῾Η Κυριακὴ τῆς ᾿Ορθοδοξίας καὶ ἡ σημερινὴ κατάσταση -- του Φώτη Κόντογλου

Η Κυριακή τῆς ᾿Ορθοδοξίας, καθιερώθηκε νὰ γιορτάζεται ἀπὸ τὴν ᾿Εκκλησία μας μὲ τὴν ἀναστήλωση τῶν εἰκόνων καὶ τὴν νίκη τῆς εὐσέβειας καταπάνω στοὺς εἰκονομάχους. Οἱ εἰκονομάχοι ἤτανε οἱ νεωτεριστὲς ἐκεινοῦ τοῦ καιροῦ, ποὺ ἀρχίσανε ἀπὸ τὴν κατάργηση τῆς εἰκονογραφίας, γιὰ νὰ προχωρήσουν,σιγὰ-σιγά, ὅπως συνηθίζουν πάντα οἱ τέτοιοι, καὶ σὲ ἄλλες καταλυτικὲς μεταρρυθμίσεις, ὥς ποὺ νὰ μὴν ἀφήσουν τίποτα ἀπείραχτο στὴν᾿Ορθοδοξία.῾Η εἰκόνα στάθηκε τὸ σύμβολο τῆς ᾿Ορθοδοξίας καὶ γιὰ τὶς εἰκόνες βρισκότανε σὲ ἀναταραχὴ τὸ Βυζάντιο, σὲ ἐμφύλιο πόλεμο, ἐπὶ 116χρόνια. Στὰ 787 μ.Χ. ἔγινε ἡ ἐν Νικαίᾳ Ζʹ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος, ποὺ ἐκήρυξε τὴν ἀναστήλωση τῶν εἰκόνων κ᾿ ἔβαλε τέλος στὴν εἰκονομαχία ποὺ εἶχε ἀρχίσει ἀπὸ τὰ 726, ἐπὶ Λέοντος τοῦ ᾿Ισαύρου.

᾿Αλλά, κ᾿ ὕστερα ἀπὸ τὴν Ζʹ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ξαναζωντάνεψε ἡ εἰκονομαχία, ὥς ποὺ ἔγινε ἄλλη σύνοδος στὴν Κωνσταντινούπολη,στὰ 842, κι᾿ αὐτὴ ἐπικύρωσε τὴν Ζʹ Οἰκουμ. Σύνοδο, κ᾿ ἔτσι ἔπαψε ἐκείνη ἡ μανία τῆς εἰκονομαχίας. Αἰτία ἀπ᾿ ὅπου προέρχεται κάθε αἵρεση καὶ νεωτερισμὸς στὴ θρησκεία, εἶναι ἡ ἀπιστία κι᾿ ὁ ὀρθολογισμός. Γι᾿ αὐτὸ κ᾿ οἱ εἰκονομάχοι ἤτανε ἄνθρωποι μὲ ψυχρὴ ψυχή, ἄπιστοι, ἀλαζόνες, ματαιόδοξοι, στερημένοι ἀπὸ πνευματικὸ βάθος, καὶ σπρωγμένοι, σὲ ὅ,τι κάνανε ἀπὸ πολιτικοὺς κι᾿ ἄλλους παρόμοιους ἀντιπνευματικοὺς σκοπούς.

