Μητροφάνης, ο Άγιος Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως ήκμασε κατά τους χρόνους Κωνσταντίνου του Μεγάλου εν έτει τκ΄ (320) υιός ων Δομετίου, αδελφού Πρόβου, του βασιλεύσαντος εν έτει σοστ΄ (276). Είχε δε ο Δομέτιος δύο υιούς, τον Πρόβον και τον Μητροφάνη. Χρησάμενος δε ο Άγιος σώφρονα και ορθόν λογισμόν και θεωρήσας την θρησκείαν των ειδώλων ψευδή και πεπλανημένην, προσήλθεν εις την αληθή πίστιν του Χριστού και πορευθείς εις το Βυζάντιον συνανεστρέφετο μετά του Τίτου, του Επισκόπου Βυζαντίου, όστις ήτο ανήρ άγιος και θεοφόρος. Βλέπων δε τον Μητροφάνη όντα εστολισμένον δια πολλών αρετών, συνηρίθμησε τούτον μετά των Κληρικών, ήτοι εποίησεν αυτόν αναγνώστην. Αφ’ ου δε απέθανεν ο άγιος Τίτος, εγένετο Επίσκοπος του Βυζαντίου Δομέτιος, ο πατήρ του αγίου Μητροφάνους. Αποθανόντος δε του Δομετίου, διεδέχθη τον Επισκοπικόν θεόνον ο υιός αυτού Πρόβος και αφ’ ου εκείνος εκυβέρνησε την Εκκλησίαν επί δώδεκα έτη, απήλθε προς Κύριον, ότε ανήλθεν εις τον θρόνον του Βυζαντίου ο άγιος Μητροφάνης, ο του Πρόβου μεν αδελφός, του δε Δομετίου υιός. Τούτον τον θείον Μητροφάνην ευρών ο Μέγας Κωνσταντίνος Επίσκοπον εν τω Βυζαντίω κατενόησε την αρετήν του, την ευθύτητα της γνώμης και την αγιότητα αυτού.
Όθεν, λέγεται, ότι όχι μόνον ηγάπησε τον τόπον εκείνον του Βυζαντίου δια την καλήν τοποθεσίαν του, δια την ευκρασίαν των τεσσάρων εποχών του ενιαυτού και διότι δεξιούται και υπηρετείται, ως υπό δύο χειρών, υπό τε της ξηράς και της θαλάσσης και διότι αυτός προκάθηται των δύο μερών της Οικουμένης, της Ευρώπης δηλαδή και της Ασίας, ου μόνον, λέγω, δια ταύτα ηγάπησεν ο Μέγας Κωνσταντίνος το Βυζάντιον, αλλ’ ουχ ήττον και δια την αρετήν και αγιότητα του θείου Μητροφάνους, του εν αυτώ επισκοπεύοντος. Όθεν εφάνη φιλότιμος εις τον τόπον εκείνον και χωρίς να φεισθή εξόδων έκτισε την θαυμαστήν μεγαλόπολιν Κωνσταντινούπολιν , ήτις διακρίνεται και υπερέχει όλων των πόλεων της οικουμένης και εκεί εγκαθίδρυσε τον θρόνον του μετακομίσας αυτόν εκ της αρχαίας Ρώμης. Όταν δε συνήλθεν εν Νικαία η Αγία Α΄ Οικουμενική Σύνοδος εν έτει τκε΄ (325), ο μακάριος ούτος Μητροφάνης, ένεκα του γήρατος και της πασχούσης υγείας του, δεν ηδυνήθη να μεταβή εις την Σύνοδον αυτοπροσώπως, διότι ήτο κλινήρης, απομαρανθείσης της φυσικής δυνάμεως του σώματός του. Απέστειλεν όθεν τοποτηρητήν εις την Σύνοδον τον πρώτον αυτού Πρεσβύτερον Αλέξανδρον, άνδρα τίμιον, τον οποίον αφήκε και διάδοχον του θρόνου εν έτει τκε΄ (325). Αφ’ ου δε διελύθη η Σύνοδος και επανήλθεν εις την Κωνσταντινούπολιν ο Μέγας Κωνσταντίνος μετά των θεοφόρων Πατέρων, έλεγεν ο θείος Μητροφάνης, ότι απεκάλυψεν εις αυτόν ο Θεός να γίνωσι διάδοχοι του θρόνου της Κωνσταντινουπόλεως ο ρηθείς πρωτοπρεσβύτερος Αλέξανδρος και μετ’ αυτόν ο Παύλος, ως αρέσκοντες τω Θεώ και ως άξιοι του Πατριαρχικού αξιώματος. Ούτω λοιπόν κοιμηθείς ο μακάριος Μητροφάνης απήλθε προς Κύριον. Τελείται δε η αυτού Σύναξις και εορτή εν τη αγιωτάτη Μεγάλη Εκκλησία και εν τω σεβασμίω αυτού Ναώ, τω κειμένω πλησίον του Αγίου Μάρτυρος Ακακίου, εν τω Επτασκάλω, όπου ευρίσκεται και το τίμιον και άγιον αυτού λείψανον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου