Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Η Εκκλησία είναι «και» παιδαγωγός. «Παιδαγωγός εις Χριστόν». Χρησιμοποιεί όλα τα μέσα δια την κατά Χριστόν «μόρφωσιν» των τέκνων της. Κορυφαίον μέσον παιδαγωγίας είναι ο Τίμιος Σταυρός του Χριστού. Είναι το εν σχήματι σταυρού ξύλον, επί του οποίου εκαρφώθη, εμαρτύρησε και απέθανεν ο Χριστός. Αυτό το Σχήμα – Σύμβολον – Πάθος προβάλλει η αγία Εκκλησία δύο φοράς την εβδομάδα εις τα τέκνα της, προς φρονηματισμόν. Την Τετάρτην και την Παρασκευήν. Εξαιρέτως δε, κατά την 14ην Σεπτεμβρίου, ως ανάμνησιν της Παγκοσμίου Υψώσεώς Του. Ούτως η Εκκλησία, εκτός από την τιμήν, που αποτίει εις το όργανον της σωτηρίας του ανθρώπου, και την λατρείαν, που προσφέρει εις τον εξ αγάπης επί του Σταυρού καθηλωθέντα Χριστόν, υπενθυμίζει εις τους πιστούς τον Σταυρόν, ως σύμβολον ζωής. Διότι αναμφιβόλως, ουδέν άλλο σύμβολον εν τη Εκκλησία υπομνηματίζει τόσον την χριστιανικήν ιδιότητα όσον ο Τίμιος Σταυρός του Κυρίου. Οι χριστιανοί είναι Σταυροφόροι. Η πίστις μας συνδέεται τόσον αρρήκτως με τον Σταυρόν, ώστε χωρίς αυτόν, να μη δυνάμεθα να εννοήσωμεν τι είμεθα.
Η καθεστωτική αναλγησία της Κυβερνήσεως -- Χαράλαμπος B. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Οι πλημμέλειες της κυβερνήσεως ως προς την χειρισμό της πανδημίας και η αστοχία εμπεριστατωμένης δικαιολόγησης της βραχείας παρέκκλισης εκ των Συνταγματικών επιταγών, ένεκα της εκτάκτου ανάγκης, της πανδημίας, ήγαγε την κοινωνία προς «παρά φύσιν» διασάλευση της ευταξίας της.
Ειδικότερον, η περιαγωγή της κοινωνίας, προς μία επαχθή κατάσταση επί μακρόν, αναστολής των θεμελιωδών ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, ήτοι η περιέλευση της, εις καθεστώς οιονεί πολιορκίας, δίκην του προκρίματος εξυπηρετήσεως της δημόσιας υγείας ως μείζονα έκφανση του καθήκοντος της κοινωνικής αλληλεγγύης, κρίνεται εκ του αποτελέσματος ανεπαρκής και προσχηματική.
Τη Η΄ (8η) Νοεμβρίου, η Σύναξις των Αρχιστρατήγων ΜΙΧΑΗΛ και ΓΑΒΡΙΗΛ και των λοιπών Ασωμάτων και ουρανίων Ταγμάτων.
Εις την Σύναξιν των Εννέα Ταγμάτων, Χερουβίμ και Σεραφίμ, Θρόνων, Κυριοτήτων, Δυνάμεων και Εξουσιών, Αρχών, Αρχαγγέλων και Αγγέλων.
Μιχαήλ ο ενδοξότατος και λαμπρότατος Ταξιάρχης των Ασωμάτων Δυνάμεων πολλάς και μεγάλας ευεργεσίας και χάριτας προσήνεγκεν εις το ανθρώπινον γένος, ως τούτο φαίνεται τόσον από την Παλαιάν Διαθήκην, όσον και από την νέαν Χάριν του Ευαγγελίου. Διότι αυτός εφάνη πρώτον εις τον Πατριάρχην Αβραάμ· έπειτα εις τον Λώτ, όταν ελύτρωσεν αυτόν μετά των θυγατέρων του από του θεοπέμπτου πυρός και της καταστροφής των Σοδόμων· μετά ταύτα εφάνη εις τον Πατριάρχην Ιακώβ, όταν ελύτρωσεν αυτόν από των φονικών χειρών του αδελφού του Ησαύ. Αυτός επροπορεύετο έμπροσθεν της παρεμβολής των υιών Ισραήλ, όταν ηλευθερώθησαν από της αιχμαλωσίας των Αιγυπτίων, και με τον στύλον του πυρός και της νεφέλης διηυκόλυνεν εις εκείνους της οδοιπορίας τα εμπόδια. Αυτός εφάνη εις τον μάντιν Βαλαάμ, όταν εκείνος εβάδιζε δια να καταρασθή τον Ισραηλιτικόν λαόν, φοβερίζων αυτόν και φανερά εμποδίζων από το τοιούτον κίνημα.
