆς Ὀρθοδοξίας στὴν πρώτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδο. Διαπνεόταν ἀπ᾽ τὴ ζωὴ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ γι᾽ αὐτὸ ἀνεδείχθη κανόνας πίστεως, ἐνῶ παράλληλα ὑπῆρξε μιμητὴς τοῦ Χριστοῦ μας προσφέροντας ἀγάπη στοὺς συνανθρώπους μας, Ὁ Ἅγιος δὲν εἶχε περγαμηνὲς σπουδῶν, δὲν ἦταν ἀπόφοιτος Πανεπιστημίων τῆς ἐποχῆς, δὲν εἶχε μεταπτυχιακά, δὲν εἶχε τὴν κοσμικὴ σοφία τῆς ἐποχῆς, εἶχε ὅμως μέσα του τὴν ζέση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ ὁποία τοῦ ἔδωσε τὴν δύναμη νὰ ὑποστηρίξει τὴν πίστη! Ἔτσι ἀναδείχθηκε Κανόνας Πίστεως, τηρητὴς ἐπακριβῶς τῆς πίστεώς του.
Παρέδωσαν ληγμένα εμβόλια με διπλή ετικέτα σε νοσοκομείο της Αττικής
Μια αδιανόητη καταγγελία έκανε στον αέρα του FOCUS 103,6 FM και στον Στέφανο Δαμιανίδη ο Πατέρας Βασίλειος Βολουδάκης.
«Μας παρέδωσαν από ένα μεγάλο νοσοκομείο της Αττικής δύο κουτιά που περιείχαν εμβόλια. Αυτά τα κουτιά βεβαίως ήταν άδεια, αυτό που μας ενημέρωσαν και φαίνεται καθαρά πάνω στα κουτιά, είναι ότι δόθηκαν στο νοσοκομείο εκπρόθεσμα. Η πρώτη ετικέτα (γιατί υπάρχει και δεύτερη που την καλύπτει) αναφέρει ότι η ισχύς των εμβολίων είναι μέχρι 31 Νοεμβρίου του 2021 για το ένα κουτί και 31/12 του 2021, για το δεύτερο, είχαν ένα μήνα διαφορά. Φαίνεται όμως καθαρά ότι είχαν προσθέσει στα κουτιά αυτοκόλλητα, τα οποία μετέφεραν τη λήξη των εμβολίων τρεις μήνες μετά. Κάποιοι αποφάσισαν ότι το εμβόλιο δεν λήγει την ημερομηνία που αναγράφεται αρχικά, όπως αποφασίζουν στο Μαξίμου ότι το πιστοποιητικό θα διαρκεί έξι μήνες, τρεις μήνες, ή επτά μήνες», ανέφερε.
“Το πρώτο ερώτημά μας, αφορά στο περιεχόμενο καθώς όπως αναγράφεται και πάνω στα κουτιά, το υλικό αυτό πρέπει να φυλάσσεται σε ψυγεία από – 90 έως – 60 βαθμούς” σημείωσε. «Ποια ψυγεία έχουν τα εμβολιαστικά κέντρα της Καβάλας, του Βόλου, του Έβρου, των νησιών που είναι τελείως απομακρυσμένα από το κέντρο;» διερωτήθηκε.
Τη ΙΓ΄ (13η) Ιανουαρίου, ο Όσιος πατήρ ημών ΜΑΞΙΜΟΣ ο Καυσοκαλύβης, ο εν τω Αγίω Όρει του Άθω ασκήσας, κατά το ατκ΄ (1320) έτος, εν ειρήνη τελειούται.
