Είναι αλήθεια ότι ή πρώτη σύλληψη, από το λογοκρατούμενο πνεύμα μας, της λειτουργίας της επικλήσεως του ονόματος του Ιησού είναι συνήθως μια διαφάνεια νοησιαρχική. Τη διαδικασία της επικλήσεως συλλαμβάνουμε ως καθαρή νοητική λειτουργία. Αλλά αν βιώνουμε έναν ορισμένο βαθμό αγιοπνευματικής εμπειρίας, το πνεύμα μας, καθώς ανοίγει τις πύλες του για να δεχθεί την εικόνα της λειτουργίας της επικλήσεως του ονόματος του Ιησού, δεν υποδέχεται μια παράσταση της διανοίας αλλά μια άγιοπνευματική «Θεία Λειτουργία», στην οποία εκφράζεται συνοπτικά όλη η δυναμική λυτρωτική παρουσία της ζωής του Κυρίου. Η επίκληση του ονόματος του Ιησού δεν είναι μια τυπική (μηχανική – ψυχολογική) επανάληψη προβολής νοητικών διαφανειών στην οθόνη του πνεύματός μας. Είναι αναμφιβόλως η έκχυση της συνολικής δυναμικής του σωτηριολογικού Του έργου στην καθολική μας ύπαρξη.
ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΤΕΜΠΕΛΗ -- Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης
Στὴν ταβέρνα τοῦ Πατσοπούλου, ἐνῷ ὁ βορρᾶς ἐφύσα, καὶ ὑψηλὰ εἰς τὰ βουνὰ ἐχιόνιζεν, ἕνα πρωί, ἐμβῆκε νὰ πίῃ ἕνα ρώμι νὰ ζεσταθῇ ὁ μαστρο-Παῦλος ὁ Πισκολέτος, διωγμένος ἀπὸ τὴν γυναῖκά του, ὑβρισμένος ἀπὸ τὴν πενθεράν του, δαρμένος ἀπὸ τὸν κουνιάδον του, ξωρκισμένος ἀπὸ τὴν κυρα-Στρατίναν τὴν σπιτονοικοκυράν του, καὶ φασκελωμένος ἀπὸ τὸν μικρὸν τριετῆ υἱόν του, τὸν ὁποῖον ὁ προκομμένος ὁ θεῖός του ἐδίδασκεν ἐπιμελῶς, ὅπως καὶ γονεῖς ἀκόμη πράττουν εἰς τὰ «κατώτερα στρώματα», πῶς νὰ μουντζώνῃ, νὰ βρίζῃ, νὰ βλασφημῇ καὶ νὰ κατεβάζῃ κάτω Σταυρούς, Παναγιές, κανδήλια, θυμιατὰ καὶ κόλλυβα. Κ᾽ ἔπειτα, γράψε ἀθηναϊκὰ διηγήματα!
Ὁ προβλεπτικὸς ὁ κάπηλος, διὰ νὰ ἔρχωνται ἀσκανδαλίστως νὰ ψωνίζουν αἱ καλαὶ οἰκοκυράδες, αἱ γειτόνισσαι, εἶχε σιμὰ εἰς τὰ βαρέλια καὶ τὰς φιάλας, πρὸς ἐπίδειξιν μᾶλλον, ὀλίγον σάπωνα, κόλλαν, ὀρύζιον καὶ ζάχαριν, εἶχε δὲ καὶ μύλον διὰ νὰ κόπτῃ καφέν.
ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ -- Του Παναγιώτου Γκιουλέ
«Μέγα και παράδοξον θαύμα τετέλεσται σήμερον! Παρθένος τίκτει και μήτρα ου φθείρεται. Ο Λόγος σαρκούται, και του Πατρός ου κεχώρισται. Άγγελοι μετά ποιμένων δοξάζουσι, και ημείς, συν αυτοίς εκβοώμεν· Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη» (Α΄ ιδιόμελον του μεγάλου εσπερινού της εορτής).