Προσευχές και λιτανείες κάνομε κάθε μέρα, αλλά δεν εισακουόμεθα
Ένας Πατέρας της ερήμου, από τούς μεγάλους, ξεκίνησε μια μέρα να πάη στο όρος Σινά, για να επισκεφθή τούς Μοναχούς που ασκήτευαν εκεί επάνω. Στο δρόμο συνάντησε έναν απ’ αυτούς, κι’ ανέβαιναν σιγά - σιγά συζητώντας.
- Βρισκόμαστε σε μεγάλη στενοχώρια, Αββά, είπε αναστενάζοντας ο Μοναχός. Έχει μήνες να βρέξη και μας έλειψε τελείως το νερό.
- Γιατί δεν παρακαλείτε τον Θεόν να σας στείλη βροχή; ρώτησε ο Γέροντας.
- Προσευχές και λιτανείες κάνομε κάθε μέρα, αλλά δεν εισακουόμεθα.
- Τότε δεν προσεύχεσθε, όπως πρέπει, είπε ο Πατήρ. Έλα, Αδελφέ, να κάνωμε μια
προσευχή μαζί κι’ ελπίζω πως θα την δεχτή ο φιλεύσπλαγχνος Θεός. Στάθηκαν. Ο
Άγιος Γέροντας σήκωσε τα χέρια του στον Ουρανό και έκαμε μια σύντομη, αλλά θερμή
προσευχή στον Κύριο, να λυπηθή τα πλάσματά Του που υποφέρουν και να στείλη σ’
αυτά την ευεργετική βροχή Του. Δεν είχε προφθάσει να τελειώση, όταν πελώρια μαύρα
σύννεφα μαζεύτηκαν στον ουρανό και άρχισε να βρέχη ραγδαία βροχή. Σαστισμένος ο
Αδελφός από το θαύμα, που έγινε τόσο αστραπιαία μπροστά στα μάτια του, έμεινε
πολλή ώρα σαν απολιθωμένος. Ύστερα έβαλε μετάνοια στον Αββά και με πολλήν
ευλάβεια του φίλησε τα πόδια. Εκείνος πάλι αποφεύγοντας τον ανθρώπινο έπαινο,
δεν συνέχισε την πορεία του, αλλά γύρισε πίσω στο κελλί του.
Ποιος ήταν πράγματι ο Αλή Πασάς. Απάντηση στο απαράδεκτο συνέδριο Δήμου Ιωαννίνων -- Του Αντιστρατήγου κ. Ιωάννου Μπαλτζώη
--------------------------
Ἄς ἀκούσουν τόν κ. Μπαλτζώην οἱ παραχαράκται τῆς Ἱστορίας πού ἐτόλμησαν νά εἰποῦν εἰς τό ἐν λόγῳ συνέδριον ὅτι δῆθεν ... ἐσυκοφαντήθη ὁ Ἀλῆ Πασᾶς!
O κόσμος στον δρόμο του. Δεν γίνεται πια μεταστροφή --- Φώτης Κόντογλου
Ναι, ο κόσμος δεν αλλάζει πορεία. Ας μην περιμένουμε πια τίποτα καλύτερο, θα πηγαίνουμε ολοένα στα χειρότερα. Ανήφορος πια δεν υπάρχει. Μοναχά κατήφορος. Όσοι έχουνε μέσα τους τον φόβο του Θεού, αυτοί οι λίγοι θ' απομείνουνε, «το μικρόν ποίμνιον» που είπε ο Χριστός. Κι αν γράφουμε, γι' αυτούς γράφουμε και για τους ίδιους τους εαυτούς μας που κιντυνεύουμε να αρπαχτούμε από τα δίχτυα πούναι μπλεγμένοι εκείνοι που θέλουμε να δασκαλέψουνε. Για να καθόμαστε ανύσταχτοι.
"Όσοι είναι αισιόδοξοι για το μέλλον της ανθρωπότητας, βλέπουνε με άλλα μάτια τον κόσμο, απ’ ό,τι τον βλέπομε εμείς. Εμείς είμαστε οι γκρινιάρηδες, οι Ιερεμίες, οι Κασσάντρες, και γι' αυτό ο κόσμος μας οχτρεύεται. Κι έχει δίκιο. Ο καθένας νοιώθει διαφορετικά τη ζωή, τη χαρά, το καλό και το κακό. Για τους ανθρώπους που λέμε πως δεν πάνε καλά, ο σημερινός κόσμος είναι ο πιο θαυμάσιος, η σημερινή ζωή είναι η πιο καλύτερη κι η πιο βλογημένη από όλες που πέρασε ο άνθρωπος. Η σημερινή νεολαία είναι μεθυσμένη από εκείνο που λέμε εμείς «ανηθικότητα», και που αυτή το λέγει «ελευθερία». Τί κάθεσαι λοιπόν εσύ και τσαμπουρνίζεις με την ηθική σου;
ΠΛΕΥΡΗΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΠΛΕΥΡΗ !!! -- ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΤΟΥ 2010 ΓΙΑ ΤΑ ΕΜΒΟΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ H1N1 !!!
“ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ
ΣΤΗΝ ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΑ ΗΘΙΚΗ ΠΟΥ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ Ο,ΤΙ ΘΕΛΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟΥ
ΑΣΘΕΝΟΥΣ !!! “ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΟΤΙ Ο ΑΣΘΕΝΗΣ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΤΙ
ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΙΕΖΕΤΑΙ” !!!
--------------------------------
Ἄλλο ἕν παράδειγμα ὅπου ἡ μέθη καί ἡ ἀλαζονεία τῆς ἐξουσίας ὁδηγοῦν τόν ἄνθρωπον εἰς αὐτοαναίρεσιν καί αὐτοεξευτελισμόν!
π. Θεόδωρος Ζήσης: Ἡ πίστη ἀλλοιώνεται, τὰ ὀρθόδοξα δόγματα ἀθετοῦνται, ἡ πλάνη θριαμβεύει, καὶ οἱ περισσότεροι σιωποῦν
Ἡ ἐκκλησιαστικὴ καὶ θεολογικὴ ἡγεσία ἔχουν ὑποστεῖ διάβρωση καὶ ἀλλοτρίωση, μὲ ἐπαινετὲς βέβαια ἐξαιρέσεις, ἤ, ὅπως λέγει ἕνας σεβάσμιος Γέροντας ἡγούμενος, εἶναι ὀπαδοὶ μιᾶς νέας αἱρέσεως, τῆς αἱρέσεως τοῦ ἐφησυχασμοῦ. Δὲν θέλουν νὰ χαλάσουν τὴν ἡσυχία τους καὶ νὰ ταραχθοῦν· καλὰ περνοῦν μὲ τὶς φιέστες καὶ τὰ πανηγύρια καὶ μὲ τὰ εὐνουχισμένα πνευματικὰ παιδιά, ποὺ τοὺς περικυκλώνουν καὶ τοὺς ἀκολουθοῦν. Ἡ πίστη ἀλλοιώνεται, τὰ ὀρθόδοξα δόγματα ἀθετοῦνται, ἡ πλάνη θριαμβεύει, καὶ οἱ περισσότεροι σιωποῦν. Αὐτὴ ὅμως ἡ σιωπή, ὅπως καὶ ἄλλες φορὲς ἔχουμε γράψει, εἶναι κατὰ τὸν μεγάλο ῞Αγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ, ποὺ κατατρόπωσε τὸν δυτικὸ μοναχὸ Βαρλαὰμ Καλαβρὸ καὶ τὴν παπικὴ σχολαστικὴ θεολογία, τὸ τρίτο εἶδος τῆς ἀθεΐας· τὸ πρῶτο εἶναι ἡ ἄρνηση τῆς ὑπάρξεως τοῦ Θεοῦ, τὸ δεύτερο εἶναι ἡ αἵρεση, ποὺ καταστρέφει τὴν ἀλήθεια περὶ τοῦ Θεοῦ, καὶ τὸ τρίτο ὁ ἐφησυχασμός, ἡ σιωπή, ποὺ συντελεῖ στὸ νὰ ἐπικρατήσουν τὰ δύο ἄλλα εἴδη ἀθεΐας.
Reading from the Synaxarion:
33 Martyrs of Melitene
These holy Martyrs confessed during the reign of Diocletian and Maximian in the year 290. Of them, Saint Hieron was from Tyana in Cappadocia, a husbandman, of great bodily strength and high nobility of soul. As he was at work digging in his field, certain soldiers came to impress him into military service. He, however, not wishing to keep company with the impious, refused, and with his wooden tool alone drove away the armed soldiers, who fled in fear because of his strength. Later, however, he went of his own free will, and confessed Christ before the governor. His right hand was cut off, and he was imprisoned with thirty-two others, whom he strengthened in the Faith of Christ. Together they were all beheaded outside the city of Melitene in Armenia.