Μάξιμος ο Όσιος πατήρ ημών ήτο από την Λάμψακον, από γονείς ευγενείς, ευσεβείς και εναρέτους, οι οποίοι, διότι ήσαν άτεκνοι, παρεκάλουν τον Θεόν μετά δακρύων να τους δώση τέκνον· και εισακούσας ο Θεός την δέησίν των, έδωκεν εις αυτούς τούτον τον μακάριον Μάξιμον, τον οποίον ωνόμασαν Μανουήλ εις το Άγιον Βάπτισμα· λαβόντες δε αυτόν ως δώρον θεόδοτον, καθώς ήτο και τη αληθεία, τον ανέτρεφον με μεγάλην αγάπην και επιμέλειαν, και τον εμάνθανον τα ιερά γράμματα. Όταν δε έφθασεν εις ικανήν ηλικίαν το παιδίον, το έφεραν εις τον Ναόν της Υπεραγίας Θεοτόκου, και το αφιέρωσαν εις τον Θεόν· παραμένων δε ο Μανουήλ εις τον Ναόν της Παναγίας, έψαλλε με μελωδίαν και θείον έρωτα παρακαλών Αυτήν καθ’ εκάστην με πολλήν κατάνυξιν δια την σωτηρίαν του. Και κατ’ αλήθειαν άλλος νέος Σαμουήλ εφαίνετο προκόπτων ηλικία και χάριτι, και ήτο επαινετός και αγαπητός εις όλους, ότι δεν είχε παιδαριώδη φρονήματα, αλλ’ έχων εξ αρχής γηραλέον νουν, επήγαινε συχνάκις εις Οσίους τινάς γέροντας, οίτινες ησύχαζον εκεί πλησίον, δια να ακούη τας ψυχωφελείς νουθεσίας των· και συναναστρεφόμενος με αυτούς και υπηρετών αυτούς, όταν είχεν ευκαιρίαν (διότι ακόμη ευρίσκετο εις την υποταγήν των γονέων), ωδηγείτο από αυτούς εις την θεάρεστον πολιτείαν· όθεν και ο θείος πόθος ήναψεν εις την καρδίαν του και τον εβίαζε να εξέλθη από τον κόσμον, και να υπάγη εις ησυχίαν, να ενδυθή το άγιον σχήμα των Μοναχών.
Είναι αιρετικοὶ οι Παπικοὶ και εμμένουν εις τας αιρετικὰς καινοτομίας των
Κατόπιν όλων των ενεργειών των ταγών της Ορθοδοξίας ο κίνδυνος να απαμβλυνθή εις την ψυχήν μας η συνείδησις, ότι οι Παπικοί είναι αιρετικοί καθίσταται μεγαλύτερος. Όταν ονομάζουν την Εκκλησίαν “πλοίον του Πέτρου”, όταν αναγορεύουν ένα άνθρωπον αλάθητον, όταν παρεισάγουν εις το Σύμβολον της Πίστεως επινοίας ανθρώπων, όταν δημιουργούν νέα δόγματα άγνωστα εις την Μίαν, Αγίαν και Αποστολικὴν Εκκλησίαν των πρώτων εννέα αιώνων, όταν στερούν τον λαὸν του Θεού απὸ το Αίμα του Κυρίου, ο Οποίος καλεί τους πάντας να το πίουν, όταν τόσα άλλα παρόμοια διδάσκουν και πράττουν, δεν είναι αιρετικοί; Είναι αιρετικοὶ οι Παπικοὶ και εμμένουν εις τας αιρετικὰς καινοτομίας των και τολμούν μάλιστα να τας θεωρούν, συμφώνως προς το μήνυμα του Πάπα, “ως κληρονομίαν Χριστού”. Είναι αιρετικοὶ και δι᾿ αυτὸ ως αιρετικοὺς βλέπουν ημάς τους Ορθοδόξους και ζητούν να εγκαταλείψωμεν την Ορθοδοξίαν μας, ζητούν με την υπόσχεσιν να μας μεταχειρισθούν “μετ᾿ ευσπλαγχνίας” ! Τα πάντα, λοιπόν, διαλαλούν τον κίνδυνον, που διατρέχομεν συνδιαλεγόμενοι με επιμόνους αιρετικούς και τα πάντα επιβάλλουν εις όλους μας επαγρύπνησιν.
Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός : Πως απήντησε το Βατικανό, στο οποίο στηρίξαμε οι Χριστιανοί της Ανατολής την ελπίδα μας;
α) Όταν μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο φάνηκε προς στιγμήν, ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο έμελλε να καταλάβει το ναό της Αγίας Σοφίας, το Βατικανό έσπευσε να δηλώσει, ότι προτιμούσε «να βλέπη την ημισέληνον επί της Αγίας Σοφίας παρά τον Ελληνικόν Σταυρόν» (sic)! και β) Μετά την καταστροφή της Σμύρνης και το ξερρίζωμά μας από την Ελληνικώτατη Μικρασία, ο Καρδινάλιος GASMARRI εκ μέρους του Βατικανού και ο τούρκος σφαγέας μας Μουσταφά Κεμάλ αντήλλασαν συγχαρητήρια τηλεγραφήματα (24, 27 και 28 Σεπτεμβρίου 1922), για την καταστροφή μας (Βλ. Αρχιεπ. Αθηνών Χρυσοστόμου (Παπαδοπούλου) Φύσις και χαρακτήρ της Ουνίας – Οι Ουνίται εν Ελλάδι, Αθήνησι 1928, σελ. 32). «Ο.Τ.»1478
Η ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΙΣ ΤΟΥ ΑΣΚΗΤΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση
ΣΤΗΝ ἐποχή μας οἱ ἄνθρωποι ἀρέσκονται νὰ ἀκοῦν καὶ νὰ διαβάζουν ἀσκητικὲς ἱστορίες, παλαιὲς καὶ νεώτερες, καὶ μὲ ἰδιαίτερη εὐχαρίστηση νὰ τὶς διηγοῦνται καὶ αὐτοὶ σὲ ἄλλους ἀδελφούς, προκειμένου νὰ ὠφεληθοῦν πνευματικὰ κι ἐκεῖνοι. Αὐτὴ τὴ δίψα τῶν ἀνθρώπων κανένας δὲν μπορεῖ νὰ καταργήσει. Μάλιστα θὰ ἔλεγα ὅτι ὅσοι γράφουν καὶ μιλοῦν πρέπει νὰ προσφέρουν τὴ στέρεη τροφὴ τοῦ ἀσκητικοῦ βιώματος. Ὑπάρχει ὅμως ἕνα λεπτὸ σημεῖο, τὸ ὁποῖο πρέπει νὰ προσέξουμε, γιατὶ διαφορετικὰ θὰ ἀδειάζουμε τὸ γάλα σὲ δοχεῖο, ποὺ δὲν ἔχει πυθμένα! Δηλαδή, ἡ διδασκαλία μας θὰ εἶναι μιὰ ματαιοπονία. Ποιὸ εἶναι λοιπὸν αὐτὸ τὸ σημεῖο; Ἔχω διαπιστώσει ὅτι πολλοὶ κήρυκες καὶ πολλοὶ ἀκροατές, ἐνῶ ἀρέσκονται στὴν ἀσκητικὴ διδαχή, δὲν ἔχουν τὴν καρδιά τους ἀσκητική. Τοὺς ἀρέσει νὰ μιλοῦν καὶ νὰ ἀκοῦν γιὰ τοὺς μεγάλους ἀββάδες τοῦ Γεροντικοῦ, ἀλλὰ καὶ γιὰ τοὺς σύγχρονους γέροντες, χωρὶς ὅμως νὰ εἶναι ἀποφασισμένοι νὰ ἐλευθερωθοῦν ἀπὸ τὸ κοσμικὸ φρόνημα, τὸ ὁποῖο τοὺς ὁδηγεῖ σὲ μιὰ ζωὴ συμβιβασμένη μὲ τὴν ἁμαρτία. Μπορεῖ νὰ μὴ εἶναι μοιχοί, κλέφτες καὶ ἄδικοι, δὲν εἶναι ὅμως ἄνθρωποι μετάνοιας, προσευχῆς, ἀγάπης, ἐλεημοσύνης, πράοι, ἀρνητὲς τοῦ συμφέροντος, ταπεινοί, ἀθόρυβοι, ἐργάτες τοῦ καλοῦ κ.λπ.