Όντως μέγα και παράδοξον θαύμα ενεργείται σήμερον! Γιατί σήμερον η Παρθένος γεννά «εν σαρκί» τον Υιόν του Θεού, «τον εκ του Πατρός γεννηθέντα προ πάντων των αιώνων», χωρίς να φθαρή η πάναγνος Θεοκυοφορήσασα παρθενική μήτρα της!... Σήμερον «ο Λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν, και εθεασάμεθα την δόξαν αυτού, δόξαν ως μονογενούς παρά πατρός, πλήρης χάριτος και αληθείας» (Ιω. Α:14). Σήμερον «το απ’ αιώνος απόκρυφον και αγγέλοις (και ανθρώποις), άγνωστον μυστήριον δια σου Θεοτόκε τοις επί γης πεφανέρωται» και οι «άγγελοι μετά ποιμένων δοξάζουσι και ημείς συν αυτοίς εκβοώμεν· Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία».
Μη Φείδου Αγάπης --- Χαράλαμπος B. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Η έλευσις των Χριστουγέννων, της Αγίας τοιαύτης ημέρας Γεννήσεως του Θεανθρώπου, της τεκούσης ελπίδος δια ημάς τους Ορθοδόξους χριστιανούς, καθίσταται οντολογικό ορόσημο, διότι ο Ιησούς εγκαθίδρυσε δια του βίου Του, μία χαρούμενη προοπτική, εναντίον του φυσικού καταναγκασμού της φθοράς του θνησιγενούς μας βίου, εις την οποία υποκείμεθα, εκόντες άκοντες, συνεπεία της αδυσώπητης επιρροής του πανδαμάτορος χρόνου, επί της χοϊκής μας φύσεως.
Το δυσήνιο μάγμα της φθοράς της φύσης μας υπό την αναπόδραστη επιρροή του χρόνου και την ίδρυση της αληθούς προοπτικής της Αιώνιας Ζωής, χάραξε ο Ιησούς, δια του βίου και της εν γένει διδασκαλίας του, αλλά και απέδειξε εις την πράξη δια τους δύσπιστους μονολοθικά ορθολογιστές, ότι κατέλυσε τον Θάνατο με τον Θάνατο, συντρίβωντας πανηγυρικά τον Άδη, καθότι, μετά το Εκούσιον Πάθος, Εσταυρώθη και Ανεστήθη την Τρίτη Ημέρα κατά τας γραφάς και ανελήφθη εις τους Ουρανούς, ήτοι εις τον Επουράνιο πατέρα μας.
Τη ΚΖ’ (27η) Δεκεμβρίου, μνήμη του Αγίου Αποστόλου Πρωτομάρτυρος και Αρχιδιακόνου ΣΤΕΦΑΝΟΥ.
Στέφανος ο μακάριος Πρωτομάρτυς και Αρχιδιάκονος ήτο Ιουδαίος το γένος, μαθητής ως λέγουσί τινες Γαμαλιήλ του νομοδιδασκάλου, και πρώτος των επτά Διακόνων τους οποίους κατέστησαν οι Απόστολοι εν Ιεροσολύμοις εις την των πτωχών επιμέλειαν και την εις αυτούς διανομήν των ελεημοσυνών, πλήρης πίστεως και Πνεύματος Αγίου και ποιών σημεία και τέρατα εν τω λαώ (Πραξ. στ: 8). Γενομένης δε ποτέ συζητήσεως μεταξύ Ιουδαίων, Σαδδουκαίων, Φαρισαίων και Ελληνιστών περί του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, άλλοι μεν έλεγον περί του Κυρίου ότι είναι Προφήτης, άλλοι ότι είναι πλάνος και άλλοι ότι είναι Υιός Θεού· τότε ο αοίδιμος Στέφανος, σταθείς επί τόπου υψηλού, εκήρυξεν εις όλους τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, λέγων ούτω· «Άνδρες αδελφοί, διατί τόσον επληθύνθησαν αι κακίαι σας και είναι τεταραγμένη όλη η Ιερουσαλήμ;
Το θαύμα του Αγίου Σπυρίδωνος. -- Γράφει ο Χαρίλαος Στουραΐτης, Θεολόγος
