Η λειτουργική ζωή της Εκκλησίας, αρχίζει και τελειώνει με την επίκλησιν «Της τιμιωτέρας των Χερουβίμ…», και πάντες οι άγιοι της Εκκλησίας θεωρούν την Θεοτόκον Μαρίαν ως «μετά Θεόν, τα δευτερεία της Τριάδος έχουσαν…». Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός γράφει: «εμνήσθην της Θεοτόκου και εσώθη η ψυχή μου». Ο Γεώργιος Νικομηδείας λέγει, ότι ο Χριστός λογίζεται δόξαν ιδικήν του, την δόξαν της Μητρός αυτού. «Την Σην γαρ δόξαν ο Κτίστης, ιδίαν οιόμενος, εκπληροί τας αιτήσεις». «Ελπίδα μου, καταφυγή μου, Μητέρα μου, γράφει ο Μηνιάτης, ένα νεύμα να κάνης δι’ εμέ, εγώ είμαι σεσωσμένος. Κυρία Θεοτόκε Μαρία, όποιος εις Σε ελπίζει είναι αδύνατον να χαθή».
---------------------
Ἄκρως παρηγορητικός λόγος δι' ὅλους ἡμᾶς πού συναισθανόμεθα τήν ἁμαρτωλότητά μας καί καταφεύγουμε στήν Θεοτόκον ψάλλοντες: «Τήν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς Σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπό τήν σκέπην Σου». Ὁ λόγος αὐτός εἶναι σύμφωνος μέ τό γνωστόν: «Οὐδείς προστρέχων ἐπί Σοί κατῃσχυμμένος ἀπό Σοῦ ἐκπορεύεται, ἁγνή Παρθένε Θεοτόκε. Ἀλλ' αἰτεῖται τήν χάριν καί λαμβάνει τό δώρημα, πρός τό συμφέρον τῆς αἰτήσεως» (ἱερά Παράκλησις πρός τήν Θεοτόκον).
Ἄκρως παρηγορητικός λόγος δι' ὅλους ἡμᾶς πού συναισθανόμεθα τήν ἁμαρτωλότητά μας καί καταφεύγουμε στήν Θεοτόκον ψάλλοντες: «Τήν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς Σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπό τήν σκέπην Σου». Ὁ λόγος αὐτός εἶναι σύμφωνος μέ τό γνωστόν: «Οὐδείς προστρέχων ἐπί Σοί κατῃσχυμμένος ἀπό Σοῦ ἐκπορεύεται, ἁγνή Παρθένε Θεοτόκε. Ἀλλ' αἰτεῖται τήν χάριν καί λαμβάνει τό δώρημα, πρός τό συμφέρον τῆς αἰτήσεως» (ἱερά Παράκλησις πρός τήν Θεοτόκον).
ΑπάντησηΔιαγραφή