Μηταράκης το 2015 : “ΟΧΙ ΧΟΤ ΣΠΟΤΣ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ”, σήμερα όμως…
Ως βουλευτής αντιπολίτευσης έλεγε “ΟΧΙ ΧΟΤ ΣΠΟΤΣ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ”, ως “υπεύθυνος” υπουργός «ΥΠΕΡΔΟΜΕΣ πάνω στα σύνορα»!
Το 2015 αντιλαμβανόταν τους εθνικούς κινδύνους ο κ. Μηταράκης ως βουλευτής της αντιπολίτευσης και ζητούσε να μην κατασκευαστούν τα χοτ σποτς στο Αιγαίο. Ναι, αυτά τα χοτσποτς που έγιναν για 72 ώρες παραμονή. Τελικά οι 72 ώρες παραμονής στα νησιά έγιναν μήνες ή και χρόνια, εξαιτίας της εξέτασης ασύλου!
Σήμερα ως ” υπεύθυνος” υπουργός έχει φτιάξει τρεις Υπερδομές πάνω στα σύνορα ( Σάμο, Λέρο , Κω) και ζητάει να φτιάξει άλλες δύο πολύ μεγαλύτερες σε Χίο και Λέσβο.
Της Σάμου η Υπερδομή οι προδιαγραφές ήταν για 14.250 τ.μ. στεγασμένων χώρων και τελικά σύμφωνα με το βίντεο της ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ Α.Ε έφτασε τις 18.000τ.μ.!
3.000 χιλιάδες η επίσημη χωρητικότητα σύμφωνα με την σελίδα του υπουργείου ( 1.560 άτομα γεν. πληθυσμός, 240 ασυνόδευτα , 240 ευάλωτες ομάδες, 960 στο ΠΡΟΚΕΚΑ) αλλά όπως λέει και ο κ. Μηταράκης ταβάνι δεν υπάρχει!
Ποιος δεν θυμάται, ίσως το μόνο αληθές που έχει πει, από την διακαναλική συνέντευξη Χίου το αμίμητο ; “κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας όταν μιλάμε για χωρητικότητες”!!
Ορθόδοξος Τύπος (αριθ. φύλλου: 2027) : Δὲν ἀντισκέκονται πιὰ οἱ Ἁγιορεῖτες.
…Τὸ Ἅγιον Ὄρος ἔχασε τὴ φωνή του ἀπέναντι στὶς συγκεκριμένες οἰκουμενιστικὲς πράξεις τοῦ κ. Βαρθολομαίου. Δὲν τολμοῦν οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες νὰ ποῦν δημοσίως αὐτὰ ποὺ ἀδιακόπως ψυθυρίζουν μεταξύ τους. Χάθηκε ἀπὸ τοὺς μεγαλόσχημους τῆς ἁγιορειτικῆς Πολιτείας ἡ παρρησία καὶ αὐξήθηκε ὁ φόβος. Δὲν ἀντισκέκονται πιὰ οἱ Ἁγιορεῖτες.
Reading from the Synaxarion:
Tatiana the Martyr of Rome
Saint Tatiana was the daughter of a most distinguished consul of Rome. She became a deaconess of the Church, and for her confession of the Faith of Christ, she endured many torments. As she was suffering, angels punished her tormentors with the same torments they inflicted on her, until they cried out that they could no longer endure the scourges invisibly brought upon them. She was beheaded during the reign of Alexander Severus (111-135).