Οἱ ἀρχηγοὶ αὐτῆς τῆς κινήσεως, αὐτοκράτορες καὶ αὐλικοί, τραβοῦσαν μὲ τὸ μέρος τους τοὺς ὀλιγόπιστους, τοὺς ματαιόδοξους, καὶ τοὺς συμφεροντολόγους, ποὺ λογαριάζανε τὴν πολιτικὴ καὶ κοινωνικὴ δύναμη ποὺ εἶχαν αὐτοὶ οἱ ἀρχηγοὶ τῆς εἰκονομαχίας.᾿Απὸ τ᾿ ἄλλο μέρος ἀγωνιζόντανε γιὰ τὴν πίστη τους, ποὺ εἶχε γιὰ σύμβολα τὶς εἰκόνες, οἱ εὐσεβεῖς κληρικοί, ἀπὸ τὸν Πατριάρχη ὥς τὸν καλόγηρο, καὶ μαζὶ μὲ τοὺς εὐλαβεῖς κληρικούς, οἱ ἁπλὲς ψυχὲς ποὺ εἴχανε βαθειὰ πίστη στὴν ᾿Ορθοδοξία καὶ στὴν παράδοσή της, οἱ ταπεινοὶ καὶ οἱ «πτωχοὶ τῷ πνεύματι», οἱ μακαρισμένοι ἀπὸ τὸνΧριστό, τὰ «μωρὰ τοῦ κόσμου καὶ τὰ ἐξουθενημένα». Βέβαια ἀνάμεσα σ᾿ αὐτοὺς ὑπῆρχε καὶ «ὁ δεισιδαίμων ὄχλος», ὅπως τοὺς λένε οἱ νεωτεριστὲς κ᾿ οἱ μεταρρυθμιστές. ᾿Αλλὰ αὐτὸς ὁ «ὄχλος»  φαίνεται συχνὰ πὼς βλέπει πιὸ καθαρὰ καὶ πιὸ μακρυὰ ἀπὸ τοὺς φωστῆρες τοῦ ψυχροῦ ὀρθολογισμοῦ, ὅπως ἔγινε στὴν Κωνσταντινούπολη, λίγο πρὶν νὰ τὴν πάρη ὁ Τοῦρκος, ποὺ ὁ λαὸς μπόδισε τὴν ῞Ενωση τῆς ᾿Εκκλησίας μας μὲ τοὺς παπικούς, καὶ γλύτωσε τὸ γένος μας ἀπὸ τὸν ἀφανισμό, ὅπως λέγει κι᾿ ὁ σοφὸς ᾿Αδαμάντιος Κοραῆς, γράφοντας τοῦτα τὰ λόγια: «Διὰ τὴν δεισιδαιμονίαν ταύτην μάλιστα μᾶς ὀνειδίζουν, (οἱ Λατῖνοι), καὶ εἰς αὐτὴν ἀποδίδουν τὸ πεῖσμα τοῦ κοινοῦ λαοῦ (ποὺ τὸν λένε ὄχλο οἱ ἔξυπνοι) νὰ μὴ ἑνωθῇ μὲ τοὺς Παπιστάς, καὶ τὴν σταθερὰν αὐτοῦ ἀντίστασιν εἰς τοὺς ἐπιθυμοῦντας νὰ τὸν ἑνώσωσιν αὐτοκράτορας. Εἰς τὴν δεισιδαιμονίαν ὅμως ταύτην (ἂν ἐγέννησε ποτέ τι καλὸν ἡ δεισιδαιμονία) χρεωστοῦμεν οἱ σημερινοὶ Γραικοὶ τὴν ὕπαρξίν μας. Χωρὶς τὸ εὐτυχέστατον τοῦτο πεῖσμα τῶν πρὸ ἡμῶν, ἡ δεισιδαιμονία ἤθελ᾿ αὐξηθῆ ἐπὶ πλέον, καὶ τὰ πολυπληθῆ τάγματα τῶν Δυτικῶν μοναχῶν ἔμελλον νὰ καταβρωμίσωσι τὸ ἔδαφος τῆς ταλαιπώρου ῾Ελλάδος...». Αὐτὰ δὲν τὰ γράφει κανένας ὀπισθοδρομικὸς καὶ καθυστερημένος πνευματικά, ἢ κανένας παλαιοημερολογίτης, ἀλλὰ ὁ Κοραῆς, ποὺ τὸ  ἄγαλμά του τὸ ἔχουν στήσει οἱ ῞Ελληνες μπροστὰ στὸ Πανεπιστήμιό τους, καὶ ποὺ στάθηκε στὰ χρόνια του πολὺ φιλελεύθερος, ἐνθουσιώδης ὀπαδὸς τῆς Γαλλικῆς ᾿Επανάστασης. Τί ἀποκρίνονται σ᾿ αὐτὰ οἱ βαθυστόχαστοι νεωτεριστὲς καὶ ὀρθολογιστές, ποὺ θαρροῦν πὼς βαστᾶνε τὸ κλειδὶ τῆς σοφίας καὶ τῆς ἐπιστήμης, καὶ περιπαίζουνε ἐμᾶς τοὺς «μωροὺς καὶ φανατικούς»;  ῞Οπως εἴπαμε στὴν ἀρχή, αἰτία κάθε νεωτερισμοῦ στὴν παράδοση τῆς ᾿Εκκλησίας μας εἶναι ἡ ἀφοβία πρὸς τὸν Θεό, ἡ ἀσέβεια κι᾿ ἡ ἀπιστία. Ποτὲ ἕνας Χριστιανὸς ποὺ νὰ πιστεύη ἀληθινά, ὄχι ψεύτικα, δὲν βρέθηκε ἀνάμεσα στοὺς νεωτεριστὲς καὶ στοὺς μεταρρυθμιστές. ῾Ο ἄπιστος δὲ μπορεῖ νὰ ἔχῃ ταπεινὸ φρόνημα, ἀλλὰ εἶναι πάντα περήφανος, ἀλαζόνας. Κι᾿ αὐτὸ τὸ λέγει μὲ δυὸ λόγια ὁ ἅγιος ᾿Εφραὶμ ὁ Σῦρος:

«῾Η ὑπερηφάνεια ἀναγκάζει ἐπινοεῖν καινοτομίας, μὴ ἀνεχομένη τὸ ἀρχαῖον».

Βλέπεις τί λέγει; «ἀναγκάζει», δηλαδή ἡ περηφάνεια, ἡ ματαιοδοξία, βιάζει αὐτὸν ποὺ τὴν ἔχει μέσα του, νὰ θέλη καὶ νὰ κάνη νεωτερισμούς, ἐπειδὴ εἶναι δοῦλος αὐτῆς τῆς περηφάνειας! Κ᾿ ἔπειτα λέγει «μὴ ἀνεχομένη τὸ ἀρχαῖον», δηλαδὴ ἐπειδὴ δὲν χωνεύει «τὸ ἀρχαῖον», ἤγουν τὴν παράδοση, μὲ ἄλλα λόγια, ἐπειδὴ φαίνεται βαρὺ στὸν ματαιόδοξο νὰ παραδεχθῆ ἐκεῖνο ποὺ τοῦ παραδώσανε οἱ παλαιότεροι, «οἱ πρὸ ἡμῶν», ὅπως εἶπε ὁ Κοραῆς. Γιὰ νὰ παραδεχθῆ κανένας τὴν παράδοση, πρέπει νὰ ἔχη μέσα του ταπείνωση καὶ νὰ μὴ θέλη νὰ στήση τὸ δικό του θέλημα. Δὲν ὑπάρχει νεωτεριστής στὴν ᾿Εκκλησία καὶ ἄνθρωπος ποὺ νὰ θέλη νὰ γκρεμνίση ὅ,τι παραλάβαμε ἀπὸ ἐκείνους ποὺ περιφρουρήσανε τὴ θρησκεία μας μὲ τὴν εὐσέβειά τους καὶ μὲ τὴν ἀσάλευτη πίστη τους, ποὺ γι᾿ αὐτὴ ὑποφέρανε κάθε κακοπάθηση, κι᾿ αὐτὸν τὸν θάνατο, ναί, δὲν ὑπάρχει νεωτεριστής τέτοιος, ποὺ νὰ μὴν εἶναι ἄπιστος.῍Ας κρύβεται, ἂς παρουσιάζεται γιὰ εὐλαβέστατος, ἂς κάνει τὸν ταπεινόφρονα, ἂς ἀγκαλιάζει, τάχα τοὺς ἐχθρούς του, μ᾿ ἕναν λόγο: ἂς φαίνεται ἀπ᾿ ἔξω σὰν ἅγιος, πρᾶος καὶ γλυκόλογος. Στ᾿ ἀληθινὰ εἶναι ἕνας ὑποκριτής.῾Ο ἅγιος ᾿Ιγνάτιος ὁ Θεοφόρος, ὁ ἁγιώτατος ἅγιος, ἕνας ἀπὸ τοὺς πιὸ ἀρχαίους ἱεράρχες τῆς ᾿Εκκλησίας, μαθητὴς τοῦ ἀποστόλου ᾿Ιωάννου τοῦ Θεολόγου, αὐτὸς ποὺ μονομάχησε μὲ τὰ θηρία γιὰ τ᾿ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, μέσα στὸ Κολοσσαῖο τῆς Ρώμης, ἐννενῆντα χρονῶν πρεσβύτης, ἔνοιωθε ριζωμένη τέτοια πίστη μέσα στὴν καρδιά του, ποὺ ἔλεγε στοὺς μαθητές του, ὁποὺ ἐνεργούσανε νὰ τὸν γλυτώσουνε ἀπὸ τὸ μαρτύριο: «Μὴ μὲ ἐμποδίζετε, τέκνα μου, νὰ πάγω στὸν ἀγαπημένο Κύριό μου. Εἶμαι σιτάρι τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ ἀλεστῶ (ἀπὸ τὰ δόντια τῶν θηρίων), γιὰ νὰ παρουσιασθῶ μπροστά του ὡς ἄρτος εὐώδης καὶ καθαρός». Κ᾿ ἐπειδή, πολλὲς φορές, τὰ λεοντάρια δὲν θέλανε νὰ σπαράξουνε κάποιους Μάρτυρες, ὁ ᾿Ιγνάτιος, αὐτὸς ὁ σιδερόκαρδος ἑκατοχρονίτης μονομάχος, ἔλεγε στοὺς δικούς του: «Κι᾿ ἄν τὰ θηρία δὲν θελήσουνε νὰ μὲ φᾶνε, ἐγὼ θὰ τὰ βιάσω». ῎Ω ὕψος ἀπίστευτο, ποὺ φτάνει ἡ πίστη τοῦ Χριστοῦ, ὁποὺ κάνει᾿Αχιλλέα πολεμιστὴ τὸν ἄκακο γέροντα, τὸν πρᾶο ἐπίσκοπο τῆς ᾿Αντιόχειας, ποὺ παραμέριζε γιὰ νὰ μὴ πατήσῃ ἕναν μήρμυγκα! ᾿Αλλά, γιατί ἐβγῆκα ἀπὸ τὴν ὑπόθεση ποὺ μιλοῦσα; Τὸ ἔκανα γιὰ νὰ ἀναφέρω τί ἔλεγε αὐτός, ὁ ἅγιος γιὰ τοὺς νεωτεριστὲς τῆς θρησκείας.῎Ελεγε λοιπόν: «Πᾶς ὁ λέγων παρὰ τὰ διατεταγμένα, κἂν νηστεύῃ, κἂν παρθενεύῃ, κἂν προφητεύῃ, κἂν σημεῖα ποιῇ, λύκος σοι φαινέσθω ἐν προβάτου δορᾷ, φθορὰν προβάτων κατεργαζόμενος».«῞Οποιος διδάσκει ἄλλα ἀπὸ ὅσα διατάζει ἡ ᾿Εκκλησία, κι᾿ ἂν νηστεύη, κι᾿ ἂν εἶναι παρθένος, κι᾿ ἂν προφητεύη ἀκόμα, κι᾿ ἂν ἀκόμα κάνη θαύματα, αὐτὸν νὰ τὸν βλέπης σὰν λύκο ποὺ εἶναι σκεπασμένος μὲ προβιὰ προβατίσια, καὶ ποὺ μηχανεύεται πονηρὰ καταπάνω στὰ πρόβατα». ῎Ακουσέ τα, λοιπόν, ἐσὺ ποὺ διαβάζεις, καὶ τύπωσέ τα στὸ μυαλό σου, γιὰ νὰ μὴ ξεγελασθῆς ἀπὸ τὶς κολακεῖες, ἀπὸ τὰ γλυκόλογα, κι᾿ ἀπὸ τὴ ζαχαρίνη τῆς «ἀγάπης» ποὺ μεταχειρίζονται οἱ τέτοιοι παραβάτες κι᾿ ἀποστάτες, μὲ σκοπὸ νὰ σὲ παραπλανήσουν.῞Ολα τὰ καταχθόνια σχέδιά τους τὰ σκεπάζουν μὲ τὸ πανάγιο ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, ποὺ εἶπε ὀχτὼ φορὲς «Οὐαί!», ὀχτὼ φορὲς «ἀλλοίμονο!» γιὰ τοὺς ὑποκριτές. «᾿Αλλοίμονο» εἶπε καὶ γιὰ ὅσους κάνουν σκάνδαλα, ὅπως κάνουν αὐτοὶ οἱ νεωτεριστές: «Οὐαὶ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ δι᾿ οὗ τὸ σκάνδαλον ἔρχεται» (Ματθ. ιηʹ 7).

Ναί! Σήμερα, στὶς μέρες μας, φανερωθήκανε κάποιοι ἄλλοι ἀποστάτες, ὄχι μοναχὰ εἰκονομάχοι, ἀλλὰ καὶ γενικὰ «᾿Ορθοδοξομάχοι», ποὺ παρουσιάζονται σὰν ὑπέρμαχοι τῆς ᾿Ορθοδοξίας, ὅπως οἱ Φαρισαῖοι παρουσιαζόντανε σὰν ὑπέρμαχοι τοῦ Νόμου, ἐνῶ τὸν καταργούσανε. Πρόδρομοι στοὺς νεωτεριστὲς ποὺ φανερώνονται στὶς πονηρὲς μέρες μας, σταθήκανε κάποιοι ᾿Αρχιερεῖς καὶ Πατριάρχες ποὺ εἴχανε πάρει «προοδευτικὲς» καὶ νεωτεριστικὲς ἰδέες ἀπὸ τὸ «ἐξωτερικὸ» καὶ θελήσανε νὰ «ἀναμορφώσουν τὴν ᾿Εκκλησίαν, διὰ νὰ τὴν προσαρμόσουν εἰς τὰς ἀπαιτήσεις τῆς ἐποχῆς μας».

Αὐτὴ τὴν ἀνάγκη «τῆς προσαρμογῆς» τὴν αἰσθάνονται, ἐπειδὴ βλέπουν πὼς κόσμος ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὴ θρησκεία, καὶ προσπαθοῦν τάχα μὲ τὰ γιατροσόφια τῶν νεωτερισμῶν καὶ τῶν «προσαρμογῶν» νὰ τραβήξουν τοὺς ἄθρησκους.᾿Αλλὰ ζῆλος τους εἶναι « μωρὸς ζῆλος», γιατὶ φανερώνει πὼς θέλουν νὰ στηρίξουν τὴ θρησκεία μὲ κάποιους νεωτερισμοὺς ποὺ τὴν καταργοῦν καὶ γι᾿ αὐτὸ δὲν κάνουν τίποτα, ἐπειδὴ οἱ ἴδιοι εἶναι ἄπιστοι.῞Ενας «κόκκος πίστεως» θἂφτανε ἐκεῖ ποὺ δὲν κάνουν τίποτα οἱ νεωτερισμοί, κι᾿ οἱ Διασκέψεις, καὶ τὰ Παγκόσμια Συμβούλια, καὶ οἱ᾿Οργανώσεις, καὶ «αἱ μωραὶ (συ)ζητήσεις καὶ γενεαλογίαι καὶ μάχαι νομικαὶ» (᾿Απόστολος Παῦλος). Καὶ πὼς δὲν κάνουν τίποτα ὅλα αὐτά, οἱ νεωτερισμοὶ στὴ λατρεία καὶ οἱ προσπάθειες γιὰ τὴν «προσαρμογή», ἀπόδειξη εἶναι τὸ ὅτι στὶς χῶρες ποὺ γίνονται αὐτὰ ἀπὸ τοὺς θρησκευτικοὺς ἀρχηγούς, στὶς χῶρες τῆς Εὐρώπης καὶ τῆς ᾿Αμερικῆς, μάταια γίνονται «οἱ προσαρμογές», ἀφοῦ δὲν ὑπάρχει προζῦμι γιὰ νὰ ζυμωθῆ τὸ ψωμί, δηλ. πίστη, καὶ τὸ ὅτι τὸ θρησκευτικὸ αἴσθημα, τὸ ἀληθινό, σβήνει καὶ χάνεται, ἐνῶ μέρα μὲ τὴ μέρα, ἀπιστία θριαμβεύει.῾Ο ὑστερικὸς θαυμασμὸς ποὺ ἔχουνε σὲ κάθε πρᾶγμα ποὺ γίνεται στὴ Δύση, αὐτοὶ οἱ ξιππασμένοι ρασοφόροι μας, ποὺ ζήσανε στὸ ἐξωτερικὸ κι᾿ ἀπομείνανε κατάπληκτοι ἀπὸ τὴν ὑλικὴ δύναμη τῆς Δύσης, τοὺς κάνει νὰ εἶναι τυφλοὶ καὶ νὰ μὴ νοιώθουν τίποτα ἀπὸ τὸ πνευματικὸ βάθος τῆς ᾿Ορθοδοξίας, ἀλλὰ νὰ πιθηκίζουν τοὺς Παπικούς, τοὺς ᾿Αγγλικανοὺς καὶ τοὺς Προτεστάντες. Μιὰ σειρὰ λοιπὸν ἀπὸ τέτοιους ἐξευρωπαϊσμένους ρασοφόρους, ὅπως εἶναι οἱ κληρικοὶ τοῦ κλίματος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τοῦ Πατριαρχείου τῆς ᾿Αλεξανδρείας καὶ τῶν ῾Ιεροσολύμων, ἑτοιμάσανε τὸν δρόμο στοὺς σημερινοὺς παπολάτρες καὶ κάθε λογῆς νεωτεριστές, ποὺ πᾶνε νὰ καταργήσουν τὴν πίστη τῶν Πατέρων μας. Κορυφαῖος νεωτεριστής στάθηκε Πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης, ἀδίστακτος, ἀσεβὴς κι᾿ ἄθεος. ῾Ο Θεὸς νὰ τὸν συγχωρήσει. Καὶ ὅμως πόσοι τέτοιο καταλύτες τῆς ᾿Ορθοδοξίας θὰ γιορτάσουν τὴν Κυριακὴ τῆς ᾿Ορθοδοξίας!...