Με αφορμή την εορτή του Αγίου Σπυρίδωνος, την οποίαν έορτάζει η Ορθόδοξος Εκκλησία του Χριστού σήμερα 12 Δεκεμβρίου του 2021 Εκ. Ημερ. [και όχι των Χριστουγέννων, όπως πράττουν οι εκτός Εκκλησίας αναθεματισμένοι νεοημερολογίτες] και το θαύμα που αυτός επιτέλεσε, καταισχύνοντας τον Άρειο και της θεωρίες του, καλόν είναι να θυμηθούμε μερικά βασικά από την Ορθόδοξη δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας μας. Ο Θεός Πατήρ είναι ο μόνος αίτιος των άλλων δύο θείων προσώπων, χωρίς όμως αυτό να τον καθιστά υπέρτερο των άλλων δύο υποστάσεων. Αυτός γεννά τον Υίον και Αυτός εκπορεύει το Άγιον Πνεύμα. Ως άνθρωποι δεν μετέχουμε της ακτίστου κοινής ουσίας, η οποία είναι αμέθεκτος, ούτε πάλι των θείων υποστάσεων, αλλά των φυσικών ιδιωμάτων, τα οποία προέρχονται εκ της θείας φύσεως. Τα φυσικά ιδιώματα είναι κοινά στα τρία θεία πρόσωπα και πέμπονται - αποστέλλονται απ΄ Αυτά στην Εκκλησία, για την ένωση με τους πιστούς και την σωτηρία αυτών. Είναι η αΐδιος και άρρητος κοινωνία τους . [Δι΄ αυτών των φυσικών ιδιωμάτων ενήργησε πρός τους Προφήτες και στην Π. Διαθήκη ο τριαδικός Θεός]. Επαναλαμβάνουμε, ώστε να γίνει κατανοητό, ότι ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιον Πνεύμα, τα τρία θεία πρόσωπα από κοινού πέμπουν πρός την Εκκλησία την αΐδιον κοινωνία τους, δηλαδή τα φυσικά ιδιώματα. [πχ. το άκτιστον και αΐδιον φώς]. Εντός της Εκκλησίας μετέχουμε της ανθρωπίνης φύσεως του Κυρίου και των κοινών ακτίστων και ανάρχων φυσικών ιδιωμάτων των τριών θείων προσώπων. Τα τρία θεία πρόσωπα είναι συνάναρχα και μόνον ο Υιός και Λόγος δύναται να εικονισθεί. Η ζωγραφική παράσταση που δείχνει τον δήθεν Θεόν Πατέρα ως γέροντα, είναι Αρειανισμός, τον οποίον κατατρόπωσε ο Άγιος Σπυρίδων, είναι επίσης Παπισμός, Βαρλαμισμός, Βογομιλισμός, Θεοπασχιτισμός και ειδωλολατρεία. Μία είναι η εκών της Αγίας Τριάδος και αυτή είναι η υπόσταση του Κυρίου Ιησού Χριστού και τούτο, λόγω της κοινής θείας ουσίας και των κοινών φυσικών ιδιωμάτων των τριών θείων προσώπων. Όταν προσκυνούμε την μορφή του Θεανθρώπου Κυρίου, ο οποίος φέρει τόσο την κοινήν ουσίαν όσο και τα κοινά φυσικά ιδιώματα, συμπροσκυνούμε και τον Πατέρα και το Άγιον Πνεύμα. Η Ορθόδοξος δογματική διακρίνει και ποτέ δεν ταυτίζει την θείαν ουσίαν, τις υποστάσεις, τα φυσικά ιδιώματα, τα υποστατικά ιδιώματα και τα σύμβολα. Διακρίνει επίσης και δεν ταυτίζει τα ακοινώνητα υποστατικά ιδιώματα με τις θείες υποστάσεις, και γι΄ αυτό ουδόλως επηρεάζουν αυτά την αΐδιον κοινωνία των θείων προσώπων στα φυσικά ιδιώματα. Οι παπικοί, πρός εδραίωση του πρωτείου του Πάπα, ομιλούν περί της κοινωνίας εκείνης που βασίζεται στην κακόδοξη θεωρία τους που λέει ότι ο Θεός Πατήρ υπερέχει των άλλων δύο θείων προσώπων.[βλ. Β΄ Βατικάνεια σύνοδο].
Στουραΐτης Χαρίλαος. Θεολόγος.