 

Φώτης Κόντογλου

14 σχόλια:

  1. Της Εβδόμης Οικουμενικής Συνόδου.

    Για την Κυριακή της Ορθοδοξίας.

    ΄΄...ἐν γὰρ ταῖς εἰκόσιν ὁρῶμεν τὰ ὑπὲρ ἡμῶν τοῦ δεσπότου πάθη, τὸν σταυ­ρόν, τὸν τάφον, τὸν ᾅδην νεκρούμενον καὶ σκυλευόμενον, τῶν μαρ­τύρων τοὺς ἄθλους, τοὺς στεφάνους, αὐτὴν τὴν σωτηρίαν, ἣν ὁ πρῶτος ἡμῶν ἀθλο­θέτης καὶ ἀ­θλοδότης καὶ στεφανίτης «ἐν μέσῳ τῆς γῆς κα­τειρ­γάσατο». ταύ­την σήμε­ρον τὴν πανήγυριν ἑορτάζομεν, ἐν ταύτῃ εὐχαῖς καὶ λιτανείαις συνευ­φραι­νόμενοί τε καὶ συναγαλλόμενοι, ψαλμοῖς ἐκβοῶμεν καὶ ᾄσμασιν...΄΄[Πρακτικά Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου.Τόμος Γ΄,σελ.405]

    Αυτά προσκυνούμε και λιτανεύουμε μέσα από τις ιερές εικόνες και όχι τα παπικά κατασκευάσματα, την δήθεν εικόνα αγία Τριάδος και τα υπόλοιπα.


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τους τρεις Αγγέλους επιτρέπεται;Ποία είναι η γνώμη σου Χάρη;

      Διαγραφή
  2. Ναι σωστά λέει ο 5.38 π.μ. ανώνυμος...
    Πες και σύ Χάρη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ποιοι είναι οι 3 άγγελοι;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι αυτοί που φιλοξένησε ο Αβραάμ. Οι δύο ήταν κανονικοί Άγγελοι και ο τρίτος ήταν ο Χριστός.

      Διαγραφή
  4. Αγιογραφούμε την ανθρώπινη μορφή του Κυρίου,αλλά τον προσκυνούμε ως Θεάνθρωπο,λόγω της ενώσεως των δύο φύσεων σε μία υπόσταση.Μη ξεχνούμε ότι Αυτός είναι ο Υιός και Λόγος του Θεού.
    Αυτό δεν συμβαίνει στην περίπτωση της μορφής του γέροντος[η οποία ουδόλως σχετίζεται με την υπόσταση του Θεού Πατρός]δηλαδή δεν μετατρέπεται αυτή σε θεογέροντα.
    Το ίδιο συμβαίνει και στην περίπτωση των Αγγέλων,οι μορφές τους παραμένουν μορφές Αγγέλων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δηλαδή επιτρέπεται να γίνει μια εικόνα με τρεις Αγγέλους ή όχι.Τι όραμα του Δανιήλ απαγορεύεται να γίνει τοιχογραφία;

      Διαγραφή
  5. επιτρέπεται μόνον ο Παλαιός τωμ Ημερών,που είναι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός.
    οι τρεις Άγγελοι -η εικόνα- ονομάζεται η φιλοξενία του Αβραάμ,και ουχί η Αγία Τριάς.
    και για να σφραγίσει ο Θεός τούτο,έχουμε:
    Παλαιά Διαθήκη= τρεις αγγέλους-Καινή Διαθήκη= η εμφάνιση κατά τον ίδιο ΑΚΡΙΒΩΣ τρόπο στον
    Άγιο Αλέξανδρο Σβίρ.δηλαδή ΓΕΓΟΝΟΤΑ!!! ΈΧΟΥΝ ΣΥΜΒΕΙ!!!εθεάθησαν!!!
    τώρα η εμμονή όλων σχεδόν τωΝ ΓΟΧ να βάζουν φάτσα μόστρα την άλλη εικόνα να την προσκυνήσεις για να δείξεις ότι δεν είσαι με τους άλλους,τι να πει κανείς...

    οι Ματθαικοί δε, χωρίστηκαν γι΄αυτό το ζήτημα.
    επίσης δείτε τι ακούμε απ΄τον Ιερέα στον εσπερινό της γονυκλισίας την Αγία Πεντηκοστή:

    Ἄχραντε, ἀμίαντε, ἄναρχε, ἀόρατε, ἀκατάληπτε, ἀνεξιχνίαστε, ἀναλλοίωτε, ἀνυπέρβλητε, ἀμέτρητε, ἀνεξίκακε Κύριε, ὁ μόνος ἔχων ἀθανασίαν, φῶς οἰκῶν ἀπρόσιτον, ὁ ποιήσας τὸν οὐρανόν, καὶ τὴν γῆν, καὶ τὴν θάλασσαν, καὶ πάντα τὰ δημιουργηθέντα ἐν αὐτοῖς, ὁ πρὸ τοῦ αἰτεῖσθαι τοῖς πᾶσι τὰς αἰτήσεις παρέχων.

    όταν μίλησε ο Θεός...ποιος Θεός; η Αγία Τριάς..πότε; σε τι αριθμό; σε Α Πληθυντικό!
    ο Προ Αιώνων Υπάρχων Θεός ημών.
    καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ᾿ εἰκόνα ἡμετέραν καὶ καθ᾿ ὁμοίωσιν, καὶ ἀρχέτωσαν τῶν ἰχθύων τῆς θαλάσσης καὶ τῶν πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῶν κτηνῶν καὶ πάσης τῆς γῆς καὶ πάντων τῶν ἑρπετῶν τῶν ἑρπόντων ἐπὶ τῆς γῆς.

    στον Παύλο ομίλησε ο Κύριος Ιησούς Χριστός ως αστραπή-Φώς,ΑΚΟΥΣΕ ΔΕΝ ΕΙΔΕ ο Παύλος,έπεσε
    απ΄το άλογο κλπ.
    παλιά δεν υπήρχε ούτε πληροφόρηση,οι άνθρωποι ήσαν αγράμματοι,και δεχόντουσαν ότι έλεγε
    ο ολιγογράμματος παππούλης από άμβωνος,υπακοή στο σπουδαγμένο δεσπότη κλπ.
    όχι,δεν είναι παράδοση αυτή η εικόνα γιατί αι οικουμενικές σύνοδοι,είναι πάνω από οιασδήποτε παράδοση,και ανθρώπινη φαντασία και γνώμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δηλαδή Γρηγόριε,απαγορεύεται να γίνει μια εικόνα με τρεις Αγγέλους για να μας θυμίζει την Φιλοξενία του Αβραάμ και για να προσκυνούν οι άνθρωποι τιμητικά τους δύο Αγγέλους και λατρευτικά Τον ένα Άγγελο(τον Κύριο Ιησού Χριστό); Που υπάρχει το πρόβλημα; Ή μήπως νομίζεις ότι και ο τρίτος Άγγελος ήταν ένας απλός Άγγελος και δεν ήταν ο Χριστός;Αν έτσι νομίζεις,έχεις μαύρα μεσάνυχτα.

      Διαγραφή
  6. Θα γίνει εικόνα με τρείς Αγγέλους,αλλά η επιγραφή θα είναι ΄΄φιλοξενία του Αβραάμ΄΄.

    Δεν εικονογραφούμε κατά το δοκούν τις προφητικές οράσεις,αλλοίμονο εάν γινόταν αυτό [έφτασαν στο σημείο να κάνουν εικόνα και το:΄΄Εκ΄γαστρός πρό εωσφόρου εγέννησά σε΄΄] αλλά τις ΕΚΒΑΣΕΙΣ αυτών.[Πρακτικά Ζ΄Οικουμενικής,σελ.370]

    Η προφητεία του Δανιήλ εκπληρώθηκε κατά πολύ με την Ανάληψη του Κυρίου,όταν η ανθρώπινη φύση Του εθεώθη,αυτό σημαίνει το κάθισε στα δεξιά του Πατρός και όχι όλα τα αιρετικά και ειδωλολατρικά τύπου Σύνθρονου,Τριών προσώπων και Συμβολικής εικόνας της Αγίας Τριάδος. Υπάρχει αναλυτική αναφορά από τον Μ.Βασίλειο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μπορείς να μας πεις τι λέει ο Μέγας Βασίλειος;

      Διαγραφή
  7. Περί των προφητικών οράσεων.

    Αγιογραφούμε ΜΟΝΟ ΤΙΣ ΕΚΒΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΙΚΩΝ ΟΡΑΣΕΩΝ, δηλαδή τα της ενσάρκου Οικονομίας του Κυρίου,΄΄πόσω γε μάλλον τας ΕΚΒΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΙΚΩΝ ΕΚΦΑΝΣΕΩΝ ΕΝ ΕΙΚΟΝΙ ΟΡΩΝΤΕΣ ΑΝΑΓΚΑΙΟΝ ΕΣΤΙ ΠΡΟΣΚΥΝΕΙΝ;...΄΄Πρακτικά Ζ΄Οικουμενικής,Τόμος Γ΄ σελ.370.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. 6.17

    Που ειδες δικο μου σχολιο και απαντας χρησιμοποιώντας το ονομα μου;;
    Παντου εμενα βλεπετε μπροστα σας...;;
    Γι αυτο γραφω με το προφιλ μου φανερα κι οχι ανωνυμα οπως εσεις που κρυβεστε για να μην μου χρεωνουν σχολια που δεν εγραψα

    ΤΟ ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΤΩ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΥΟ ΕΙΚΟΝΕΣ ΕΔΩ https://katakomviki-ecclesia.blogspot.com/2018/11/blog-post_20.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αυτά λέει ο Μ.Βασίλειος.

    Ο Μ. Βασίλειος ,αναφερόμενος στο θέμα,αναλύει εναργέστατα το τι είδε ο πρωτομάρτυρας Στέφανος και δίνει απάντηση σε όλους τους σχισματοαιρετικούς παλαιοημερολογίτες και μή.
    Περί συγκαθημένου
    Ὁ Μ. Βασίλειος διερμηνεύων τά σχετικά εὐαγγελικά λόγια, ἀναφέρει τά ἑξῆς: «...καί ὁ
    Στέφανος εἶδε τόν Ἰησοῦν νά ἴσταται εἰς τά δεξιά τοῦ Πατρός, καί ὁ Παῦλος κινούμενος ὑπό
    τοῦ Ἁγίου Πνεύματος βεβαιώνει περί Χριστοῦ ὅτι εὑρίσκεται εἰς τά δεξιά τοῦ Θεοῦ καί ὁ
    Πατήρ λέγει, κάθισε ἐκ δεξιῶν μου... Ἡ ἐκ δεξιῶν δέ θέσις δηλώνει τήν ὁμοτιμίαν τῆς ἀξίας»
    (ΕΠΕ 10, σελ. 315).

    Καί πάλιν, «ἐφ΄ ὅσον βεβαίως δέν κατανοεῖ κανείς τήν ἐκ δεξιῶν καθέδραν καί τόν
    κόλπον ὑπό σαρκικήν καί ταπεινήν ἔννοιαν, εἰς τρόπον ὥστε καί νά προσδιορίζη τόν Θεόν
    τοπικῶς καί νά προσδίδη σχῆμα καί μορφήν σωματικήν θέσιν, τά ὁποῖα εὑρίσκονται πολύ
    μακράν τῆς ἐννοίας τοῦ ἁπλοῦ καί ἀπείρου καί ἀσωμάτου ὄντως» (ΕΠΕ 10, σελ. 313).
    Καί πάλιν, «διότι τό δεξιόν ...δηλώνει σχέσιν ἰσότητος, καί δέν πρέπει νά ἐκληφθῆ
    σωματικῶς τό δεξιόν, διότι ἔτσι ἔπρεπε νά ὑπάρχη εἰς τόν Θεόν καί ἕνα ἀριστερόν, ἀλλά
    ἁπλῶς ὁ λόγος παριστᾶ μέ τά τίμια ὀνόματα τῆς προσεδρείας τήν μεγάλην πρός τόν Υἱόν
    τιμήν» (ΕΠΕ 10, σελ. 311).

    Αὕτη εἶναι ἡ Ὀρθόδοξος Πατερική ἑρμηνεία τῶν φράσεων περί τῆς ἐκ δεξιῶν τοῦ
    Πατρός καθέδρας τοῦ Κυρίου μας, ἡ ὁποία δέν ἔχει καμμίαν ἀπολύτως σχέσιν μέ
    σωματικήν ἀπεικόνισιν τοῦ Θεοῦ Πατρός καί εἰκόνος Ἁγίας Τριάδος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή